Ik heb me hier een tijdje geleden in verdiept omdat een jong hengstje bij ons hanentred vertoonde toen wij hem kregen, wij hadden hem met 4 weken oud gekocht en als jaarling opgehaald. Het is vanzelf weer verdwenen naar een paar maanden. Nu deed hij het toevallig van de week voor het eerst weer een paar keer, duidelijk zenuwprobleem je ziet hem de beide achterbeentjes heel hoog optrekken in een soort stuiptrekking maar krijg amper de indruk dat hij zich er zelf van bewust is. Hij loopt niet zoals de paarden als zij achter transportbeschermers om hebben maar meer in een reflex heel snel optillen tot de buik en weer neerzetten.

Men heeft af en toe goede resultaten behaald door het toedienen van grote hoeveelheden B-vitaminen maar ik zou dit niet doen zonder begeleidende dierenarts. Als je op google zoekt naar stringhalt (hanentred) of shivering (kramperigheid) vindt je al wel wat meer info. Het is trouwens zoals Nick zei wel een verschil tussen de twee echter de behandeling is vaak identiek. de beroemde dekhengst Amor had trouwens kramperigheid en een paar zeer beroemde renpaarden in de UK hanentred dus voor gebruik is het volgens mij niet zo een probleem.(op jury-beslissingen na in de wedstrijdsport) Ik vond de volgende tekst nog over voeding mischien heb je er iets aan.

Feeding for stringhalt and shivering

Ruth Bishop

14 October, 2004
New thinking suggests that both shivers and stringhalt (as explained here) may have similarities to certain muscle disorders that can be managed effectively with a change in diet. Findings from a researcher in America suggest that both these conditions may be related to ERS, the muscle syndrome that we most commonly refer to as "tying up".

While the name of Dr Stephanie Valberg is synonymous with defining certain cases of ERS into two new syndromes, polysaccharide storage myopathy (PSSM) and recurrent exertional rhabydomyolosis (RER), a second researcher, Dr. Beth Valentine, a vet from Oregon State University, has now made the link between a related condition, equine polysaccharide storage myopathy (EPSM), and muscle conditions of heavy breeds.

In her opinion, shivers and stringhalt are manifestations of EPSM in these horses.

In susceptible horses, both conditions seem to centre on the rapid accumulation of glycogen in muscle cells after starchy, sugary meals, which in turn causes damage to the cells. Management practices have been proposed to reduce the likelihood of occurrences, involving a chance in diet and exercise patterns.

Dietary changes involve reducing the amount of starch and sugar in the diet, replacing them with fibre and oil, with training adaptations to make muscles burn fibre and oil as energy sources. These changes are not a panacea, however, and will not eradicate shivers or stringhalt in every case, pointing to the gaps in our knowledge about the interactions between the nervous system and muscle function.

Feeding the shiverer

Prevent excess accumulation of carbohydrate in the muscles, by diet, exercise and short lay-off periods. Diets should be high in fibre and oil and low in starch and sugar. Starch and sugar foods include mixes (typically a minimum 25% starch and sugar, but often well in excess of 30%) and cereals (oats 50%, barley 60% and maize 70% starch, and minimal sugar), and grass (2-3% sugar in every bite). Draught horses and part-breds tend to be good doers and therefore require less food to sustain them. This makes it easier to avoid high-energy, high-starch mixes. A typical diet of 8kg hay, 3kg chop and 1kg oil supplies 3,500g fibre, 190g starch and 900g oil per day. Some horses dislike this much chop and oil, and so a handful of chop, 4kg of a low starch compound and a generous glug of oil will supply 3,200g fibre, 500g starch and 650g oil. These levels are compared with feeding mix at similar levels.

Oh Peter,

Vraag dat nu niet, kom ik op mijn Kaspische "stok" paardje en wordt een grote forum vervuiling. In een notedop: Ik ben altijd geinteresseerd geweest in fokkerij, vroeger paar jaar bij groot stamboek van diverse rassen gewerkt en op koude winteravonden in de stamboeken bloedlijnen uitpluizen. Ik had ooit in een heel oud boekje uit de jaren 60 enkele regels gelezen over de sjah van perzie die naast zijn bijzondere Perzische arabieren, mini-volbloeds had die op de renbaan door kinderen werden gereden. Nooit iets over kunnen vinden in al die jaren to dan een hele kleine rubrieks advertentie eind jaren 90 in een amerikaans tijdschrift Caspian for sale. Gelijk geschreven en vanuit usa naar fokkers in uk en stom toeval had een vrouw in Nederland drie paardjes gekocht en ben ik gaan kijken.

Grote wens maar een paar jaar uitgesteld, ik had een ernstig ongeval gehad waardoor ik (door hengst aangevallen tijdens buitenrit) het al druk genoeg had alles draaiende houden incl. de twee rij(graas)-paarden. toen leerde ik mijn man kennen en je weet hoe dat gaat op het tweede afspraakje liet ik foto's zien: kijk, deze paardjes zou ik graag nog een keer willen fokken. Antwoord hij: is goed als jij er twee koop neem ik er ook twee, hebben we een gezamenlijke hobby. Dus wij drie weken later naar UK en alle eigenaren zoals bekend in stamboek bezocht. Na 80 % van de populatie te hebben gezien (stamboek had ik natuurlijk al uit het hoofd geleerd) hebben wij 3 merries gekocht en nog een half jaar daar gelaten om te laten dekken door verschillende hengsten.

Eigenlijk doen wij niets met de Kaspische, ik kan mijn paarden niet verkopen dus alles wat geboren wordt blijft. Wij houden bepaalde zeldzame bloedlijnen in stand mocht er een beroep worden gedaan om het genenpatroon van dit zeldzame ras divers te houden. Er zijn ongeveer 1000 paardjes (ponies) in de wereld waarvan plusminus 100 op het europese continent waarvan 4 fokkers in Nederland met ongeveer 25 paardjes en 200 in UK rest USA en Australie en Iran. Wij zijn met ongeveer 30-40 fokkers wereldwijd en we hebben onderling heel leuk en regelmatig contact ook met Iran. Nu ga ik jullie weer met rust laten, als iemand meer wil weten of ze een keer wil zien stuur maar een mailtje.

Oh ja, waarschijnlijk vast wel aparte kleuren enkel de paarden zijn altijd ingeschreven met bay of chestnut etc. Zebrastrepen op de benen en aalstrepen komen regelmatig voor mijn hengstje moet wildkleur vos zijn en een van de merries wildkleur bruin en ik heb 2 sealbrown (zoals de exmoorponies) maar in USA zijn er hele discussies over waar ik weinig verstand van heb. Ik heb nog nooit grullo etc gezien wel buckskin en dun. Voor de rest is de kaspische in veel aspecten afwijkend van alle andere paarden. Schedel, pijpbeenderen etc zijn afwijkend daarnaast komt als enige paardenras dieren met 65 chromosonen voor die ook nog eens wel vruchtbaar zijn. Er zijn vele studies naar dit ras gedaan omdat de kaspische het oudste gedomesticeerde paardenras van de wereld is en voorouder van alle warmbloedige rassen waaronder de arabier.

Yep, ik bof ontzettend met mijn man en ben ook heel zuinig op hem. Als ik dat om me heen zie en hoor dan heb ik het maar makkelijk, we zitten compleet op 1 lijn wat betreft de paarden en dieren. Natuurlijk hebben wij ook een enkele keer discussie (wij werken ook nog samen) maar nooit over de dieren en dat is het enige onderwerp waar ik moeilijk concessies kan doen.

De paarden op de foto zijn onze arabier (kol en sneb) en draver die we veel te weinig rijden. Als je kaspische ponies wil zien moet je homepage aantikken. Ik moet nog een nieuwe website bouwen deze jaren geleden even in elkaar geflanst. Onder het kopje Alborak staan de meeste van onze paarden Zohreh en Petite Fille is het type zoals wij dat graag het liefst zien.

@ Christel, ik heb zelf best wel goed moeten zoeken na eerst een paar kleine vergissingen. Mijn moeder zei vroeger: Muriel, je bent best een leuke meid het is zo jammer dat je geen smaak hebt. Maar uiteindelijk is het allemaal toch nog goed gekomen.

@ Peter, wil jij mijn licht in de kleurenduisternis worden want ik heb verschillende kleurenboekjes door gelezen maar ik voel me nog steeds een complete leek. De basis kleuren gaan nog wel maar die verdunningen.????? Is een paard met een aalstreep (niet de donkere kleur van naar elkaar toe groeiende haren) een wildkleur net zoals alle fjorden of niet. By the way ik vind je appaloosa's fantastisch enkel zie ik bij het appaloosa stamboek in Nederland nog gestippelde kleur paarden en de meeste nog erg verwant ook. Is er nog een echt ras appaloosa stamboek in Belgie/Nederland actief.

@Wil, dank je wel, we noemen ze niet voor niets altijd ons speelgoed. Ze hebben mij geleerd om heel bewust om te gaan met mijn bewegingen. En het is een ongeschreven wet hier dat zij eerst ons aanraken voor dat je hen aanraakt. Dat is ook de reden dat ik altijd loop te twijfelen of ik wel echt iets met ze wil gaan doen ze zijn vergeleken met de andere paarden nog zo puur. Ik ben altijd bang dat ze een beetje een soort afstompen als ze veel in handen komen. Mischien een waanidee maar ja. Daarom ga ik naar Conrad luisteren binnenkort en lees ik braaf mijn huiswerk hiervoor en wie weet ga ik dan echt een keer met ze aan de slag.

Kijk dat is nu een van de reden van dat wij het zo naar ons zin hebben in het kleine kaspische wereldje zijn geen grote (financiele) belangen. Af en toe natuurlijk wel ego's die botsen (twee aparte stamboeken in UK) maar dat gesjoemel kennen we niet echt. De hengst loopt gewoon met een groepje merries en aan het eind van de het seizoen haal je de merrie weer op. Iedereen kent elkaars paarden dus je weet welke merrie van wie waar heeft gelopen en heb het veulen vaak aan de voet gezien. De jaarlijkse keuring in UK is heel gemoedelijk, van heel Europa komt iedereen langs twee dagen camperen met elkaar op een mooi landgoed, jaarvergadering duurt een kwartier, iedereen is het altijd eens. Dag van te voren alle paarden (plusminus 70) met zijn allen poetsen, kinderen van 12 jaar oud lopen met de brave hengsten rond. Overal merries en veulens. Volgende dag paarden voorbrengen,niemand vindt het echt belangrijk wie wint de belangen zijn zo klein.

Ik ben altijd bang dat er nog eens iemand in het ras "springt" en er een tweede falabella of mode pony van maakt. Ik zag het vroeger al met de Dartmoor pony zo een klein stamboek (plusminus 80 leden), weinig promotie, super leuke ponies is altijd liefhebbers stamboek gebleven. Terwijl bij andere stamboeken iedereen altijd weer over elkaar heen rolde van de ruzies. Ik zie een grote populariteit van het ras eerder als bedreiging dan als winst. Liever een kleine groep serieuze fokkers die bereid zijn om de hengsten te rouleren over de merries. Dan een vermeerderaar die geld ruikt. Doodzonde wat er met de appaloosa's gebeurd is en met zoveel rassen.

Het kaspische paard is pas herontdekt in 1965 in Iran nadat men dacht dat het al 1000 jaar was uitgestorven (eerste bewijzen van kaspische paarden is 5000 jaar oud) het is allemaal nog zo dicht bij de bron dit is fantastisch maar geeft een grote verantwoordelijkheid om er heel voorzichtig mee om te gaan.

Nee uiteindelijk nooit gestart, jarenlang lid geweest van de DER maar gezien de afstanden naar de wedstrijden, geen groom, goede auto en een hengst waren een paar praktische probleempjes. Maar waar een wil is, is een weg. Dus de echte reden is denk ik dat ik altijd het gevoel heb gehad dat zowel hij als ik niet echt geschikt waren voor de sport. Wel dagritten maar rustig tempo en hele stukken er naast lopen/joggen, ik heb nog altijd nooit haast. Wel af en toe met de renpaarden mee op het strand maar ook 6 uur lang stappen langs de vloedlijn. Hij had een super conditie, goed bespierd en nog nooit een blesure gehad maar ik heb ook zeer regelmatig periode gehad dat het mij ruim een uur kostte om alleen maar de straat uit te komen vanwege een vuilnisbak die er gisteren echt nog niet stond.

Gus Cotran van de universiteit van Kentucky is een van de onderzoekers die al meer dan 30 jaar bezig is met het onderzoek naar de afkomst van het paard. Het Kaspische paard is vermeld in oude geschriften, afgebeeld op koninklijke zegels en in tempels. Het paardje werd wel doelbewust gefokt aan het hof voor de koningen voor de leeuwenjacht. Dapper, snel en wendbaar en klein dus kan je mooi overheen schieten met pijl en boog. Men heeft dna uit opgegraven botten van duizenden jaren geleden en deze vergeleken met de kaspische paarden van heden ten dagen. Helemaal 100 % zuiver zijn de kaspische paarden natuurlijk niet er zal in de laatste paar duizend jaar vast wel eens een ander paard bij geweest zijn hoe onherbergzaam het gebergte dan ook maar de invloed daarvan moet zeer klein zijn geweest of de genen van het kaspische paard zo sterk verankerd want genetisch zijn ze nagenoeg gelijk.

Van het gros van alle Kaspische paarden is dna altijd al verzameld van onze paarden ook. Als er een kaspisch paardje wordt gevonden in voornamelijk een bepaald onherbergzaam gebied in Iran dat duidelijk de Kaspische kenmerken heeft (shedel, type etc.) dan wordt dit dna vergeleken en moeten er minstens twee veulens mee worden gefokt voordat besloten wordt om dit paard op te nemen in het internationale stamboek. Ik herken een kaspische over het algemeen wel direkt maar toch zijn ze niet zo identiek als b.v. de fjorden sommige fokkers fokken ook meer het iets grotere type omdat makkelijker bereden kunnen worden door kinderen. Wij houden erg vast aan wat wij denken dat het oorsprokelijke type is net zoals de oorspronkelijke arabier zoals op de foto's van Raswan en de showarabieren zoals in die nu in de USA populair zijn.

sorry, niet duidelijk geweest mijn eigen paardjes hebben geen zebra-strepen enkel twee met aalstreep er zijn wel kaspishe met zebrastrepen zal eens op zoek gaan naar foto's. Ik zal een foto van een typisch kaspisch hoofd van hengst en merrie in het fotoalbum plakken. De schedel heeft een knobbel tussen de oren vandaar nearest thing to a unicorn en een diamantvormig breed voorhoofd en zeer grote kaken.

Met Mitochondrial DNA ligt het ook niet allemaal zo eenvoudig het is ook eigenlijk te kort door de bocht om te zeggen dat de Kaspische de voorvader is van alle oosterse rassen. Het ligt wat gecompliceerder en ik ben al helemaal geen ster in uitleggen. De conclusie was de uitkomst als ik Cotran mag citeren: This overall high similarity again suggest a primitive position for the Caspian in relation to oriental and iberian horse breeds. In conclusion the genetic evidence is consistent with the Caspian horse as being ancestral to modern oriental horses. However, this evidence cannot be considered to be proof that the Caspian is the ancestor to modern Arabian type breeds. There are other factors which could influence genetic similarity and the the phylogenetic trees.

Ik heb van onderzoekers van de universiteit van Cambridge die tevens onderzoek hebben gedaan nog een verslag van Mitochondrial DNA and the origins of the domestic horse. Als je wil kopieer ik ze en stuur ik je ze toe.

Ik zou best eens in jouw boekenkast willen neuzen, volgens mij is dat onwijs interessant. Ik ga even op zoek of ik het digitaal heb dan stuur ik het hier wel heen mischien vindt iemand anders het ook wel interessant. Het volgende onderzoek ken je mischien nog niet kwam al zoekend op de pc nog tegen. Voor andere mensen mischien ook een kleine les in het verschil tussen rassen en soorten in het Equus dierenrijk.

The Caspian horse karyotype has been done 2 times by Dr.Monazah & Pandit 1979, Mehrannezhad & me on 2003.On both of them there were some 65 Chromosome number Caspians.I shared this idea with Dr.Cothran and he was interested on it by as he always used the hair samples(and it is necessary to use white blood cells for karyoytyping) it was not possible for him to do it. So i prepared a project and shared it to some of the universities to do it.I have applied and searching for the fundings of this big project to start it by new year.
the summary and literature review of this project will help you to know what is going on now:

Caspian horse Karyotype project:
The horse (Equus caballus) is a member of the order Perissodactyla of odd toed mammals made up by the three families:
Equidae (two horse species, three hemione species, two donkey species and at least three zebra species), Rhinocerotidae (five species) and Tapiridae (four species). Among the Perissodactyla, only three species have been domesticated: the horse (Equus caballus) and the two donkeys (Equus asinus and Equus africanus somalicus).

Hybrids have been produced for most species pairs among the Equidae, however the hybrids are almost always infertile. The best known hybrid is the cross of the horse mare with a donkey jack to produce a mule. Mules were prized for their intelligence and vigor and played a major role in agriculture and industry. The reason for the infertility is probably differences in genome organization between the species of Equidae and failure of meiosis within hybrid animals.

Chromosome numbers range from 33 pairs for Equus przewalskii (Mongolian Wild Horse) to 16 pairs for the Equus zebra hartmannae (Hartmann’s zebra, a.k.a., Mountain zebra). These species diverged 3-5 million years ago, so chromosome evolution has been relatively rapid for this family. Comparative mapping studies indicate that chromosome evolution among the Equidae has probably been the result of chromosome fusion and centromere repositioning (Lear, 2005

The living wild horse species to day are found only in Asia and Africa. Chromosomal morphology and numbers in the living members of the genus Equus present a heterogeneous picture. As an illustration of this diversity, we can remind the Chromosome number of some species and some subspecies as:

Species Common name Chromosome
E.przewalskii Przewalski’s wild horse 66
E.caballus Domestic horse 64(Caspian horse 65)
E.asinus Domestic ass (donkey) 62-63
E.hemionus onager Persian wild ass (onager) 55-56
(Ryder et al.1987, Benirschke &Ryder 1985, Bowling&Million 1988)

Numerical as well as morphological chromosomal differences show that the specification process in equines involved exchanges of DNA sequence blocks in many chromosomes. Despite the array of numerical and structural differences, several prominent chromosomal similarities are found, particularly within the horses, the asses and the half-asses (hemiones).

As the genetic of all domestic breeds of horses is nearly identified. Horses of all breeds have the same number, size and shape of chromosomes (Except the Caspian miniature horse). The current standard karyotype for the horses was defined by Richer and colleagues (1990).It consists of 13 meta- and submetacentric (bi-armed) and 18 acrocentric pairs of autosomes, plus a large submetacentric X and a small acrocentric Y.
Przewalski’s horse has extensive chromosome homology with the domestic horse. Two acrocentric pairs in E przewalski appear to be combined in one metacentric chromosome (chromosome 5) in the E.caballus karyotype (E. Ahrens, G. Stranzinger 2005). A Robertsonian translocation event can explain the difference between the two species; either fusion or fission is possible, assuming one species is derived from the other, depending on which arrangement is ancestral.

Cytogenetic map: The equine gene mapping community has published extensively to rapidly expand the cytogenetic map in the horse (e.g., Breen et al. 1997; Goddard et al. 2000; Lear et al. 2001; Lindgren et al., 2001; Mariat et al. 2001; Raudsepp et al. 2001; Milenkovic et al. 2002; Chowdhary et al. 2002; Raudsepp et al. 2002; Chowdhary et al. 2003; Lee et al. 2004; Raudsepp et al. 2004; Raudsepp et al. 2004; Brinkmeyer-Langford et al. 2005; Gustafson-Seabury et al. 2005,).

All breeds within the domestic horse species have the same chromosome number (2n=64), with the exception that 2n=65 has been reported for some Caspian horses (Hatami-Monazah & Pandit 1979, Mehrannezhad & Dordari 2003). The extra chromosome could be explained as centric fission of a metacentric chromosome into two acrocentrics, although the authors suggested that the origin followed natural hybridization between domestic horses and Przewalski’s horse. In the cattle and pigs lowered fertility can occur through early embryonic loss from chromosomally unbalanced gametes .Phenotypically normal parents heterozygous for chromosomal fusion between acrocentric chromosomes have the potential for producing genetically unbalanced gametes during meiosis? Translocation heterozygotes are reported among the Caspian horses but have not been directly implicated in infertility problems in this breed (Hatami-Monazah & Pandit 1979).

Power (1991) described an 11 years old Thoroughbred mare with only two foals in eight years of breeding that had abnormal Karyotype consisting of heterozygosity for a balanced reciprocal translocation between two of the largest autosomes. Eight years old fertile Thoroughbred stallion with a balanced tandem translocation between chromosomes 1 and 30 was reported by Long (1994).Mares bred to this stallion would become pregnant, but lose the pregnancy in an early embryonic death. The karyotype of 10 mares which showed abnormal fertility due to anoestrus, repeat breeding, abortion or underdevelopment of internal reproductive organs showed: X chromosome monosomy was diagnosed in five mares; 63,X karyotype in pure form in one mare, and 63,X/64,XX karyotype in the form of mosaic cell lines in the other four mares with a low (3.5-9%) proportion of lines with an abnormal set of chromosomes by Bugno et al (2003).
Comparative chromosomal studies of E. caballus (ECA) and E. przewalskii (EPR) in a female F1 hybrid by Ahrens, E. & Stranzinger, G. (2005)showed that the karyotype of E. caballus and E. przewalskii differ solely by one Robertsonian translocation (ECA 5 =EPR 23 + EPR 24).

So the aim of this research could be to clear that if we join 2 Caspian horse with 65 chromosome number will join to each other and we can separate the semen of the stallion which will have the 33 chromosomes number and the ovum of the same chromosome (33) the next generation will be 66 ( like the E. przewalskii )or not and will be able to survive and if it will be sterile or not.

Ik ben er nog niet uit of we gaan meewerken of niet ik ben niet zo op het blootstellen van mijn paarden aan experimenten.

als kind was ik verliefd op Joker Reed Charge. Toen ik vele jaren later de paarden van de NAS zag was ik dan ook zwaar teleurgesteld en mijn interesse voor appaloosa's compleet verdwenen. Ik heb Oleander nog wel eens in het echt gezien maar dat is gewoon een mooi sportpaard met wat vlekkies. Toen de miniponies gekte begon met appaloosa print snapte ik helemaal niks meer van het stamboek. Op de foto's van jouw paarden Peter vindt ik dat wel weer een beetje terug, heb jij enkel gebruik gemaakt van amerikaanse hengsten en ging dat dan via importpaarden of KI uit de USA.

@Wil, ik heb ook nog een andere foto van hem maar die ene foto is marketingtechnisch natuurlijk perfect geweest van hoeveel paarden zal 30 jaar na dato nog gelijk de foto op het netvlies staan en weten dat zijn baas in Lisse woonde en waarschijnlijk bollenboer.

Perfect Host ziet eruit als heel mooi paard met mooie tekening zijn sire en dam komen mij enkel meer over als type appaloosa's of heb ik dan een verkeerd beeld van het orginele type. Het lijn/in-teelt percentage valt me trouwens heel erg mee als je de pedigree bekijkt van de genoemde paarden enkel Perfect Host via de vaderlijn een halfbroer/halfzus combinatie.

Wat geven de rode sterretjes aan in de pedigree?.

is Lua gestorven aan de skindisease? Die nachtblindheid waar je over vertelde welk paardje is dat en weet je vanuit welke bloedlijn ze dit heeft meegekregen.

Ik had al stiekem naar Chilqat lopen loeren, geweldig paard. Bedoel je met splash een sabino factor?

Beste Natalie,

Ik ben blij dat het zo goed gaat met hem, ik weet zelf dat als hier een van de dieren ziek is dat er niets uit mijn handen komt en ik enkel loop te ijsberen. Als je wil kan ik best even een bommelding op je werk doen kan jij mooi naar Cesar.

hardstikke interessant ga hier is goed voor zitten binnenkort maar jullie houden me ontzettend van het werk ... krijg binnenkort denk ik toch echt klachten.

Begrijp de website nu wat beter had op het icoontje van picture boven moeten gaan staan.


Wat een verschrikkelijk drama.

Die Tobi1 is echt heel smal gefokt. Zelf hanteer ik het volgende systeem, naast dat ik geen directe verwantschap wil zien tel ik de percentages van foundation paarden in de pedigree op en wil ik zoveel mogelijk spreiding zien in de bloedlijnen. Het probleem is dat ik een foundation bloedlijn heb die tussen de 12 en 18 % vertegenwoordigd is in verschillende merries wat ook niet verwonderlijk is omdat je toch altijd op het zelfde type paard valt en de aspecten die ik mooi vindt sterk verankert zijn in deze paardjes. Het is dus altijd zoeken naar een paard dat wel het type is wat ik zoek maar dan compleet onverwant en dan gebruik ik hem ook maar 1 keer. Het voordeel is dat wij dus maar heel af en toe een veulen fokken we hebben nu nog ruimte voor twee (omdat we niets verkopen) en dan pas weer als er een overleden is en dat duurt hopelijk nog heel lang. Daarnaast wordt de merrie net zo streng geselecteerd als de hengst. Sommige mensen zeggen hoe meer je fokt hoe beter je kan selecteren maar ik vind niet ieder paard geschikt om mee te fokken, hoe lief of zeldzaam ze ook zijn.

Peter Donck schreef op dinsdag 8 januari 2008, 12:53:


Zo pienter was ik gelukkig nog wel.

Zelfs line-breeding vermijd ik wanneer mogelijk.

Daar zijn de meningen over verdeeld.

De kaspische paarden buiten Iran stammen af van 9 hengstlijnen en 17 merrielijnen. Zelfs bij de foundation paarden kijk ik waar ze zijn gevonden of gekocht locatie, jaartal, uit het wild of van lokale bevolking en neem deze kennis mee mbt de mogelijkheid van verwantschap bij de foundation paarden. De eerste jaren was het niet mogelijk om een voorkeur voor een bepaalde hengst te hebben. De hengsten rouleerde en alle merries werden iedere keer door een andere hengst gedekt. Dit heeft een gezonde basis gegeven en gezorgd dat wij een redelijk gezond ras hebben als is nieuw bloed zeer zeker wel welkom.

De meeste fokkers denken in eindprodukten ipv in generaties. Haast geen tuigpaarden meer zonder Cambridge Cole, De Friezen 1 groot drama zoveel inteelt problemen dat het ras waarschijnlijk niet meer te redden is. Rocky mountain horse is het genenpatroon al zo klein dat het ras volgens wetenschappers niet meer is te redden. Maar ook het KWPN vnl de dressuurrichting, zelfs de buitenlanders komen er alweer terug omdat het kapot gefokt wordt. Over de american minature horse al helemaal niet te spreken daar accepteren de fokkers 30 % kant op dwarfisme, doodgeboren of gemiddelde levensduur van 3 maanden. Al deze problemen zijn terug te voeren op het gebruik de populaire hengsten en bekende bloedlijnen. Kortzichtig fokbeleid, gebrek aan kennis of interesse bij beginnende fokkers en marktwerking.

Er is een mogelijkheid dat we binnen twee jaar weer een grote groep verse bloedlijnen er bij te krijgen. Deze nieuwe foundation paarden staan sinds juli 2007 in Duitsland maar moeten in de komende jaren aantonen dat ze kaspisch zijn. DNA zou al wel goedgekeurd zijn door het Internationale Stamboek.
Daarnaast heeft een nederlandse fokster 5 paarden van minder voorkomende bloedlijnen vorig jaar uit Australie geimporteerd. Een andere nederlandse fokster least ieder jaar een hengst uit UK voor het dekken van 2 maximaal 3 merries. Voor zo een kleine groep mensen is de bereidheid om zowel financieel als tijd offers te maken heel groot. Mischien om dat er met Kaspische paarden geen geld is te verdienen en we heel goed beseffen dat we een zeldzaam ras moeten redden een heel ander type fokker brengt dan een sport- of showpaard maar dat is ook de reden dat ik me hier thuis voel. ik erger me dood bij andere stamboeken en bij mensen die ieder jaar een veulentje fokken want de kinderen vinden dat zo leuk of het zal de merrie goed doen of we kunnen er toch niet meer op rijden en dan verdient ze haver weer terug.

Iran is een lastig verhaal er is 3 maal een transport geweest vanaf herontdekking van het ras. Iran ligt politiek gezien moeilijk en daarnaast is het veterinair gezien een groot risico land. Een goede vriendin van mij en de enige fokker in Duitsland was bezig een transport te organiseren waarbij ik nauw betrokken was. Transport, quarantaine in Istanboel, exportvergunningen vanuit Iran en import vergunning voor Duitsland voor 12 Kaspische met 6 nieuwe bloedlijnen waren allemaal rond. Uniek, nooit gedacht dat het nog zou lukken. In eerste instantie had we meerdere fokkers die een paard zouden kopen en zo financieel aan de expeditie zouden meedragen toen gaf mijn vriendin de voorkeur om een stichting op te zetten waarbij mensen een donatie konden doen en mede-eigenaar konden worden. Meerdere artikelen hebben in duitse paardentijdschriften gestaan (half september nog in de Cavallo). Op dat moment heb ik me een beetje teruggetrokken van het projekt.

Dan kompleet out of de blue hoor ik van een stel duitsers (niemand had ooit van ze gehoord) 26 paarden bij de grens van Iran in Turkije in een jaar hebben verzameld en die staan al in Duitsland. DNA zou onderhand goedgekeurd zijn door de universiteit van Kentucky en de paarden moeten nu minstens 2 veulens tonen voor ze opgenomen worden in het stamboek. Ik vindt het een compleet absurd verhaal en weet nog niet wat ik ervan moet vinden. Ik heb al contact gehad maar heb ze nog niet gezien. Ik probeer mijn vriendin te bereiken zonder succes, twee weken later (half oktober 2007) krijg ik via een kennis in Iran te horen dat ze haar dood hebben gevonden in haar huis, 44 jaar oud. Omdat ze alleen woonde en zo goed als geen familie meer had heb ik me een paar weken samen met een vriendin van haar gezocht naar goede tehuizen voor haar 18 paarden (waarvan 15 kaspische) we hebben zelf voor de hele oude paarden geweldige tehuizen gevonden. Een van de beste dekhengsten van de wereld is nu rijpony voor een klein meisje en de paarden zijn voor belachelijke prijzen weggegaan maar naar liefdevolle huizen waar ze natuurlijk worden gehouden.
Het project is daarmee direct de ijskast in, ik mis haar nog steeds en als blijkt dat de andere paarden daadwerkelijk Kaspische zijn dan wordt het natuurlijk wel een in verhouding zeer dure expeditie om weer in gang te zetten en zonder haar voelt het ook opeens anders. De Australische paarden zijn dezelfde bloedlijnen als de foundation maar een enkele lijn is komt zeer weinig voor buiten Australie en wordt zo opnieuw geintroduceerd.