muriel schreef op dinsdag 8 januari 2008, 9:52:


Dick Devromen was alvast bollenboer ......
en het waren de seventies hoor
kijk maar eens naar heel wat andere paardenfotos uit die tijd
let bij western ook op de saddlepads en het zilverbeslag !


toch eerder een quarterachtig/volbloed-type
voor het originele type moet je zoeken op Red Eagle, Red Eagle's Peacock,
Toby I,II ( http://www.allbreedpedigree.com/toby+ii ), III,IV, Simcoe's Chinook, Chief of Fourmile,
Riley's Purple Doll.
'Rex' was zowat het ultieme indian-type en het ultieme all-round-working-type,
nl klein, razendsnel, uithoudend, smart en easy-keeper
daar probeer ik 'n foto van te vinden


kijk maar eens goed verder : als je op een paard in de stamboom klikt
komt zijn 5-generaties tevoorschijn, zo kan je verder breien
dan zal je zien dat PH zo'n 8 keer terugloopt naar Mansfield's Comanche


dat er bij dat paard een foto te bekijken is in de infolijn boven de pedigree

Lua is verongelukt in de stal, nek gebroken door bindtouw van haar moeder.
Uma (Shona x Ruff's black gold) en Chilqat (Uma x Mescal) zijn allebei nachtblind
Allebei zijn ze van het oorspronkelijk type (Phippen-standard)
http://www.foundationapp.org/about/characteristics.html
het boek (van Palmer Wagner) op deze pagina
http://www.foundationapp.org/
is een must voor de échte appaloosa-liefhebber
geschreven door een man die toen halfweg de 90 was
maar met een olifantengeheugen, die het zelf zowat allemaal meegemaakt heeft
straight up from the oldtimers

CSNB of congenitale stabiele nachtblindheid bij appaloosas is NIET gerelateerd
aan bloedlijnen, Chilqat kreeg het dus niet van zijn moeder
het is een genetische afwijking die samen optreedt met homozygotie voor het Lp-gen
dit gen is verantwoordelijk voor het appaloosa-roan en zorgt ook voor het "aanzetten"
van het pattern-gen (Ptn1 en 2) dat verantwoordelijk is voor de witverdeling en het vlekkenpatroon
Zo kan je wel stellen dat elke fenotypsiche appaloosa drager is van 'nachtblindheid'
zonder dat hij daar zelf last van heeft


ja, die moet je zien alsof het paard van onderuit een emmer witte verf
tegen zich heeft gegooid gekregen
vandaar witte sokken/benen met een scherp oplopende punt
(doorgaans steeds links-achter hoogst)
en witte blessen die bovenaan afgerond zijn en smaller dan onderaan
onderaan dus doorgaans breed uitlopend én tot op de onderlip

sabinofaktoren komen in bijna alle paardenrassen voor
het zijn genetische defekten aan de pigmentvulling
die je moet zien als vertrekkend vanaf de ruggengraat
bij witte sokken worden de verste punten vanaf de ruggengraat
dus eigenlijk niet bereikt met pigment

hardstikke interessant ga hier is goed voor zitten binnenkort maar jullie houden me ontzettend van het werk ... krijg binnenkort denk ik toch echt klachten.

Begrijp de website nu wat beter had op het icoontje van picture boven moeten gaan staan.


Wat een verschrikkelijk drama.

Die Tobi1 is echt heel smal gefokt. Zelf hanteer ik het volgende systeem, naast dat ik geen directe verwantschap wil zien tel ik de percentages van foundation paarden in de pedigree op en wil ik zoveel mogelijk spreiding zien in de bloedlijnen. Het probleem is dat ik een foundation bloedlijn heb die tussen de 12 en 18 % vertegenwoordigd is in verschillende merries wat ook niet verwonderlijk is omdat je toch altijd op het zelfde type paard valt en de aspecten die ik mooi vindt sterk verankert zijn in deze paardjes. Het is dus altijd zoeken naar een paard dat wel het type is wat ik zoek maar dan compleet onverwant en dan gebruik ik hem ook maar 1 keer. Het voordeel is dat wij dus maar heel af en toe een veulen fokken we hebben nu nog ruimte voor twee (omdat we niets verkopen) en dan pas weer als er een overleden is en dat duurt hopelijk nog heel lang. Daarnaast wordt de merrie net zo streng geselecteerd als de hengst. Sommige mensen zeggen hoe meer je fokt hoe beter je kan selecteren maar ik vind niet ieder paard geschikt om mee te fokken, hoe lief of zeldzaam ze ook zijn.

muriel schreef op dinsdag 8 januari 2008, 11:45:


als er bv staat Sam Fisher Herd Mare dan betekent dit niet
dat dit dezelfde merrie is maar wel "een" merrie uit de kudde
van de Palouse-indiaan Sam Fisher

dit gaat om pre-registry paarden waar géén "papier" van bestaat
enkel orale traditie


dat klopt maar line-breeding is gewoon eenzelfde stamlijn aanhouden
en na uitkruisen met een onverwante lijn
weer inkruisen met dezelfde lijn,
zeg maar vlechten
dat hoeft echt niet ten koste te gaan van kwaliteit

Peter Donck schreef op dinsdag 8 januari 2008, 12:53:


Zo pienter was ik gelukkig nog wel.

Zelfs line-breeding vermijd ik wanneer mogelijk.

Daar zijn de meningen over verdeeld.

De kaspische paarden buiten Iran stammen af van 9 hengstlijnen en 17 merrielijnen. Zelfs bij de foundation paarden kijk ik waar ze zijn gevonden of gekocht locatie, jaartal, uit het wild of van lokale bevolking en neem deze kennis mee mbt de mogelijkheid van verwantschap bij de foundation paarden. De eerste jaren was het niet mogelijk om een voorkeur voor een bepaalde hengst te hebben. De hengsten rouleerde en alle merries werden iedere keer door een andere hengst gedekt. Dit heeft een gezonde basis gegeven en gezorgd dat wij een redelijk gezond ras hebben als is nieuw bloed zeer zeker wel welkom.

De meeste fokkers denken in eindprodukten ipv in generaties. Haast geen tuigpaarden meer zonder Cambridge Cole, De Friezen 1 groot drama zoveel inteelt problemen dat het ras waarschijnlijk niet meer te redden is. Rocky mountain horse is het genenpatroon al zo klein dat het ras volgens wetenschappers niet meer is te redden. Maar ook het KWPN vnl de dressuurrichting, zelfs de buitenlanders komen er alweer terug omdat het kapot gefokt wordt. Over de american minature horse al helemaal niet te spreken daar accepteren de fokkers 30 % kant op dwarfisme, doodgeboren of gemiddelde levensduur van 3 maanden. Al deze problemen zijn terug te voeren op het gebruik de populaire hengsten en bekende bloedlijnen. Kortzichtig fokbeleid, gebrek aan kennis of interesse bij beginnende fokkers en marktwerking.

Er is een mogelijkheid dat we binnen twee jaar weer een grote groep verse bloedlijnen er bij te krijgen. Deze nieuwe foundation paarden staan sinds juli 2007 in Duitsland maar moeten in de komende jaren aantonen dat ze kaspisch zijn. DNA zou al wel goedgekeurd zijn door het Internationale Stamboek.
Daarnaast heeft een nederlandse fokster 5 paarden van minder voorkomende bloedlijnen vorig jaar uit Australie geimporteerd. Een andere nederlandse fokster least ieder jaar een hengst uit UK voor het dekken van 2 maximaal 3 merries. Voor zo een kleine groep mensen is de bereidheid om zowel financieel als tijd offers te maken heel groot. Mischien om dat er met Kaspische paarden geen geld is te verdienen en we heel goed beseffen dat we een zeldzaam ras moeten redden een heel ander type fokker brengt dan een sport- of showpaard maar dat is ook de reden dat ik me hier thuis voel. ik erger me dood bij andere stamboeken en bij mensen die ieder jaar een veulentje fokken want de kinderen vinden dat zo leuk of het zal de merrie goed doen of we kunnen er toch niet meer op rijden en dan verdient ze haver weer terug.

Peter Donck schreef op maandag 7 januari 2008, 18:41:


Hallo,ik zal mijn fotoalbums naspitten en dan hoor je van mij.
Hij heeft nu dik wintervacht waardoor het niet te zien is maar straks als dat weer weg is komt het weer terrug en hij is nu 6,5 jaar.

Groetjes conny

muriel schreef op dinsdag 8 januari 2008, 13:54:

knip

volkomen eens,
maar worden er nu nog originelen uit Iran gehaald
of zijn ook die duitse en australisch allemaal resultaat van de diaspora ?

Iran is een lastig verhaal er is 3 maal een transport geweest vanaf herontdekking van het ras. Iran ligt politiek gezien moeilijk en daarnaast is het veterinair gezien een groot risico land. Een goede vriendin van mij en de enige fokker in Duitsland was bezig een transport te organiseren waarbij ik nauw betrokken was. Transport, quarantaine in Istanboel, exportvergunningen vanuit Iran en import vergunning voor Duitsland voor 12 Kaspische met 6 nieuwe bloedlijnen waren allemaal rond. Uniek, nooit gedacht dat het nog zou lukken. In eerste instantie had we meerdere fokkers die een paard zouden kopen en zo financieel aan de expeditie zouden meedragen toen gaf mijn vriendin de voorkeur om een stichting op te zetten waarbij mensen een donatie konden doen en mede-eigenaar konden worden. Meerdere artikelen hebben in duitse paardentijdschriften gestaan (half september nog in de Cavallo). Op dat moment heb ik me een beetje teruggetrokken van het projekt.

Dan kompleet out of de blue hoor ik van een stel duitsers (niemand had ooit van ze gehoord) 26 paarden bij de grens van Iran in Turkije in een jaar hebben verzameld en die staan al in Duitsland. DNA zou onderhand goedgekeurd zijn door de universiteit van Kentucky en de paarden moeten nu minstens 2 veulens tonen voor ze opgenomen worden in het stamboek. Ik vindt het een compleet absurd verhaal en weet nog niet wat ik ervan moet vinden. Ik heb al contact gehad maar heb ze nog niet gezien. Ik probeer mijn vriendin te bereiken zonder succes, twee weken later (half oktober 2007) krijg ik via een kennis in Iran te horen dat ze haar dood hebben gevonden in haar huis, 44 jaar oud. Omdat ze alleen woonde en zo goed als geen familie meer had heb ik me een paar weken samen met een vriendin van haar gezocht naar goede tehuizen voor haar 18 paarden (waarvan 15 kaspische) we hebben zelf voor de hele oude paarden geweldige tehuizen gevonden. Een van de beste dekhengsten van de wereld is nu rijpony voor een klein meisje en de paarden zijn voor belachelijke prijzen weggegaan maar naar liefdevolle huizen waar ze natuurlijk worden gehouden.
Het project is daarmee direct de ijskast in, ik mis haar nog steeds en als blijkt dat de andere paarden daadwerkelijk Kaspische zijn dan wordt het natuurlijk wel een in verhouding zeer dure expeditie om weer in gang te zetten en zonder haar voelt het ook opeens anders. De Australische paarden zijn dezelfde bloedlijnen als de foundation maar een enkele lijn is komt zeer weinig voor buiten Australie en wordt zo opnieuw geintroduceerd.

muriel schreef op dinsdag 8 januari 2008, 13:54:


Of d'r zit een gat in.... en daar moet ieder jaar een veulen uitkomen...

muriel schreef op dinsdag 8 januari 2008, 18:33:


van Iran over Irak dwars door Turkije ? hoe gebeurt dat transport dan ?
per vrachtwagen ?
jammer dat het allemaal zo "koloniaal" moet gespeeld worden,
bedoel het weggesleep van eigen bodem, waar ze uiteindelijk uit zijn ontstaan,
maar ja op zonen en dochters van maohammed hoeven we niet echt te rekenen


vraag is of je daar het ras natuurlijk niet mee "scattered"
goeie dekhengsten die dan plots kinderspeelgoed worden, hm
kuddeverbanden die uiteengerukt worden......
met een zo laag aantal paarden is het uiteindelijk van primordiaal belang
om tocht een diverse basis-massa aan te fokken
(moet ook nog op je mail antwoorden hoor)


blijkbaar zijn er toch nog duitsers die aan het projekt hebben meegewerkt
zijn daar géén trekkrachten bij te vinden ?
eigenlijk lijkt het me ook een ras om in begrazingsprojekten in te zetten
maar dan niet in onze zompige lowlands

Peter Donck schreef op maandag 7 januari 2008, 18:41:


Hallo Peter,

Ik heb een nieuw fotoalbum gemaakt van de valkmerrie die op haar oudere dagen in het voorjaar tijdelijk blauwschimmelvlekken kreeg en de arabier met aalstreep en wildstrepen in voskleur.
Ook foto's van ouders van arabier erbij,hoop dat je het beetje kunt zien want de foto's zijn niet digitaal en ik heb ze met de digitale camera gefotografeerd.

Ze staan bij paardenfoto's van eigenaren of hoe het heet???

Groetjes Conny

stumperd schreef op woensdag 9 januari 2008, 11:40:


je fotos waren nog niet koud of ik had er al op gereageerd !

Peter Donck schreef op woensdag 9 januari 2008, 11:41:


Hallo Peter,ik heb het gelezen en hartelijk dank voor de uitleg en ik ga kijken of ik fotomateriaal van de ouders van de valk kan vinden.
Krimh heeft volgens mij een witte buikvlek ja .
Wat interessant allemaal!!!!!!!!!!!!!!!

Groetjes Conny