jo schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:37:


Herkenbaar :).
Stella bokt en draait niet, maar ze loopt langzaam en probeert om te draaien. Nu zie ik dat aankomen dus doet ze het niet, maar ik ben er absoluut neit gelukkig mee. Oftewel, ik kom waar ik wil wezen, zonder geroep, dwang, druk oid maar niet van harte. En dan rijd ik net zo lief niet. En de clue zit hem in wat Michiel aanhaalt, flakbij stal is er neits meer te ontdekken. PAs op 10/15 minuten stappen (daarom probeer ik vaak dan maar te gaan draven...) is er iets nieuws en is het meestal wel weer leuk. Alleen is het dan oortjes vooruit, moordtempo stappen (wedstrijdje? ) en ben ik totaal uit beeld behalve dan om een gang hoger toestemming te geven. En dat wil ik dus ook niet meer, want als er iets eng is ben ik dus ook buiten beeld daarnaast wil ik samen rijden. Ernaast? Op de een of t andere manier pikt ze die link niet op. Zo was ik bv laatste in het donker aan het rijden, àlles is dan eng en ze stuiterd bij ieder bewegend grasprietje door de bak (of over de weg als ik in de schemering beland). Ik ernaast, paard in mn rug (niet helemaal, dat loopt neit zo lekker ) en geen geschrik. Ik erop, geschrik van alles. Dingen die ik haar op de grond leer pikt ze niet op als ik erop zit, ik moet alles weer aanleren. Dus wat Pien zecht, alles moet op de grond goed zijn, daar geloof ik niet echt in. Op de grond is stukken concreter, je staat ervoor, je gaat niet mee. Rijden is veel onwezenlijker voor je paard. Je zit erop, het zicht is neit goed, eht contact vreemd. Directer, geen gehannes met je gewicht. Jij beweegt, zei beweegt en aan rijden zijn gewoonweg veel meer dinge verbonden. Op de grond kan een basis zijn, maar is niet alles.
Een oplossing? Wat Pien zecht pas ik af en toe wel toe en ik vind het vaak wel werken en goed. Misschien eens toch veder komen, eens volhouden en erdoor. Dat ze erachter komt dat het alleen ook leuk kan zijn?
Wat bij Stella wel werkt (maar erg lastig is ), is spelen, dingen vragen, vooral dressuurmatig. Mijn favoriet is het spelen met het gewicht op het ene achterbeen. Stilzetten, achterwaarts vragen, gewicht op het ene achterbeen schommelt naar achteren, naar voren, dr rug komt omhoog, ze zet ermee af, kromt dr hals en swingt vooruit. Het ene achterbeen, het andere, gewicht veder naar achteren en achterwaarts, veder naar voren en stappen. Heerlijk :).
groetjes Ebby

ebby schreef op donderdag, 29 september 2005, 16:08:


Nog een aanvulling, iets over regels ed.
In het boek "basis rijkunst" van Anne Muller vergeleek zei regels en grenzen met een box. Een box heeft muren, veder kan je gewoonweg neit. Maar je hebt boxen en boxen. Je hebt ook loopstallen waar paarden met een boel staan. waar een paard het best reuze naar zn zin kan hebben. Maar toch met dat randje, die box grens. Sommige mensen hebben heel kleine boxen, daar word je paard niet echt gelukkig van. En in zn eentje natuurlijk helemaal niet. Binnen die box kan je ookhardstikke leuk spelen, geen probleem. Dat word pas een probleem als de ruimte te klein word.
En als je die wanden nu vergelijkt met de grenzen van met iemand werken? Als je ze neit te klein doet, te veel hebt, dan is het best hardstikke leuk. Ondanks die muren. En is t ook geen ramp :)
groetjes Ebby

Michiel schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:50:


Ik wil toch even terugkomen op het gebruiken van aanhoudende druk.
Nu ik er nog eens over nagedacht heb, gebruik ik dat eigenllijk bijna nooit meer.
Als ik het naga was dat meer in de tijd voordat ik clikkerde of daarop overschakelde.
Mooi voorbeeld is dat ik Shiny vorige week geleerd heb om achteruit van een dijk te lopen.
Het was heel eenvoudig geweest om hem met aanhoudende druk op het leidtouw onder de kin de dijk af te laten stappen.
Ik heb het echt geheel op een clicker manier gedaan.
Mijn doel was om hem zoveel moed te laten verzamelen dat hij achteruit naar beneden met zijn achterwerk mijn hand die zich een halve meter lager op de dijk bevond, wilde targetten.

Het zelf uitzoeken hoe je naar beneden komt terwijl je niet ziet waar je je volgende voet zet, omdat je dat gevraagd wordt , vraagt denk ik veel meer van de moed en van het vertrouwen van een paard, dan door met aanhoudende zachte druk te werken.

Piet