Hallo Frans,
Sinds anderhalf jaar bekap ik mijn paarden al op de natuurlijke manier.Ik ben superenthousiast, onze paarden daveren over elk terrein zonder problemen, of het nou grof puin is of asfaltweg, je merkt er niets van en dat was 2 jaar geleden wel anders. De hoeven zijn veel harder geworden. Nu heb ik nog enkele vragen??? Hoe hoog mag de achterzijde van de hoef zijn? Bijv. gemeten vanaf de haarlijn via een denkbeeldige verticale lijn naar de bodem.

Verder ben ik sinds kort met een Ouarter van een vriendin bezig. Die heeft constant op ijzers gestaan omdat hij aan de achterzijde veel te hard zou slijten. De stand van die hoeven zijn ongeveer gelijk aan die van jouw voorbeeld van Baladeika, maar.....daar komt nog bij dat ze zo ongelooflijk smal zijn geworden, vergelijk het maar met een koe, alleen de spleet zit er niet in. De hoeven zijn helemaal onderaan nog smaller dan boven bij de kroonrand, ze lopen dus ietwat taps toe. bij het maken van een forse mustangrol zag ik dat de witte lijn iets bloeddoorlopen is, kan ik desondanks doorgaan met het gelijkmaken van de zool en hoefwand. Heb jij verder nog tips om dit paard zo snel en verantwoord mogelijk weer goed te krijgen. De stralen en straalgroeves zijn zo smal, bij het enge af.
Volgens haar hoefsmid zou de natuurlijke methode een ramp voor dit paard worden, je begrijpt het vast al dit wordt een erekwestie. Oh ja ze gebruikt nu geregeld hoefschoenen om evt. te snelle slijting te voorkomen. Wat is wijsheid? De Ouarter kreupelt niet, hij zet alleen zijn voorhoeven pal voor elkaar neer omdat hij zo toontreder staat.
En dan te bedenken dat ze een orthopedische hoefsmid had, haar paard is alleen maar beroerder gaan lopen de laatste jaren.

Alvast bedankt,
Henny wittenaar

Hoi Frans'

Bedankt voor je reactie over het bekappen van de Ourter van mijn vriendin. Ik heb goed nieuws, ik ben er afgelopen week weer geweest en het resultaat is in die paar weken al ongelooflijk verbeterd.
Ik heb bij dat paard de witte lijn strategie toegepast. De eerste keer was hij al voor het bekappen super gevoelig achter bij het lopen en ook tijdens het bekappen. Afgelopen week was er niets meer aan de hand. Verder is hij al zo veel verbeterd in zijn stand, hij stond nl. heel week in zijn koten en nu is het al een heel stuk verbeterd. Ik zie het wel positief tegemoet en zijn eigenaresse ook dus dat is hardstikke leuk.
Trouwens mijn complimenten voor je site paard natuurlijk, ik raad hem ook geregeld in mijn kennissenkring aan om het eens door te spitten. Die afbeelding van die warmtegeleiding en doorbloeding in een paardenbeen met een ijzer eronder en het verschil van drie benen zonder ijzers dat is een goeie. Moesten veel meer mensen zien, dan wil je toch nooit weer ijzers onder je paard of wel soms? Ik heb nog wel een tip voor je. Ik kom regelmatig ruiters tegen die niet eens weten wat nou precies de onderdelen van een hoef zijn, bijv. wat de steunsels zijn en de verzenen en waar nou precies de hielen lopen. Misschien een idee om dat eens uitgebreid op je site te zetten, ik ben het niet tegengekomen of ik moet er straal overheen gekeken hebben.
Frans ik had je de vorige keer gevraagd wat je mening is omtrent hoefschoenen voor die Ouarter. Is het echt nodig als hij op de verharding loopt of geef je de voorkeur voor blootsvoets opbouwen?
Inderdaad wij kennen elkaar vanwege de Dodge. Heb jij de jouwe nog? Zo ja laat 's wat van je horen. Hier staan er inmiddels 3. Die W200 die je indertijd wel gezien hebt. Verder een D350 crewcab en zoonlief is een B100 campermodel aan het opknappen. Dus er staan hier op het erf heel wat PK's zowel viervoeters als V8's.
Hartelijke groetjes Henny Wittenaar

cornelie schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 8:10:


Hoi allemaal,
Ik wil ook graag eens even reageren op div. dingen. Er zijn zoveel methodes om je paard op een paardvriendelijke manier te beleren. Persoonlijk denk ik dat je in de eerste plaats moet kijken wat bij jouw paard het meeste past. Bij die van ons is dat een beetje Parelli een beetje M. Roberts, Hempfling en Voest. Ik ben altijd in het bezit geweest van paarden die van doorlopen houden, dus sjouwers, daarbij zijn beenhulpen niet echt nodig. Ik rij vooral op stem (al veel aangeleerd door grondwerk) en lichaamsgewicht. Uit veiligheidsoverwegingen rij ik buiten altijd met een bit. Een pelhambit wel te verstaan. Eerder gebruikte ik deze altijd met doorhangende teugel en onze Fjorden liepen er ontzettend graag mee. OOk heb ik in het verleden wel dikke trensen gebruikt maar dit vonden ze duidelijk minder, wisten jullie trouwens dat een stang mits correct gebruikt veel stabieler in de mond ligt dan een gebroken trens. Deze laatste werkt bij gebruik van de ruiterhand als notenkraker op de onderkant van de kaak. Moet je eens op wedstrijden gaan kijken hoeveel paarden/pony's er moeilijk doen op een trens.
Affijn daar is dan weer dat rottige sperriempje voor uitgevonden,walgelijk gewoon. Tegenwoordig ben ik in het bezit van 2 kruisingen Fjord/Fries, deze dames zijn 100% eerlijk, maar bijzonder temperamentvol. Daarbij komt dat ze een ongelooflijke kracht in hun hals hebben. In de rijbak is het geen probleem om ze met een touwhalster te rijden, maar buiten rijden we om veiligheidsredenen met bit. En wel hetvolgende. Ik heb van onze pelhambitten het mondstuk uit laten slijpen en laten vervangen door een driedubbel gevouwen en rondgestikt leer. Af en toe even in de zonnebloemolie leggen en het werkt perfect. Het leren mondstuk heeft zich helemaal aangepast aan de mond van de paarden en bij het rijden wordt het leer helemaal zacht.Wij rijden buiten ook eigelijk alleen met stem en verder met je bovenlichaam "kijken" welke richting je wilt. Teugels hangen er eigenlijk voor de flauwekul aan. Onze paarden genieten volop en wij dus ook. Jaren geleden zag ik een demonstratie op een groot paardenevenement in Utrecht waar Emiel Voest een voorstelling gaf met rijden op een touwhalster, hij woonde toen geloof ik nog op een van de eilanden. Alle paarden waren dol door waarschijnlijk het ongewone om hun heen. Zijn demonstratie was een aanfluiting. De Paarden liepen dwars door de halsters heen en alleen door grof ruk en plukwerk kon hij erger voorkomen voor hemzelf, maar voor de paarden was het een ramp. Afgeknepen neuzen,naar lucht snakken enz. Menigeen is bij die demonstratie vol afschuw weggelopen. Ik weet zeker dat Emiel zijn paarden thuis prima onder controle had, anders wil je het immers niet aan anderen laten zien, maar de omstandigheden en de daardoor ontstane nervositeit bij de paarden deden hem de das om. Daarom vind ik dat je wel heel zeker van je paard moet zijn om altijd en overal met een touwhalster te rijden. Het zijn en blijven vluchtdieren. Ik rij zelf western/klassiek oftewel de Penquitt methode. Maar onze Fjorden waren ook prima met alleen een halsring te rijden van buffelhuid. Alleen dze ring tegen de hals leggen was voldoende,dus een minimale druk. Een van deze Fjorden kon zelfs piafferen,alleen op stem en gewichtshulpen daar kwam geen been aan te pas. Mijn motto: zorg dat je een band hebt met je paard van wederzijds respect en vertrouwen en je krijgt er zoveel moois voor terug en welke "paardengoeroe" je ook wilt volgen, kijk eerst wat op jouw paard van toepassing is voor je helemaal voor een bepaalde methode kiest. Pfff... dat wilde ik graag even kwijt.
Groetjes Henny Wittenaar.

Maaike schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 13:56:


Hallo Maaike,
Natuurlijk weet ik dat een pelhambit een hefboomwerking heeft, maar als je op de juiste wijze western rijdt dan rij je altijd met doorhangende teugel en is je lichaamsgewicht als hulp voor je paard voldoende. Indien het paard onvoldoende reageert kun je teugel even een fractie aannemen en gelijk weer loslaten. Als onze paarden met pelhambit lopen proberen ze niet eens wat. Is er onderweg in ene een panieksituatie dan kan ik ze prima onder controle houden zonder de paardenmond geweld aan te doen. Zij zijn nog nooit door het pelhambit gelopen, trouwens zo'n bit kun je op 2 manieren gebruiken met en zonder hefboomwerking dat is het mooie van een pelhambit. Een voorbeeld: onlangs reden we met de beide paarden vlak voor een bocht op een smal weggetje wat een verbindingsstukje tussen 2 bosgedeelten was. Komt er in enen zo'n megatractor met megagiertank, dubbel lucht en injecteur de bocht omscheuren. Het geval was breder dan de weg zelf. En niet afremmen he, rekening houden met paarden forget it. Ik weet haast zeker dat ik ze op een halster niet had kunnen houden. We konden ze nog net tussen beide teugels houden en voorkomen dat ze zouden omdraaien. Of nog zoiets; denk je lekker bijtijds op een ochtend in het bos rond te rijden, knetteren er vlak naast je in enen kettingzagen. Laat staatsbosbeheer nou net daar met bomen aan het kappen zijn.
Laat ik het zo stellen: ik zou ze best op een touwhalster buiten willen en kunnen rijden en nog liever gewoon op een halsring. Maarrrr... je bent bij het buitenrijden zo op anderen aangewezen en die anderen houden er meestal geen rekening dat je op een paard zit.

Frans schreef over de one rein stop, ik ben daar al wel mee bezig geweest maar probeer een fjord met een sterke korte bespierde hals in een vluchtpoging maar eens om te krijgen in de hals dat wordt een krachtmeting die je gegarandeerd verliest. En natuurlijk moet je zoiets eerst tot in de puntjes oefenen in de bak tot ze de one rein stop begrijpen, maar dat houdt dan wel in dat ze zolang ze dit niet onder de knie hebben je eigenlijk dus niet verantwoord buiten kunt rijden. Is althans mijn mening!!!Ik hou me uiteraard aanbevolen voor tips, hoe minder toestanden ik er aan hoef te hangen hoe liever, alleen lopen ze nu met heel veel plezier en dat vind ik toch het allerbelangrijkste.
Groetjes Henny Wittenaar

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 21:23:


Hoi Frans,
Jouw artikel "wijken voor druk" kende ik al,en het is iets wat ik al jaren met de paarden doe. Ik doe al zo'n 15 jaar vrijheidsdressuur met ze en daar komt het ook prima bij te pas. Even over het inbuigen van de hals. Bij halthouden en in stap is het totaal geen probleem. Zonder zelfs maar druk te hoeven uitoefenen leggen ze hun neus op mijn voet of zelfs erachter. Maarrr... waar het mij om gaat is de panieksituatie waar dus snelheid aan te pas "kan" komen. Daar ben ik dus niet zeker van of het dan zal werken. Bovendien heb ik een tijdje geleden een artikel gelezen (naar ik meen in de SRR) waar een ongeluk met een paard beschreven werd. Er waren toen nogal problemen met het uitkeren van verzekeringsgeld omdat de ruiter met een bitloze optoming reed. Ik weet niet of dat nu nog zo is maar buitenrijden met halster of hackamore(ook de mechanische) werden door sommige verzekeringsmaatschappijen niet getolereerd en in ongelukssituaties niet gehonoreerd. Misschien dat iemand op dit forum hier meer van weet.
Groetjes Henny

Maaike schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:12:

Sorry Maaike,
Als er een ding is waar ik me dood aan erger is dat mensen zich verschuilen achter het feit "ach het is toch maar een fjord".
Ik denk dat je me verkeerd begrijpt.
Mijn Fjordenruin (helaas pas laten inslapen met 16 jaar vanwege een hersenbloeding) was een gigantische spierbal van 1.53m. Het was een zoon van de hengst Myrstein die een tekortkoming had. Een behoorlijke korte hals, nog korter dan de gemiddelde fjord en dat had onze ruin keurig van pa mee gekregen. Voor de rest was het een superpaard. 100%eerlijk en met een fantastisch karakter. En af en toe kwajongensstreken. Eentje zal ik er benoemen, volgens mij had hij een ingebouwd klokje wat etenstijd betreft. Klokslag 7 uur s'ochtends voertijd. Ik hoefde niet te denken dat ik ook maar even een keertje tien minuutjes later zou voeren want meneer gilde de hele buurt bij elkaar. Dezelfde gein had hij s'middags. Om 4 uur naar stal weer of geen weer, om 4uur stond hij klaar. Ik hoefde niet om half 4 in mijn knetter te halen om meneer nog te zadelen want hij werkte niet meer mee. Hij liep als een plank door de rijbak en verrekte om ook nog maar naar links of rechts in te buigen terwijl hij ondanks zijn zware hals juist zo ontzettend soepel was in buiging en stelling. Nou moet je niet gelijk gaan denken dat hij baas over me was, dit was gewoon een eigenaardig karaktertrekje. En juist dat is wat ik zo leuk vind aan Fjorden. Ze hebben karakter en dat mag ik wel. Voor ik western/freestyleruiter werd reed ik engels met hem tussen de paarden bij een rijvereniging bij ons in de buurt, tot hilariteit van menigeen. Tot ze in de gaten kregen dat een fjord tot meer in staat is als huifkar trekken. Hij heeft bij menigeen later bewondering geoogst. Maarrr... ik wil hierbij wel zeggen dat je het niet cadeau krijgt. Als je bij een KWPN'er o.i.d. je voor 100% moet inspannen om het gewenste resultaat te krijgen, dan kost je dat bij een fjord, haflinger, fries e.d. al gauw 200% en dat heeft volgens mij met hun totale bouw en de specifieke halsaanzet te maken. Verder snap ik niet wat je op de pelham tegen hebt, ze liepen er zo super op en hebben nog nooit een poging gedaan om buiten aan de kletter te gaan. De ruin kon fantastisch galopperen en zelfs al zaten we in een rengalop ik hoefde maar zachtjes te zeggen "hoo Hjordal draf" en hij viel acuut terug in een keurige draf. Alle paarden van ons reageren buiten perfect opstem. Ik krijg zo langzamerhan het idee dat als je buiten niet op een knopenhalster rijd je niet bezig bent met Natural Horsemanship. Voor mij houd NH. nog veel meer in. Maaike jij schrijft dat jouw fjord na een jaar van oefenen de one rein stop beheerst. Hoe deed je dat voordat hij het kende, ging je wel met hem naar buiten met event. risico's vandien of moest je af en toe toch aan het halster trekken om hem tot stoppen te krijgen???

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:55:


Hoi Marianne,

Dank je voor je begrip, inderdaad door de bouw van de Fjord en ook Fries kom je gewoon probleempjes tegen die je met de doorsnee rijpaarden gewoonlijk niet zult hebben. Maar door gericht te oefenen en te trainen kun je met hen hetzelfde doel bereiken en soms zelfs nog meer, want hun intelligentieniveau ligt erg hoog en ze zijn over het algemeen ontzettend leergierig.Ik rij tegenwoordig alleen nog op onze 2 kruisingen Fjord/Fries. Beide zijn erg temperamentvol en hun gangwerk is als van een Fries. Ook hebben ze beide die specifieke halshouding en vooral de oudste van de twee heeft best wel moeite met halsstrekken. Ik rij graag met haar buiten omdat ze de hals dan wel ontspannen laat zakken maar in de rijbak loopt ze uit zichzelf het liefst met haar halsje rond en loopt dan aan de teugel terwijl ik totaal geen druk op de teugel heb. Marianne aangezien jij op friezen rijdt, ken jij dit probleem? Ze fokt zich namelijk gigantisch op in de rijbak en Waarom???
Groetjes Henny

Ps. Ik las in een van de vorige stukken dat ik met "hij" benoemd wordt maar henny is ook een meisjesnaam en ik ben inderdaad een"zij" Geeft niets hoor, ik neem niemand dat kwalijk.

Maaike schreef op woensdag, 11 februari 2004, 16:42:


Hoi Maaike, ik vind het wel geinig dat jij ook een fjord rijd.Dan weten we waar we het over hebben, nietwaar.
Inderdaad ik voer vrij consequent, maar niet op de minuut hoor Een speling van een kwartier tot zo'n 20 minuten zit er geregeld in. Bovendien hebben de andere 3 paarden dit geintje nooit overgenomen die hinniken pas als ik de achterdeur van huis open en naar ze toe ga.Wel heb ik meerdere mensen in mijn kennissenkring die ook een "Myrstein" hebben en beaamden dat hun paard ook een ingebouwd klokje had. Misschien een erfelijk trekje?
Wat de Pelham betreft. Ik heb tot 2 jaar geleden westernwedstrijden gereden en onze paarden waren ouder dan 6 jaar en dan ben je verplicht om op een scharenbit te rijden met eenhandsteugelvoering.
Tegenwoordig rij ik steeds meer een combinatie van western en oud iberisch californische rijstijl. Dat heeft veel weg van klassiek rijden maar dan alles met doorhangende teugel. Ik heb alleen het ijzeren mondstuk van de pelham laten vervangen door een leren mondstuk. Verder rij ik zonder neusriem en zomers vanwege het warme weer gaat het frontdeel er ook af. Als ik in de rijbak train hebben ze ook meestal de pelham in en daar lopen ze zo prima op. Waarom zal ik het dan buiten nog weer anders doen. Tussendoor rij ik ook geregeld freestyle of oefen voor de vrijheidsdressuur (heb eerder regelmatig demonstraties gegeven) en dan gebruik ik het touwhalster of de halsring, of helemaal niets aan het hoofd. Ik ben het geheel met je eens dat een scharenbit voor verfijndere communicatie is en dat is ook geheel mijn doel. Maar heel vaak wordt er helaas gedacht door omstanders,"ha dat westernrijden is geen kunst moet je eens kijken wat een stang er in hangt, zo kan ik het ook" Dat je ondanks de stang alleen maar neckreining rijdt en zelfs stops maakt zonder teugel cq. stanggebruik dat ziet menigeen niet. Bewust om die reden had ik een speciaal stukje bedacht in de vrijheidsdressuurdemonstratie. Ik deed eerst iets met het bit in. Vervolgens pakte mijn echtgenoot een oranje dekzeil van 6 bij 8 meter , vouwde het dubbel tot 3 bij 8 meter en hing die via de achterhand van Hjordal over het zadel waar ik dus bovenop ging zitten. Het publiek werd al stiller, vervolgens haalden we het hoofdstel eraf en hingen hem de halsring om. Muziek aan en Hjordal ging keurig in draf en galop links en rechtsom door de bak, met tussendoor nog wat voltes en galopwissels. En tussendoor nog even een stuk spaanse pas.En dat alles met een plastic sleep van 8 meter achter hem aan. Hij genoot en showde vol trots. Hij was helemaal in zijn element. Het was voor mij alleen maar om te laten zien wat je allemaal met een fjord kunt, ook zonder bit.
Groetjes Henny.

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 17:06:


Hoi Marianne,
Leuk dat je wilt proberen mee "te puzzelen" wat onze fjordfriesjes betreft.
Het eerste probleem is dat ze ontzettend veel looplust hebben. Je gaat erop zitten en wat hun betreft gaan we gelijk in draf, nou niet dus. Hun moeder was precies zo en heeft dat werklustige tot op hoge leeftijd volgehouden. Bij een buitenrit proberen de dames zo'n 5 minuten of er nou echt nog niet gedraafd mag worden door af en toe te dribbelen, maar daarna is er niets meer aan de hand. Ze lopen al vrij snel ontspannen met hun hals horizontaal op schofthoogte, neusje net voor de loodlijn aan een lange teugel maar wel vlot doorstappend.
Draf en galop is idem, met soms wat meer oprichting als ze even wat opgewonden of enthousiast worden.
De jongste van de 2 is 6 jaar en loopt in de rijbak achter ons huis idem. De oudste 7 jaar oud dus niet. In het begin met inrijden ben ik er een paar keer afgeknald. Doordat zij schrok en gelijk 180 graden omdraaide. Ze was op dat moment net aan het halsstrekken met de neus zo ongeveer over de grond. De dame was zo bliksemsnel, niet uit te zitten. Zij is daar zelf zo ontzettend van geschrokken, dat ik er in enen naast lag. Affijn ik ben er wel gelijk weer opgeklommen en heb nog 10 minuten doorgereden. De laatste keer kon ze gelijk 4 weken op rust omdat ik op krukken liep. Nu wil het geval dat ik er gewoon op kan gaan zitten,op de blote rug of met zadel . Bij de stal is er niets aan de hand, zodra ik de rijbak instap voelt haar rug even gespannen maar ook dat is er na een paar minuten wel af. Maarrr... ook in de bak wil ze eigenlijk gelijk in draf, stap vind ze maar niets en een warming up vind ze aan haar al helemaal niet besteed. Jammer dan, daar denk ik anders over. Ze loopt verder heel vrolijk, oortjes erop, wil ook prima wendingen lopen maar is veel te fanatiek. Begint zich op te fokken, zet het nekkie erop en loopt ontzettend te showen en loopt dan uit zichzelf met de neus op de loodlijn. Of ik de teugels nou laat doorhangen of een lichte aanleuning neem maakt niet uit. Hardstikke mooi, als ik dressuurruiter zou zijn. Maar ik wil liever een wat langere hals met neus op de loodlijn of er iets voor. Verder dan horizontaal met de hals wil ze niet meer, en dan ook nog pas na zo'n 40 minuten wanneer ze een beetje energie begint te verliezen. Ik ben ook vaak met ze aan het werk in de roundpen, ook dan vind ze stap maar niets en de energie lijkt tomeloos. Ze gehoorzaamt wel hoor, maar je ziet dat het door mij gekozen tempo haar heel veel moeite kost. Onlangs heb ik haar eens gelongeerd met een gogue, toen kreeg ze in de gaten dat ze in draf ook met de neus over de grond kon lopen. Ze leek in eerste instantie stomverbaasd dat ze dat ook nog kon. De laatste tijd zie ik nu wel wat vaker dat ze even een klein stukje met de neus over de grond gaat als ik ze los longeer. Maar onder het zadel blijft het moeilijk. Het is wel een paardje wat nogal gevoelig van karakter is, snel nerveus en ontzettend eenkennig naar mensen toe. Gauw argwanend, al van veulen afaan geweest en waarom??? Ik heb veel grondwerk met haar gedaan en dat doet ze prima??? Met beide meiden ben ik begonnen met inrijden toen ze al 5 jaar waren omdat zowel een fjord als een fries laat uitgegroeid zijn. Trouwens haar rug is ook prima, ze reageert nergens pijnlijk op. Ook is de mond en het gebit prima, de paardentandarts is goed over haar te spreken. Wel is ze heel gevoelig voor eiwit en zelfs bij goed hooi wil ze al wel ibbelig worden. Je merkt het aan haar manenkam die wordt dan hard. Ik voer ook nauwelijks krachtvoer, ik ben er al wel achter dat beide dames behoorlijk sober zijn.Ik ben benieuwd of jij nog tips hebt.
Groetjes Henny.

Sophie Vonk schreef op woensdag, 11 februari 2004, 20:39:


hoi sophie, Hardstikke goed dat jouw Haflinger de one rein stop zo goed doet, ik ga er ook zeker mee aan het werk om te kijken of het mij ook lukt. Mijn probleem ligt meer in het feit dat als een paard in een panieksituatie terecht komt hij dan nog reageert. Als ik jullie zo lees moet dat dus kunnen. Omdat een Pelham een scharen bit is met een leren kinriem trek je die echt niet door de mond, althans ik zou niet weten hoe. Aangezien onze paarden prima lopen met deze bitten en ik er echt niet aan hoef te sjorren, ook niet in panieksituaties zie ik de meerwaarde er niet van in om met een touwhalster te gaan rijden buiten. Ik heb in de rijbak zowel met halster als met bit gereden en aan de paarden totaal geen verschil gemerkt. Het enige is dat ze met het halster hun hoofd wat hoger dragen.
Groetjes Henny

Karen Koomans schreef op Wed, 11 Feb 2004 21:10:21:


Hoi Karen bedankt voor je tip, ik zal me er eens even in gaan verdiepen. Groetjes Henny.

maaike schreef op woensdag, 11 februari 2004, 23:09:


Ik weet niet waar je me voor aanziet, maar zo stom ben ik dus echt niet.
Groetjes henny.

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 23:38:


Hoi Frans, ik vind het vershil met de voetballer wel heel erg ver gezocht, en als ik zonder cap rij, is het voor mijn eigen risico als ik zelf wat oploop. Maar als je paard op buitenterrein schade aan derden aanricht, en het loopt behoorlijk in de papieren dan kan een verzekering knap moeilijk doen om uit te keren en zullen ze alles aangrijpen om er onder uit te komen.
Wij hebben het 3 jaar geleden zelf meegemaakt. Alleen waren wij in dit geval niet de dader maar slachtoffer. Details zal ik je maar even besparen want het is een heel verhaal. Het grootste probleem was dat beide partijen bij de zelfde verzekering waren aangesloten. De verzekering die reclame maakt dat ze "glashelder"is. Nou forget it. De tegenpartij had zelfs toegegeven dat ze fout hadden gehandeld met betrekking tot een paard van ons. Maarrr... zij waren een veel grotere klant van de verzekering en wij hadden geen poot om op te staan. Je houd niet voor mogelijk wat ze allemaal aangehaald hebben om onder de schade uit te komen. Na 13 maanden van getouwtrek was ik zover dat ik een brief klaar had liggen voor de Rijdende Rechter, ik heb de verzekering gebeld en van mijn plannen verteld. Binnen 2 uur kreeg ik bericht terug dat de schade op korte termijn in zijn geheel uitgekeerd zou worden. Het was een bedrag van een paar duizend piek. Dus uiteindelijk is het nog goed gekomen.
Groetjes Henny.

marianne herzberger schreef op donderdag, 12 februari 2004, 11:19:


Hoi Marianne,
Wat het voer betreft ben ik nog steeds aan het experimenteren. Momenteel voer ik een goeie kwaliteit grof hooi van onbemeste weilanden. Dat gaat prima. Maar ik heb dit najaar ook een partijtje van een boer gehad, o zo supermooi, het rook alsof het gisteren bij wijze van spreken van het land kwam. Dit was duidelijk te goed van kwaliteit, Quinta werd ibbelig en haar manenkam werd hard, ze kan moeilijk met eiwitten omgaan. Zomers komen ze ook maar 2x per dag een uur in de wei. Verder krijgen ze ook zomers wat hooi bijgevoerd. Verder staan ze overdag in de rijbak. Als ik ze in de zomer langer in het gras laat staan komt ze onder eiwitbultjes te zitten en zwelt de manenkam op tot dubbele breedte. Brokken ben ik een paar jaar geleden al mee gestopt en ook granen of reformmengsels voor sobere paarden werkt niet, Oorzaak melasse, dat verdraagt ze ook niet,dus stel ik al jaren zelf het krachtvoer samen. div. geprobeerd en er achter gekomen dat ook granen niet bevorderlijk is. Vorig winter heb ik kuilvoer gevoerd, hele mooie kwaliteit het kwam van een natuurgebied bij ons uit de buurt, het rook verrukkelijk, ze aten het graag maar ook dit was te goed van kwaliteit, ze kreeg veel last van vochtophoping net boven de kogels van de achterbenen. Momenteel krijgt ze naast hooi 1 schep zemelen die ik rul maak met water gemengd met: een kwart schep gebroken mais, een scheutje lijnzaadolie, schepje mineralenmengsel, schepje amerikaanse knoflook en een schepje magnesium. Als ik op voorraad heb nog een kilo winterwortelen. Ik moet zeggen, ze zien er prima uit, mooi in de vacht, en verder niet te dik of te dun. Ze staan momenteel vanaf 9 uur tot ongeveer 4 uur buiten in de rijbak.
Nog even een andere vraag, hebben jouw friezen ook zulke lange manen? Hoe houdt jij die knoopvrij, die van ons lopen met dikke lange vlechten die we 1x in de maand uithalen en opnieuw invlechten. Quinta heeft de manen 95cm. lang en Rebel 1.05m. Bij Rebel groeit ook de staart zo hard dat ik er elke 8 weken zo'n 6 tot 8 centimeter af moet knippen omdat ze anders op haar eigen staart staat.
Groetjes Henny

Frans Veldman schreef op zaterdag, 14 februari 2004, 10:55:


Hoi Frans,
De terreinen waar ik het hooi van heb, ken ik en daarom weet ik ook dat er gelukkig tot op heden geen st. Jacobskruiskruid in zit. Maar ik geef toe dat het een enorm gevaar is voor onze paarden, en dat nog steeds niet iedereen daar van op de hoogte is. Wisten jullie dat er in kuilvoer nog een gevaar zit. nl.Botulisme, dat kan ontstaan doordat er per ongeluk een dood dier mee verpakt wordt in een kuilvoerbaal.
Wat de knoflook betreft, dat is voor mij volledig nieuw en ik betwijfel of het waar is? Zo heb je op div. lijsten van giftige planten ook de kastanje staan. Nou heb ik een grote kastanje op het erf en als onze paarden de kans krijgen pikken ze altijd even een mondvol blad mee, terwijl als we ergens buiten rijden en ze mogen onderweg grazen, dan weten ze exact wat ze wel en niet moeten eten.
Groetjes Henny