* Weet niet meer waar ik het heb gehoord maar iemand zei toen dat mensen altijd vol bewondering opkijken naar een paard wat wild briesend, showend en nog maar net onder de controle (of niet) van de ruiter voorbij gaat, dan naar en combinatie die rust, samenwerking en balans uitstraalt.
Vind dat zo grappig, iedereen wil gaar een paard wat luisterd en onze commando's opvolgd, maar als ie dat dan ook braaf doet dan is opeens slaafs. Beetje vreemd. Niet dat ik niet vind dat mijn paard niet af en toe een uitspatting mag hebben of zijn eigen ideeen, maar het is wel iets wat je vaak hoort.

cornelie schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 8:10:


Hoi allemaal,
Ik wil ook graag eens even reageren op div. dingen. Er zijn zoveel methodes om je paard op een paardvriendelijke manier te beleren. Persoonlijk denk ik dat je in de eerste plaats moet kijken wat bij jouw paard het meeste past. Bij die van ons is dat een beetje Parelli een beetje M. Roberts, Hempfling en Voest. Ik ben altijd in het bezit geweest van paarden die van doorlopen houden, dus sjouwers, daarbij zijn beenhulpen niet echt nodig. Ik rij vooral op stem (al veel aangeleerd door grondwerk) en lichaamsgewicht. Uit veiligheidsoverwegingen rij ik buiten altijd met een bit. Een pelhambit wel te verstaan. Eerder gebruikte ik deze altijd met doorhangende teugel en onze Fjorden liepen er ontzettend graag mee. OOk heb ik in het verleden wel dikke trensen gebruikt maar dit vonden ze duidelijk minder, wisten jullie trouwens dat een stang mits correct gebruikt veel stabieler in de mond ligt dan een gebroken trens. Deze laatste werkt bij gebruik van de ruiterhand als notenkraker op de onderkant van de kaak. Moet je eens op wedstrijden gaan kijken hoeveel paarden/pony's er moeilijk doen op een trens.
Affijn daar is dan weer dat rottige sperriempje voor uitgevonden,walgelijk gewoon. Tegenwoordig ben ik in het bezit van 2 kruisingen Fjord/Fries, deze dames zijn 100% eerlijk, maar bijzonder temperamentvol. Daarbij komt dat ze een ongelooflijke kracht in hun hals hebben. In de rijbak is het geen probleem om ze met een touwhalster te rijden, maar buiten rijden we om veiligheidsredenen met bit. En wel hetvolgende. Ik heb van onze pelhambitten het mondstuk uit laten slijpen en laten vervangen door een driedubbel gevouwen en rondgestikt leer. Af en toe even in de zonnebloemolie leggen en het werkt perfect. Het leren mondstuk heeft zich helemaal aangepast aan de mond van de paarden en bij het rijden wordt het leer helemaal zacht.Wij rijden buiten ook eigelijk alleen met stem en verder met je bovenlichaam "kijken" welke richting je wilt. Teugels hangen er eigenlijk voor de flauwekul aan. Onze paarden genieten volop en wij dus ook. Jaren geleden zag ik een demonstratie op een groot paardenevenement in Utrecht waar Emiel Voest een voorstelling gaf met rijden op een touwhalster, hij woonde toen geloof ik nog op een van de eilanden. Alle paarden waren dol door waarschijnlijk het ongewone om hun heen. Zijn demonstratie was een aanfluiting. De Paarden liepen dwars door de halsters heen en alleen door grof ruk en plukwerk kon hij erger voorkomen voor hemzelf, maar voor de paarden was het een ramp. Afgeknepen neuzen,naar lucht snakken enz. Menigeen is bij die demonstratie vol afschuw weggelopen. Ik weet zeker dat Emiel zijn paarden thuis prima onder controle had, anders wil je het immers niet aan anderen laten zien, maar de omstandigheden en de daardoor ontstane nervositeit bij de paarden deden hem de das om. Daarom vind ik dat je wel heel zeker van je paard moet zijn om altijd en overal met een touwhalster te rijden. Het zijn en blijven vluchtdieren. Ik rij zelf western/klassiek oftewel de Penquitt methode. Maar onze Fjorden waren ook prima met alleen een halsring te rijden van buffelhuid. Alleen dze ring tegen de hals leggen was voldoende,dus een minimale druk. Een van deze Fjorden kon zelfs piafferen,alleen op stem en gewichtshulpen daar kwam geen been aan te pas. Mijn motto: zorg dat je een band hebt met je paard van wederzijds respect en vertrouwen en je krijgt er zoveel moois voor terug en welke "paardengoeroe" je ook wilt volgen, kijk eerst wat op jouw paard van toepassing is voor je helemaal voor een bepaalde methode kiest. Pfff... dat wilde ik graag even kwijt.
Groetjes Henny Wittenaar.

Uit veiligheidsoverwegingen rij
Ja, maar hij werkt wel met hefboomwerking dus moet je goed weten waar je mee bezig bent. Allen voor de gevorderde ruiter dus.
Wat ik niet snap als je toch met doorhangende teugel rijd..waarom je dan niet gewoon met touwhalster rijd? Die pelham stopt je paard niet hoor, als ze echt panisch zijn lopen ze er toch wel doorheen. Hoe goed je paard luisterd heeft volgens mij niks te maken met wat je in/aan zijn hoofd hangt maar met training.

In hoeverre vind je een bit dan veiliger als een halster?

En met en pelhalm kun je ze beter houden dan met een touwhalster? ik dacht dat we er in de NH wereld toch wel uit waren dat een bit het paard niet stopt.

Ik rij zelf western/klassiek oftewel de Penquitt methode. Maar onze Fjorden waren ook prima met alleen een halsring te rijden van buffelhuid. Alleen dze ring tegen de hals leggen was voldoende,dus een minimale druk. Een van deze Fjorden kon zelfs piafferen,alleen op stem en gewichtshulpen daar kwam geen been aan te pas.
* dan snap ik niet dat je niet met touwhalster buiten zou rijden? Veel verder in vertrouwen en respect kun je niet komen of wel?

henny wittenaar schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 13:11:


Tja. Misschien moet je de artikelen op de site nog maar eens lezen, over de one-rein-stop enzo. Ik rij uit veiligheidsoverwegingen buiten altijd met een halster. Een bit is hier voor in de bak. Met een bit voel ik me minder veilig omdat ik weet dat ik daar minder controle mee kan uitoefenen. Een bit is voor refinement, niet voor de controle. Er zijn zat voorbeelden van paarden die gewoon door een bit heen rennen. Met een halster rijden is veiliger mits je de technieken daarvoor beheerst.

Je schreef dat je je paard zo moet vertrouwen om op een halster te kunnen rijden. Nou nee dus, eerder andersom. Onze paarden zijn nou niet bepaald de meest slome ongeinteresseerde paarden die er zijn. Jack heeft een renbaancarriere en wil eigenlijk alleen maar hard, Baladeika is een arabier die soms nogal eens schrikt van iets en het dan op een lopen wil zetten, Harisha is een kruising van deze rassen... Maar buiten rijden we uitsluitend op een halster...

Groeten,
Frans

Maaike schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 13:56:


Hallo Maaike,
Natuurlijk weet ik dat een pelhambit een hefboomwerking heeft, maar als je op de juiste wijze western rijdt dan rij je altijd met doorhangende teugel en is je lichaamsgewicht als hulp voor je paard voldoende. Indien het paard onvoldoende reageert kun je teugel even een fractie aannemen en gelijk weer loslaten. Als onze paarden met pelhambit lopen proberen ze niet eens wat. Is er onderweg in ene een panieksituatie dan kan ik ze prima onder controle houden zonder de paardenmond geweld aan te doen. Zij zijn nog nooit door het pelhambit gelopen, trouwens zo'n bit kun je op 2 manieren gebruiken met en zonder hefboomwerking dat is het mooie van een pelhambit. Een voorbeeld: onlangs reden we met de beide paarden vlak voor een bocht op een smal weggetje wat een verbindingsstukje tussen 2 bosgedeelten was. Komt er in enen zo'n megatractor met megagiertank, dubbel lucht en injecteur de bocht omscheuren. Het geval was breder dan de weg zelf. En niet afremmen he, rekening houden met paarden forget it. Ik weet haast zeker dat ik ze op een halster niet had kunnen houden. We konden ze nog net tussen beide teugels houden en voorkomen dat ze zouden omdraaien. Of nog zoiets; denk je lekker bijtijds op een ochtend in het bos rond te rijden, knetteren er vlak naast je in enen kettingzagen. Laat staatsbosbeheer nou net daar met bomen aan het kappen zijn.
Laat ik het zo stellen: ik zou ze best op een touwhalster buiten willen en kunnen rijden en nog liever gewoon op een halsring. Maarrrr... je bent bij het buitenrijden zo op anderen aangewezen en die anderen houden er meestal geen rekening dat je op een paard zit.

Frans schreef over de one rein stop, ik ben daar al wel mee bezig geweest maar probeer een fjord met een sterke korte bespierde hals in een vluchtpoging maar eens om te krijgen in de hals dat wordt een krachtmeting die je gegarandeerd verliest. En natuurlijk moet je zoiets eerst tot in de puntjes oefenen in de bak tot ze de one rein stop begrijpen, maar dat houdt dan wel in dat ze zolang ze dit niet onder de knie hebben je eigenlijk dus niet verantwoord buiten kunt rijden. Is althans mijn mening!!!Ik hou me uiteraard aanbevolen voor tips, hoe minder toestanden ik er aan hoef te hangen hoe liever, alleen lopen ze nu met heel veel plezier en dat vind ik toch het allerbelangrijkste.
Groetjes Henny Wittenaar

henny wittenaar schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 19:45:


Zie "wijken voor druk".

Groeten,
Frans

Hahahahah sorry Michiel, maar die is wel raak .


Ja, daar ben ik het mee eens. Zoals ik al eerder heb geschreven, paarden hebben een leider nodig. Of zij zijn het of jij bent het. Natuurlijk moet je luisteren naar je paard, en naar zijn wensen, maar wat betreft jouw probleem, nee! Hier bepaal JIJ het! ( of het paard maar dat zou ik niet doen .


Dat is nou precies wat CT mij ook dwars zit! Het is in feite allemaal diervriendlijk, geen gemep wat je vaak ziet, maar het is gebaseerd op de overlevingsdrang van een paard en niet op respect. Elk dier, ook mensen, al staan we hier niet zo vaak bij stil, doen vreselijk veel voor eten ( niet alles natuurlijk, zoals Linda al zei, een jong paard zoals Tamara die doodsbang was voor mensen, kun je niet gaan trainen met wortels. Rangorde is hier bij nodig ). Als ik mijn paard roep, komt hij ook happy naar me toe, en steekt graag zijn neus in het touwhalster. Ook loopt hij mij constant achterna tijdens het wegzetten van hindernissen, dus als dit je enige argument is dat CT beter is dan Parelli...

Ook snap ik nog steeds niet wat er mis is aan de druk die parelli gebruikt. Zoals Marianne ook zei, de paarden zijn de beste leermeesters! Kijk naar hen! Zij doen exact hetzelfde als wij doen tijdens het parellien. Als een dominant paard kijkt naar de flank van het ondergeschikte paard, dan draait het ondergeschikte dier onmiddelijk de achterhand om plaats vrij te maken voor het dominante paard. Dit is druk! en zo gebruiken wij het ook. Wij imiteren slechts het paardengedrag, ik vind hier niets mis mee. Jij wil niet gaan trekken aan de teugels zodat je paard de kant opgaat die jij wil, omdat je niet met de paard wil vechten. Volkomen begrijpbaar maar er zijn 2 redenen waarom je paard niet naar de teugel luistert. Geen respect en hij snapt het principe 'wijken voor druk ' niet. Ja, zo kom je idd niet ver. Mijn paard kent het principe wel, toch gaat hij die kant niet op die ik wil. Ik kom er openlijk voor uit dat ik niet genoeg respect heb van mijn paard en ik ben bereid hier aan te werken. Jij blijkbaar ook, maar je pakt het verkeerd aan...


Precies, Donus heb ik 2 keer zn zin gegeven, het is niet meer af te leren!! Je kunt je zoiets in principe dus niet permiteren, dat heb ik geleerd.

Groetjes Sophie

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 21:23:


Hoi Frans,
Jouw artikel "wijken voor druk" kende ik al,en het is iets wat ik al jaren met de paarden doe. Ik doe al zo'n 15 jaar vrijheidsdressuur met ze en daar komt het ook prima bij te pas. Even over het inbuigen van de hals. Bij halthouden en in stap is het totaal geen probleem. Zonder zelfs maar druk te hoeven uitoefenen leggen ze hun neus op mijn voet of zelfs erachter. Maarrr... waar het mij om gaat is de panieksituatie waar dus snelheid aan te pas "kan" komen. Daar ben ik dus niet zeker van of het dan zal werken. Bovendien heb ik een tijdje geleden een artikel gelezen (naar ik meen in de SRR) waar een ongeluk met een paard beschreven werd. Er waren toen nogal problemen met het uitkeren van verzekeringsgeld omdat de ruiter met een bitloze optoming reed. Ik weet niet of dat nu nog zo is maar buitenrijden met halster of hackamore(ook de mechanische) werden door sommige verzekeringsmaatschappijen niet getolereerd en in ongelukssituaties niet gehonoreerd. Misschien dat iemand op dit forum hier meer van weet.
Groetjes Henny

Dit is de grootste bull die ik ook gehoord heb, altijd die excusues met fjorden en, die hebben zo'n dikke nek die kun je niet stoppen blablabla. Ik heb zelf ook een fjord een ruin van 1.50 met een enorme nek! Nu is ie toevallig heel braaf buiten maar dat wil niet zeggen dat ie er niet af en toen tussenuitnaaid. Die nek kreeg ik in het begin met een touwhalster na ong 300 m. om, maar naar een jaar oefenen staat ie binnen 3 meter stil met een one rein stop! Want wat doe je als je paard er vandoor gaat met een pelham, je kunt er alleen aan trekken omdat een one rein stop niet kan met shanks. dat lijkt me dus weer niet zo fijn voor je paard.

Groetjes Maaike

Sorry voor het felle toontje hoor maar ik erger me dood aan mensen die het ras van hun paard gebruiken als excuus.
Ook excuses als hier al op gereageerd is maar ik lees de berichten vanaf gisterenavond ff bij.

Maaike schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:12:


Nou.... dat lijkt me niet verstandig!( Dat dood-ergeren) Ik denk niet dat het als een 'excuus' gebruikt werd, er zit zeker wel wat zinnigs in. Ik heb geen ervaring met fjorden, maar wel met friezen. Het gaat dus over de 'bouw' van dit soort paarden en het is nu eenmaal zo dat een korte zware hals en de hoek van de kaak t.o.v. de onderhals, een dergelijk paard wat meer problemen oplevert in een buigoefening dan een KWPN-er of andere warmbloed. Ik merk zelf in mijn dressuurmatige training dat paarden als b.v. friezen, andere lichaamsproblemen presenteren, denk maar aan de kortere rug, andere hoek van het achterbeen etc.
Daarmee wil ik niet zeggen dat je die one-reign ( of vergelijkbare buigoefeningen) niet aan een fjord/fries zou kunnen leren! Ik denk alleen dat je wél rekening moet houden met hun bouw. Misschien was dat wat Henny bedoelde?
Groets, Marianne

Ik kan mij daar ook aan storen. Mensen op stal die een fjord/haflinger hebben die over je heen walst. Tja, wordt er dan gezegd, het is een fjord he. Oftewel, die mogen lomp zijn? Dus vooral aan dat soort opmerkingen kan ik mij storen. Het wordt anders als je inderdaad rijtechnisch gaat kijken.

groeten,
cornelie

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:55:

Dat is ook wel zo, maar dat wil niet zeggen (zoals je ook al zegt) dat het dier het niet zou kunnen, je moet er wat meer tijd in steken om hem zover te krijgen maar het is geen onmogelijkheid. Vind het alleen zo jammer dat dat altijd als eerste geroepen wordt. "Ja maar het is een fjord" Alsof je bij een fjord standaard meer druk moet zetten en standaard een scherper bit erin moet om hem tegen te houden. Vooral omdat henny harstikke goed bezig is met zijn paarden (als ik het zo lees), vind ik het een beetje jammer dat ie dat als eerste zegt.

> Daarmee wil ik niet zeggen dat je die one-reign ( of
Helemaal me eens!En als ie dat bedoelde dan biedt ik heirbij mijn excuses aan :)

Groetjes maaike

greets maaike

marianne herzberger schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:55:


---Nou, ik weet het niet hoor. Heb zelf ook een fjord gehad en bouw of niet, moet je eens kijken hoe snel die hals inbuigt als je een worteltje bij je been houd terwijl je erop zit hihihi...

Groetjes,

Linda

Maaike schreef op woensdag, 11 februari 2004, 9:12:

Sorry Maaike,
Als er een ding is waar ik me dood aan erger is dat mensen zich verschuilen achter het feit "ach het is toch maar een fjord".
Ik denk dat je me verkeerd begrijpt.
Mijn Fjordenruin (helaas pas laten inslapen met 16 jaar vanwege een hersenbloeding) was een gigantische spierbal van 1.53m. Het was een zoon van de hengst Myrstein die een tekortkoming had. Een behoorlijke korte hals, nog korter dan de gemiddelde fjord en dat had onze ruin keurig van pa mee gekregen. Voor de rest was het een superpaard. 100%eerlijk en met een fantastisch karakter. En af en toe kwajongensstreken. Eentje zal ik er benoemen, volgens mij had hij een ingebouwd klokje wat etenstijd betreft. Klokslag 7 uur s'ochtends voertijd. Ik hoefde niet te denken dat ik ook maar even een keertje tien minuutjes later zou voeren want meneer gilde de hele buurt bij elkaar. Dezelfde gein had hij s'middags. Om 4 uur naar stal weer of geen weer, om 4uur stond hij klaar. Ik hoefde niet om half 4 in mijn knetter te halen om meneer nog te zadelen want hij werkte niet meer mee. Hij liep als een plank door de rijbak en verrekte om ook nog maar naar links of rechts in te buigen terwijl hij ondanks zijn zware hals juist zo ontzettend soepel was in buiging en stelling. Nou moet je niet gelijk gaan denken dat hij baas over me was, dit was gewoon een eigenaardig karaktertrekje. En juist dat is wat ik zo leuk vind aan Fjorden. Ze hebben karakter en dat mag ik wel. Voor ik western/freestyleruiter werd reed ik engels met hem tussen de paarden bij een rijvereniging bij ons in de buurt, tot hilariteit van menigeen. Tot ze in de gaten kregen dat een fjord tot meer in staat is als huifkar trekken. Hij heeft bij menigeen later bewondering geoogst. Maarrr... ik wil hierbij wel zeggen dat je het niet cadeau krijgt. Als je bij een KWPN'er o.i.d. je voor 100% moet inspannen om het gewenste resultaat te krijgen, dan kost je dat bij een fjord, haflinger, fries e.d. al gauw 200% en dat heeft volgens mij met hun totale bouw en de specifieke halsaanzet te maken. Verder snap ik niet wat je op de pelham tegen hebt, ze liepen er zo super op en hebben nog nooit een poging gedaan om buiten aan de kletter te gaan. De ruin kon fantastisch galopperen en zelfs al zaten we in een rengalop ik hoefde maar zachtjes te zeggen "hoo Hjordal draf" en hij viel acuut terug in een keurige draf. Alle paarden van ons reageren buiten perfect opstem. Ik krijg zo langzamerhan het idee dat als je buiten niet op een knopenhalster rijd je niet bezig bent met Natural Horsemanship. Voor mij houd NH. nog veel meer in. Maaike jij schrijft dat jouw fjord na een jaar van oefenen de one rein stop beheerst. Hoe deed je dat voordat hij het kende, ging je wel met hem naar buiten met event. risico's vandien of moest je af en toe toch aan het halster trekken om hem tot stoppen te krijgen???