Janet Heidinga schreef op vrijdag, 17 september 2004, 12:15:


Janet
Zoek een "hoefverzorger" die ervaring heeft met het verwijderen van ijzers.
Als dat door een onkundig iemand gebeurt beschadig je waarschijnlijk heel veel van de hoef, wil het nog niet eens hebben over de ongelukken die ermee kunnen gebeuren.
Ik heb dat in mijn "praktijk" al diverse malen gezien.

Succes

Hans

e m kraak schreef op zondag, 19 september 2004, 11:07:


Ik ben het met Egon eens dat wij het wiel niet zelf hebben uitgevonden. De informatie is al bekend, bestaat alleen uit vele puzzelstukjes die je her en der kunt vinden, die verstopt zitten tussen niet-kloppende puzzelstukjes.
Wat wij hebben gedaan is de informatie bij elkaar zoeken en uiteindelijk combineren tot een logisch en makkelijk begrijpbaar geheel, waarbij we inderdaad veel moeite hebben gedaan om te laten zien dat alle puzzelstukjes in elkaar passen.
Leuk om te lezen dat deze moeite nuttig besteed is!


Nee, opzet noemen we nog steeds opzet. Mustangroll is het afronden van de hoefwand over de hele omtrek (dus ook in de kwartieren e.d.).


Klopt. Een ander aspect wat meetelt is dat (persoonlijke mening) veel hoefsmeden tot het vak worden aangetrokken door het smeden op zich. Het heeft natuurlijk wel iets, vuurtje stoken, ijzer roodgloeiend stoken, erop slaan dat de vonken in het rond vliegen, etc. En wat kun je hier mee? Eh, tegenwoordig eigenlijk alleen nog maar paarden beslaan...

Er was iemand op onze cursus die aan de opleiding tot hoefsmid was begonnen in Belgie. De eerste les moesten ze een vuurtje leren stoken, de daarop volgende lessen om ijzer tot precies de goede temperatuur te verhitten zodat je erop kan slaan en het meegeeft maar niet in witgloeiden spetters uit elkaar valt. Enfin, om het verhaal samen te vatten: De bewuste persoon heeft een tijd op de cursus gezeten maar in al die tijd nog niet eens een hoef gezien, laat staan een paard. Geen wonder dat mensen die op deze manier zijn opgeleid uitsluitend "in ijzer denken". De vraag is veelal niet OF er een ijzer onder moet maar WAT VOOR ijzer eronder moet.

Ik denk dat de mensen die vroeger op deze manier bezig waren zich vooral bezig hielden met het smeden van gereedschappen en landbouwmachines.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op zondag, 19 september 2004, 10:36:


Pien
Ja maar Esther, wat doet het paard in de kudde dan als ie wil

Piet, (hee dat werkt duidelijk Pien!)
Ja dat is duidelijk dat het in een kudde zo werkt. Maar ik werk een op een! Ik wil dat we samen door de bocht kunnen, zonder dat ik aan dominantie hoef te denken of ermee moet werken. Tuurlijk ben ik de dominante figuur (zoals ook Egon zegt dat uiteindelijk zijn wil wet is, hij stelt zich tegenwoordig voor als Ali :) )
maar een paard trainen op basis van dominantie en dat dan vergelijken omdat het in een kudde ook zo gaat.... ik weet het niet. Ik doe dagelijks dingen met Shiny waarop ik me, vertaalt naar paardenogen, zgn. als lagere in rangorde opstel. Wat dacht je van keihard kriskras door de bak rennen met een spelend jagend paard achter me aan, zoals een quarter op een koe jaagt of een hond op een konijn.
Ik denk dat er zat mensen zijn die nog geen twee stappen achteruit durven te lopen omdat ze bang zijn de dominantie te verliezen.
Misschien is het hele dominantie vraagstuk door ons wel net zo verhaspeld als het begrip "de paardentaal beheersen"...... Ik spreek niet Shiny zijn taal.
Door goed op te letten, leer ik zijn lichaamstaal en hij de mijne.
Door goed op te letten weet hij dat ik uiteindelijk dominant ben.
Of beweer ik nu wel weer heel veel?
Piet

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 14:08:


Ik kom het zelf regelmatig tegen dat mensen me bellen voor ietsdergelijks.
Dat mensen zelf de hoeven willen doen daar heb ik geen enkel probleem mee, wil ze daar zelfs graag bij helpen.
Ik ga er dan wel van uit dat de kosten gewoon vergoed worden, maar dat lijkt mij logisch.
Veel beter dan iemand bewust in de maling te nemen !

Hans

Els schreef op zondag, 19 september 2004, 11:08:

Hoi Els, misschien heb je hier wat aan: Een paard eet ca 16 uur per dag. Als de voedelopbrengst heel groot is kan dat iets minder zijn en als het heel schraal is eet een paard iets meer (varieert een uur of 2). Een paard eet dus niet genoeg als hij zo schraal staat dat hij in ca 18 uur niet genoeg voedsel tot zich kan nemen omdat hij gewoon niet langer eet dan dat. Maar andersom geldt hetzelfde. Hij eet door totdat hij 14 uur gegeten heeft ook al staat hij in een hele vette wei en is hij al lang verzadigd.

Ik bedenk dit niet zelf, staat in een boek van Drs Marthe Kiley Worthington: The behaviour of horses.

In een boek van Jaime Jackson staat dat klaver funest is voor hoeven, voor de witte lijn (en dus ook hoefbevangenheid-risico)

Groet Ilona

Op 19-sep-04 om 0:35 heeft e m kraak het volgende geschreven:


Tja. Je kunt het zo ingewikkeld maken als je wilt. Veel groen gras -
ook onze overjarige onbemeste paardenweide met diverse grassoorten en
andere plantjes (tot ergernis van de koeienbuurboeren) is voor onze
Shet gewoon simpelweg teveel voer! Ze wordt met ras tempo DIK en ik
weet uit ervaring waar dat op uitloopt.

Als je het heel goed wilt doen is een onbeperkte paardenwei denk ik ook
nog te rijk. Voor zover ik ontdekt heb eten paarden van nature ook
vooral veel hout - takken, boomschors - en droge, ruwvezelige
grassoorten en -planten. Hoe meer ruwe vezels hoe beter. Houd de
darmflora gezond en daar heb je alles mee gewonnen.
Het beste zijn onze Shires en Shet uit met een stuk grond vol takken,
bomen en veel hooi en stro. En verder helemaal niks. Maar ze staan
liever op de wei

Marjolijn

marjolijn schreef op Sun, 19 Sep 2004 11:46:10:


Klopt. Vooral omdat een paard vandaag de dag in de regel te weinig te doen heeft. Een soort Koos Werkeloos syndroom.


Ik ben het helemaal met je eens, en voer zelf de ijslanders dito.

Hier zit je wel in een spanningsveld tussen optimaal voeren en optimale dagbesteding.
Ik zeg nu dus met opzet niet optimale weidegang, want ik denk dat wanneer er op andere manier voor divertissement gezorgd wordt "de wei" minder belangrijk wordt. Waaraan toegevoegd, niet uit boek maar uit ervaring, dat een paard goede weidegang (of de gelegenheid krijgt onderweg lekker te "stofzuigeren") vanuit voedings/gezondheidsoogpunt minstens een paar weken per jaar nodig heeft! Wat er uit grazen komt dat niet in hooi, wortels, bieten, wat-dan-ook zit ben ik nog altijd niet achter, maar een paard dat totaal nooit graast krijgt een slechte conditie.


Vreemd - mijnes niet, terwijl ik toch allang geen schrikdraad meer heb. Ze staan graag meer dan de daglengte te eten... maar dat is niet hetzelfde. Doch als ze op andere manier dan "eten" bezig gehouden worden is het ze, nmm duidelijk, ook prima zolang dat niet teveel ten koste van "eten" gaat. Simpelweg een ethologisch gegeven.
Waar ik wel moeite mee heb is ze van de hooivoorraad voor een jaar af te houden zodat die zo lang mogelijk redelijk netjes blijft. De belangstelling voor het gras van de buren is echter maar matig - zelfs Tina de geit springt de sloot niet over.

Als ik dat vergelijk met de 5 paarden van de buren die notoire uitbrekers zijn, vermoed ik een verband tussen aandacht, samen-leven, groepsopbouw, het sociale totaalgebeuren, weet nog niet zo goed hoe ik dit verwoorden moet. Mijn paarden en geit geven de indruk hier te "wonen" en zich veilig en thuis te voelen. Ik zeg niet dat de paarden van de buren verwaarloosd worden, maar tijd samen besteden doen ze niet veel... en dat geldt natuurlijk voor de meeste paard/mens verhoudingen. Mensen hebben zo vaak geen tijd! Of kiezen er voor hun tijd anders dan met hun paarden te besteden.

Groeten, Egon

Ik lees vandaag in de krant dat het vanaf 18 september 2004 verplicht is om alle paarden te laten chippen. Op deze website staat een heel artikel uit maart met een voorbeeld brief die naar het productschap is gestuurd. Ik ben erg benieuwd wat hun reactie op deze brief is en of ze daarmee accoord gaan.

Groetjes,

Anita

Ilona Kooistra schreef op zondag, 19 september 2004, 11:32:


Staat er in dat boek van Jackson ook wie dat onderzocht heeft, en hoe? Ben erg benieuwd naar bronvermelding vanwege mogelijke correllatie met lucerne (Medicago), dat erg gevoelig is voor water-oogstschade en dan dezelfde verschijnselen als m.n. Trifolium oproept. het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat min of meer verwelkt gewas de oorzaak is.

Groeten, Egon.

Kruit schreef op zondag, 19 september 2004, 13:03:


Oh, nou, ze hebben al op 14 september (!) een brief gestuurd met daarin het verhaal dat chippen per 18 september verplicht zou zijn en dat ze graag willen weten op welke/wat voor paarden mijn bezwaren betrekking hebben. Daarna zou ik volgens de brief worden ingelicht over de verdere procedure.

Naar wat ik begrepen heb hebben alle "gewetensbezwaarden" deze brief ontvangen.

Heb de brief ingevuld en beantwoord en wacht vol verwachting af.
18 september is natuurlijk een datum die nooit meer kan worden gehaald.

Ik vraag me overigens af of er niet ergens een wettelijker termijn geldt wanneer een overheidsorgaan een aankodiging doet tot de feitelijke invoering daarvan.
Iemand die dit weet? Het lijkt me toch dat er rekening gehouden moet worden met mensen die op vakantie zijn of anderszins niet direct gehoor kunnen geven aan een verzoek om informatie/voldoen van een ineens ingevoerde verplichting.
Op 14 september een brief versturen (die op 15 september aankomt) waarin staat dat je de 18e... blah blah lijkt me niet helemaal realistisch.

Het is wel tekenend voor de manier waarop het PVV functioneert...

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op zondag, 19 september 2004, 10:36:


Precies, dit bedoel ik exact!! Ik bedoel ook dat een paard intelligent genoeg is om te weten dat we geen roofdier zijn.
Natuurlijk mag je over rangorde spreken, ik heb enkel heel erg het gevoel dat het rangordeprobleem bij echt wilde kuddes helemaal niet speelt, ik denk misschien bij de jonge hengsten die een gevaar gaan vormen voor de groep, dat heeft naar mijn idee meer temaken met eventuele inteelt in een groep, dan met ik mag jou niet ik ben sterker. Ik hoop dat ik dit een beetje helder kan verwoorden.


ja het nodigt uit tot onderzoeken, maar ik vind het jammer dat er een soort waarde-oordeel ontstaat over welke methode nu de juiste is, daar gaan we denk ik af en toe het doel mee voorbij. En op dat punt raak ik de feeling kwijt.

groeten Esther