fairytale schreef :

Welja, ik heb 2 ruinen, 5 merries en een hengstveulen en het hele spul loopt bij elkaar. De hele clubleeftijd varieert van 1 maand tot 21 jaar.

't Is hartstikke rustig zo en als moeder iets niet goedvindt laat ze dat op gepaste wijze merken. Geen enkel probleem!
Het heeft wel even een weekje gerommeld na de komst van Spirit maar dat is nu verleden tijd.
Ik zie niet in en vind het niet gezond voor de onderlinge vertikale verhoudingen (leeftijdsopbouw) en ook geslacht enzo als je de groep uit elkaar zou trekken.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Marleen den Arend schreef op maandag, 20 juni 2005, 18:07:


Druk opvoeren tussen soortgelijke zoogdieren onderling bedoel je denk ik??
Ik wil het verder niet over methodes hebben, daar maakt ieder zijn keuze zelf in, maar ik blijf moeite houden met het idee dat paardentaal onderling gelijk staat aan mens paard verhouding. Dat gaat volgens mij gewoon mank. Mens paard zijn verschillende zoogdieren, niet gelijkwaardig in taal.
De hele discussie was begonnen om dat er stellig werd beweerd dat clickeren niet natuurlijk was, dat schoot mij verkeerd, Parelli was dan wel natuurlijk, ook dat schiet me verkeerd. Het blijft gewoon moeilijk onder woorden te brengen om te proberen uit te leggen dat we verschillende zoogdieren zijn, met elk hun eigen taal. Ik blijf moeite houden met dominantie tussen verschillende zoogdieren, dat kan gewoon niet. Of je bent dan prooi of je bent jager, of je leeft in symbiose. Bij wilde wolven is er geen sprake van dominatie in een groep, mensen nemen de dominatie aan omdat ze bij gevangen wolven onderzoek hebben gedaan. Nieuw onderzoek bij echte wolven wijst juist weer iets heel anders uit, toch zeggen mensen nog altijd we moeten de baas zijn over onze hond. http://www.kc-delft.nl/artikel/dominanz2.html
Bij mij blijft altijd de vraag waarom moeten wij wel druk opvoeren omdat het in een kudde ook gebeurt, stel je voor dat je als 2 bener niet de alfa merrie bent. Dat kan gewoon niet, we zijn geen paard. En een paard is geen autist die het verschil niet ziet tussen de verschillende zoogdieren.
Ik wilde zo graag dat ik dat nu eens helder onder woorden kon brengen.

Groeten Esther

trea hoex schreef op maandag, 20 juni 2005, 12:01:


nee hoor dat komt niet omdat het een tinker is. in de ogen van mijn paarden heb ik tijden het spelen ook nog nooit doodsangst gezien en dat zijn een kwpn're een kwpn x arabier en een welsh mountain.

liefs,

heleen.

marjolijn schreef op maandag, 20 juni 2005, 12:10:


dat vind ik goed verwoord en zo wil ik het ook, maar ik wil wel eerst level 3 zijn voor ik het doe, dus vandaar dat ik me nu ook nog aan parelli vast hou.

Nick Altena schreef op maandag, 20 juni 2005, 13:27:


je hoeft een paard the 7 games niet te leren die kent hij al. Het alleen in het bing het probleem voor de mens of hij het zo vraagt dat het paard het snapt en als het paaard het snapt of hij vind dat je het waard bent om op jou vraag in te gaan.

liefs,

heleen.

marjolijn schreef op maandag, 20 juni 2005, 12:10:


Ik ben het helemaal met je eens dat je meer aan jezelf werkt dan aan je paard. Parelli heeft mij heel goed geholpen om een andere kijk op het wezen paard te geven.
Ik ben zelf half level 2, maar ik sta wel open voor een ander zijn visie op het paard. Op het moment ben ik bezig met het lezen van de boeken van Mark Rashid. Het derde boek gaat over passive leadership. Hij beweert dat je niet altijd de rol van de Alpha hoeft in te nemen, omdat deze vaak werkt met agressie en ze vaak liever diegene willen vermijden.
Hij zegt dat een paard soms liever iemand volgt die rustig is en weet wat hij moet doen in bepaalde situaties en dat dus niet altijd het alpha lid is. Die de dingen afdwingt door middel van zijn regiem. En mijn ervaring is dat dit echt zo werkt in een groep. Er is altijd wel 1, die ieder paard leuk vindt en waarvan ze bereid zijn die te willen volgen.

En natuurlijk zijn wij geen paarden en spreken we een andere taal. De kunst is om erachter te komen wat het paard denkt en de dingen voelt om een zo goed mogelijke harmonie terecht te komen.

Verder probeer ik zelf een partnerschap te zoeken waarin we allebei iets te zeggen hebben. Ik wil dat mijn pony mij ziet als een betrouwbaar iemand die hij uit eigen wil wil volgen. Daar tegen probeer ik te stellen dat ik hem ook zijn zegje laat doen en dit samen te bekijken. Dat is in mijn ogen onderandere wat een partnerschap inhoudt. De dingen samen doen en naar elkaar luisteren en er samen uit komen. En dat luisteren luisterd ook erg nauw. Het zijn vaak de kleine dingen waar een paard iets duidelijk mee probeert te maken. Gaander weg leer ik beter te luisteren.

Doet hij iets niet wat ik hem voorstel dan heb ik niet goed gebracht, snapt hij het niet of is hij er niet klaar voor. Ten alle tijden zoek ik de fout bij mijzelf. Een paard doet namelijk alleen wat hij denkt waar hij goed aan doet. Hij krijgt altijd het voordeel van de twijfel. Ik neem dan een stap terug en probeer het een andere keer nog eens of bekijk hoe ik het hem op een andere manier wel duidelijk kan maken.

Beloning met of zonder voer, met of zonder geluid maakt mij eigenlijk niet zo heel veel uit. Clickeren of parelli willen we niet allemaal bij hetzelfde eindigen? Een zo goed mogelijke partnerschap, begrip, betrouwbaarheid en respect?

Ik wil me ook niet blind staren op 1 bepaalde visie, maar wil van alles het goeie uitpikken en het me eigen maken.