Morrie schreef op vrijdag, 27 mei 2005, 9:15:

OF ik gezond of ongezond leef weet ik niet, ik ben niet te zwaar, eerder te licht, maar aangezien ik nog steeds (niet super veel maar wel wat) groei, kom ik ongeveer evenredig iet wat aan.
Die drang naar het natuurlijke zit er wel in hoor, als het aan mij had gelegen was t huishouden hier toch wat anders geregeld maar aangezien ik daar geen zeggenschap over heb pleeg ik struisvogel politiek . Dierproefvrij probeer ik wel vanalles te hebben maar vaak vergeet ik er op te letten. Eten, tsja, dagenlang haast niets, veel te weinig eigenlijk en dan opeens een boel meer, vooral koekjes ed dan. Onder het mom van: ff inhalen .
Sportschool, hardstikke saai jo, de enigste diervrije (nee neit dierproefvrije) sport die ik super vind is skien. Voor de rest intereseren dingen als hardlopen mij bv alleen maar als Stella naast me loopt (maar die heeft nog steeds een veel betere conditie als ik...). Veder vraag ik me af wanneer ik dat zou moeten doen want de middagen zijn bezet door paardje... MAar veder, als iets op de fiets of te voet kan, doe ik het. Dit heeft behalve een sportive reden, ook de reden dat ik zo knuddig in tijd ed ben dat ik minimaal 1 bus mis en meestal 2, dus dan ben je minimaal 2 uur veder .
Roken is simpel, doe ik niet, word versimpelt door de mentaliteit die tussen leeftijdsgenoten hier hangt: phoe he, je ben toch niet zo zwak dat je gaat roken?? Drinken wijger ik pertinent, ik snap nog steeds de gezelligheidsfactor ervan niet, en dingen als wijn ed zou je moeten leren drinken, en ook daarvoor zie ik het waarom niet in. Veder kan ik zo gek doen als een dronkenaard zonder 1 druppel alcohol, dus ook dat is overbodig (maar gewoonlijk houd ik me in :) ). En t is niet te zuipuh.
groetjes Ebby

Hallo,
Goed afsluiten, als laatste nog iets doen wat je erg goed kan, goed verloopt, soepel loopt ed, lees ik vaak als een pre bij het werken met paarden.
Maar als een paard toch in het moment leeft, niet denkt aan vroeger ed, tot hoeverre zou het dan voor het paard uitmaken? Is het meer voor de mens, waarbij een gevoel erover nog een tijdje blijft hangen en maakt het neits uit voor het paard?
Een der cognitive illusies (tunnels der mensenlijke geest), is dat mensen hard blijven vasthouden aan een begin indruk, en niet globaal en objectief naar het geheel en totaal kijken. Tot hoeverre zouden paarden die hebben en tot hoeverre is het goed afsluiten van een dagje met je paard ook zo iets? En zouden paarden die ook hebben, of is het slechts voor de mens die met een bepaald beeld weer aan de volgende dag begint wat daardoor zijn handelen (en daarmee weer het paard) beinvloed? En zo op die manier misschien weer bevestiging hierin ziet?
En nu ik toch die cognitive illusie aanhaal over het hardnekkig vasthouden aan een eerste indruk van mensen, dat het langste door laten werken, hoeverre zou dat ook bij paarden gelden? Die eerste ontmoeting waar Hempfling zo prat op gaat, echt zo belangrijk zijn?
groetjes Ebby

HannahFroukje schreef op maandag, 30 mei 2005, 12:41:


Beetje vreemde vergelijktrekking vind ik eigenlijk. Het is een spreekwoord, maar waarom zou hij perse omgedraait moeten worden? Waarom is er geen 3e factor in het spel? Maar goed, eigenlijk doet dat er nu helemaal niet toe :).


Alleen àls je het een mensenman vraagt, moet je denk ik wel met wat factoren rekening houden. Namenlijk dat een mensenman met zijn verstand het verschil weet en weet dat hij zich wel es zus en zo anders kan voelen. Daarnaast dat er toch regelmatig een machocultuur heerst, waarin je een èchte man moet zijn. Het man zijn an sich word in somige kringen vrij veel waarde aangehecht. Das volgens mij in vrij veel culturen wel zo. Hier heersen er nog wel rolpatronen volgens mij, en als je er eentje uit India plukt moet je met de cultuurverschillen en het rolpatroon en waardepatroon daar weer mee uitkijken.
Maar goed, nu eerst es een proefpersoon zien te vinden .
Loten onder de aanwezige mannen hier?
groetjes Ebby (die gelukkig een merrie heeft en daarbij neits van hormoontjes ed merkt, en nog nooit op hengstigheid heeft kunnen betrappen... dr is toch niet in gesneden?)

Hallo,
Wat ik me eigenlijk afvraag is of paarden ook aan een geestesziekte kunnen leiden? Een ziekte als ADHD, autisme, PDD-Nos (dyslexie -nee, is geen geestesziekte-) ed?
Een paard bij t RIAGG?
groetjes Ebby

Inge Teblick schreef op donderdag, 2 juni 2005, 12:22:

.
En in Inge's boek staan ze beschreven . Grondwerk met paarden, spelen tot gymnastiseren. INge Teblick.
Omdat Stella vrij vast zit ben ik ook bezig met gymmen en het boek helpt er erg goed bij. Alleen doe ik niet aan Parelli.
En, de oefeningen die je voor gymmen doet in het zadel, die kan je toch ook op de grond doen?
groetjes Ebby

Hallo,
Zo'n 100 meter vanaf stal word een nieuw bos aangelegd, inclusief ruiterpaden ed yes! . Alleen is t bos nu nog geen bos, er staat geen boom. Je mag wel al in het gebied, de ruiterpaden liggen er al, al zijn die veel te zwaar en te diep met zand gestort. Het leukste is natuurlijk er dwars doorheen rijden, alleen licht er slik. Afwisselend met hopen aarde en sporen van werkmachines die vol water liggen. Eerst had ik niet echt door hoe glibberig t was, maar toen ik afstapte en ff een stukje liep, glibberde ik alle kanten op. Gek genoeg had Stella nergens last van, al schoof ze heel soms een klein stukje. Wat ik me echter afvraag is of het slecht is voor haar om daar doorheen te rijden of dat het juist goed ergens voor is? Het is geen modder, maar natte klei, het spetterd ook niet echt. Soms zakt ze een klein stukje weg, maar haar benen zijn bv ook zo goed als niet vies, maar alleen haar hoeven. Heel enkel keertje zakt ze een pas ietwat weg. En dan nog een vraag, er lag ergens een erg grote aardenbult, waar ene gedeelte wat was aangestampd. Dus daar mocht ze van mij wel op, maar ze wou n ff stilgestaan te hebben doorlopen, alleen daar waren t losse klompen klei, met lucht ertussen. Ik dnek dat ze dan weg zou zakken en vraag me af of dat kwaad zou kunnen voor haar lichaam.
Om een beetje een beeld te krijgen van de gesteldheid van het gebied, er zijn vandaag fotos gemaakt, alleen niet van alleen t gebied, Stella staat er ook op. Op de achtergrond zie je het.
http://www.mijnalbum.nl/Album=W7RW8VXK
groetjes Ebby

Ans Jondral schreef op donderdag, 16 juni 2005, 11:17:


Stella struikelde ook veel, al was het bij lange niet zo erg als bij jouw paard. Zo viel ze nooit echt op dr snufferd, maar regelmatig lag ik op haar hals omdat ze weer eens struikelde. Achtervoeten liet ze slepen en bleven als het ware overal achter haken. Een boomwortel waar ik haar op probeerde te wijzen, hopla, toch weer een voet erachter.
Momenteel ben ik veel meer met gymmen bezig, ze is begin dit jaar ook in training geweest waar ze veel met gymmen bezig waren. Dat gymmen doe ik alleen op de grond, aangezien ik rijtechnisch dat niet kan. Op deze manier is al veel meer gespierd geraakt en overal slingerende boomwortels zijn amper meer een probleem. Ik heb de clickertrainig weer opgepakt, ik had het ff stil gelegd omdat het een veel krachtiger middel is als ik doorhad, en daarmee laat ik haar veel achterwaarts, zeiwaarts ed gaan. Doordat ze haar achterhand nu heel precies richting mijn hand moet richten word ze daar volgens mij ook veel bewuster van.
In draf laat ze haar achtervoeten onder het zadel nog steeds slepen maar in het grondwerk berijk ik af en toe dat ze mooi verheven draaft, iig geen sporen meer maakt met haar hoeven (en vervolgens door in een schouderbinnenwaartsachtig iets :) ).
In het bos zonder bomen laat ik haar haar eigen weg zoeken, en ik heb het idee dat ze hier ook sterker en zekerder van word. Maar goed, daar rijden we dan ook nog niet zo lang.
Sinds ik op deze manier bezig ben heb ik amper tot geen struikel van haar meer meegemaakt.
Zou het bij jouw paard ook niet zo werken? Zeker omdat je schrijft dat het na een periode van dressuren minder is. Ook als ze ouder is, denk ik dat dan wat vertrouwder is met haar lichaam, en dmv van dressuur, in jouw geval dan, meer haar ledematen moet richten en hierdoor ze minder laat "slingeren". Ik kan je aanraden om het lichaamsdelen targetten (en vergeet dan vooral het weggaan hiervan niet! In deze valkuil was ik nl gevallen, het is neit voor neits een gevorderde oefening. Stella kon het zonder clickeren namenlijk wel, maar terwijl we bezig waren deden we dat toch nooit? Net ff in 5 min ingetraind ) te gaan doen, en dan vooral de achterhand ed. Ik laat Stella precies met haar staartwortel mijn hand aanraken waarbij je haar ziet richten. Heel mooi om te zien, datzelfde kan je ook doen met de kont, benen ed. Achterbenen heb ik nog niet gedaan.
groetjes Ebby

Nick Altena schreef op donderdag, 16 juni 2005, 23:10:


Naast het weiland zonder vegatatie .
groetjes Ebby

Isabel van der Made schreef op donderdag, 16 juni 2005, 23:34:

Het wegwijken van het betreffende lichaamsgedeelte. Dus als je bv de kont laat targetten, dat je dan niet vergeet eerst (ook bij het klikkeren, want stella kon t wel, maar niet bij klikkeren) te leren dat ie ook weg moet. Want op een begeven ogenblik kreeg ik een kont naar me toe zo snel als ze dacht dat t de bedoeling was, en dat leverde niet altijd al te prettige situaties op.
Ebby

annick schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 12:52:


Annick,
Als je iemand zou vinden, zou je dat dan willen melden? Ik zoek nl nog begeleiding in de buurt :).
groetjes Ebby

Michiel schreef op woensdag, 28 september 2005, 21:54:


Hoi Michiel,
Ik ga eventjes een totaal andere weg inslaan.
Want clickeren, going whit your horse ed is hardstikke leuk. Ik heb het een tijdje toegepast, wat geexperimenteerd met going whit your horse, in periodes actief geklikkerd. Maar het gaat heel erg veel uit van je paard, wil je paard of niet, zoekt je paard toenadering? Wat doet je pàard? Geweldig, zeker omdat de heersende moraliteit is; hij moet er maar aan wennen, ìk wil het, en alles vanuit de mens. Maar in jouw methode proef ik heel veel passiviteit van de mens. Ja, aangeven wat hij wil, door middel van een yes en het op cue zetten. Maar veder weinig tot niets.
Wat ik de laatste tijd aan Stella merk is dat ze het prettig vind als we daar een balans in zoeken. Dingen vanuit hàar, niet alles vanuit mij. Alles vanuit mij kan ze neit tegen en blokkeerd. Wat dat betrefd geeft ze het heel mooi aan (al heb ik haar om die eigenschap vaak vervloekt ). Maar ook niet alles vanuit haar. Want dan gaat het haar op den duur vervelen en wil ze neit meer. Wat ik de laatste tijd probeer te doen is er een evenwicht in zoeken. Heel lastig, maar het geeft voldoening. VRoeger vroeg ik haar weinig tot niets, gaf zei eht zelf aan. Totdat ze daar genoeg van kreeg en niet meer wou, en nu geef ik ook dingen aan. Ze kan het zo negeren, haar eigen zin doen, ik rijd op een stalhalster. Maar meestal reageert ze wel, wil ze reageren. Zei op mij en ik op haar, communiceren. Niet eenzeidig vanuit haar, neit eenzeidig vanuit mij. Het is ook mìjn ritje, net zoals het de hare is.
Michiel, ik heb jouw methode nu eventjes als uitgangspunt genomen omdat het er voor mij het duidelijkste uit naar voren kwam. Het is slechts wat mij opviel en waar ik nu mee bezig ben. Geen kritiek, slechts een noot.
groetjes Ebby

jo schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:37:


Herkenbaar :).
Stella bokt en draait niet, maar ze loopt langzaam en probeert om te draaien. Nu zie ik dat aankomen dus doet ze het niet, maar ik ben er absoluut neit gelukkig mee. Oftewel, ik kom waar ik wil wezen, zonder geroep, dwang, druk oid maar niet van harte. En dan rijd ik net zo lief niet. En de clue zit hem in wat Michiel aanhaalt, flakbij stal is er neits meer te ontdekken. PAs op 10/15 minuten stappen (daarom probeer ik vaak dan maar te gaan draven...) is er iets nieuws en is het meestal wel weer leuk. Alleen is het dan oortjes vooruit, moordtempo stappen (wedstrijdje? ) en ben ik totaal uit beeld behalve dan om een gang hoger toestemming te geven. En dat wil ik dus ook niet meer, want als er iets eng is ben ik dus ook buiten beeld daarnaast wil ik samen rijden. Ernaast? Op de een of t andere manier pikt ze die link niet op. Zo was ik bv laatste in het donker aan het rijden, àlles is dan eng en ze stuiterd bij ieder bewegend grasprietje door de bak (of over de weg als ik in de schemering beland). Ik ernaast, paard in mn rug (niet helemaal, dat loopt neit zo lekker ) en geen geschrik. Ik erop, geschrik van alles. Dingen die ik haar op de grond leer pikt ze niet op als ik erop zit, ik moet alles weer aanleren. Dus wat Pien zecht, alles moet op de grond goed zijn, daar geloof ik niet echt in. Op de grond is stukken concreter, je staat ervoor, je gaat niet mee. Rijden is veel onwezenlijker voor je paard. Je zit erop, het zicht is neit goed, eht contact vreemd. Directer, geen gehannes met je gewicht. Jij beweegt, zei beweegt en aan rijden zijn gewoonweg veel meer dinge verbonden. Op de grond kan een basis zijn, maar is niet alles.
Een oplossing? Wat Pien zecht pas ik af en toe wel toe en ik vind het vaak wel werken en goed. Misschien eens toch veder komen, eens volhouden en erdoor. Dat ze erachter komt dat het alleen ook leuk kan zijn?
Wat bij Stella wel werkt (maar erg lastig is ), is spelen, dingen vragen, vooral dressuurmatig. Mijn favoriet is het spelen met het gewicht op het ene achterbeen. Stilzetten, achterwaarts vragen, gewicht op het ene achterbeen schommelt naar achteren, naar voren, dr rug komt omhoog, ze zet ermee af, kromt dr hals en swingt vooruit. Het ene achterbeen, het andere, gewicht veder naar achteren en achterwaarts, veder naar voren en stappen. Heerlijk :).
groetjes Ebby

ebby schreef op donderdag, 29 september 2005, 16:08:


Nog een aanvulling, iets over regels ed.
In het boek "basis rijkunst" van Anne Muller vergeleek zei regels en grenzen met een box. Een box heeft muren, veder kan je gewoonweg neit. Maar je hebt boxen en boxen. Je hebt ook loopstallen waar paarden met een boel staan. waar een paard het best reuze naar zn zin kan hebben. Maar toch met dat randje, die box grens. Sommige mensen hebben heel kleine boxen, daar word je paard niet echt gelukkig van. En in zn eentje natuurlijk helemaal niet. Binnen die box kan je ookhardstikke leuk spelen, geen probleem. Dat word pas een probleem als de ruimte te klein word.
En als je die wanden nu vergelijkt met de grenzen van met iemand werken? Als je ze neit te klein doet, te veel hebt, dan is het best hardstikke leuk. Ondanks die muren. En is t ook geen ramp :)
groetjes Ebby

Mijn paard is gisteren weer aan het verharen geslagen. De lange bovenste dekharen, makkelijk te herkennen bij haar aan haar witte kleur. Slechts een handjevol, maar toch.
Ik weet dat er vorig jaar een onderzoekje is geweest naar vachtverwisselen, maar dat dat is afgeblazen omdat er te weinig deelname was. Erg jammer, maar heeft er niet iemand een idee waarom ze nu al zo vroeg begint? De kortste dag is nog niet eens geweest... En ik heb ook niet echt het idee dat het weer de komende weken zachter word, eerde kouder.
groetjes Ebby

ebby schreef op woensdag 14 december 2005, 15:04:


Oke, sorry, ik dacht dus dat ik een nieuw onderwerp gestart was. Beetje wennen dat nieuwe forum :)