Michiel schreef op zondag, 5 september 2004, 23:37:


Hoi.

Was ongeveer een maand geleden.
Mijn kind.......lange meid van 16 jaar was te verbluft om wat te doen.
En inderdaad voor het paard was er succes:aandacht van het paard weg, en even geen been raspen.


Ik hoop dat het zo zal zijn.
En niet: jij gaf mijn een peut de laatste keer, dus zie me maar de wei uit te krijgen. (


Elleboog ervoor en zij loopt er perongeluk tegen aan.
Tja, ik stond dit keer recht voor haar, wilde haar naar achteren laten wijken en ja ze was duidelijk geirriteerd.
Nou had ik een dikke trui aan, anders had ze mijn vlees tussen mijn borst en mijn sleutelbeen te pakken gehad.......zit niet veel vet of vlees....zoals bij mijn dochters heup.....zij is een magere lat, maar op haar heup zat tenminste nog wat vlees.


Ik ken het clicker systeem niet.
Maar als dat negatieve gedrag een herhaling krijgt, zal ik zeker dit ook gaan proberen.

Nick Altena schreef op maandag, 6 september 2004, 0:10:


Hoi Nick.

Ja, leuk dat je meedenkt!
Ik heb haar wel eens geprobeert te bekappen bij de andere paarden.
Haar aan een boom vastgebonden.
Zie voor je: een paard dat rond en rond de boom ging en ik er achteraan.
En haar broertje is gek op halsters en alles wat touw is.
Hij stond haar ook lekker te verstoren.

Plus waar ik aan denk:
Ik wil ook een keer in de toekomst ALLEEN met haar kunnen rijden....op de baan of de natuur in.
Niets is zo vervelend als een paard die alleen maar achter anderen aan wilt sjokken.
Daarom neem ik haar ook voor wandelingen, kleine opgavens mee.
Dat moet toch kunnen bij een ruim 4 jarig paard!
Hahaha, ik kan moelijk telkens haar broertje er ook bij nemen.
Ruziënd over wie het touw mag vasthouden, voorop lopen en welke kant we opgaan.....hij is een donder van ruim twee jaar.
Hem mag een ander temmen.

Piet schreef op maandag, 6 september 2004, 8:13:


Vandaar ook mijn vraag.


Tja, een echt conflikt hadden we nog niet gehad.
Wel op de randjes van onze grenzen lopen.
In mijn geval wat er geen te veel eisende eikel van een baasje.
We waren weer op weg naar haar broertje en andere paarden.
Maar ik deed ondertussen wat kleine oefeningen: stoppen, drie stappen achteruit.
Vandaar dat die hap totaal niet nodig was...............in mijn ogen.

Nick Altena schreef op maandag, 6 september 2004, 14:58:

Hoi.

Ik heb vandaag met mijn collega gesproken.
Zij was er de dag voor mijn hap en mep ervaring.
Die dag heeft ze een groep op een natuurrit meegenomen.
Daardoor bleef mijn paard en haar broertje alleen achter en volgens haar stonden die twee zodanig te roepen en te roepen, dat ze eigelijk verwachtte dat ze twee jonge, losse paarden achter zich aan zou krijgen.
Die maakten zoveel lawaai dat ze ze helemaal in de bergen kon horen.
Wat een konijnen, he?
En tja, daar komt Jo de volgende dag die wel even rustig een paar hoeven zal gaan raspen, een halve kilometer verderop.

We zijn het eigelijk eens dat deze plek niet geschikt is voor jonge, ongetrainde paarden.
Geen stal, geen goeie vastmaak mogelijkheden en te lange afstanden tussen alles......ookal is het er qua natuur schitterend voor de paarden.
Zoals Nick zegt....maar dan net effe anders.....de paarden voelen zich wel veilig bij de mensen maar niet in die omgeving alleen.....de jonge paarden dan wel te verstaan.

Wat dat betreft kan (was het Ebby?) gelijk hebben, het duurde te lang de weg terug en ik ging ook nog eens haar ophouden met oefeningen.

Voor Nick:


Vertel eens waar je aan dacht?


Ze had alleen mijn trui te pakken.
Maar nee, dit was een ergenisbeet.
En er zal beslist niet meer dan drie sec tussen de hap en de mep.
Tai chi en al die soort gelijken........meegaan in de beweging. ;o)


Toch.....ik heb nog nooit een paard een leiderpaard zien bijten uit genegenheid.
Wel dat ze elkaar staan te "schrappen"...tanden als een soort harkje gebruiken.
Dat heeft ze wel eens bij mij gedaan, toen ik haar krapte in haar manen.
Maar dit was echt ergenis van haar.


Ja, en er zit maar 24 uur in een dag.
Ik vind dat broertje ook een schitterend beest, heerlijk kwajongen is het, maar ik ken mijn begrenzingen.


Joke.

Het lost zich vast vanzelf op, one way or the other.

Sanne schreef op woensdag, 8 september 2004, 22:47:


Aaaaah, nou mag ik op vele punten niet mee doen.

Mannen binnen de straal van 45 min van A'dam.
Is dat met of zonder filetijd?
Zullen we tippen hoeveel er reageren?
Maar ja, Sanne gaf het zelf al aan..........
Ik weet alleen niet waarom het aan deze site zou liggen en niet algemeen aan de mannen?

Vertel eens Sanne?

Goh, Fans.
Zonde!
Dat zal best moeilijk zijn geweest.

Geeft wel weer een gedachte voor een nieuw onderwerp. :)

Hoi.

In mijn leven heb ik(wij, mijn familie) heel veel dieren gehad.
Zij waren altijd in het formaat dat we naarde dierenarts kunnen gaan, ze in konden laten slapen en daarna zelf begraven of achter laten(duits doggen waren te groot).

Maar dit is wel èèn van de dingen waar ik heel lang over nagedacht heb, voordat ik een paard kocht.
En nog moeet ik er eigelijk niet te veel over nadenken want dan krijg ik het benauwd.

Wat als er echte problemen komen en je het paard moet laten inslapen/schieten/weet ik veel?

Hoe denken jullie daar over, hoe hoe ging dat als je er ervaring mee hebt?

mmouse schreef op woensdag, 15 september 2004, 12:28:


Als ze het koud hebben, rillen ze.
Hier (Noorwegen) beginnen de paarden al een wintervacht te krijgen.
Het haar staat meer overeind, voelt zachter/vetter aan.

@nita schreef op woensdag, 15 september 2004, 20:02:


Hoi.

Ja, is zo.
Bedankt voor je verhaal trouwens. (Geldt iedereen die reageerde op mijn vraag).

Ik heb niet veel keus hier.
Is het bij de stallen, wordt het een dure gebeurtenis om de opruimdienst te bellen.
Is het paard nog te vervoeren, is ook het slachthuis een paar eilanden verderop..........geen pretje voor het paard dus.
Ik heb wel begrepen dat ze het zo "makkelijk" mogelijk maken voor privèpersonen met hun paarden.
Die mogen het eerst op de dag komen, zonder dat er slachtpaarden aanwezig zijn en alles in rust is.
Gelukkig is mijn paard jong en zijn het allemaal gezonde, ziekteloze paarden(laat ik het afkloppen).
Er was ooit een cursus van paard en tourisme, daar moest men ook leren noodslachten....paarden in de natuur zelf afmaken.
Ik zal wel laf zijn, maar ik wil die cursus vanwege dat deel niet doen.

ebby schreef op vrijdag, 17 september 2004, 21:57:


Nee, dat zou ik ook niet willen.

Het punt is dus de merrie die het hele zooitje opjaagd, als "die ander" de wei in komt.

Wat ik zou aanraden, is dat ze de tijd vrij maakt om een aantal keren gewoon de wei in te gaan en daar minstens een uur te zijn, alleen maar om er te zijn...............zich tussen de kudde door bewegen , alleen maar die paarden aanhalen die haar komen begroeten, ze kan gaan gras plukken, gaan zitten, aandacht voor een paaltje hebben, maar niet naar of achter de kudde aanlopen.
De kudde moet nieuwschierig naar haar worden, naar watzij doet en niet anders om.
Kost tijd, maar dan is ze niet meer voorspelbaar voor de merrie die de hele handel opjaagt.