e m kraak schreef op zondag 27 november 2005, 2:55:
> Dan ben je onafhankelijk dus toch ook op iets van verenstaal
> uitgekomen. Ik ben zeer benieuwd naar jouw ontwerp!
Ik ben er al 2½ jaar mee bezig Egon en érg veel baat gehad bij de uitgebreide zadeltesten die ik heb uigevoerd. Hét probleem zijn de veriabele vervormingen door singelbev. en beugeloph. indien de boom niet stijf is.
Bij een wel stijve boom geeft dit alleen maar varaties in de gewichtsverdeling.
Ik ben uitgekomen op een combinatie van een op een specifieke manier verlijmde en - bewerkte 3 mm. dikke beuken triplex-lamellen. Het staal dient vooral voor de dragende structuur van de bruggen die verder ook van verlijmd beukenlamel zijn.
Een andere rol van het staal is dat het de vervorming door singel en beugelriem voorkomt. De flexibiliteit is nodig om de werking van de beukenlamellen niet tegen te werken. Deze twee tegenstrijdige eigenschappen heb ik opgelost door vormstijfheid in combinatie met een zwevend opgehangen zit.
Schokdemping en het gladstrijken van de laatste oneffenheden komt voor rekening van een zo dun mogelijke, ventilerende, (drievoudige) laag uit een combinatie van natuurlijke materialen.
Uiterlijk gaat het om een uit dik europees kwaliteitsleer gemaakte portuguesa met een McClellan singelophanging.
De vorm en opbouw van de portuguesa is nl. niet uit de lucht komen vallen en al sinds de 12e eeuw een uitgerijpt model voor de op de achterhand verzamelde rijstijl.
De rijstijl en het gebruiksdoel zijn nml. ook bepalend mbt wat kan.
Wat betreft een dragend vlak onder de dijen maak ik andere keuzes dan jij en Nick voorstellen.
Veel Amerikaanse trail-zadels hebben al decennia een paneelvorm zoals jij voorstelt; een stuk meer draagvlak onder de dij. Werkt prima, maar dan wel inherent met afstekende onderbenen en geen sturing met licht beenkontakt dus. Andere stijl, andere keuze.
Ten eerste rij ik met óverlange beugels en ontspannen dijen, dus steun ik daar heel beperkt op. Ik zít echt, maar door een gekanteld bekken áchter mijn zitbeentjes.
Ten tweede wil ik onder mijn benen hooguit een leren zweetblad om het voor míjn rijden noodzakelijke lichte en direct kontakt te hebben.
Deze zit is door het paardrijden artsenduo vader en zoon Schudsziarra medisch onderbouwd en door Solinkski in een rijstijl uitgewerkt.
Bijvoorbeeld springen in de zin van meer dan een hopsje is NIET de bedoeling met mijn zadel en is géén 'voorwaards' zadel. Dus voor een uitgestrekte draf of endurance is het NIET geschikt.
Ik heb drie jaar geleden een bewuste keuze gemaakt voor een specifieke stijl en zo ook de paarden opgevoed en beleerd.
Het wordt een écht compromisloos een 'a-la-brida' -zadel om lang in te kunnen zitten met veel mogelijkheid tot gymnastiseren. Dat is wat ík ermee wil en een zadel kent al zát compromissen om er ook nog een 'veelzijdig' ding van te maken: dan deugt het namelijk nergens meer écht voor....
Zoals met de meeste dingen betreft het paardrijden een lange ketting van essentiële, onderling verbonden schakel en die ketting is even sterk als de zwakste schakel. Daarom zijn bij mij de manier van houden via opvoeden, beleren etc. tot de stijl en het zadel éven belangrijk. In mijn ogen is daarom het weestandsloze waar Solinski bij zijn methode naar streeft een belangrijke peiler onder mijn zadel.
Ik geníet ongelóóflijk van hoe ik met onze paarden door de bergen kan rijden; optomingsloos door het terrein is alsof je op Pegasus rijdt. Ik wil dat mijn zadel naadloos bij de bewegingen van Pegasus aansluit en in kwaliteit, duurzaamheid en uiterlijk dit mythische paard waard is.
Mbt het eindresultaat zal je nog even moeten wachten, want de basis van het zadel is kritisch. De afbouw doe ik in samenwerking met de zadelmaker en zal in 3 - 4 weken kunnen, maar die basis bepaalt álles en daar maak ik geen haastwerk mee. Met de Equimeasure heb ik in ieder geval alvast een onmisbaar stuk gereedschap om maten en afmetingen 3D vast te leggen, een uitgangspunt.