Marleen den Arend schreef op vrijdag 15 september 2006, 19:49:


Als het hoefbeen daalt (wat bij veel gedomesticeerde paarden is gebeurd) wordt het paard gevoeliger op de zool. Lees bijvoorbeeld in het boek "Making Natural Hoof Care Work for You" van Pete Ramey over dit onderwerp. Het samenpersen van de zool geeft maakt dat het hoefbeen hoger op kan. Dit is het proces van terug gaan naar de ideale hoef (dat van het wilde paard) Een verzwakte of zwakke zool maakt dit onmogelijk. Dus daarom is het een proces dat op gang moet komen door de juiste verzorging, voeding en beweging.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 15 september 2006, 23:42:

Fred Emmerig schreef op zaterdag 16 september 2006, 11:43:

Hm, de reactie vind ik niet terug. Maar even opnieuw.
Over het exfoliating van de zool. Inderdaad dit is goed om te kunnen zien waar de harde zool begint om je bekapping naar te richten. Wat Pete hier mee zei: Ï even stopped exfoliating the sole", was dat het dode materiaal zelfs helpt om druk op te bouwen op een nog zwakke zool. Dus gebruik makend van dit materiaal. Trouwens soms zie ik een hoefafdruk met daarin het losgelaten materiaal! Dit is echt natuurlijk exfoliating (verwijderen van het losse materiaal)
Dit ging dus om een zwakke zool.

Think natural, go natural.

koend schreef op maandag 25 september 2006, 21:45:


Kijk eens op rwl-quality.com. Ik gebruik dit nu bij mijn Fjord voor de straal en dit werkt prima. Reinigend en schimmelwerend. Dit betreft de frog-cleaner. De te natte en zachte bodem veroorzaakt deze problemen vaak. Op droge harde bodems kom je dit nauwelijks of niet tegen. Wat de gevoeligheid van de zool betreft. Dit heeft meer tijd nodig. Vooral als het paard op een te vlakke bodem word gehouden. De zool wordt hierdoor niet geprikkeld om harder te worden. Ingedrukt als het ware. Dit is tijdens het rijden wel te simuleren met hoefschoenen waarin een bepaalde inlegzool zit en bij het lopen druk geeft op de zool zonder dat het piekspanningen geeft op een bepaald (dun, zwakke) plek. Dit is wat de zool doet harden.
Onze wegen zijn te vlak en het land te zacht. Door kunstmatig hier wat aan te doen kan men het resultaat bereiken. De bodem aanpassen (paddock) is het mooiste.
Think natural, go natural.

Fred schreef op maandag 25 september 2006, 23:14:


Think natural, go natural.

Interressant artikel! En heel herkenbaar met wat ik tegen kom. Maar er is een verschil tussen een vlakke zool door een gedaald hoefbeen en de vlakke zool Pete die beschrijft. De vlakke zool in het artikel is gevormd door een harde vlakke ondergrond, zoals het asfalt of door de zon hard gebakken bodem. Een vlakke bodem weliswaar. Doordat bij een harde vlakke bodem de zool geen goede ondersteuning krijgt en daardoor te veel druk op de witte lijn geeft (de zool draagt dan niet) vormt de hoef invullend materiaal onder de zool richting de straalgroeve. Dan draagt de zool weer mee. Dit willen verhinderen door weg te snijden veroorzaakt schade. Loopt het paard (en wordt het paard gereden) op zachte of ongelijke harde bodems, dan vormt zich een holle zool. Bij de harde vlakke zool moet je opletten dat de straalgroeve ongeveer 15 tot 18 mm diep is. Bij een gedaald hoefbeen is dit zeker niet het geval. Het beste is je paard te houden op een bodem gelijk aan datgene waar hij op wordt gereden. Maar het paard zal de hoef ontwikkelen waar hij de meeste kilometers op aflegt. Dus een paard dat de hele dag op asfalt loopt zal in het weiland ook vlakke zolen hebben. En dan heb je nog het verschil tussen zomer en winter. Bij ons: zomers zachte grond (dus holle zool) en 's winters bevroren grond (bij een ouderwetse winter ) dan worden de zolen vlakker (de straalgroeve wordt dus niet minder diep!). Nogmaals heel interessant.
Paarden met vlakke zolen en ondiepe straalgroeven niet op steenachtig ongelijk terrein laten lopen. De zool moet eerst indikken en verharden, zodat het hoefbeen hoger komt en de witte lijn sterker. In de tussen tijd zijn hoefschoenen dan aan te bevelen. Ook als het paard holle zolen heeft ontwikkeld en lang op de vlakke weg moet lopen, eventueel met inlegzolen om de zool te ondersteunen als liep hij op meegevende grond. Het paard sterke zolen laten ontwikkelen voor op de vlakke weg (als hij daar veel op moet) is het beste. Dit is een kwestie van tijd en dient met beleid opgebouwd te worden. Dit is wat ik heb geleerd uit het artikel.
Elke dag leer ik weer bij.

thessa sikken schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 16:10:


9 jaar en al problemen. Dit duidt misschien al op dat er iets ongewoons aan de voet is. Te lang op verkeerde stand gestaan? Gevoelige hielen gehad (of nog) en daardoor toonlander geworden. De slijtage aan het gewricht heeft een oorzaak. En de artrose het gevolg. De schade is er al en die neem je niet meteen weg. Een verandering van de stand kan pijnlijk zijn, omdat het gewricht is "veranderd" (beschadigd). Ook kan het verlichting brengen. Maar er is schade. Kijk eens naar de hoef aan de onderkant. Wordt het driehoekje in de hiel door het paard met materiaal opgevuld? Zo ja, dan vraagt hij om meer steun. Zeker nooit in een gesloten driehoekje raspen. Dus niet lager zetten. Dan zou je tegen de natuur in kunnen gaan en schade toebrengen juist. Er is een ideaal plaatje, maar elke paard heeft ook weer z'n eigenaardigheden die je moet respecteren.
In dit geval kan het zo zijn dat je de hielen misschien minder laag moet houden en dit de tijd gunnen, zodat het later beetje bij beetje wel kan.
Dit is een bespiegeling mijnerzijds natuurlijk, maar kijk eens wat de hoef zelf produceert in de hiel.
Think natural, go natural.

Cedric Coucke schreef op maandag 16 oktober 2006, 13:50:


Iedereen zal zo zijn of haar methode ontwikkelen die hem of haar het beste bevalt. Als het einddoel maar hetzelfde is. Een gezonde witte lijn, dan tot de ongepigmenteerde hoefwand afronden en bij een losse wittelijn tot de wittelijn. Zelf rasp ik bij een dikke hoefwand (centimeter) eerst recht van boven naar beneden om een begin te maken, weldra zet ik de rasp onder een hoek van 45 gr. onder tegen de hoef en beweeg de rasp naar mij toe als die daalt. Dit is een heel goede manier om een perfecte ronding te krijgen. En in de techniek leer je dit ook bij het vijlen. Ook voor het loslaten van de spaanders is dit mooier. De druk wordt ook beter verdeeld. Het is een handigheidje, maar het werkt uitstekend. Als laatste kijk ik onder de hoef en vijl het laatste stukje mooi rond. De gehele ronding mooi afwerken met de vijl (dus niet raspen voor het afwerken). Achter bij de hielen is nauwelijks een afronding, of helemaal niet. Alleen het scherpe kantje er wat af.

Think natural, go natural.

Nils Vellinga schreef op zondag 28 januari 2007, 22:16:


Inderdaad veel technische en specifieke taal. De nederlandse "wetenschappers en politicie" zijn niet de enigen die taal gebruiken dat door niemand wordt gesproken. Heel veel onderzoek analyses en berekeningen van de natuur en het nog niet begrijpen. Het is leren de hoef te lezen en de natuur te helpen bij de genezing. Maar als je zo'n artikel schrijft moet het wel lijken of je er heel veel van weet. Hoe moeilijker hoe beter. Het is natuurlijk heel goed van al die onderzoekers en schrijvers. Dit artikel is zo'n beetje alles bij elkaar en dat maakt het niet overzichtelijker. En er van alles mee experimenteren (met de hoef) kan je nog verder van huis brengen. Vaak is het dat men te snel resultaat wil zien. Dit komt natuurlijk uit de tijd dat het paard een economische factor was in de productie of handel, en tijd is geld. Maar als we de tijd nemen die ervoor nodig is zal het minder tijd kosten. Dank aan alle schrijvers van de boeken die erin worden genoemd. Er zitten hele goede boeken bij, de moeite waard. Maar gooi alles niet in een artikeltje.

e m kraak schreef op vrijdag 26 januari 2007, 19:06:


Dat gevaar zit in alles. NB is niet zomaar het overtollige van de hoef af kappen en dat is het. Al is het op een bepaalde manier. Nee, NB is voor mij, en dat vertel ik ook aan diegene waarvan ik het paard ga bekappen, NB is een concept van verzorging. Hierin zijn inbegrepen de hoefverzorging, huisvesting en vooral niet te vergeten de voeding. Toch zijn er maar weinigen die hieraan ook gehoor geven en na een tijdje zie je ze dan ook weer verdwijnen naar een traditionele hoefsmid. Jammer, maar je kunt het niet forceren. Misschien dat ze later denken, hè, de hoeven zagen er toen toch wel mooi uit. En gaat er een lampje branden. Nu vraag ik de mensen nadrukkelijk wat ze willen en waarom. Alles optimaal is teveel gevraagd in ons natte kikkerlandje (nu helemaal in deze natte winter), maar als eenmaal de wens en het bewustzijn daar is, dan is er een kans dat er iets veranderd. Eerder niet.
Wat de steunsels betreft in een eerder stukje. Dat is bij elk paard weer anders. Sommige groeien nauwelijks steunsels en bij de ander moet je ze echt wel bijsnijden, want die beginnen na een paar weken alweer over de zool te groeien. Dat veranderd wel na een tijd moet ik zeggen. Maar neem de tijd dat ervoor nodig is en het zal je minder tijd kosten. Bekijk elk paard apart en ga niet uit van een bepaald bekapprogramma als was dit voor elk paard hetzelfde.
Het mooiste is je paard een keer in de zoveel tijd even te laten controleren.

Nick Altena schreef op woensdag 2 mei 2007, 21:55:


Als Natuurlijk Bekapper vindt ik dat het welzijn van het dier voorop moet staan. Dat is belangrijker dan wat dan ook. Een filosofie of zienswijze met daarbij behorende handelswijze mag dit niet in de weg staan.
Ik heb altijd hoeven verzorgd die niet beslagen zijn of worden beslagen. Het referentie punt is altijd het welzijn van het dier. Als een bepaalde methode niet werkt, dan moet je daar conclusies uit trekken en op zoek gaan naar een alternatief of verandering. Advies is daarom altijd belangrijk bij elk paard. Wil de eigenaar daarin tegemoet komen dan is dat ideaal. Echter blijft die bij het oude (dus niet betere condities voor het paard creeëren) dan werkt Natuurlijk Bekappen niet of nauwelijks. Daar ben ik dan ook eerlijk in. Er zijn minstens drie deelnemers bij het Natuurlijk Bekappen betrokken: a) de eigenaar/verzorger. b) de hoefverzorger c) het paard of liever gezegd, de natuur. Deze laatste zorgt voor het vormen van de hoef en het welzijn van het paard. De eerste twee vormen de situatie waarin dit ook kán. Dit maakt Natuurlijk Bekappen een concept van verzorging en geen tweemaandelijkse bekapbeurt omdat dat toch ook moet en adieu.
En hoefschoenen kunnen hierbij zeer van dienst zijn. IJzers lijkt mij geen optie, tenzij niet wordt voldaan aan de condities die de natuur vraagt.
Maar dat is meer een kwestie van wil, houding en verbeeldingsvermogen dan onvermogen.
Een logboekje bijhouden doe ik ook bij mijn klanten (vooral in het begin), want dan kun je het proces een beetje volgen. Het is bijna niet te onthouden hoe het in het begin was (dat is echt zo) en hoe het is geworden.
Onderweg kan je de behandeling/verzorging aanpassen aan de situatie.
Dat een bepaalde situatie alleen met een ijzer op te lossen is (ben ik nog niet tegengekomen) is verreweg een uitzondering dan regel.
Mocht dat echter het geval zijn dan ís dat zo op dat moment voor dat dier. Maar ik ben het nog niet tegengekomen, mits je het proces van het vormen van de ideale hoef begeleidt en op tijd kan ingrijpen. Beter eerst moeilijkheden oplossen met Natuurlijk Bekappen dan later moeilijkheden krijgen door onnatuurlijke hoefverzorging.

Mijn eigen fjorden kunnen nu over puntige stenen lopen zonder een spoortje van gevoeligheid eraan over te houden! Dat was 1 1/2 jaar geleden wel anders! In iedergeval wat betreft de oudere merrie die 8 jaar op ijzers heeft gestaan vroeger. Ik ben nu nog bezig de schimmels kwijt teraken die zich toen eens in de nagelgaten hebben genesteld. De nagelgaten zijn reeds lang vertrokken natuurlijk, maar de schimmel niet.
Ook hierbij worden nu successen geboekt. Waarbij de hoefwand behoorlijk hoger gesneden moest worden (niet de zool!). En hierbij kwamen onlangs de hoefschoenen weer mooi van pas. Ze liep als een trein voor de kar en na de rit gewoon weer lekker op blote voeten. AAAH, da's lekker!

Es schreef op maandag 11 juni 2007, 21:20:


Op de site www.natuurlijkbekapper.nl staan professionele bekappers. Het kan zijn dat er (nog) niet iemand op staat in Limburg. Maar als je de voorzitter maild of belt krijg je wel iemand daar uit de buurt. Ik weet dat er iemand is die lid wil worden van onze vereniging en in Valkenburg zit in ieder geval W. van Leeuw. Succes.

Es schreef op maandag 11 juni 2007, 21:20:


Op de site www.natuurlijkbekapper.nl staan professionele bekappers. Het kan zijn dat er (nog) niet iemand op staat in Limburg. Maar als je de voorzitter maild of belt krijg je wel iemand daar uit de buurt. Ik weet dat er iemand is die lid wil worden van onze vereniging en in Valkenburg zit in ieder geval W. van Leeuw. Succes.

Fred Emmerig schreef op donderdag 21 juni 2007, 23:12:


Oeps, Sorry, twee keer gepost. Ik weet ook niet hoe je het weer kan verwijderen.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 juni 2007, 23:13:


Als het paard geen druk kan hebben op de zool dan moeit je dat ook niet forceren en pijn laten lijden. Dat is het belangrijkste: Don't cause harm!
Maar zoek de oplossing eerst in de oorzaak. Waarom is de zool zo kwetsbaar en hoe kan ik die sterker maken. Dus zonder pijn te veroorzaken toch niet in de vicieuze cirkel terecht komen.
De zool is vaak gevoelig door een te slechte kwaliteit van het hoornweefsel en meestal een gedaald hoefbeen. Elke oneffenheid prikt als een "steentje in je schoen" tegen het gevoelige hoefbeen. Kneuzingen en hoefzweertjes achterlatend. Dat moet niet. Laat het paard veelvuldig zijn eigen beweging zoeken in een halfhard en harde ondergrond. Liefst afwisselend. Voorkom allemaal steentjes in het begin. De gelijkmatige druk van de grond op de zool laat de zool langzaamaan compacter en dikker worden. Zonder kneuzingen. De hoefwand zo dicht mogelijk de overgang naar de zool laten naderen. Dit voorkomt dat er flares ontstaan door verwijding van de witte lijn. En als die al wijd is, kan die terug groeien (van boven af) tot de gewenste dikte. (1,5 tot 2 mm). Ondertussen zal het steeds beter gaan met de zool. Het hoefbeen zal hoger in de hoefcapsule komen en een einde zal komen aan de gevoeligheid.
Dat dit een tijdje zal duren mag duidelijk zijn.
Drie zijn er voor nodig om dit te bereiken: A) de eigenaar/verzorger B) diegene die de hoeven verzorgt C) de Natuur.
A en B zorgen ervoor dat C haar werk gaat doen.
Mocht het met een buitenrit al te moeilijk zijn (en dat kan) dan zijn goede hoefschoenen een goede optie. Desnoods met een soort inlegzooltje (foam of gel) om toch de zool te ondersteunen bij het gaan.

Karin schreef op donderdag 23 augustus 2007, 18:47:


Het Natuurlijk Bekappen is dan ook geen beschermd begrip en iedereen kan zich in feite Natuurlijk Bekapper noemen. Om hieraan enige richtlijnen te geven is het goed dat de Vereniging van Natuurlijke Hoefbekappers is opgericht. Het is de bedoeling vakmanschap te verbeteren en te toetsen. Elke Natuurlijk Bekapper werkt toch wel op zijn eigen manier. Dat is ook zo bij Hoefsmeden en alle andere beroepsgroepen. Alleen een bepaalde richtlijn moet je volgen en daar niet drastisch met de pet naar gooien. Dan kan je beter anders heten.
Zelf ben ik ook toegetreden tot deze vakbroeders en onlangs doe ik er als studie (en ik wild dit meer verdiepen) de Hoeftorthopedie (Jochen Biernat) bij. Dit is ook in een hoefleer die de hoef terug wil laten groeien in de goede vorm. Oftewel de optimale hoef. Natuurlijk Bekappen is ontwikkeld in Amerika, maar hier in Europa zijn net zo goed die tendensen aanwezig en zeker de ervaring en kennis van de natuurlijke hoef.
Van hem heb ik een aantal interessante werk(en ziens)wijzen geleerd, die bij Natuurlijk Bekappen wat onderbelicht zijn. Zo leer je telkens meer en kun je het goed met elkaar combineren.
Je hebt 100 paarden, 400 hoeven en bij minimaal 80 hoeven moet je wel eens achter je oren krabben. Het blijft een geweldig en boeiend vak.