Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 10 april 2004, 18:06:

Hoi Ingrid,
Ik heb onlangs dat artikel geplaatst over die schapenkuur Valbazen. Nou ben ik eens verder gaan struinen op internet en het blijkt dat schapen ook vaak behandeld worden met dezelfde soorten wormmiddelen dan paarden. Verder ben ik gaan zoeken bij Valbazen (werkzame stof albendazol) en vond op een buitenlandse site dat onder de naam Valbazen ook wormmiddelen voor paarden gemaakt worden. Dus heb ik die lui een mailtje gestuurd, het was alleen net voor het weekend, dus ik vermoed dat ik pas na de Paasdagen wat terughoor. Maar dan meld ik het wel. Ik vind het feit dat er geen wormen loskomen bij bijv. Eqvalan(ivermectine), en wel bij simpeler wormkuren op basis van bijv. Pyranthel behoorlijk zorgelijk. Zeker nou blijkt dat ik niet de enige ben met die ervaring. Dat je geen wormen vind in de mest na een wormkuur, wil dus absoluut nog niet zeggen dat ze wormvrij zijn.
Groetjes Henny

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 11 april 2004, 12: Toen ben ik echt
Hoi Ingrid,

Ik ben ook een voorstander van verse wortelen en appelen, lijkt me trouwens ook goedkoper.
Groetjes Henny

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 11 april 2004, 12:10:


Mijn idee
Groetjes Henny

Marijke schreef op zondag, 11 april 2004, 15:37:

Marijke schreef op zondag, 11 april 2004, 15:37:

Hoi Marijke,
Proficiat met de geboorte van Ziezo
Groetjes Henny

elsbeth flipsen schreef op zondag, 11 april 2004, 20:42:

Hoi Elsbeth,
Ik heb toen onze Fjordenruin 3 jaar was, op advies van de dierenarts elke 2 weken 4 keer achtereen een volle injector (voor 600kg) Eqvalan gegeven. ( dus in 8 weken 4x ontwormd). Omdat de dierenarts zei dat het wel eens voorkwam dat de wormen kluwens vormden en dan moeilijk te pakken waren. Na de 4e keer nog geen enkele worm gezien. Pas toen ik die Valbazen gaf daverden de wormen eraf. Ik weet vrijwel zeker dat de ruin niet ondergedoseerd is want hij woog toen echt nog geen 600 kg.
Groetjes Henny

hoi allemaal,
Onlangs hadden we op dit forum een discussie over het gewicht van onze paarden en dat je via een tabel via Google kon berekenen hoe zwaar je paard/pony ongeveer is. Heel handig, zeker i.v.m wormkuren.
Dus dacht ik vanochtend, ach laat ik onze Fjordfriesjes 's effe meten. Oefff, viel dat tegen, Ik had ze geschat op zo'n 450 a 475kg. Als die rekentabel een beetje redelijk klopt, zou Quinta die ik nb. als zwaarste had ingeschat 510kg. wegen en Rebel maar liefst 550kg.
Ik weet nog dat hun moeder jaren geleden een keer in de kliniek in Utrecht gewogen is, vlak voor een operatie en toen was ze in nogal rijkelijke conditie. Die woog toen 460kg. en was absoluut dikker dan onze meiden nu. Dus ben ik nou toch wel erg benieuwd of die tabel echt wel klopt of dat ik toch eens met ze naar een weegbrug moet.
Voor degene die het gemist hebben, die tabel is te vinden onder Google: gewicht paard, de eerste site.

Marijke schreef op maandag, 12 april 2004, 17:15:


Hoi Marijke,
Volgens mij heeft het inderdaad met de hormoonhuishouding te maken, alleen hoeft een merrie nog geen "pismerrie" te zijn als ze extreem hengstig worden. Onze Fjordenmerrie was al vanaf dat we haar kochten heel vaak hengstig en dan ook goed hengstig ook. Verder was ze heel moeilijk qua karakter, nerveus, wantrouwig enz. Ik had haar al twee jaar meerdere keren per week onder het zadel en dan kon ze bij het opzadelen soms nog gek doen alsof ze voor de eerste keer een zadel zag. Menigeen in onze kennissenkring adviseerde me om haar weg te doen want ik zou er nog mee verongelukken. Aangezien ze op alle fiebelegeintjes na verder goudeerlijk was besloot ik om het door te proberen. Ik ben niet zo'n typje wat het snel opgeeft bij probleembeesten. Het Fjordenstamboek liet ons barsten. Heel simpel,volgens de inspecteur had ze kolder in de kop en was ze alleen maar rijp voor de slacht. We hadden al geprobeerd om haar te laten dekken, en hoe hengstig ze ook was, ze liet zich niet dekken. Knokte met de hengst en ging hem met haar voorbenen te lijf. Na 2jaar kwamen we bij de kliniek in Borculo terecht. Na onderzoek bleek dat ze "hengstenkolder" had. Nog nooit van gehoord. Ook dat blijkt een hormoonprobleem. Haar eierstokken en baarmoeder waren vergroot alsof ze pas een veulen had gehad, maar ze had nog nooit een veulen gehad
Het advies was of dagelijks een soort van pil, wat ze haar verdere leven zou moeten gebruiken, of gaan trainen voor lange afstandswedstrijden want daar waren dit soort paarden volgens hun erg goed in, en konden ze hun hormoonstress aardig kwijt.
Dat laatste hebben we gedaan, en inderdaad ze was er een kei in en ze werd uiteindelijk makkelijker in haar gedrag. Ze heeft zelfs later nog veulens gekregen. Aangezien ze tot haar derde jaar in de natuur in Denemarken heeft rondgesjouwd, hebben we navraag gedaan. Wat blijkt de dame was op haar derde al leidster van de kudde!!!!
Wat een wonder. We hebben haar in Nederland gekocht, waar ze ook in een grote kudde liep en achteraf realiseerde ik me toen we haar gingen bekijken, de hele kudde opgejaagd werd en in galop door een hele grote wei ging, en Vinni helemaal alleen voorop in een uitgestrekte draf. Nog afgezien van het feit dat ze knap dominant was had ze ook veel hengstengedrag in zich. Dat was waarom ze de eerste jaren zo ontzettend moeilijk is geweest. Toch werd ze later een superpaard. Hoe zeggen ze dat ook al weer: De moeilijkste paarden worden uiteindelijk de besten.
Groetjes Henny

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 15 april 2004, 10:15:


Hoi Ingrid,
Het zou heel goed kunnen dat je pony een heel klein beetje scheef is, of behoorlijke spierpijn eenzijdig heeft. Als scheefheid de oorzaak is kun je dat meestal vrij simpel controleren. Kijk eens op een zandweg of zand stukje als ze stapt, dan zou elk achterhoefje evenver onder moeten treden, of evenver op de afdruk van de voorhoefjes terecht moeten komen.De hoefafdrukjes moeten ook keurig in elkaars verlengde gezet worden. Omdat je al eens eerder benoemde dat haar achterhand niet haar sterkste punt is, zou het best kunnen dat ze ietwat ongelijk bespierd is.
Groetjes Henny.

Hoi allemaal,
Ik heb gisteren iets grappigs meegemaakt. Ik rij meestal samen met een vriendin,en gisteren hebben we een heerlijke buitenrit gemaakt.Meestal rij ik op Quinta en zij op Rebel. Op smallere stukken maar ook op brede zandwegen gaat Quinta altijd voorop. Zo ook gisteren. Zodra Netty voorop probeert te komen laat Rebel zich al rap terugzakken en loopt weer achter mij. Rebel wil dan zelfs niet naast Ouinta en mij lopen.
Maar gisteren hebben we na een uur rijden even gerust en van paard gewisseld. Gevolg, Rebel liep constant met mij voorop en Quinta en Netty in ons kielzog. Zelfs als we maar proberen om de dames naast elkaar te laten lopen,gaat het paard waar ik niet op zit gelijk inhouden. Afijn, het een en ander uitgeprobeerd, en wat blijkt nou. Sinds we de broer en moeder van de meiden hebben laten inslapen is er geen duidelijke scheiding wie van de twee nu de leiding heeft. Ze lopen nu zodanig dat het paard waar ik op zit voorop gaat en de ander waakt ervoor om in te halen. Niet vanwege het paard maar vanwege mij. Zij zien mij als leidinggevend en willen mij niet passeren. Dat is een gekke ervaring. Herkennen jullie ook iets dergelijks.
Groetjes Henny

Petra schreef op Fri, 16 Apr 2004 21:19:10:

Hoi Petra,
Het minder ondertreden van een achterbeen kan heel veel oorzaken hebben. Meestal komt het voort uit een niet geheel rechtstaan van het bekken. Maar ook problemen bij de kniegewrichten achter komen nogal eens voor.Bij een paard kan dat heel gemakkelijk gebeuren, verder kan een vroeger trauma, verwonding val ed. een oorzaak zijn. Net als dat wij mensen al een keer een ongelukkige stap van een stoeprand doen en dan al scheefstand in het bekken kunnen krijgen kunnen ook paarden zich een keer raar verstappen of verspringen waardoor het bekken zich verzet. Of een keer vastliggen op stal is ook zo iets. Verder kan er ook nog een neurologisch probleem zijn, maar dat klinkt vaak zo "heavy" dus dat zal ik je nog maar even besparen. Petra je zou kunnen proberen door gymnastische oefeningen dat linkerachterbeen wat sterker en soepeler te krijgen. Zoiets werkt nl. altijd diagonaal door en heb jij waarschijnlijk ook rechtsvoor een probleem. Nou ja probleem is een groot woord, hoeft niet zoveel te zijn, maar meestal zie je dat ze daar bv. meer struikelen of wat moeilijker wendbaar zijn. Of iets minder bespierd.
Een goeie oefening is na het rijden of andere beweging geven, je paard om beurten de achterhoef te pakken, en voorzichtig naar voren richting de kogel van het voorbeen te rekken. Je zult zien dat ze er in het begin heel veel moeite mee hebben, maar een goed soepel paard moet dan met zijn achterhoef tot aan de voorkogel kunnen raken.
Als je dit twee tot drie weken consekwent volhoud>moet je enorme verbetering zien indien het alleen een spierenkwestie is.
Groetjes en succes Henny

Frans,
De opmerkingen die jij de laatste dagen op je forum hebt geventileerd, doen mij besluiten nog een laatste keer te reageren. Ik was al gestopt omdat ik het zonde van mijn energie vond, nog langer op jouw welles/nietes gedoe te reageren.
De laatste dagen heb ik echter met stomme verbazing en onsteltenis je PN forum gevolgd. Je begint aardig wat van een goeroe weg te krijgen.
Ik weet wel dat ik dit jaar al 30 jaar intensief met paarden omga, waarvan 26 jaar in het bezit van 1 of meerdere paarden. Ik mag aannemen dat ik inmiddels toch wel een behoorlijke dosis ervaring in huis heb. Toch ben ik nog steeds niet uitgeleerd, dagelijks leer je bij, al lezend of pratend met anderen. Gelukkig maar. Zeker als het om het welzijn van mijn paarden gaat ben ik altijd bereid om van anderen wat aan te nemen en op z'n minst te onderzoeken.
Het meest storende op het PN forum vind ik wel de manier waarop jij goeie ideeen en tips van anderen bagatelliseert en torpedeert. Zeker een "webmaster" heeft een voorbeeld functie. Maar m.i. schiet jij dat doel aardig voorbij.
Waar haal jij bijv. het lef vandaan om iemand te adviseren "laat alsjeblieft nooit meer experimenteren met Prednison". Ben je nu ook al expert op het medische vlak? Iedereen heeft wel eens een goeie of slechte ervaring met een bepaald diergeneesmiddel, maar dat wil nog niet per definitie zeggen, dat je het alsjeblieft maar nooit meer moet gebruiken. Bovendien zijn er tegenwoordig ook zoveel alternatieven op medisch vlak, die veel of helemaal niet schadelijk zijn. Soms zelfs met nog betere resultaten, dan de reguliere. Ook hierover heb je al eerder je ongezouten mening gegeven. Nee, bloedonderzoeken e.d. zijn ook zinloos. Dus dan blijft er als ik jou moet geloven weinig anders over dan de NATUUR maar zijn gang te laten gaan. Arme paarden die zo'n denkende eigenaar hebben.

Mijn paard had verslagen droes en zijn luchtwegen zaten vol voortwoekerende ontstekingsverschijnselen, ik heb zelf mogen meekijken via een 'kijkbuis'. Drie klinieken hebben hem afgekeurd, en adviseerden hem als grasmaaier in de wei, of de slacht. Gelukkig kreeg ik een goeie tip, dat een dierenarts uit Drenthe hem weer kon oplappen. Jawel, 2 keer een tweewekelijks kuurtje Prednison en onze ruin was volkomen de oude. Na vier weken weer in zijn luchtwegen gekeken en alles was schoon. Ik heb nog jaren fantastisch met hem kunnen rijden zonder nog maar een spoortje van zijn kwaal. 100% genezen onvoorstelbaar. En ik was niet de enige. Div. mensen met paarden die al afgekeurd waren, zijn daar weer helemaal goed geworden. Deze DA adviseert echt niet te pas en te onpas Prednison, maar hij kent de risico's en weet zijn grenzen.

Dan de tip over een 'natuurlijke' smid in Assen via Bram. JIJ kent hem niet, DUS kan het niet wat zijn. Onbekend maakt onbemind, niet alleen in deze kwestie maar ook in vele andere, zie oudere discussies op het forum. Dit getuigd van een vergaande kortzichtigheid, grenzend aan hoogmoed waardoor anderen en andere paarden tekort worden gedaan en zelfs in gevaar gebracht kunnen worden. Wellicht verricht die man wel prima werk en zou je i.p.v. hem af te kraken, samen met hem de handen ineen kunnen slaan waardoor anderen ook weer geholpen kunnen worden.

Zoals je in weidebeheer over MCPP een groeihormoon praat!!!! Alsof het een redelijk 'natuurlijk' alternatief zou zijn. Nou Sorry Frans, ik heb het hier ook staan. Het is je reinste vergif, niet te krap, maar vooral voor boterbloemen heb je weinig andere keus. Ik heb wel een tip voor je. Als je nou dagelijks je weide uit zou mesten, krijg je aanmerkelijk minder onkruid, en kun je div. (ik wil niet zeggen alles) onkruiden gewoon met de blote handjes eruit trekken. Dat is bovendien heel NATUURLIJK, en heel THERAPEUTISCH.
Jouw verhaal dat paarden niet in stallen horen slaat ook nergens op. Emiel Voest bijv. heeft een grote open stal aangrenzend aan zijn weide. De paarden gaan in de loop van de dag uitzichzelf met veel plezier binnen staan. Wel is het zo dat daar een ontzettend dikke laag schoon stro in ligt, dus aangenaam. Dat jouw paarden liever niet de stal in gaan, zelfs 's winters niet, vind ik heel begrijpelijk. Een paar jaar geleden ben ik bij je geweest, je hebt een prachtige open stal, maar de vieze natte zooi op de bodem die jij waarschijnlijk 'natuurlijk' noemt, sorry ik kan me voorstellen dat daar geen paard in wil. Liever buiten in de kou, dan in je eigen mestprut soppen.
Ik kan zo nog een hele tijd doorgaan, maar nogmaals zonde van mijn energie. Dat was ook de reden waarom een aantal ex- PN forum lezers samen 4PK opgestart hebben. Niet omdat we boven de rest willen staan, maar omdat we samen op 1 lijn zitten wat betreft NATUURLIJKE omgang en verzorging van paarden. We kunnen nu zonder vervelende, alles-beter-wetende en arrogante interrupties van jou, gewoon info naar elkaar uitwisselen en van elkaar leren.,
Jouw mening "Paard Natuurlijk is opgezet en bedoeld voor mensen die dit begrijpen en deze visie ondersteunen" klopt van geen kant. De praktijk leert anders. Ik lees: "Paard Natuurlijk is opgezet en bedoeld voor mensen die het altijd en volledig met Frans Veldman eens zijn, "ja" en bewonderend naar hem knikken, en vooral geen eigen mening, tegenspraak en andere inzichten, kennis en ervaringen moeten ventileren." Goh, waar heb ik dat vaker gehoord. Ik heb geen goeroe nodig om op een paardvriendelijke en respectvolle manier te genieten van en met mijn paarden. Ik heb ook geen prikkend autosleuteltje nodig om mijn paard zijwaarts te laten gaan. Mijn stem is al voldoende. Natural horsemanship heb ik van een paard geleerd die drie jaar in de natuur heeft geleefd, en die mij met vallen en opstaan in 19 jaar tijds heeft bijgebracht over het hoe het werkelijk werkt. Op een pure manier die geen mens had kunnen evenaren, of zelfs maar kan copieeren. Een paard is zo een met de natuur en zit zo puur in elkaar, dat gaat ons verstand ver te boven. Mijn grote dank gaat daarom uit naar mijn Fjordenmerrie Vinni
Gegroet Henny Wittenaar