ebby schreef op donderdag, 29 september 2005, 16:08:


Nog een aanvulling, iets over regels ed.
In het boek "basis rijkunst" van Anne Muller vergeleek zei regels en grenzen met een box. Een box heeft muren, veder kan je gewoonweg neit. Maar je hebt boxen en boxen. Je hebt ook loopstallen waar paarden met een boel staan. waar een paard het best reuze naar zn zin kan hebben. Maar toch met dat randje, die box grens. Sommige mensen hebben heel kleine boxen, daar word je paard niet echt gelukkig van. En in zn eentje natuurlijk helemaal niet. Binnen die box kan je ookhardstikke leuk spelen, geen probleem. Dat word pas een probleem als de ruimte te klein word.
En als je die wanden nu vergelijkt met de grenzen van met iemand werken? Als je ze neit te klein doet, te veel hebt, dan is het best hardstikke leuk. Ondanks die muren. En is t ook geen ramp :)
groetjes Ebby

Michiel schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:50:


Ik wil toch even terugkomen op het gebruiken van aanhoudende druk.
Nu ik er nog eens over nagedacht heb, gebruik ik dat eigenllijk bijna nooit meer.
Als ik het naga was dat meer in de tijd voordat ik clikkerde of daarop overschakelde.
Mooi voorbeeld is dat ik Shiny vorige week geleerd heb om achteruit van een dijk te lopen.
Het was heel eenvoudig geweest om hem met aanhoudende druk op het leidtouw onder de kin de dijk af te laten stappen.
Ik heb het echt geheel op een clicker manier gedaan.
Mijn doel was om hem zoveel moed te laten verzamelen dat hij achteruit naar beneden met zijn achterwerk mijn hand die zich een halve meter lager op de dijk bevond, wilde targetten.

Het zelf uitzoeken hoe je naar beneden komt terwijl je niet ziet waar je je volgende voet zet, omdat je dat gevraagd wordt , vraagt denk ik veel meer van de moed en van het vertrouwen van een paard, dan door met aanhoudende zachte druk te werken.

Piet