Peter Donck schreef op dinsdag 8 januari 2008, 12:53:
> als er bv staat Sam Fisher Herd Mare dan betekent dit niet
> dat dit dezelfde merrie is maar wel "een" merrie uit de kudde
> van de Palouse-indiaan Sam Fisher
Zo pienter was ik gelukkig nog wel.
Zelfs line-breeding vermijd ik wanneer mogelijk.
> dat hoeft echt niet ten koste te gaan van kwaliteit
Daar zijn de meningen over verdeeld.
De kaspische paarden buiten Iran stammen af van 9 hengstlijnen en 17 merrielijnen. Zelfs bij de foundation paarden kijk ik waar ze zijn gevonden of gekocht locatie, jaartal, uit het wild of van lokale bevolking en neem deze kennis mee mbt de mogelijkheid van verwantschap bij de foundation paarden. De eerste jaren was het niet mogelijk om een voorkeur voor een bepaalde hengst te hebben. De hengsten rouleerde en alle merries werden iedere keer door een andere hengst gedekt. Dit heeft een gezonde basis gegeven en gezorgd dat wij een redelijk gezond ras hebben als is nieuw bloed zeer zeker wel welkom.
De meeste fokkers denken in eindprodukten ipv in generaties. Haast geen tuigpaarden meer zonder Cam
bridge Cole, De Friezen 1 groot drama zoveel inteelt problemen dat het ras waarschijnlijk niet meer te redden is. Rocky mountain horse is het genenpatroon al zo klein dat het ras volgens wetenschappers niet meer is te redden. Maar ook het KWPN vnl de dressuurrichting, zelfs de buitenlanders komen er alweer terug omdat het kapot gefokt wordt. Over de american minature horse al helemaal niet te spreken daar accepteren de fokkers 30 % kant op dwarfisme, doodgeboren of gemiddelde levensduur van 3 maanden. Al deze problemen zijn terug te voeren op het gebruik de populaire hengsten en bekende bloedlijnen. Kortzichtig fokbeleid, gebrek aan kennis of interesse bij beginnende fokkers en marktwerking.
Er is een mogelijkheid dat we binnen twee jaar weer een grote groep verse bloedlijnen er bij te krijgen. Deze nieuwe foundation paarden staan sinds juli 2007 in Duitsland maar moeten in de komende jaren aantonen dat ze kaspisch zijn. DNA zou al wel goedgekeurd zijn door het Internationale Stamboek.
Daarnaast heeft een nederlandse fokster 5 paarden van minder voorkomende bloedlijnen vorig jaar uit Australie geimporteerd. Een andere nederlandse fokster least ieder jaar een hengst uit UK voor het dekken van 2 maximaal 3 merries. Voor zo een kleine groep mensen is de bereidheid om zowel financieel als tijd offers te maken heel groot. Mischien om dat er met Kaspische paarden geen geld is te verdienen en we heel goed beseffen dat we een zeldzaam ras moeten redden een heel ander type fokker brengt dan een sport- of showpaard maar dat is ook de reden dat ik me hier thuis voel. ik erger me dood bij andere stamboeken en bij mensen die ieder jaar een veulentje fokken want de kinderen vinden dat zo leuk of het zal de merrie goed doen of we kunnen er toch niet meer op rijden en dan verdient ze haver weer terug.