Spirithorses schreef op zondag, 19 juni 2005, 10:17:


Hahaha dat tanken klinkt ook errug bekend, dat spreken ze samen af hoor . Brella hield ik op een gegeven moment toch wel in het andere weitje, want het was dus of happen naar mijn benen, echt dikke pret, of tanken. Het heeft nooit een probleem verder gegeven als ze in het andere weitje stond, ze sjeesde wel gewoon mee, maar dan aan de andere kant van het draadje, uiteindelijk ging ze dan maar wat grazen i.p.v. het tanken . Als we dan klaar waren moest de bar trouwens wel gelijk open zijn.

Groeten Esther

Esther schreef op zondag, 19 juni 2005, 10:40:


Hihi, Ow ja, dat kleine ding van ons gaat gewoon op topsnelheid onder de omheining door, raast een rondje door de wei en sjeest weer terug de bak in. Hij heeft zich dat al goed uitgekiend hoe ie even moet bukken om zich niet te stoten. In het begin vreesde ik dat hij zich vast zou lopen, maar dat soort dingen lossen zich vanzelf op.

Valt me trouwens op dat hij daarbij niet schroomt om over de stukgeslagen dakpannen en puingrond te razen op zijn kleine veulenhoefjes, zonder blikken of blozen.

Wat ook leuk is : Zijn we met de andere paarden aan het werken in de bak en meneer kruipt onder de omheining door en gaat vervolgens uitgebreid midden op de hoefslag liggen slapen.
Tja, veulens hebben voorrang he.....

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Tja, na een reis van 6 en een half uur (ik moest eerst nog naar Es en Dick natuurlijk) eindelijk met zijn 4ren aan gekomen....zei het dat een van ons erg zwijgzaam was.
3 uur zou de rit maar duren volgens deze wegwijstruus.....maar die kent het woordt file en omleiding niet en na vele omrij pogingen van ons uit gaf ze er de brui aan en liet ze ons volkomen in de steek.....knap het zelf maar op dan , zal ze gedacht hebben.

Dick achter het stuur, Es en ik kijkend in "het" boek voor de weg....
Dit was eigenlijk al gedoemd te mislukken....Es stekeblind die zowat geen moer kan lezen natuurlijk....ik ook ni meer de jongste en mijn leesbril vergeten....

Alle provincies hebben we uiteindelijk bezocht, op Groningen en Limburg na....als een dronkenlap door Nederland geslingert en uiteindelijk....ja hoor..... in Belgie terecht gekomen....(we hebben nog heel even zitten twijfelen om Pien op te halen :) )

Daar toch de weg maar eens gevraagd, waar bij het ons opviel dat Belgen "iets" hebben met het woordje 8 .
8 maal de weg vragen naar de plaatst 8maal leek ons wat overdreven, daar deze dame het toch 8 maal uit had gelegd hoe er via de 8weg te komen....waarbij we dan 8terloos door moesten rijden naar uuuhhh....iets met ons ouwemoer...of was het ouwehoer...nee nieuwemoer geloof ik.....nou ja....iets met een moertje dus....jullie zien al wel hoe het ongeveer gegaan is....

Ook bij dit toch redelijk korte bezoek aan Belgie, na deze toch leuke toeristische omwegen zijn we er achter gekomen waarom een rechte weg in Belgie een slingerweg heet !
Vraag nooit bij een gezellig terras op een hete dag naar de weg....het hele dorp moet dat dan blijkbaar uitleggen....en ze waren allemaal uhhhh.....niet echt nuchter....vind je het dan gek dat die weg slingert.....

Eindelijk aangekomen was Piet net klaar....uhhh....met dat waar wij eigenlijk voor kwamen dan he.... maar , geen nood....Piet zou het speciaal voor ons later nog eens dunnetjes over doen.
Het was mooi.....mooi om te zien hoe toch diverse paarden die met clikceren worden getraind niks geen schooi- of opdringerig gedrag lieten zien....en dan bedoel ik ook niks...zelfs het voor ons mysterieuse paard dat voor kort zo zenuwachtig was liet zien wat beleefdheid inhoud.

De demo van Piet , later op de avond was ook mooi....het probleem dat hij ook hier had beschreven , de angst voor ook maar iets op de rug of in de buurt daarvan is volkomen verdwenen...en dat alles zonder ook maar enige vorm van dwang, zelfs de grote krakende papieren zak was geen probleem.

Leuk ook om naast de al voor mij bekende gezichten toch ook weer wat nieuwe te zien, zodat je in de toekomst weet met wie je eigenlijk schrijft.

Het was gezellig, leerzaam en ondanks de zeer lange reis beslist de moeite waard, maar volgende keer toch maar iets dichter in de buurt hoor :)

Piet en alle andere die zich hiervoor ingezet hebben...bedankt en tot....?

Met geweld kan je een hoop
bereiken,
met geduld, vertrouwen en
liefde meer !
Gr. Nick