Huertecilla schreef op woensdag, 22 juni 2005, 23:55:
> Spirithorses schreef op woensdag, 22 juni 2005, 23:11:
>> Hahahaha, ja sorry hoor....het komt me zo bekend voor.
>> Nee, daar is geen houden aan
>> Op zo'n moment weet je weer heel even precies waar je staat.
> Tja.... Ik vond het op zich wel humor ja.
Ja, ja, altijd achteraf. Op het moment zelf schijt je in je broek....
> Hij is véél moeilijker
> bij de les te houden dan de dames maar ook veel makkelijker te
> rijden omdat hij geen merrie-dagen heeft, niet van die mutsige
> schrikdingen en ook geen streken heeft.
> Ik beleef met hem per rit meer dan met de meiden per week, maar
> híj heeft me er, nog, nooit af'gemikt' en de meiden in dezelfde
> fase al tíg keer.
Ik kan het niet vergelijken, mijn hengst is net 4 weken oud, dus dat zal nog even duren, wij zijn pas in het stadium van halstertje aandoen en aaien, vooral veel aaien.....Maar het lijkt me een super uitdaging....
> Ik ben vanmorgen met hem gaan wandelen en heb vanavond een rit
> gemaakt rond zonsondergang en hij was beide keren A1+ met een
> zoen van de juf. Er kwam vanavond, slechts één bijvoorbeeld, een
> kudde schapen met bellen op een smalle camino voortgedreven door
> de herdershonden om een hoek racen, récht op hem af. Ik liet hem
> uit draf stoppen en hij bleef kéurig staan. Eerst 'hoog', daarna
> ontspannen en daarop liet ik hem door de kudde vooruit stappen.
> Alsof ze er niet meer waren....
Dit ken ik van bij ons, alleen gaat het hier iets anders: De hooiruiven van de schapen op de berg zijn eng, zeker als er ook nog eens schapen staan (die lopen hier los). Maar wat nóg enger is, is als BD schapen verwacht en ze er niet zijn, da's pas eng zeg
Maar ze gaat er ook door hoor, zij het met wat overredingskracht.
Voor mij blijft ze altijd werken en als ik zeg dat het goed is dan ís het ook goed voor haar. Ik zou dat vertrouwen nooit beschamen..
Het blijft iedere keer wel heel spannend voor haar als we het klaphekje doorgaan dat ons dichterbij de schapen brengt.
> Wat dat 'weten waar je staat' betreft; zo'n bokgalop is harig
> maar dat gevoel van nietigheid heb je 100% als hij gaat
> 'prancen', gaat patsen naar een merrie of hengst. Dan moet je
> hem geconcentreerd aan alle hulpen houden zonder enige druk en
> blijft hij superlicht stuurbaar, maar hij laat je daarbij voelen
> dat je fysiek niet meer ben dan een vlo op zijn vacht.... Hij
> is zóveel sterker en ruiger, onvoorzichtiger dan de meiden, dat
> is echt een dimensieverschil. Lomp is niet het correcte woord;
> ongereserveerder of
> zoals een beroemde Finse rallyrijder ooit zei 'Maximum Attack';
> hij gaat overal helemáál voor. Da's echt wennen hoor....
Kun je dat met een merrie ook hebben? Niet dat ik soms het gevoel heb een vlo te zijn, maar er zijn van die momenten dat instinct, passie en temperament het helemaal over willen nemen, ook dan is BD met één vinger bestuurbaar maar het wordt een soort van show die wij samen opvoeren, dansend met wijd opengesperde neusgaten en supergekromde hals (ehhh, zij he....).
Het is zo mooi dan de kracht van zo'n dier onder je te ervaren en mee te worden genomen, deelgenoot te mogen zijn in haar passie.
> Een ander dimensieverschil dat ik ervaar is dat de meiden
> duidelijk een
> andere 'arbeidmoraal' hebben. De dames vinden het leuk iets
> samen met succes te doen, maar waarderen de ruiter vooral als
> hun veilige rustpunt, terwijl pielemans ruiterlief minstens
> zoveel waardeert omdat die ruige dingen met hem gaat doen in de
> spannende buitenwereld.
BD die gaat dóór, die is zo keihard. Dat van dat rustpunt bij de merries kan ik wel plaatsen ja, maar ook dat van die ruige dingen.
Niks blijft leuker dan een uitdagende rit over steile hellingen, waar ze haar weg moet zoeken en ik haar volledig los kan laten, of als een gems op 4 pootjes de heuvel op te galloperen. Het is me soms een raadsel waar ze de kracht nog vandaan haalt na 4 uur heuvelop- heuvelaf, met altijd weer die stenen he....
Ik heb geleerd me niet teveel met haar te bemoeien als ze zo op dreef is, dat werkt eerder storend dan ondersteunend.
> Ik ben met hem nog lang zover niet maar kan me voorstellen dat
> je met een hengst nét dat beetje meer kan presteren door de lol
> uit het spel zelf. Dat is dan ook gelijk de valkuil, want híj
> denkt zelf niet na over de risicos bij wijze van vergelijken. Zo
> zal geen van mijn merries door een hek rossen, híj wel, zonder
> na te denken en dat is het punt. Mijn
Go#@! wat een
> 'draufgänger'. Een beetje als een opgevoerde Yamaha V-Max met
> een slecht gesmeerde gaskabel....
Mijn ervaring met hengsten is dat ze zich helemaal geven in het begin en daardoor 'vergeten' hun krachten te verdelen, dat ze dat echt moeten leren. Is dat ook jouw ervaring?
Groet, Pien
www.spirithorses.be
Warboel
