Jacqueline v d Berg schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:09:


Zo snel zal je paard niet vallen lijkt me...ook als ze vrij lopen en ergens van schrikken zie je dat ze op afstand abrubt om kunnen draaien, tijdens het spelen gebeurd dat ook, of tijdens het vechten bijvoorbeeld tussen 2 hengsten....ik heb er nog nooit een om die reden zien vallen.
Zoals je zelf ook al schreef....het is een NOOD stop.
Wel een die je goed aan moet leren...het moet een reflex worden.

Blijft aan je zelf de keus wat je liever ziet....je paard bijvoorbeeld onder een trein.....of inderdaad zo als een ander schreef, die enkele keer dat je het gebruikt wat meer kracht op een schouder (als dat al zo is).
Een paard zal nooit lopen in de richting waarheen hij niet kijkt...tenzij gedwongen door ons zoals bij achteruit lopen.
Dat is dan ook de reden voor deze manier van iets vragen....hij MOET stoppen om erger te voorkomen.
Het paard kan voor zijn/haar eigen evenwicht uitstekend zelf bepalen met welke snelheid hij/zij dit doet, zolang je hem/haar ook daarin de ruimte geeft.
Een normale stop doe je niet met de ORS....maar gewoon zoals je dat anders ook doet, zelfs met touwhalstertje of gewoon hoofdstel.
Juist door het touwhalstertje zoals dat van Egon werken ook hierbij de minimale signalen (omdat er minder ruissignalen zijn is het signaal veel duidelijker)....dus beslist niet met kracht als je het al niet op zit/stem doet.

Nick

jose schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:12:


Zie mijn vorige bericht.
Nick

jose schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:21:


Dit verklaard mij nog steeds niet waarom je bij een stilstaand paard de ORS zou gebruiken.


Ook hier, zie mijn vorige antwoord, je eigen keus wat je liever ziet...Het is een NOODSTOP....niks anders. Dus ook geen gewone rem.

Nick

Isabel van der Made schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 17:04:
*************

Nee, ik heb wel met een touwhalster gereden maar dat beviel niet zo geweldig voor dressuur. Ik vind die ene teugel onder de nek met dressuren echt niet fijn en ik vind het touw nogal scherp.

Wat me evt wel wat lijkt is zo´n echt bitloos hoofdstel met zo´n zachte, brede band over de neus. Maar die kruislingse teugels vin´k dan weer niet fijn. Als ik zonder bit rijd, rij ik nu met een gewoon leren (aansluitend) stalhalstertje, maar ook dat is niet echt fijn om mee te dressuren.

Voorlopig wissel ik het gewoon wat af. En wat hij natuurlijk het leukste vind is helemaal zonder wat . Hij is nu lang niet meer zo gespannen als vroeger hoor, dus dat echte sterrenkijken is er allang af, ook zonder hoofdstel loopt hij nu regelmatig lekker met z´n neus over de grond. Maar hij blijft wel neigennaar snel opspannen. Ik ben er dus erg voorzichtig mee, met z´n kwetsbare ruggetje.

HannahFroukje schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 17:29:


Hm, ja mijn ervaring met die kruislingse teugels is, dat mijn Opal het juist wel prettig vindt. Zal misschien ook wel weer van paard tot paard verschillen, maar daarom probeer ik ook graag alle verschillende mogelijkheden.
En wij zijn bij de kruislingse variant gebleven, omdat het verspreid contact geeft, wat slechts vingerwijzingen als aanwijzingen vraagt.
Als ik met losse teugel wil rijden, gebruik ik de Cook, die zit steviger om haar hoofd.
Als ik met meer contact wil rijden, is de Libra beter, omdat die sneller releast.

Isabel

HannahFroukje schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 17:29:


Het touw is zo scherp als de ruiter zijn/haar hand dat wil.....

Het touw is daarnaast zo scherp als je het hoofdstel maakt.

Dikker of dubbel touw op de neus, of bijv. een bontje er omheen....met daarnaast een heel dun teugeltje voorkomt een hoop ellende.
Probeer voor de gein eens dynama koord ( van dat zwarte visdraad....beresterk spul dat trek je niet kappot) als heel dun teugeltje, dan weet ik zeker dat geen enkel paard pijn op de neus krijgt, tenzij je zelf iets om je handen doet.


Het touwhoofdstel van Egon moet je toch echt eens gewoon proberen, ondanks die kruislingse teugels....of eigenlijk is het dankzij....
Alle (dressuur) dingen die je met een bit kan doen met je paard kan ook met dit touwhoofdstel, echt waar.
Paard en/of ruiter moeten er wel even aan wennen soms.

Ik zie eigenlijk maar een probleem met dit touwhoofdstel....dat is voor de wedstrijdrijders, dat zal daar waarschijnlijk weer niet toegestaan worden?
Het is dan maar de vraag hoe je paard gaat reageren als je dan met een bit aan komt zetten.
Ik rij zelden en zeker geen wedstrijden dus heb dit probleem niet.


Nick

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:11:


Je hebt ook iets dat een capsun heet, met ringen over de neus (op de neusriem vast gemaakt).
Dat kan je ook als bitlooshoofstel gebruiken.
Dan kun je je teugels wat meer naar voren, als je dat wilt, vast maken.

Maar in princippe gewoon aan de zijkant, net als bij een hoofdstel met bit.

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 16:06:


hoe maak je de teugels aan een touwhalster vast? zitten die onder aan een lus vast i.p.v. aan de zijkant. moet wel he. ik heb nu wel een touwhalster, zou het wel s willen proberen, zonder bit rijden. gewoon touwhalster om. rij je dan op dezelfde manier als met bit. gewoon uitproberen zeker...met longeren hebben ze ook altijd een halster om, gaat prima.

Peet schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:21:


Ik weet zo gauw niet of ik het wel of niet eens ben met alles wat overal op PN staat, maar ben het zeker met Petra eens dat ORS een noodstop techniek is en op zich niets met bitloos rijden te maken heeft.

Dat Frans en Iloon het wellicht in verband er mee hebben genoemd kan te maken hebben met het willen voor zijn van vooroordelen en angsten om bitloos te gaan rijden. Daar kan ik me dan iets bij voorstellen.

Groeten, Egon

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 16:06:


Goeie vraag!

Ik denk dat dwangloos rijden alleen benaderbaar mogelijk is als je een paard gevonden hebt dat perfect genoeg bij je past, dat dezelfde spanningsbogen prefereert, dezelfde dingen leuk vindt, overeenkomstig reageert, etc....
Dan kom je heel dicht bij het "go with your horse" van Michiel, alleen... ik heb dat nooit als zodanig aangevoeld eigenlijk want je gaat dan met elkáár.

Een werkelijk qua persoonlijkheid en alles passend paard zoeken wordt nmm heel vaak enorm onderschat. Als jij dat met Arabella hebt... koester het en wees gelukkig!

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 2:25:



Én Capricho

Ja, je moet goed opletten of het paard van jouw keuze wel compatibel is met jouw karakter en gebruiksdoel. In FS staat een vervolg-verslag van een miep die met haar paard door Europa wil. Al tijdens de voorbereiding kwam ze erachter niet het goede paard te hebben; dat is een huismus. Van paard veranderd dus. Haar paard heeft nu ook een beter passende eigenaar gevonden.

Helaas is er voor paarden nog geen equivalent (goed woord in dit verband) voor de puppy-test. Met diepgaande kennis van die puppytest kun je echter wel wát zeggen van een veulen/jong paard.

Huertecilla schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 8:33:


Hallo,
Een paard moet inderdaad bij je passen! Ik heb mijn paard niet uitgekozen, mijn paard heeft mij uitgekozen. Uit de hele groep mensen die naar haar stond te kijken toen ze twee dagen oud was, kwam ze naar mij toe en begon mij uitgebreid te besnuffelen. Ik mocht alles aanraken bij haar - en ik was verkocht. Een ongelooflijk vertrouwen....... Zij is het dan ook geworden, en we hebben een erg bijzondere band. Ik ging al met haar wandelen toen ze enkele weken oud was, ze ging graag mee, mama draaide ons de kont toe en ging eten (handig, zo'n menselijke baby-sitter). En mijn paardje had geen drang snel terug te gaan naar mama, de buitenwereld was wel wat eng maar ook veel te interessant.
Ik zie onmiddellijk aan haar als er iets is, ik weet ook precies wat ze wil als ze een bepaalde blik in haar ogen heeft, aan haar houding. Ik was de eerste die op haar rug ging zitten, zonder stress, geen enkel probleem. Bij ons kun je het dus eigenlijk wel een soort van puppy test noemen....... Ik hoop dat ze lang bij me mag blijven, want zo'n paard vind ik nooit meer.
Monique

Nick Altena schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 17:25:


Een vrj lopend paard op snelheid stopt door zijn kont er onder te schuiven. Niet door zijn belangrijke 'balansstok' (hoofd en hals) eerst opzij te draaien zodat ie de volle lading schuin op zijn voorhand krijgt met het risico over de kop te vliegen. Hij kijkt wel uit.

Ja, dit is een noodstop, niet prettig en niet goed voor je paard. Een noodstop op een bit is ook niet prettig en niet goed voor je paard. Per saldo schiet bitloos op dit punt dus voor mij niets op. Dat is mijn punt.

En dan de rest: om een paard nageeflijk aan de teugel te laten lopen heb je met het bit een druk/pijn/dwangmiddel in handen, zo zacht als de handen van de ruiter.
Om een paard met halster/cook/libra weet ik wat, rond te laten lopen werk je nog steeds met een druk/pijn/dwangmiddel wat dan wel niet in zijn mond, maar op neus/ kaken inwerkt.
Schiet dus in die zin ook niet perse op. Toch?

jose schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 11:47:


Eigenlijk is je conclusie dan dat je zonder je wil op te leggen aan je paard dmv één of ander druk/pijn /dwangmiddel niet kunt rijden.
Ik denk idd dat we van zodra we op de rug van een paard gaan zitten het gedaan is met zijn vrije wil, het gaat er dan maar om respect te hebben voor je paard en het ook zodanig te behandelen, dan zul je ook respect en kameraadschap terugkrijgen.

A horse, a horse, my kingdom
for a
horse...

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 13:14:


Nee, hoor, zie ook 29910. Een ritje buiten aan een losse teugel kan geheel gepaard gaan zonder druk/dwang/pijn. Maar bij dressuurrijden wordt dat al veel lastiger.

Een ervaren ruiter met een goede band met zijn paard kan geheel op zijn zit en benen rijden. Maar hoevelen van ons kunnen dat?
En dat is het streven, binnen de klassieke dressuur is dat ook het streven, dus wat dat betreft maakt het geen verschil, wel of niet bit.


Ja, in theorie vind ik dat wel mooi klinken. Maar ik zie vaak genoeg bij me zelf en bij anderen dat de praktijk wat weerbarstiger is.