Hoi.

In mijn leven heb ik(wij, mijn familie) heel veel dieren gehad.
Zij waren altijd in het formaat dat we naarde dierenarts kunnen gaan, ze in konden laten slapen en daarna zelf begraven of achter laten(duits doggen waren te groot).

Maar dit is wel èèn van de dingen waar ik heel lang over nagedacht heb, voordat ik een paard kocht.
En nog moeet ik er eigelijk niet te veel over nadenken want dan krijg ik het benauwd.

Wat als er echte problemen komen en je het paard moet laten inslapen/schieten/weet ik veel?

Hoe denken jullie daar over, hoe hoe ging dat als je er ervaring mee hebt?

Hoi Jo! Je paard door de dierenarts laten inslapen zou natuurlijk het mooist zijn, ware het niet dat dat hoge kosten aan verbonden zijn die de meesten niet kunnen betalen. Ook zie ik langs de weg bij boerderijen wel eens dode schapen liggen, als de boer een beetje fatsoenlijk is dekt hij het kadaver wel af. Die liggen klaar voor de opruimingsdienst. En daar komt meteen de 2e ‘maar’: zou je willen dat jouw dode paard ook zo komt te liggen? Moest je jouw paard in de wei laten inslapen kan de ophaal dienst het misschien wel in de wei ophalen... Maar stel dat het in de stal moet gebeuren? Hoe krijg je een paar honderd kilo paard uit de stal en op een plaats waar de ophaaldienst er bij kan? En ik neem aan dat hij/zij door de ophaal dienst met een grijper of iets dergelijks aan boord gehezen wordt... Toch ook allemaal niet zo leuk om te zien.

Een nicht van mij laat haar paarden als de tijd gekomen is door een slager doodschieten waarvan ze weet dat hij dat secuur kan en wil wel zien dat haar paard echt dood is. Iets wat bij een slachthuis misschien zeker verstandig is, zodat je weet dat je paard niet ineens zonder jouw toestemming op slachttransport gaat of zo.
Ze brengt haar paarden ook zelf naar de slager, alleen kan ze het niet over haar hart verkrijgen om bij het schot aanwezig te zijn. Blijft het feit dat je paard daarna in stukjes over de toonbank gaat...

Eigenlijk blijft het dus gewoon erg moeilijk, en je bent gedwongen wat vervelende kanten te relativeren, maar een keuze komt er toch eens aan. Maar laten we hopen dat dat nog lang op zich laat wachten!

jo schreef op woensdag, 15 september 2004, 10:46:


Goeie vraag, Jo
Hoorde pas dat na inspuiten dat het nog zo'n kwartier duurde dat hij echt dood was...vreselijk!
En ander heeft zo'n schietmasker gekozen, binnen 2 seconde! Brrrr moet er niet aan denken dan krijg ik er buikpijn van.
Gr Caroline

Elzaliene Proost schreef op woensdag, 15 september 2004, 11:18:


Nee, ze halen niks op uit de wei. Je moet zelf het kadaver langs de weg leggen.

Hoe het hier is gegaan: Ronja was de laatste tijd vrij snel vermagerd, iets was er niet goed. Op de bewuste dag kon ze ineens niet meer opstaan. Ze hinnikte wel zoals altijd naar ons, wilde ook dolgraag eten. Maar opstaan lukte niet. We zijn een tijd bezig geweest om haar op de been te krijgen maar ze gaf het na een poosje op.
Dierenarts erbij, die adviseerde om haar te laten inslapen. Hij kon eventueel wel een spuit corticosteroiden geven waardoor ze wel weer zou kunnen opstaan, maar we hebben toen besloten, ook vanwege het feit dat de winter voor de deur staat die ze in deze conditie niet meer kan overleven, dat het goed was zo. Uiteraard hebben er meer factoren meegespeeld dan we zo een-twee-drie in een mailtje kunnen weergeven.

We hebben haar een bak biks gegeven die ze gretig (doch liggend) opat, tijdens het eten kreeg ze de injectie waar ze niets van heeft gemerkt. Een paar seconden later tijdens een hap biks hield ze ineens op met kauwen, legde haar hoofd neer en was dood. Mooier kan het eigenlijk niet.

Daarna moest ze naar de weg worden getransporteerd. Geen leuk karweitje. Gelukkig hebben we een trekker. Maar het gevoel dat het goed was zo maakte het draaglijk om dit nare karweitje af te ronden. Voor ons was DAT het afscheid. Dat de volgende dag het kadaver is opgehaald hebben we niet gezien, hoefden we ook niet te zien.


Nee, maar daar hoef je ook niet bij te zijn.


Thuis laten slachten kan niet meer. Je moet dus je paard dan meenemen naar de slager...


Tja. Als het paard begraven wordt eten de wormen ervan. Wat is beter? Voor mij, maar dat is een persoonlijk iets, houdt het paard op paard te zijn als "het leven" eruit is. Wat overblijft is letterlijk het "stoffelijk overschot" en ik vind het niet zo belangrijk wat daar verder mee gebeurt.

Groeten,
Frans

jo schreef op woensdag, 15 september 2004, 10:46:


volgens een man die veel paarden al heeft gehad is inslapen heel moeilijk omdat veel paarden echt nog vechten, hij was ervoor om zijn paarden naar de slacht te doen? zelf vind ik dat nogal een zwak excuus en denk dat hij graag gewoon nog wat geld kreeg.

groeten
kim

kim geyskens schreef op woensdag, 15 september 2004, 14:33:


toch is het klote om te zien als je paard er tegen vecht... Met een pen door het hoofd zijn ze als het goed is in 1 keer dood. Maar de mensen vergeten ineens dat het paard wel helemaal naar de slager toe moet in de trailer en vervolgens in de betegelde ruimte moet stappen waar het naar dood ruikt. Dat is ook niet erg fijn.

Ik heb dus t lieft iemand aan huis maar dat mag tegenwoordig niet meer. Dus dan toch maar weer dat spuitje want uiteindelijk is dat mi wel het diervriendelijkste.

Trouwens, ik kan me ook wel voorstellen dat iemand die van paarden leeft toch besluit ze naar de slacht te doen hoor. Je moet toch ook aan jezelf denken en het bedrag wat je krijgt voor een geslacht paard+de kosten die je anders moet betalen is wel hoog. Als je dan al krap zit dan is slager wmb niet echt fout. Wel als het paard pijn moet lijden op de trailer, maar als dat niet zo is..

Toch denk ik niet dat ik het zelf ooit over mijn hart zou kunnen krijgen een paard naar de slacht te brengen. Maar objectief gezien is het niet een vreselijk iets. Beter dat dan een leeuw in je nek. Let wel op de slager. Degene waar wij onze oefen-benen halen is erg ok, diervriendelijk. Dat scheelt wel...

Het blijft rottig!!

Malutki heeft ook thuis een spuitje gekregen, het kon ook niet anders. Hij was ziek en stond al een tijdje aan huis in de schuur en heeft het op een gegeven moment gewoon opgegeven. Hij was ook heel snel weg, hij was eigenlijk al bijna weg voordat het spuitje gegeven werd. Als de DA een half uurtje later was geweest was het niet mee nodig geweest.
Hij is toen ook door de destructie opgehaald en moest dus aan de weg liggen. Dat heeft mij vader toen allemaal geregeld (het was een minishetje dus niet zo groot).

Ik denk dat ik de volgende keer weer de DA laat komen en hem niet naar de slager zal brengen. Als ik een dier moet laten afmaken is dat omdat hij ziek is en veel pijn heeft en dan moet dat gewoon op zijn eigen plekje gebeuren.

Groetjes Viola

Ilona Kooistra schreef op woensdag, 15 september 2004, 14:52:


ja inderdaad, afscheid nemen is echt niet prettig. ik beoordeel die man er ook niet op wat hij met zen paarden doet wanneer ze echt niet meer kunnen, dat is iets wat iedereen voor zichzelf moet uitmaken. maar het is zoals je zegt, die rit naar de slager toe, bbrrrr.
toch denk ik dat sommige paarden ook wel voelen dat er iets gaat gebeuren als de DA eraan komt met zen spuit.
spijtig genoeg moeten alle dieren eigenaren ooit wel eens zo'n moeilijke beslissing nemen.

groetjes
kim

Jo, ik heb een keer een paard laten afmaken in Utrecht. Alles tegen elkaar afgewogen en toen tot die beslissing gekomen. Heb enkele dagen m'n handen niet gewassen omdat haar geur er aanzat.
Op mijn website staat het verhaal van m'n Tennessee Walking Horse. Haar had ik ook willen laten afmaken. Zeer slechte voorbenen op de rontgenfoto's maar nog niet kreupel. Uiteindelijk beslist het niet te doen. Verkocht. Ze is gedekt en uiteindelijk nu weer naar een ander doorverkocht.
Voor mij is de keuze heel duidelijk: een volgende keer laat ik zo'n dier inslapen. Geld en gewin maken de toekomst te onzeker en degene die het eerst komt is m'n paard; wat een ander er ook van mag zeggen of denken.
Het hoort bij het leven Jo, je moet er wel over denken wat je wilt dat er eventueel gaat gebeuren als je voor de beslissing staat.

@nita

www.geocities.com/gangenpaarden/voorwoord.html

www.paardnatuurlijk.nl

@nita schreef op woensdag, 15 september 2004, 20:02:


Je zegt dat ze nog niet kreupel was maar dat je de volgende keer zo'n paard toch laat inslapen..? Hoezo dan, werd ze later toch kreupel?

Groet Ilona

@nita schreef op woensdag, 15 september 2004, 20:02:


Hoi.

Ja, is zo.
Bedankt voor je verhaal trouwens. (Geldt iedereen die reageerde op mijn vraag).

Ik heb niet veel keus hier.
Is het bij de stallen, wordt het een dure gebeurtenis om de opruimdienst te bellen.
Is het paard nog te vervoeren, is ook het slachthuis een paar eilanden verderop..........geen pretje voor het paard dus.
Ik heb wel begrepen dat ze het zo "makkelijk" mogelijk maken voor privèpersonen met hun paarden.
Die mogen het eerst op de dag komen, zonder dat er slachtpaarden aanwezig zijn en alles in rust is.
Gelukkig is mijn paard jong en zijn het allemaal gezonde, ziekteloze paarden(laat ik het afkloppen).
Er was ooit een cursus van paard en tourisme, daar moest men ook leren noodslachten....paarden in de natuur zelf afmaken.
Ik zal wel laf zijn, maar ik wil die cursus vanwege dat deel niet doen.

Agelopen vrijdag hebben wij Bjorn in laten slapen op de paarden kliniek. Met een injectie en hij was in 2 sec. hersendood. het ging heel respectvol en diervriendelijk. Bjorn heeft niet gevochten. Petra, en belg is naar de snelslacht gegaan omdat dat de snelste en meest diervriendelijke manier was in dat geval. Ik doe het nooit meer. Er wordt geld gestort door de slager en ik voelde mij een Judas. Maar dat was voor haar de snelste manier. Amber was oud en stikte bijna in een soort astma aanval die te lang duurde. Zij is ook op de paardenkliniek ingeslapen. Goed gevoel bij. Ging heel snel en zonder strijd.
Ik denk dat het van het dier en van de situatie afhangt wat de meest wijze beslissing is. Het belang van het dier staat bij mij altijd bovenaan. Zo min mogelijk stress en pijn. verdriet heb je toch wel.Maar de troost is enorm als jij het op een zo diervriendelijke manier hebt kunnen regelen.Gelukkig kan ik mezelf altijd even wegcijferen en ben ik er wel bij. heel zwaar maar dan is het dier het meest rustig en is er minder strijd, denk ik. Je kan het dier begraven met behulp van een shofel maar is illegaal en je moet een DA hebben die het niet meldt. het kan.maar voor ons is dat niks.. Ja, het is de natuur dat als je voor een dier kiest, je waarschijnlijk ook ooit afscheid moet gaan nemen.

jo schreef op woensdag, 15 september 2004, 22:11: