ebby schreef op zondag, 5 september 2004, 15:10:


Ja, klinkt ook wel bekend.
Mijn collega had het met haar broertje.
Wou geen voetje geven om te raspen.
Ruzie, bijten, kontedraaien, totdat mijn collega hem een echte peut verkocht.
Inderdaad, alsof er een knop om ging, er was beslist wie er de baas was en het werd een mak lammetje.

Eigelijk wil ik het daar niet op aan laten komen.
Maar ik zie dat de weg daar heen leidt, er moet ECHT en DUIDELIJK worden uitgemaakt wie de BAAS is.
Tja, dat kan nog een robbertje worden.

Volgende punt: af en toe een mep verkopen is nodig om uit te maken wie de baas is?
En daardoor geoorloofd?

Daar ben ik dus ook benieuwd naar, Pien.
En kan me wel in je schrijven vinden.


Hoi Piet.

Ik ben niet alwetend, maar waan mij een goede dierenopvoeder.........tot nu toe.
Ook ik was jouw mening toegedaan.
Tot vanochtend.
Bijten en niet reageren.....dat kan niet.

Wat zou jij op dat moment gedaan hebben?

Een merrie waarvan het in de genen zit, dat mensen iets is om je neus over op te halen........... haar ma is erger trouwens.


Ja, deed ik al.
Stilstaan en achteruit laten lopen, korte rukjes aan haar halster voor haar aandacht te krijgen.
Maar ze gooide haar hoofd omhoog en draaide weg ipv achteruit te stappen.


Hum, daar heb ik niet voor op Teakwon-do gezeten.
Toen ik haar bij het verse gras wou weghouden, stond ik dan ook in de lucht te schoppen.............MIJN GRAS!!!!!!!!
Hahaha, moest wel lachen, midden in de pijpenstelenregen.


Ja, in haar hoofd al bij de andere paarden.


Precies.

Ik merkte ook toen ze een appel kreeg, dat ze aggressief naar voren kwam om het uit mijn handen te graaien.
Ik vermoed dat kinderen brood voeren en dat de paarden haniger en haniger er op af gaan.
Aggressie loont, zo iets.........van de paarden hun kant uit dan.

Ik denk ook nog steeds mee.

Ze staat nu op een plek waar ze vorig jaar alleen met haar broertje was en daar was ze de koningin.
toen ze in het najaar bij de stallen kwam , ben ik aan een band opbouwen begonnen.
Soms met machtstrijd, maar ze heeft me nooit tot aan grenzen uitgetest.
(Ik denk aan kont naar mij toe in de peddock, aandacht naar buiten niet naar mij, bokkesprongen als ik haar te veel dreef/te dicht benaderde, altijd los geen sjongleren).
Dus daarom heb ik haar ook nooit echt "onderworpen".
Nu is ze terug op de plek waar ze de koningin was, met de rest van haar groep.......totaal acht stuks.
Ze is wel de leidsmerrie aan het uitdagen, een fjording....een tante die eigenlijk niet snel op de loop gaat, maar voor deze zwarte koudbloed-døle dit jaar voor het eerst was.
Ze is dus bazig in rang en aanzien te stijgen.
Het uit de wei halen, meelopen, ging prima.
Tot we op de plek kwamen waar ik haar hoeven wou raspen en ze haar broertje hoorde roepen en roepen en roepen.
Ze twee keer de stellage om ver trok en ik haar boos toesprak omdat ze niet stil stond.
Daar begon het eigenlijk.

Maar ik heb tot nu toe ook nooit echt meer van haar "geeist", haar meer laten doen dat ze wou.
En ik vind dat ze onderhand wel de leeftijd heeft om langzaam verder te bouwen naar een rij/hobbypaard.........stapje verder per keer.

jo schreef op zondag, 5 september 2004, 21:37:


Die zin klopt niet.

Ik heb haar altijd zoveel laten doen, totdat ik merkte dat ze er genoeg van had.
En ik moet zeggen dat ze meer goed vond, deed dan dat ik van te voren had verwacht.
Ook mijn collega was prettig verbaast over de manier waarop ze samenwerkte.
Ben 1X van haar rug afgevallen, omdat ze een bocht te krap nam, ik er zonder zadel op zat en niet wou klemmen met mijn benen.

Toen was het daarna rodeo door de wei en moest ik vreselijk lachen.
Dat was ook de laatste keer dat ik haar reed, bedenk ik me nu, omdat toen de vakantietijd aanbrak en ze op een plek stond waar ik haar niet kon rijden(bagage op haar rug zijn).

Michiel schreef op zondag, 5 september 2004, 23:37:


Hoi.

Was ongeveer een maand geleden.
Mijn kind.......lange meid van 16 jaar was te verbluft om wat te doen.
En inderdaad voor het paard was er succes:aandacht van het paard weg, en even geen been raspen.


Ik hoop dat het zo zal zijn.
En niet: jij gaf mijn een peut de laatste keer, dus zie me maar de wei uit te krijgen. (


Elleboog ervoor en zij loopt er perongeluk tegen aan.
Tja, ik stond dit keer recht voor haar, wilde haar naar achteren laten wijken en ja ze was duidelijk geirriteerd.
Nou had ik een dikke trui aan, anders had ze mijn vlees tussen mijn borst en mijn sleutelbeen te pakken gehad.......zit niet veel vet of vlees....zoals bij mijn dochters heup.....zij is een magere lat, maar op haar heup zat tenminste nog wat vlees.


Ik ken het clicker systeem niet.
Maar als dat negatieve gedrag een herhaling krijgt, zal ik zeker dit ook gaan proberen.

Nick Altena schreef op maandag, 6 september 2004, 0:10:


Hoi Nick.

Ja, leuk dat je meedenkt!
Ik heb haar wel eens geprobeert te bekappen bij de andere paarden.
Haar aan een boom vastgebonden.
Zie voor je: een paard dat rond en rond de boom ging en ik er achteraan.
En haar broertje is gek op halsters en alles wat touw is.
Hij stond haar ook lekker te verstoren.

Plus waar ik aan denk:
Ik wil ook een keer in de toekomst ALLEEN met haar kunnen rijden....op de baan of de natuur in.
Niets is zo vervelend als een paard die alleen maar achter anderen aan wilt sjokken.
Daarom neem ik haar ook voor wandelingen, kleine opgavens mee.
Dat moet toch kunnen bij een ruim 4 jarig paard!
Hahaha, ik kan moelijk telkens haar broertje er ook bij nemen.
Ruziënd over wie het touw mag vasthouden, voorop lopen en welke kant we opgaan.....hij is een donder van ruim twee jaar.
Hem mag een ander temmen.

Piet schreef op maandag, 6 september 2004, 8:13:


Vandaar ook mijn vraag.


Tja, een echt conflikt hadden we nog niet gehad.
Wel op de randjes van onze grenzen lopen.
In mijn geval wat er geen te veel eisende eikel van een baasje.
We waren weer op weg naar haar broertje en andere paarden.
Maar ik deed ondertussen wat kleine oefeningen: stoppen, drie stappen achteruit.
Vandaar dat die hap totaal niet nodig was...............in mijn ogen.

Nick Altena schreef op maandag, 6 september 2004, 14:58:

Hoi.

Ik heb vandaag met mijn collega gesproken.
Zij was er de dag voor mijn hap en mep ervaring.
Die dag heeft ze een groep op een natuurrit meegenomen.
Daardoor bleef mijn paard en haar broertje alleen achter en volgens haar stonden die twee zodanig te roepen en te roepen, dat ze eigelijk verwachtte dat ze twee jonge, losse paarden achter zich aan zou krijgen.
Die maakten zoveel lawaai dat ze ze helemaal in de bergen kon horen.
Wat een konijnen, he?
En tja, daar komt Jo de volgende dag die wel even rustig een paar hoeven zal gaan raspen, een halve kilometer verderop.

We zijn het eigelijk eens dat deze plek niet geschikt is voor jonge, ongetrainde paarden.
Geen stal, geen goeie vastmaak mogelijkheden en te lange afstanden tussen alles......ookal is het er qua natuur schitterend voor de paarden.
Zoals Nick zegt....maar dan net effe anders.....de paarden voelen zich wel veilig bij de mensen maar niet in die omgeving alleen.....de jonge paarden dan wel te verstaan.

Wat dat betreft kan (was het Ebby?) gelijk hebben, het duurde te lang de weg terug en ik ging ook nog eens haar ophouden met oefeningen.

Voor Nick:


Vertel eens waar je aan dacht?


Ze had alleen mijn trui te pakken.
Maar nee, dit was een ergenisbeet.
En er zal beslist niet meer dan drie sec tussen de hap en de mep.
Tai chi en al die soort gelijken........meegaan in de beweging. ;o)


Toch.....ik heb nog nooit een paard een leiderpaard zien bijten uit genegenheid.
Wel dat ze elkaar staan te "schrappen"...tanden als een soort harkje gebruiken.
Dat heeft ze wel eens bij mij gedaan, toen ik haar krapte in haar manen.
Maar dit was echt ergenis van haar.


Ja, en er zit maar 24 uur in een dag.
Ik vind dat broertje ook een schitterend beest, heerlijk kwajongen is het, maar ik ken mijn begrenzingen.


Joke.

Het lost zich vast vanzelf op, one way or the other.

Sanne schreef op woensdag, 8 september 2004, 22:47:


Aaaaah, nou mag ik op vele punten niet mee doen.

Mannen binnen de straal van 45 min van A'dam.
Is dat met of zonder filetijd?
Zullen we tippen hoeveel er reageren?
Maar ja, Sanne gaf het zelf al aan..........
Ik weet alleen niet waarom het aan deze site zou liggen en niet algemeen aan de mannen?

Vertel eens Sanne?

Goh, Fans.
Zonde!
Dat zal best moeilijk zijn geweest.

Geeft wel weer een gedachte voor een nieuw onderwerp. :)

Hoi.

In mijn leven heb ik(wij, mijn familie) heel veel dieren gehad.
Zij waren altijd in het formaat dat we naarde dierenarts kunnen gaan, ze in konden laten slapen en daarna zelf begraven of achter laten(duits doggen waren te groot).

Maar dit is wel èèn van de dingen waar ik heel lang over nagedacht heb, voordat ik een paard kocht.
En nog moeet ik er eigelijk niet te veel over nadenken want dan krijg ik het benauwd.

Wat als er echte problemen komen en je het paard moet laten inslapen/schieten/weet ik veel?

Hoe denken jullie daar over, hoe hoe ging dat als je er ervaring mee hebt?

mmouse schreef op woensdag, 15 september 2004, 12:28:


Als ze het koud hebben, rillen ze.
Hier (Noorwegen) beginnen de paarden al een wintervacht te krijgen.
Het haar staat meer overeind, voelt zachter/vetter aan.

@nita schreef op woensdag, 15 september 2004, 20:02:


Hoi.

Ja, is zo.
Bedankt voor je verhaal trouwens. (Geldt iedereen die reageerde op mijn vraag).

Ik heb niet veel keus hier.
Is het bij de stallen, wordt het een dure gebeurtenis om de opruimdienst te bellen.
Is het paard nog te vervoeren, is ook het slachthuis een paar eilanden verderop..........geen pretje voor het paard dus.
Ik heb wel begrepen dat ze het zo "makkelijk" mogelijk maken voor privèpersonen met hun paarden.
Die mogen het eerst op de dag komen, zonder dat er slachtpaarden aanwezig zijn en alles in rust is.
Gelukkig is mijn paard jong en zijn het allemaal gezonde, ziekteloze paarden(laat ik het afkloppen).
Er was ooit een cursus van paard en tourisme, daar moest men ook leren noodslachten....paarden in de natuur zelf afmaken.
Ik zal wel laf zijn, maar ik wil die cursus vanwege dat deel niet doen.

ebby schreef op vrijdag, 17 september 2004, 21:57:


Nee, dat zou ik ook niet willen.

Het punt is dus de merrie die het hele zooitje opjaagd, als "die ander" de wei in komt.

Wat ik zou aanraden, is dat ze de tijd vrij maakt om een aantal keren gewoon de wei in te gaan en daar minstens een uur te zijn, alleen maar om er te zijn...............zich tussen de kudde door bewegen , alleen maar die paarden aanhalen die haar komen begroeten, ze kan gaan gras plukken, gaan zitten, aandacht voor een paaltje hebben, maar niet naar of achter de kudde aanlopen.
De kudde moet nieuwschierig naar haar worden, naar watzij doet en niet anders om.
Kost tijd, maar dan is ze niet meer voorspelbaar voor de merrie die de hele handel opjaagt.