agness schreef op zondag 27 november 2005, 13:17:


Hallo Agness,
Ons veulen is net zo oud , maar ze MOET nog niets...behalve een voetje geven vanwege het bekappen want das toch wel verrekte makkelijk hahaha!
Verder zijn we met haar aan het wandelen , om haar wat verkeersmak te maken . Ik ben ook bezig om haar te poetsen ook om haar op den duur overal aan te mogen raken.
Af en toe doe ik wat andere dingen zoals haar door een gordijn van lintjes te laten lopen , een beetje desensibiliseren , beetje met een skippybal kloten , jas over haar rug gooien , of over haar hoofd heen houden etc.
Het belangrijkste voor mij is momenteel te zorgen voor wederzijds vertrouwen maar daar zijn we lang nog niet mee klaar , trouwens ik denk dat dat misschien wel eeuwig doorgaat!
Ik heb haar al eens gelongeerd , los in de bak , maar dat was meer kijken wat ze zou gaan doen. Ben daar niet seriues mee bezig oid.!! Daar is ze nog te jong voor in verband met belasting etc.
Ook was ik al bezig met wijken voor druk maar ik ben er achter gekomen dat daar onze band nog niet aan toe is , nadat ik problemen hiermee kreeg en dat gevraagd had hier op het forum.
ze staat bij een oude ruin maar afgelopen zomer heb ik met de buurman geruild zodat zij bij een veulenruin en 3 jarige fjord kwam te staan , heeft haar wel goed gedaan denk ik. Ik ben erachter gekomen dat het wel een zorgzaam type is , ze nam het veulen echt onder haar hoede terwijl ze zelf dus maar een jaar ouder was.[de fjord is niet al te vriendelijk]
Das zoal wat ik nu nog met haar doe en ik zie wel waarneer we er samen aan toe zijn om dit verder uit te bouwen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Enhe ik weet ook niet of ik het allemaal goed doe , maar ik heb de tijd!

Groetjes Esther

van lennep schreef op zondag 27 november 2005, 13:54:


ik heb haar gekocht toen ze 8 maanden was. ze was doodsbang voor mensen. je mocht niet bij haar in de buurt komen, want dan rende ze weg. dit was ze niet gewent, want ze liep alleen nog met haar moeder in de wei. ik heb haar in ee maand tijd kunnen leren dat ze niet weg hoefde te rennen en toen liep ze ook al mee aan het halster. voetje geven en hoeven krabben kopn ik ook al redelijk snel bij haar. ze is erg leergierig, en ze leert snel vind ik. van de zomer heeft ze 6 maanden op de veulenopfok gestaan in emst. lekker in een koppel leeftijdsgenoten dag en nacht in een prachtige wei. nu staat ze een uurtje reizen van mij vandaan in de wei met een veulen en fokmerrie. wijken kan ze al, lopen langs de weg kon ze trouwens al voor ze naar de opfokwei ging(naast de fiets meelopen enzo vond ze geweldig, zeker omdat ze altijd lekker mocht grazen na een tijdje)
nu heb ik het idee dat ik haar meer dingen moet gaan leren. over zeil heen lopen doe ik wel eens, maar ze is de laatste tijd schrikachtiger lijkt wel. dat is sinds er een nieuwe merrie bij haar in de wei staat. misschien dat het daar aan ligt. weet iemand wat ik daar aan kan doen?

verder staat ze ook nu dag en nacht lekker in de wei. soms doe ik oefeningetjes met haar gewoon in de wei. wegjagen en vervolgens ga ik zelf op de grond zitten of blijf ik stil staan, zodat ze weet dat ze weer bij me kan komen. het is meer een soort spelletje voor haar geloof ik nu, maar ze weet daardoor ook te leren wie er `de baas` is.

wat vinden jullie hier van? goed/ helemaal fout? wat zouden jullie(anders) doen?

van lennep schreef op zondag 27 november 2005, 13:54:


Hoi Agness en Esther.

Ik denk ook dat je niet veel verder moet gaan Esther. Ik had een ruin die vanaf 1.2 jaar tot ongeveer 1.8 jaar bij mij stond. Super lief maar ook zeer zeker een eigen wil. Was nergens bang voor maar liet ook heel duidelijk merken als meneer ergens genoeg van had. Als je dan teveel doet dan werkt het averechts. 5 minuutjes was voor deze jongeling eigenlijk genoeg. Lopen deed hij uit zichzelf al genoeg en behendig werd hij vanzelf omdat mijn merrie vaak wat kattig uit de hoek kwam. Zelf werd ik ook reuze behendig (in het wegduiken als het jeugdig enthousiasme van Sammy iets te groot werd). Ik deed niet zo veel oefeningen met hem: hoofd omlaag, af en toe een stapje terug zetten, niet aan de voeremmer komen, voetjes geven. Ik ben al gauw gestopt met het belonen door middel van lovende woorden. Sammy werd helemaal hyper van mijn enthousiasme, en bokte van blijdschap de hele wei rond, óf hij liep me gewoon om in zijn blijdschap. Later heb ik me aangewend om hem eerst aan de kant te duwen totdat hij begreep dat ie onderaan de ladder stond, en daarna heb ik hem veel geaaid, gepoetst, en heb geprobeerd hem iets langer voetje geven te leren. Volgens mij begreep hij hieruit dat hij niet meer te wild moest worden in mijn buurt. De enige keren dat hij het daarna nog heeft gedaan was nadat ik wat langer met hem gewerkt heb in de poging om hem op de weide te laten bekappen. Dat was hem echt teveel en toen ging hij er ook al bokkend vandoor. Niet uit kwaadheid, maar eerder uit pure blijdschap dat hij weer "los" mocht. Boze woorden hebben dan geen zin volgens mij. Je moet bij zo'n jong paard gewoon heel goed opletten wanneer je de aandacht verliest. Een ouder paard kan je dan streng toespreken en die aandacht weer opeisen maar bij zo'n jonkie heeft dit absoluut een averechts effect. Speel gewoon een beetje meer met hem/haar zónder hem/haar al te hyper te laten worden en duw hem/haar af en toe aan de kant als hij/zij te opdringerig wordt. Dit was precies wat mijn merrie ook met hem deed.

Groetjes Nel.

agness schreef op zondag 27 november 2005, 13:17:


Hoi Agnes

Ik sluit mij aan bij de reactie's die je al heb gekregen, onze Haflinger was 5 maanden toen hij kwam en inmiddels 5 jaar. Wat ik heb gedaan is buiten wandelen, poetsen, hoeven uitkrabben was mijn dagelijkse bezigheid.Wat grondwerk in de bak met laten volgen en veel kroelen. Vanaf 2 jaar ben ik begonnen met free-style,grondwerk, waar we samen heel veel plezier mee hebben gehad en nog. Toen hij 2,5 jaar was, wat ligt longeerwerk,daarna met sjabrak en longeersingel wat hij erg saai vond,free-style van (emiel voest) vind hij leuker.Met 3,5 jaar erop hangen en zitten, daarna langzaam ingereden met veel belonen en liefde en geduld.Na 1,5 jaar priveles is hij toe aan de landelijke wedstrijden.
Als ik kom hinnikt hij, hij komt altijd in de wei, wil altijd werken, we kunnen elkaar door en door, alleen door liefde en geduld en niet overvragen en door aan te voelen wat genoeg is.Als ik dan weer ga krijg ik altijd een dikke kus voor hij naar zijn andere maatjes galopeer.

Veel liefde en plezier met je merrie

agness schreef op zondag 27 november 2005, 19:03:


ik zou haar niet wegjagen, het arme ding, wat is daar volgens jou het nut van? Dat ze weet dat jij de baas bent? Waarom haar niet leren dat ze je kan vertrouwen, en daarom graag naar je zal luisteren.
Ik probeer me niet op te winden, maar vind het gruwelijk, dit wegstuur spelletje.
Je hoeft niet als baas uit de bus te komen.

Dat is dus wat ik anders zou doen.

Isabel