jo schreef op maandag, 6 september 2004, 8:48:


Heel voorzichtig ga ik weer mee doen ja


Tja... een boom is rond he...
Kun je niet gewoon aan een hek vastmaken en zelf aan de andere kant met dit paard gaan staan? Neus aan neus? Als ik dat doe hoef ik het paard niet eens vast te zetten en blijven ze gewoon staan..ik doe dit overigens met bijna alles...al is het maar gewoon insmeren tegen de mok bijvoorbeeld ,of het opzadelen .Zo blijven ze veel rustiger is mijn ervaring..


Ik denk dat je hier veek minder problemen mee krijgt..als het paardje je vertrouwd...

Waarbij ik bij het meppen kom....
Je hebt al gezien hoe ik daar over denk geloof ik...
Nmm. heeft slaan geen tot weinig zin...
Ik geloof zelfs dat het je verhouding met het paard nooit verbeterd....jij als jager die de klap uitdeeld en je paard als prooidier?

Ik denk dat je met slaan het vertrouwen van je paard zo meer afbreekt dan dat je respect opbouwd...

Ik denk hierbij ook aan de 3 sec. regel..
Veel mensen die ik zie, slaan een paard op een verkeerd moment.....als je dat al zou moeten doen.

Het paard bijt en op dat moment voel je de pijn..
Het eerste wat men vaak doet is grijpen en kijken naar de plek waar het pijn doet en dan bedenkt men zich hoe de pijn ontstaan is....en pas daarna wordt de schuldige bestraft door een klap...in mijn ogen dan al veel te laat..

Waarom hanteren we wel die 3 sec. regel bij het belonen bij een paard? en niet bij het bestraffen?
Waarom zou de beloning na de 3 sec geen zin meer hebben en de straf wel?

Daarnaast vind ik dat er (niet speciaal in jou geval) te weinig gekeken wordt naar de oorzaak van het bijten...
Waarom bijt het paard?
Er moet iets gebeurd zijn en nmm. dan ook net voor dat bijten waarom het paard dit doet...tenzij hij/zij een kronkel in de kop heeft...
Waneer een paard mij zou bijten zie ik dat als een teken dat ik iets verkeerd heb gedaan en moet ik bij mezelf naar de oorzaak zoeken en dat zien te voorkomen voor een volgende keer...

Buiten dit alles dacht ik ook nog aan wat anders, maar ik ken het paard en de situatie niet natuurlijk..
Zou het ook kunnen dat je paard je ´gebeten`heeft uit genegenheid?
Wij mensen doen dat niet maar voor paarden heel gewoon...alleen denken wij mensen dan weer dat het paard een beet uit agresie laat zien..


Tja..je woont nog al ver weg he

Succes Nick

Nick Altena schreef op maandag, 6 september 2004, 14:58:

Hoi.

Ik heb vandaag met mijn collega gesproken.
Zij was er de dag voor mijn hap en mep ervaring.
Die dag heeft ze een groep op een natuurrit meegenomen.
Daardoor bleef mijn paard en haar broertje alleen achter en volgens haar stonden die twee zodanig te roepen en te roepen, dat ze eigelijk verwachtte dat ze twee jonge, losse paarden achter zich aan zou krijgen.
Die maakten zoveel lawaai dat ze ze helemaal in de bergen kon horen.
Wat een konijnen, he?
En tja, daar komt Jo de volgende dag die wel even rustig een paar hoeven zal gaan raspen, een halve kilometer verderop.

We zijn het eigelijk eens dat deze plek niet geschikt is voor jonge, ongetrainde paarden.
Geen stal, geen goeie vastmaak mogelijkheden en te lange afstanden tussen alles......ookal is het er qua natuur schitterend voor de paarden.
Zoals Nick zegt....maar dan net effe anders.....de paarden voelen zich wel veilig bij de mensen maar niet in die omgeving alleen.....de jonge paarden dan wel te verstaan.

Wat dat betreft kan (was het Ebby?) gelijk hebben, het duurde te lang de weg terug en ik ging ook nog eens haar ophouden met oefeningen.

Voor Nick:


Vertel eens waar je aan dacht?


Ze had alleen mijn trui te pakken.
Maar nee, dit was een ergenisbeet.
En er zal beslist niet meer dan drie sec tussen de hap en de mep.
Tai chi en al die soort gelijken........meegaan in de beweging. ;o)


Toch.....ik heb nog nooit een paard een leiderpaard zien bijten uit genegenheid.
Wel dat ze elkaar staan te "schrappen"...tanden als een soort harkje gebruiken.
Dat heeft ze wel eens bij mij gedaan, toen ik haar krapte in haar manen.
Maar dit was echt ergenis van haar.


Ja, en er zit maar 24 uur in een dag.
Ik vind dat broertje ook een schitterend beest, heerlijk kwajongen is het, maar ik ken mijn begrenzingen.


Joke.

Het lost zich vast vanzelf op, one way or the other.