Maaike schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:12:

Sorry Maaike,
Als er een ding is waar ik me dood aan erger is dat mensen zich verschuilen achter het feit "ach het is toch maar een fjord".
Ik denk dat je me verkeerd begrijpt.
Mijn Fjordenruin (helaas pas laten inslapen met 16 jaar vanwege een hersenbloeding) was een gigantische spierbal van 1.53m. Het was een zoon van de hengst Myrstein die een tekortkoming had. Een behoorlijke korte hals, nog korter dan de gemiddelde fjord en dat had onze ruin keurig van pa mee gekregen. Voor de rest was het een superpaard. 100%eerlijk en met een fantastisch karakter. En af en toe kwajongensstreken. Eentje zal ik er benoemen, volgens mij had hij een ingebouwd klokje wat etenstijd betreft. Klokslag 7 uur s'ochtends voertijd. Ik hoefde niet te denken dat ik ook maar even een keertje tien minuutjes later zou voeren want meneer gilde de hele buurt bij elkaar. Dezelfde gein had hij s'middags. Om 4 uur naar stal weer of geen weer, om 4uur stond hij klaar. Ik hoefde niet om half 4 in mijn knetter te halen om meneer nog te zadelen want hij werkte niet meer mee. Hij liep als een plank door de rijbak en verrekte om ook nog maar naar links of rechts in te buigen terwijl hij ondanks zijn zware hals juist zo ontzettend soepel was in buiging en stelling. Nou moet je niet gelijk gaan denken dat hij baas over me was, dit was gewoon een eigenaardig karaktertrekje. En juist dat is wat ik zo leuk vind aan Fjorden. Ze hebben karakter en dat mag ik wel. Voor ik western/freestyleruiter werd reed ik engels met hem tussen de paarden bij een rijvereniging bij ons in de buurt, tot hilariteit van menigeen. Tot ze in de gaten kregen dat een fjord tot meer in staat is als huifkar trekken. Hij heeft bij menigeen later bewondering geoogst. Maarrr... ik wil hierbij wel zeggen dat je het niet cadeau krijgt. Als je bij een KWPN'er o.i.d. je voor 100% moet inspannen om het gewenste resultaat te krijgen, dan kost je dat bij een fjord, haflinger, fries e.d. al gauw 200% en dat heeft volgens mij met hun totale bouw en de specifieke halsaanzet te maken. Verder snap ik niet wat je op de pelham tegen hebt, ze liepen er zo super op en hebben nog nooit een poging gedaan om buiten aan de kletter te gaan. De ruin kon fantastisch galopperen en zelfs al zaten we in een rengalop ik hoefde maar zachtjes te zeggen "hoo Hjordal draf" en hij viel acuut terug in een keurige draf. Alle paarden van ons reageren buiten perfect opstem. Ik krijg zo langzamerhan het idee dat als je buiten niet op een knopenhalster rijd je niet bezig bent met Natural Horsemanship. Voor mij houd NH. nog veel meer in. Maaike jij schrijft dat jouw fjord na een jaar van oefenen de one rein stop beheerst. Hoe deed je dat voordat hij het kende, ging je wel met hem naar buiten met event. risico's vandien of moest je af en toe toch aan het halster trekken om hem tot stoppen te krijgen???

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:55:


Hoi Marianne,

Dank je voor je begrip, inderdaad door de bouw van de Fjord en ook Fries kom je gewoon probleempjes tegen die je met de doorsnee rijpaarden gewoonlijk niet zult hebben. Maar door gericht te oefenen en te trainen kun je met hen hetzelfde doel bereiken en soms zelfs nog meer, want hun intelligentieniveau ligt erg hoog en ze zijn over het algemeen ontzettend leergierig.Ik rij tegenwoordig alleen nog op onze 2 kruisingen Fjord/Fries. Beide zijn erg temperamentvol en hun gangwerk is als van een Fries. Ook hebben ze beide die specifieke halshouding en vooral de oudste van de twee heeft best wel moeite met halsstrekken. Ik rij graag met haar buiten omdat ze de hals dan wel ontspannen laat zakken maar in de rijbak loopt ze uit zichzelf het liefst met haar halsje rond en loopt dan aan de teugel terwijl ik totaal geen druk op de teugel heb. Marianne aangezien jij op friezen rijdt, ken jij dit probleem? Ze fokt zich namelijk gigantisch op in de rijbak en Waarom???
Groetjes Henny

Ps. Ik las in een van de vorige stukken dat ik met "hij" benoemd wordt maar henny is ook een meisjesnaam en ik ben inderdaad een"zij" Geeft niets hoor, ik neem niemand dat kwalijk.

Dito bij Sjobrend, 1.50 meter en een korte dikke nek.

En af en toe kwajongensstreken. Eentje zal ik er
Dit heb je hem waarschijnlijk zlef aangeleerd, als je alijd om 7 uur voerd verwacht een paard dat als het niet gebeurd wodrt ie kwaad --> oplossing niet op vaste tijden voeren. Dat ie zo was had waarschijnlijk weinig met karakter te maken en veel met operante conditionering.

Dat ben ik helemaal met je eens hoor!

Wat houdt je dan tegen om niet met een touwhalster naar buiten te gaan? De pelham is toch niet de rem van je paard, als er ooit vandoor mocht gaan dan zal trekken daaraan je niet veel helpen. Ik heb niks tegen een pelham hoor. Maar wel met het feit dat mensen die zeggen te gebruiken omdat ze een fjord hebben die zo sterk zijn...Een scharenbit is in mijn optiek voor verfijnde communicatie (zo te lezen voor jouw ook deels) maar om dan te zeggen dat je met pelham naar buiten gaat omdat ie met en touwhalster niet te houden zou zijn want het is een fjord. Dat snap ik niet.


Het buitenrijden was niet zo'n succes waar ie nog staat (minstens 3 kwartier voordat je bij een bos was), dus ik ga niet zo vaak naar buiten. Als ik ging nam ik idd gewoon het risico, hij stopte wel op one rein stop maar dat duurde ff, dan moest ik dus aan het halster trekken. In al die tijd heb ik dat maar één keer moeten doen (toen huurde ik hem nog maar net), veel in de bak geoefend en de laaste keer dat ie schrok had ik hem zo terug. Eerst was het namelijk nog geen automatisme, later wel.
Niet denken dat ik perse met touwhalster wilde rijden, maar ik was hem aan het omscholen van engels naar western en wilde het verschil zo duidelijk mogelijk maken door bitloos te gaan rijden (mijn instructrice geeft de voorkeur aan een bosal)

groetjes maaike

Dankjewel Marianne! Met deze e-mail ben ik heel blij. Je hebt prima samengevat wat mijn gedachtengang is, en de aaruit voortkomene 'zorg'.
groeten,
Karen

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 15:25:

Hoi,
Linda schreef:

Hier ga ik even over nadenken; dankjewel, want zo had ik het nog niet bekeken. Het nadenken heb ik even nodig, om terug te zoeken wat er allemaal ook weer in Parelli Level 1 zit. Ik kom er zeker op terug, en dankjewel voor de reactie!
Karen

henny wittenaar schreef op woensdag, 11 februari 2004, 16:39:


Die vraag is niet makkelijk te beantwoorden zonder het paard te zien lopen! Maar met een beetje puzzelen komen we er misschien wel uit.
Je schrijft dat ze buiten wel de hals ontspant: kun je je eens voor de geest halen op welk moment dat gebeurt en probeer eens te omschrijven wat daar naar jou idee aan vooraf ging? Ontspant ze in stap? Draf? En als ze de hals laat zakken, is de neus/ hoofd vooruit gericht of gaat ze met de neus echt diep naar de grond ( en misschien wel achter de loodlijn, of achter 't bit)?
En wat gaat er vooraf aan dat opfokken in de bak? En wanneer begint dat gedrag? En houdt ze het hoofd dan hoog?

Als je me wat meer erover kunt vertellen kan ik proberen een 'mentaal' plaatje te maken en wellicht een oorzaak/oplossing vinden!

Groet, Marianne

Karen Koomans schreef op woensdag, 11 februari 2004, 16:56:


OK! Die spraakverwarring is dan tenminste uit de weg.
Maar dan nu die training…

Als ik jou goed begrepen heb, wil je bij de training het principe ‘wijken voor druk’ laten vervallen, right?

Ik vraag me af of dat kan – juist omdat druk een voor een paard herkenbaar fenomeen is. Een voorbeeld: ik leerde mijn paard vanuit stilstand een paar passen achteruit gaan. Ik sta voor het paard op de grond. Ik weet dat ‘achteruitlopen’ voor een paard niet de eerste keus is ( je ziet ze nooit achteruit hollen). Ik plaats twee vingers ter weerzijde van het borstbeen en druk. Eén pasje achteruit. Goedzo! Nog een keer en weer een pasje, of misschien wel twee. Hartstikke braaf! En nu: niet meer prikken met mijn vingers, maar nu de vlakke hand op de borst.Lichte druk.. Hé dat werkt ook! Iets minder druk op die vlakke hand.. jawel hoor! Werkt perfect! Kom je nu bij mijn paard op stal en je wilt haar even wat naar achteren zetten, dan leg ik ‘vlinderzacht’ mijn hand op haar borst en ze gaat keurig achteruit.

Wat ik met dit voorbeeld probeer aan te geven is de spanningsboog van druk naar vlinderzacht. Als ik nu nog steeds in die borst stond te prikken met mijn vingers, dan was ik dus wel even goed verkeerd bezig!!! Maar… net zo goed als dat de spanningsboog twee uiteinden heeft die met elkaar verbonden zijn, is in mijn visie ( en de jouwe kennelijk ook) de opvoeding met de training verbonden. Het enige verschil is dat ik gaandeweg steeds minder druk geef of hoef te geven.
En dit simpele concept pas ik ook toe in mijn rijden!

Zitten we nog op één lijn?

Groets, Marianne

Maaike schreef op woensdag, 11 februari 2004, 16:42:


Hoi Maaike, ik vind het wel geinig dat jij ook een fjord rijd.Dan weten we waar we het over hebben, nietwaar.
Inderdaad ik voer vrij consequent, maar niet op de minuut hoor Een speling van een kwartier tot zo'n 20 minuten zit er geregeld in. Bovendien hebben de andere 3 paarden dit geintje nooit overgenomen die hinniken pas als ik de achterdeur van huis open en naar ze toe ga.Wel heb ik meerdere mensen in mijn kennissenkring die ook een "Myrstein" hebben en beaamden dat hun paard ook een ingebouwd klokje had. Misschien een erfelijk trekje?
Wat de Pelham betreft. Ik heb tot 2 jaar geleden westernwedstrijden gereden en onze paarden waren ouder dan 6 jaar en dan ben je verplicht om op een scharenbit te rijden met eenhandsteugelvoering.
Tegenwoordig rij ik steeds meer een combinatie van western en oud iberisch californische rijstijl. Dat heeft veel weg van klassiek rijden maar dan alles met doorhangende teugel. Ik heb alleen het ijzeren mondstuk van de pelham laten vervangen door een leren mondstuk. Verder rij ik zonder neusriem en zomers vanwege het warme weer gaat het frontdeel er ook af. Als ik in de rijbak train hebben ze ook meestal de pelham in en daar lopen ze zo prima op. Waarom zal ik het dan buiten nog weer anders doen. Tussendoor rij ik ook geregeld freestyle of oefen voor de vrijheidsdressuur (heb eerder regelmatig demonstraties gegeven) en dan gebruik ik het touwhalster of de halsring, of helemaal niets aan het hoofd. Ik ben het geheel met je eens dat een scharenbit voor verfijndere communicatie is en dat is ook geheel mijn doel. Maar heel vaak wordt er helaas gedacht door omstanders,"ha dat westernrijden is geen kunst moet je eens kijken wat een stang er in hangt, zo kan ik het ook" Dat je ondanks de stang alleen maar neckreining rijdt en zelfs stops maakt zonder teugel cq. stanggebruik dat ziet menigeen niet. Bewust om die reden had ik een speciaal stukje bedacht in de vrijheidsdressuurdemonstratie. Ik deed eerst iets met het bit in. Vervolgens pakte mijn echtgenoot een oranje dekzeil van 6 bij 8 meter , vouwde het dubbel tot 3 bij 8 meter en hing die via de achterhand van Hjordal over het zadel waar ik dus bovenop ging zitten. Het publiek werd al stiller, vervolgens haalden we het hoofdstel eraf en hingen hem de halsring om. Muziek aan en Hjordal ging keurig in draf en galop links en rechtsom door de bak, met tussendoor nog wat voltes en galopwissels. En tussendoor nog even een stuk spaanse pas.En dat alles met een plastic sleep van 8 meter achter hem aan. Hij genoot en showde vol trots. Hij was helemaal in zijn element. Het was voor mij alleen maar om te laten zien wat je allemaal met een fjord kunt, ook zonder bit.
Groetjes Henny.

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 13:35:
Ja, ook hoi.
Ik heb pas Fernand aan het werk gezien en was er zeer over te spreken. Echter toen liet ik hem foto's zien van mijn pony's hoeven. En hij vond ze ronduit slecht. Hij was de eerste die dat vond overigens. En hij stelde een vreemde behandeling voor. Ilona is nog voor mij aan het uitzoeken hoe dit nu precies zit en waarom. Hij wil, om de druk van de witte lijn te halen, de hoefwand tot de kroonrand weghalen (tot de witte lijn). Nou dat wil ik dus niet, ik laat dit niet uitvoeren, dus voor mij geen Fernand.
Dit is niet uit oogpunt van bezuiniging, wat nodig is, is nodig. Maar waarom zou ik het doen? De pony loopt nu eindelijk eens goed. Ze kan zonder problemen draven over de weg en loopt ook goed in stap en gestuiter-drafje over een grindpad op weg naar de wei. Moet ik dan die hoef laten "mishandelen" omdat hij het voorsteld? Fernand is ook maar begonnen met zijn eigen paarden en dit later voor andere mensen gaan doen.

Nee ik ben iemand die het gehad heeft met hoefsmeden en vaak met mijn handen in het haar heb gezeten. Ik had geen goede, maar het was de enige die een shetlander wilde bekappen en beslaan. Echter door het verkeerde beslaan en ook mishandelen van de pony (slaan en schoppen) werd het beest panisch bij het beslaan en zaten de ijzers altijd scheef of in de wand genageld. Het werd een complete ramp. In mijn zoektocht naar andere hoefsmeden ving ik steeds bot. Nu heb ik wel een nieuwe, goede jongen, maar hij tilt die benen zo hoog op dat ze 3 dagen van de pijn loopt met verrekte spieren. Ook niet handig. Ik hou ze daarom nu zelf maar bij, maar dat gaat zo niet langer. Ik heb te veel problemen gehad in het verleden om het eigenlijk zelf te kunnen doen, ondanks vele sites (waaronder van Frans) waar duidelijk staat hoe het moet. Wat moet ... misschien moet het voor onze pony wel anders. Ze loopt nu prima, zelfs met wat te lange hoefwand. Er brokkelt en scheurt sinds 1,5 jaar eens niets aan die hoef (ze zou volgens hoefsmid en dierenarts brokkelhoeven hebben).
Daarom ben ik wat sceptisch over hoefsmeden en dierenartsen. Ik ben echt iemand geworden van kat uit de boom kijken.

Groeten,
Ingrid

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 17:06:


Hoi Marianne,
Leuk dat je wilt proberen mee "te puzzelen" wat onze fjordfriesjes betreft.
Het eerste probleem is dat ze ontzettend veel looplust hebben. Je gaat erop zitten en wat hun betreft gaan we gelijk in draf, nou niet dus. Hun moeder was precies zo en heeft dat werklustige tot op hoge leeftijd volgehouden. Bij een buitenrit proberen de dames zo'n 5 minuten of er nou echt nog niet gedraafd mag worden door af en toe te dribbelen, maar daarna is er niets meer aan de hand. Ze lopen al vrij snel ontspannen met hun hals horizontaal op schofthoogte, neusje net voor de loodlijn aan een lange teugel maar wel vlot doorstappend.
Draf en galop is idem, met soms wat meer oprichting als ze even wat opgewonden of enthousiast worden.
De jongste van de 2 is 6 jaar en loopt in de rijbak achter ons huis idem. De oudste 7 jaar oud dus niet. In het begin met inrijden ben ik er een paar keer afgeknald. Doordat zij schrok en gelijk 180 graden omdraaide. Ze was op dat moment net aan het halsstrekken met de neus zo ongeveer over de grond. De dame was zo bliksemsnel, niet uit te zitten. Zij is daar zelf zo ontzettend van geschrokken, dat ik er in enen naast lag. Affijn ik ben er wel gelijk weer opgeklommen en heb nog 10 minuten doorgereden. De laatste keer kon ze gelijk 4 weken op rust omdat ik op krukken liep. Nu wil het geval dat ik er gewoon op kan gaan zitten,op de blote rug of met zadel . Bij de stal is er niets aan de hand, zodra ik de rijbak instap voelt haar rug even gespannen maar ook dat is er na een paar minuten wel af. Maarrr... ook in de bak wil ze eigenlijk gelijk in draf, stap vind ze maar niets en een warming up vind ze aan haar al helemaal niet besteed. Jammer dan, daar denk ik anders over. Ze loopt verder heel vrolijk, oortjes erop, wil ook prima wendingen lopen maar is veel te fanatiek. Begint zich op te fokken, zet het nekkie erop en loopt ontzettend te showen en loopt dan uit zichzelf met de neus op de loodlijn. Of ik de teugels nou laat doorhangen of een lichte aanleuning neem maakt niet uit. Hardstikke mooi, als ik dressuurruiter zou zijn. Maar ik wil liever een wat langere hals met neus op de loodlijn of er iets voor. Verder dan horizontaal met de hals wil ze niet meer, en dan ook nog pas na zo'n 40 minuten wanneer ze een beetje energie begint te verliezen. Ik ben ook vaak met ze aan het werk in de roundpen, ook dan vind ze stap maar niets en de energie lijkt tomeloos. Ze gehoorzaamt wel hoor, maar je ziet dat het door mij gekozen tempo haar heel veel moeite kost. Onlangs heb ik haar eens gelongeerd met een gogue, toen kreeg ze in de gaten dat ze in draf ook met de neus over de grond kon lopen. Ze leek in eerste instantie stomverbaasd dat ze dat ook nog kon. De laatste tijd zie ik nu wel wat vaker dat ze even een klein stukje met de neus over de grond gaat als ik ze los longeer. Maar onder het zadel blijft het moeilijk. Het is wel een paardje wat nogal gevoelig van karakter is, snel nerveus en ontzettend eenkennig naar mensen toe. Gauw argwanend, al van veulen afaan geweest en waarom??? Ik heb veel grondwerk met haar gedaan en dat doet ze prima??? Met beide meiden ben ik begonnen met inrijden toen ze al 5 jaar waren omdat zowel een fjord als een fries laat uitgegroeid zijn. Trouwens haar rug is ook prima, ze reageert nergens pijnlijk op. Ook is de mond en het gebit prima, de paardentandarts is goed over haar te spreken. Wel is ze heel gevoelig voor eiwit en zelfs bij goed hooi wil ze al wel ibbelig worden. Je merkt het aan haar manenkam die wordt dan hard. Ik voer ook nauwelijks krachtvoer, ik ben er al wel achter dat beide dames behoorlijk sober zijn.Ik ben benieuwd of jij nog tips hebt.
Groetjes Henny.

Hai,


Nou, ik eigenlijk niet. Ik heb een Haflinger, zeer korte gespierde nek, omdat hij het principe 'wijken voor druk' kent, kon ik hem de one reinstop aanleren. En duurde wel eventjes, paar dagen een kwartiertje oefenen, maar toen zat het er echt goed in. Het is helemaal niet zoveel moeilijker bij een paard met een korte nek, hou maar eens een wortel vast en vraag dan de one reinstop. Nooooouuu... dat gaat snel hoor, helemaal geen last van die korte gespierde nek. Henny, wat jij denk ik bedoelt, probeer jij maar een paard die aan het crossen is, de one rein stop te vragen. Ik vroeg me dat ook altijd af, lukt dat wel, maar de combinatie van respect en het principe 'wvd' doet wonderen, binnen 2 a 3 meter staat hij stil. Ik vind dit een stuk veiliger dan met bit, je loopt de kans het bit door de mond te trekken en mensen die deze methode niet kennen, gaan trekken in de mond, dat is echt het laatste dat zin heeft.

Groetjes Sophie

Hoi marianne, woon jij erg ver bij mij vandaan? Misschien dat er anders in de toekomst evt wat samengevoegd kan worden?

Sjo had er erg veel last van, zijn nek is gewoon zo stijf dat ie het lichamelijk gezien heel slecht aankon. Heb ook een paar keer gewerkt met een kruising arabier en met een forest pony, maar die nekjes zijn 10 keer soepeler. Zo wil Powell (NF) wel eens met zijn nek zo draaien dat ie aan mij kan snuffen terijl ik zijn kont poets (en dit zonder zijn benen te verplaatsen). Sjo is bij lange na niet zo lenig!

Greets Maaike

Sophie Vonk schreef op woensdag, 11 februari 2004, 20:39:


hoi sophie, Hardstikke goed dat jouw Haflinger de one rein stop zo goed doet, ik ga er ook zeker mee aan het werk om te kijken of het mij ook lukt. Mijn probleem ligt meer in het feit dat als een paard in een panieksituatie terecht komt hij dan nog reageert. Als ik jullie zo lees moet dat dus kunnen. Omdat een Pelham een scharen bit is met een leren kinriem trek je die echt niet door de mond, althans ik zou niet weten hoe. Aangezien onze paarden prima lopen met deze bitten en ik er echt niet aan hoef te sjorren, ook niet in panieksituaties zie ik de meerwaarde er niet van in om met een touwhalster te gaan rijden buiten. Ik heb in de rijbak zowel met halster als met bit gereden en aan de paarden totaal geen verschil gemerkt. Het enige is dat ze met het halster hun hoofd wat hoger dragen.
Groetjes Henny