Inloggen

Fleur Hoefbevangen

Deze informatie is een uittreksel uit het multimedia-pakket "Natuurlijk Bekappen".
! De praktijkvoorbeelden hieronder zijn voorzien van een uitleg die betrekking heeft op de specifieke situatie, maar de algemene theorie en technieken worden hier niet volledig uitgelegd. Raadpleeg het multimedia-pakket Natuurlijk Bekappen voor meer informatie.

8 januari 2002

Fleur, een 5-jarig paard, is ernstig hoefbevangen. Het hoefbeen heeft losgelaten van de hoefwand en rust direct op de zool. In een van de zolen drukt het hoefbeen zo hard dat hierdoor een gat in de zool ontstaat!

image

Fleur
image

Hoefbevangen
image

Zoolperforatie!


image

19 juni 2003

De acute hoefbevangenheid is al lang over. De eigenaresse van het paard heeft inmiddels meerdere hoefsmeden naar de hoeven laten kijken maar is nog steeds niet tevreden over de kwaliteit van de hoeven. Enthousiast geworden over deze website besluit ze om mij haar paard te laten bekappen.

image

VOOR de bekapping
image

NA de bekapping

Hierboven twee foto's: De ene VOOR de bekapping, de andere NA de bekapping. Hoe en waarom deze verandering tot stand is gekomen lees je hieronder.

image

image

Behalve het feit dat een bekapping hoog nodig was is er aan de foto's hierboven nog veel meer af te leiden.

Eerst het slechte nieuws:

  • Allereerst is het duidelijk dat de de verbinding tussen hoefwand en hoefbeen, slecht is. De hoefwand loopt niet mooi strak naar beneden maar loopt in een bocht: Het onderste gedeelte van de hoefwand zit min of meer "los" en wijkt daardoor naar buiten uit. Het onderaanzicht laat ook zien dat er veel ruimte is tussen de zool en de hoefwand: Waar de witte lijn hoort te zitten is een gat ontstaan dat gevuld is met zand en vuil. Doordat dit paard wordt gedwongen te lopen op de hoefwand wordt in de hand gewerkt dat dit gat zich steeds weer opnieuw naar boven uitbreidt. De binding tussen hoefbeen en hoefwand zal daardoor zwak blijven.
  • De zool is vrij plat in plaats van hol. Dit was te verwachten omdat de witte lijn van slechte kwaliteit is. Het hoefbeen wordt niet voldoende opgetild en er is niet voldoende ruimte voor de zool.
  • image
    Het paard staat op "hoge hakken"; de hielen zijn veel te lang. De haarlijn loopt veel te horizontaal. Hierdoor staat het hoefbeen niet parallel met de grond maar met de punt naar beneden. (Zie onze pagina over Hielhoogte voor meer informatie). Omdat dit paard een jaar geleden al bijna een zoolperforatie had door de hoefbevangenheid is dit een extra onwenselijke stand. Het hoefmechanisme wordt hierdoor ook nog eens belemmerd; de resulterende belemmerde doorbloeding werkt de vorming van een stevige witte lijn tegen.
  • In het midden van de hoefwand is een verticale scheur ontstaan. Een hoefsmid heeft geprobeerd de scheur te stoppen door een horizontale gleuf te vijlen maar dit heeft niet gewerkt; de scheur loopt inmiddels boven de gleuf door naar boven. De scheur wordt bevorderd door de te lange hoefwand, de te hoge hielen en een te droge ondergrond.

Het goede nieuws:

  • Dit paard heeft gelukkig nauwelijks op ijzers gestaan. De hoef heeft een mooie conische vorm, bevorderlijk voor het hoefmechanisme en dus de doorbloeding, mits de hoef goed bekapt wordt.
  • De straal is relatief breed, de hoef is niet door hoefijzers samengeknepen..
  • De zolen vertonen geen tekenen meer van zoollederhuidontsteking, het hoefbeen drukt dus niet meer op de zool.
  • De hoefwand is vrij hard, de structuur doet vrij stevig aan. De scheuren en brokkels aan de zijkant van de hoef zijn ontstaan doordat de hoefwand te lang is maar vormen geen bedreiging voor de hoef.

image
Al met al biedt deze hoef veel perspectieven voor volledige genezing. De hoef heeft geen structurele gebreken, de "fouten" in de hoef zijn slechts het gevolg van een verkeerde (en veel te infrequente) bekapping.

Omdat dit paard al een geschiedenis van "hoefbevangenheid met dreiging van zoolperforatie" achter de rug had, is het nu de eerste prioriteit om de binding tussen hoefwand en hoefbeen zo sterk mogelijk te krijgen. Hiervoor zijn verschillende technieken:

  • De hoefwand moet zo kort mogelijk worden gehouden. Het paard moet lopen op de zool en straal, in deze situatie is het al helemaal uit den boze dat het paard steunt op de hoefwand. De hoefwand zit immers voor een groot deel los, steunen op de hoefwand zorgt ervoor dat de hoefwand nog verder naar buiten uitwijkt en de witte lijn steeds opnieuw losscheurt.
  • De hielen moeten korter. Hierdoor wipt de voorkant van de hoef iets op wat de druk op de witte lijn vermindert. Het hoefmechanisme en dus de doorbloeding worden hierdoor verbeterd wat een gezondere witte lijn tot gevolg heeft.

image
Op de foto hiernaast (links) zie je de hoef na het trimmen en raspen van de onderkant. Ik heb net zo lang geraspt tot de hoefwand gelijk is aan de zool. Goed te zien is dat de witte lijn, de rand tussen de zool en hoefwand, erg breed en vuil is. Op deze hoogte zit de hoefwand los; vuil heeft de ruimte waar eigenlijk de witte-lijn-verbinding hoort te zitten opgevuld.


image
In een situatie als deze is het het beste om de hoefwand fors terug te nemen. De hoefwand mag niet belast worden, behalve dat dit verdere loslating in de hand werkt is dit ook nogal pijnlijk voor het paard. Door de hoefwand terug te nemen kan de nieuwe verbinding tussen hoefbeen en hoefwand doorgroeien vanaf de kroonrand en wordt voorkomen dat het paard gevoelig gaat lopen.

image
Het makkelijkste kun je de hoefwand terugnemen door deze vertikaal af te vijlen. In principe mag de hoefwand in dit geval tot aan de binnenkant van de witte lijn (de rand van de zool) worden weggevijld. Maar omdat de eigenaresse van dit paard van plan was om wekelijks de hoefwand opnieuw bij te werken ben ik wat conservatief gebleven en heb ik slechts gezorgd voor een forse mustang-roll.

Vanaf de onderkant ziet de hoef er nu ook beter uit! Op de foto is goed te zien dat het losse en uitstekende deel van de hoefwand nu is verwijderd. In plaats van af te wikkelen op de hoefwand wikkelt het paard nu af op de zool. De hoefwand krijgt zo een betere kans om te hechten aan het hoefbeen.

De ruimte tussen de hoefwand en zool is op deze hoogte minder; een goed teken! Helaas is hier echter geen sprake van een goede hechting; als je goed kijkt zie je dat er tussen de gezond ogende witte lijn en zool een fijn lijntje loopt. Dit lijntje is een scheur; de hoefwand zit hier nog steeds los.

Wat eenmaal los heeft gelaten groeit niet meer vast. Maar gelukkig groeit de hoef voortdurend vanuit de kroonrand verder, zowel een nieuwe hoefwand als nieuwe witte lijn is "op weg naar beneden", en als de nieuwe witte lijn niet wordt overbelast zal deze uiteindelijk ongeschonden de onderkant van de hoef bereiken, en is de hoef genezen!
Het duurt ongeveer anderhalf jaar voordat de hoef vanaf de kroonrand tot aan de onderkant is gegroeid, maar in dit geval hoeven we vermoedelijk niet zo lang te wachten; de hoefwand zit al minstens tot halverweg vast. Over een half jaar weten we het zeker...

image
De voorhoeven na de bekapping

image
De andere voorhoef was in een betere staat. Het algehele beeld was echter hetzelfde. De foto hierboven toont beide voorhoeven na de globale bekapping, vlak voor de afwerking. De andere voorhoef (links op de foto) is door de eigenaresse bekapt. Ze wil het bekappen nu verder zelf wekelijks bijhouden dus dit was een prima oefening!

De foto rechts toont de rechter voorhoef vanaf de zijkant. De hielen zijn fors ingekort, de mustang-roll en kwartierboogje zijn goed te zien. Het is uitermate belangrijk dat deze hoeven heel frequent worden bijgehouden, minimaal eens per week.

image
De achterhoeven (zie foto links hiernaast) zijn van prima kwaliteit! Op de foto heeft de zool een lichtgekleurd randje; dat komt omdat ik daar wat heb zitten krabben om te kijken hoe en waar de zool eindigt. Meer was er op dat moment nog niet aan de hoef gedaan.

Het is goed te zien dat hier weinig ruimte is tussen de hoefwand en zool: De witte lijn is hier zeer sterk en zorgt voor een goede hechting. Vergelijk dit met de foto's van de voorhoeven!

De zool heeft ook een mooie concave (holle) vorm omdat het hoefbeen hoog in de hoef ligt.
Aan de achterhoeven hoefde dan ook nauwelijks meer te gebeuren dan het wegraspen van het uitstekende gedeelte van de hoefwand en het bijwerken van de steunsels.

contact