Spirithorses schreef:


Oké, khep em al, was nog niet bijgelezen.

Michiel schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 22:45:
*********************
Nu snap ik het beter denk ik.
Wat jij omschrijft klinkt me nu in de oren als een set van regels waar het de veiligheid betreft en voor de rest iets waar Parelli dan misschien nog het dichtste bij komt als hij het over passenger game heeft . In een passenger game is het ook de bedoeling zoveel mogelijk met je paard mee te gaan, te doen wat hij doet en te voelen wat hij voelt. Kijkt hij naar links, kijk jij ook naar links, gaat hij harder draven, ga jij actief mee.

Hij gebruikt dat als ik het goed heb ook voor opstandige paarden, je laat ze a.h.w. dan merken dat er ook ruimte is voor hun eigen wil en wensen, zodat er geen opstand nodig is.

Jij breidt dat dan blijkbaar nog veel verder uit.

Het is nog steeds niet iets wat "mijn ding" zou zijn denk ik (hoewel ik best kan genieten van een passenger game) maar ik snap nu wel beter wat je bedoelt en hoe je het hele spul op het rechte pad houdt.

Merci voor de uitleg.

Frouk

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 16:40:


Deze link werkt niet bij mij. Zit er een typefoutje in?
groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Piet schreef op woensdag, 22 juni 2005, 0:00:


Hoi Piet
Gisteren kwamen Tessel en ik bij de wei, daar zagen we dat onze Ulla weg was. Het bleek dat de boer haar aan een koper meegegeven had op proef. Twee weken eerder had hij Uniek al weg gehaald omdat een koper hem graag beleerd zag voor de wagen. En dat wil de boer wel doen, al zal dat er waarschijnlijk niet van komen. Zo zaten we dus gisteren met Rachna, een 7 jarige merrie, waar we voor de derde keer mee gewerkt hebben.

Ik vermoed dat Ulla ook wel terug komt, ze is een waterpaard ( www.devijfelementen.nl ) en geschaad vertrouwen komt bij haar niet gemakkelijk weer terug. Elke vorm van druk daar regeert ze slecht op, prima paardje voor ons dus Voorbeeldje, de boer heeft haar mok afgelopen winter behandeld met prikkerige kwasten zalf, die hij al snel aan een bezemsteel moest binden zo fel sloeg ze met haar achterbenen. Dat wierp ons terug in veel dingen, eerder konden we haar gewoon bekappen, en nu nog alleen haar voorbenen. En met clickeren zijn we bezig om haar vertrouwen weer te krijgen met haar achterbenen. Ook met wandelen en rijden is ze sindsdien niet meer zo vol vertrouwen en ontspannen. De boer is een beste man die het goed meent met zijn paarden, zijn behandeling van de paarden maakt ze echter een beetje schuw, wilden niet gehalsterd worden voordat wij kwamen, etc. En vooral bij Ulla hakt dat er goed in.

Gisteren zijn we begonnen, ook voor ons de eerste keer, om Rachna een klopmassage te geven. Daar hadden we goede berichten over gelezen. De drie fases (opmerken, ontwijken en ontspannen) gingen snel naar ontspannen, met enkele zuchten en een stille lage hoofdhouding. Zon 20 minuten mee bezig geweest, door ritmisch te kloppen op en rond haar manenkam. Een prima plek trouwens, vanuit het zadel later merkte ik al dat klopjes die ontspanning weer iets terug riep! Ik had het kloppen op de hals al lang geleden nagelaten, omdat dit een paard niets zou zeggen, te grof was. Nu echter met een 1 relaxte klopmassage heeft het al een beetje betekenis gekregen. Rachna is nog maar enkele maanden bij de boer, en is gewend om zo af en toe bereden te worden. En geeft gemakkelijk voeten, zodat ik haar de vorige keer goed kon bekappen. Met clickeren zijn we ook al begonnen. Heerlijk hoor een paard dat al wat verder is, (een aardepaard voor wie achter de link hierboven zoekt). Nu hebben we haar kennis laten maken met ons wollen berberzadel en Tessel en ik hebben op haar gezeten en kalm gestapt waar ze zelf heen wou. En dat was niet ver en niet veel, met die warmte in haar bekende wei. Bitloos daar went ze nu ook aan. We eisen ook geen voorwaarts, dat is ook nieuw voor haar. Kortom zo gaan we weer verder.

Uniek haal ik liefst zo snel mogelijk weer terug naar onze wei, zodat we verder kunnen. Bereden heb ik hem al enkele keren, alleen nog in de wei. En buiten wandelingen is balanceren op de grens van nieuwsgierigheid en vrees, en zo kunnen we steeds verder van huis af. De eerste keer buiten de wei, ontplofte hij bijna van paniek, en was ik blij dat ik nog geen 3 meter weg was en hem er weer veilig in kon krijgen. De fases daarna is een op eieren lopen geweest, als een mime speler die in slomotion elk bloemetje kust en in hoog tempo terug racet naar zijn veilige plek. Nu loopt hij voorop en krijgt van ons de gelegenheid zijn wereld te verkennen, en dat zijn heerlijke wandelingen met hem. Binnenkort kan dit ook vanuit het zadel denk ik. Gisteren hoorde ik dat de boer nog niets met hem gedaan had, dus hopenlijk mag hij terug komen.

Groet, Michiel