Huertecilla schreef :

Wij zijn nog niet in een "respect aanleren" fase.
Onze junior is nog veel te schuw en vlucht voor alles weg.
Heeft ie misschien wel van zijn moeder, bovendien is zij degene die hem steeds meenam, weg van alles, als zij het niet vertrouwde.
Dat is nu helemaal over. Holly is de rust zelve en een zeer ontspannen moeder. Dat zie je gelijk terug in Spirit.

Bij hem moeten wij nog vertrouwen winnen hem bekend maken met onze handen, geur, bewegingen,etc.
Eén verkeerde beweging enhij stuift van je weg dus het respectitem is hier geen issue.
Wij zijn vooralsnog de tweebeners die in zí'jn persoonlijke ruimte komen....

We zijn nu zover dat we het halster aan- en uit kunnen doen, en hem een beetje aanraken, zijn hoefjes moeten dringend geraspt en daar zijn we hem nu op aan het voorbereiden, gisteren mocht ik zijn hele benen aaien, een enorme overwinning voor hem.

Een enorm verschil met Camee, van Frans en Ilona, die vanaf het begin heel even afhankelijk van hun verzorging was en nu naar je toe komt, met je meeloopt, waarvan zij de hoefjes al losstaand kunnen doen.
2 veulens, paar weken verschil.
Maar ook een verschil in zijn, dat merk je duidelijk. Camee is een heel openminded veulen, Spiritje is zeer beschouwend, van een afstandje.

Toch heb ik voor een hengst liever dat wat teruggetrokkene dan dattie zodra je je maar even bukt op je nek jumpt, ook dat heb ik meegemaakt. In het begin is het allemaal leuk, maar als-ie 400 kilo weegt en wat hormonale verschijnselen krijgt is het niet meer zo grappig.

Maar in deze jonge fase kun zoveel verkeerd doen, dat hele respectgebeuren speelt bij ons nog niet, ik zou hem alleen maar bang maken als ik hem op zijn nummer zou zetten.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Spirithorses schreef op donderdag, 23 juni 2005, 9:25:


!Jij snapt het¡
Capricho woog aan het begin van het Kikkuli-programma al 435 kilo. Ik wil hem aan het einde van de zomer nog eens op de weegbrug zetten. Op dít moment wegen heeft weinig zin omdat we net onder het zadel begonnen zijn en hij in dit seizoen aardig met de meiden aan het beesten is; is niet representatief. aan de andere kant; tis een kwestie van naar de overkant lopen, dus misschien doe ik het morgen nog even.
Hij is deze maand 4 geworden is nu bijna 160 hoog. Ik heb geen idee of en hoeveel hij nog omhoog gaat maar schat dat hij over twee jaar niet ver onder de 500 kilo zit als ik de ontwikkeling van Arabella op hem projecteer. Hij is ook nog een fráctie overbouwd.

Dat 'schuwe' is alleen maar normaal paard en je ziet aan zijn ma dat vertrouwen wel komt.
Ik heb het vermoeden dat een vanuit zijn karakter meer teruggetrokken hengst met álles gereserveerder is en dat is alleen maar mooi meegenomen, want een pielemans is toch mans zat.

Nick Altena schreef op donderdag, 23 juni 2005, 0:32:

Nee Nick, was het maar waar.
Het kostte hem ogenschijnlijk weinig moeite en hij maakte ook geen gebruik van de welbekende hulpmiddelen die men zoal gebruikt om gelijksoortige prestaties (meestal niet) te kunnen bewerkstelligen.

Destijds heeft de video me alleen maar een minderwaardigheidscomplex bezorgd.
Wat men ook van de man kan of wil denken, hij heeft een onnavolgbaar talent om met paarden te communiceren. Zit op dezelfde golflengte denk ik, of iets in die richting.

Huertecilla schreef op donderdag, 23 juni 2005, 8:04:

Knip...

Hoi Huertecilla,
Wat is precies het Kikkuli-programma? Ik heb er nog nooit van gehoord en ben er erg nieuwsgierig naar. Ik neem aan dat het een soort programma is voor het in conditie brengen van paarden?
Kon niets vinden op internet hierover (althans, niet in een voor mij leesbare taal ;o) )
Maar ik hoop dat jij mer er meer over kunt vertellen.

groetjes, Hogan
You're not gonna win, just sittin' on the fence ;o)

marjolijn schreef op donderdag, 23 juni 2005, 10:44:


Inderdaad heel bijzonder die man. Ik heb 3 van zijn boeken gelezen en ik kan alleen maar bewondering hebben voor die man.
Hij omschrijft het zelf als een soort dans met het paard. Waarschijnlijk is zijn communicatie naar het paard zowat onzichtbaar voor een leek.
Sommige mensen hebben nu eenmaal die feeling. Klaus is pas ook op late leeftijd begonnen met contact met paarden.
Alleen vind ik het jammer dat hij er toch een stang en trens in legt op een gegeven moment. Terwijl hij dit helemaal niet nodig heeft.