Peet schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:21:


Ik weet zo gauw niet of ik het wel of niet eens ben met alles wat overal op PN staat, maar ben het zeker met Petra eens dat ORS een noodstop techniek is en op zich niets met bitloos rijden te maken heeft.

Dat Frans en Iloon het wellicht in verband er mee hebben genoemd kan te maken hebben met het willen voor zijn van vooroordelen en angsten om bitloos te gaan rijden. Daar kan ik me dan iets bij voorstellen.

Groeten, Egon

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 16:06:


Goeie vraag!

Ik denk dat dwangloos rijden alleen benaderbaar mogelijk is als je een paard gevonden hebt dat perfect genoeg bij je past, dat dezelfde spanningsbogen prefereert, dezelfde dingen leuk vindt, overeenkomstig reageert, etc....
Dan kom je heel dicht bij het "go with your horse" van Michiel, alleen... ik heb dat nooit als zodanig aangevoeld eigenlijk want je gaat dan met elkáár.

Een werkelijk qua persoonlijkheid en alles passend paard zoeken wordt nmm heel vaak enorm onderschat. Als jij dat met Arabella hebt... koester het en wees gelukkig!

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 2:25:



Én Capricho

Ja, je moet goed opletten of het paard van jouw keuze wel compatibel is met jouw karakter en gebruiksdoel. In FS staat een vervolg-verslag van een miep die met haar paard door Europa wil. Al tijdens de voorbereiding kwam ze erachter niet het goede paard te hebben; dat is een huismus. Van paard veranderd dus. Haar paard heeft nu ook een beter passende eigenaar gevonden.

Helaas is er voor paarden nog geen equivalent (goed woord in dit verband) voor de puppy-test. Met diepgaande kennis van die puppytest kun je echter wel wát zeggen van een veulen/jong paard.

Huertecilla schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 8:33:


Hallo,
Een paard moet inderdaad bij je passen! Ik heb mijn paard niet uitgekozen, mijn paard heeft mij uitgekozen. Uit de hele groep mensen die naar haar stond te kijken toen ze twee dagen oud was, kwam ze naar mij toe en begon mij uitgebreid te besnuffelen. Ik mocht alles aanraken bij haar - en ik was verkocht. Een ongelooflijk vertrouwen....... Zij is het dan ook geworden, en we hebben een erg bijzondere band. Ik ging al met haar wandelen toen ze enkele weken oud was, ze ging graag mee, mama draaide ons de kont toe en ging eten (handig, zo'n menselijke baby-sitter). En mijn paardje had geen drang snel terug te gaan naar mama, de buitenwereld was wel wat eng maar ook veel te interessant.
Ik zie onmiddellijk aan haar als er iets is, ik weet ook precies wat ze wil als ze een bepaalde blik in haar ogen heeft, aan haar houding. Ik was de eerste die op haar rug ging zitten, zonder stress, geen enkel probleem. Bij ons kun je het dus eigenlijk wel een soort van puppy test noemen....... Ik hoop dat ze lang bij me mag blijven, want zo'n paard vind ik nooit meer.
Monique

Nick Altena schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 17:25:


Een vrj lopend paard op snelheid stopt door zijn kont er onder te schuiven. Niet door zijn belangrijke 'balansstok' (hoofd en hals) eerst opzij te draaien zodat ie de volle lading schuin op zijn voorhand krijgt met het risico over de kop te vliegen. Hij kijkt wel uit.

Ja, dit is een noodstop, niet prettig en niet goed voor je paard. Een noodstop op een bit is ook niet prettig en niet goed voor je paard. Per saldo schiet bitloos op dit punt dus voor mij niets op. Dat is mijn punt.

En dan de rest: om een paard nageeflijk aan de teugel te laten lopen heb je met het bit een druk/pijn/dwangmiddel in handen, zo zacht als de handen van de ruiter.
Om een paard met halster/cook/libra weet ik wat, rond te laten lopen werk je nog steeds met een druk/pijn/dwangmiddel wat dan wel niet in zijn mond, maar op neus/ kaken inwerkt.
Schiet dus in die zin ook niet perse op. Toch?

jose schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 11:47:


Eigenlijk is je conclusie dan dat je zonder je wil op te leggen aan je paard dmv één of ander druk/pijn /dwangmiddel niet kunt rijden.
Ik denk idd dat we van zodra we op de rug van een paard gaan zitten het gedaan is met zijn vrije wil, het gaat er dan maar om respect te hebben voor je paard en het ook zodanig te behandelen, dan zul je ook respect en kameraadschap terugkrijgen.

A horse, a horse, my kingdom
for a
horse...

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 13:14:


Nee, hoor, zie ook 29910. Een ritje buiten aan een losse teugel kan geheel gepaard gaan zonder druk/dwang/pijn. Maar bij dressuurrijden wordt dat al veel lastiger.

Een ervaren ruiter met een goede band met zijn paard kan geheel op zijn zit en benen rijden. Maar hoevelen van ons kunnen dat?
En dat is het streven, binnen de klassieke dressuur is dat ook het streven, dus wat dat betreft maakt het geen verschil, wel of niet bit.


Ja, in theorie vind ik dat wel mooi klinken. Maar ik zie vaak genoeg bij me zelf en bij anderen dat de praktijk wat weerbarstiger is.