Karin schreef op donderdag 23 augustus 2007, 18:47:


Het Natuurlijk Bekappen is dan ook geen beschermd begrip en iedereen kan zich in feite Natuurlijk Bekapper noemen. Om hieraan enige richtlijnen te geven is het goed dat de Vereniging van Natuurlijke Hoefbekappers is opgericht. Het is de bedoeling vakmanschap te verbeteren en te toetsen. Elke Natuurlijk Bekapper werkt toch wel op zijn eigen manier. Dat is ook zo bij Hoefsmeden en alle andere beroepsgroepen. Alleen een bepaalde richtlijn moet je volgen en daar niet drastisch met de pet naar gooien. Dan kan je beter anders heten.
Zelf ben ik ook toegetreden tot deze vakbroeders en onlangs doe ik er als studie (en ik wild dit meer verdiepen) de Hoeftorthopedie (Jochen Biernat) bij. Dit is ook in een hoefleer die de hoef terug wil laten groeien in de goede vorm. Oftewel de optimale hoef. Natuurlijk Bekappen is ontwikkeld in Amerika, maar hier in Europa zijn net zo goed die tendensen aanwezig en zeker de ervaring en kennis van de natuurlijke hoef.
Van hem heb ik een aantal interessante werk(en ziens)wijzen geleerd, die bij Natuurlijk Bekappen wat onderbelicht zijn. Zo leer je telkens meer en kun je het goed met elkaar combineren.
Je hebt 100 paarden, 400 hoeven en bij minimaal 80 hoeven moet je wel eens achter je oren krabben. Het blijft een geweldig en boeiend vak.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 23 augustus 2007, 13:49:


Je bent een wonderbaarlijk man, ik begrijp echt geen jota meer van jou. Je bent paardenfluisteraar, psychiater ,diagnosesteller van ADHD en maakt alle discussie af met one liners, nu ben je ook weer helderziend want laat ik nu niet snappen wat je met je laatste one liner bedoelt. Ik dacht dat ik aardig goede communicatieve vaardigheden bezat en me redelijk in de bedoeling van wat er is geschreven kan verplaatsen, maar van jou begrijp ik echt geen jota. Terug naar de discussie dus waar het om gaat, hoe leren kinderen paardrijden en waar is dat wel of niet geoorloofd. En wie bepaalt dat. Eigen pony kan te hoog gegrepen zijn, maar als een manege of ponyclub ook niet mag tsja............De ponyclub van Okke is zeer paardgericht en kindgericht.

Es

Simon Lingbeek schreef op donderdag 23 augustus 2007, 14:15:


beetje (veel) weggeknipt.

Ik ben ook maar een buitenlander, dus wat jullie nou precies allemaal aan het doen zijn weet ik niet, en daar houd ik me dan ook buiten.

Wel is me op dit forum opgevallen dat in ieder geval 1 instantie er geheimzinnig wordt gedaan. Hans Arends heeft iets geleerd over weke straalkussens, maar vertikt het er verder op in te gaan. Is informatie voor alleen de ingewijden? Zodat jullie inderdaad de magische doos open kunnen trekken? Of wat en waarom?

Vooral waarom geen antwoord???? Op een vraag die herhaalde malen gesteld is.

Isabel

Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 20:33:


ik begrijp echt geen jota meer

Yep , dat was allang duidelijk. Maar ik ben geen van bovenstaande

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 23 augustus 2007, 20:59:


Duidelijke bijdrage weer in de discussie. terug naar de eerste vraag dan.
Waar kan of hoort een kind volgens jou te leren paard te rijden?
Volgens de normen hier op forum kan dat niet op een manege, maar mag een kind ook geen eigen pony, want stel je nou toch voor dat dat kind groeit en dat kind ontwikkelt zich, en doet niet meer wat papa of mama hem opleggen, maar dat kind wil de ruimte om zijn/haar eigen pad te kiezen? Heel legitiem trouwens van een kind het losmaken van de ouders en eigen verantwoordelijkeden en meningen ontwikkelen.

Es

Moniek schreef op donderdag 23 augustus 2007, 15:56:


Hoi Moniek,

Wij willen ons niet vastpinnen op 1 specifieke methodiek. Dus niet Ramey, LaPierre of wie dan ook. Wel hebben we een aantal gezamelijke uitgangspunten gedefinieerd.


Het bestuur is vorig jaar uitgebreid gecontroleerd door 2 Field Instructors van de AANHCP. De leden zijn vervolgens gecontroleerd door het bestuur. Inmiddels zijn de bestuursleden UKNHCP gecertificeerd.

Groet,
Simon

Isabel van der Made schreef op donderdag 23 augustus 2007, 20:38:


Enerzijds spreek je over Hans.. en anderzijds over "jullie". Ik snap echt niet wat ik te maken heb met een vraag aan Hans. Als Hans geen antwoord geeft, heb ik dan ineens een magische doos?
Dat is iets tussen Hans en de vragensteller. Daar hebben degene die jij met "jullie"aanspreekt niets mee te maken.

IK heb geen idee wat de vraag was en kan alleen maar zeggen dat als je een antwoord wil, je Hans het beste een mail kan sturen of hem bellen. Jullie kennen elkaar persoonlijk, dus lijkt me niet zo moeilijk. Ik kan in ieder geval niet voor Hans antwoorden.

Groet,
Simon

Simon Lingbeek schreef op donderdag 23 augustus 2007, 21:46:


Ik wil hem juist niet prive mailen, ik zou het leuk vinden als hij hier op het forum uitlegde wat hij bedoelde.

Bericht #17446

quote
Het is inderdaad veelal een gevolg van de eerste jaren van een paardenleven waar ze veelal op veel te zachte ondergrond worden gehouden. Als door die omstandigheden het straalkussen niet goed kan ontwikkelen wordt / blijft dat veelal een weeke massa. Dit veroorzaakt veel pijn in de hielen, en pads zijn niet direct een eerste oplossing. Ben de afgelopen week in de UK geweest, op de UKNHCP conferentie, en heb daar verschillende clinics gelopen, o.a. een disection clinic. Daar hadden we dergelijke weke straalkussens en we konden deze vergelijken met straalkussens van een goede kwaliteit. Je ziet dan gelijk het verschil in doorbloeding en wat het verder in de voeten doet.
Pads zijn bij weke straalkussens niet een eerste oplossing, maar pas in een later stadium. De juiste behandeling kan alleen worden bepaald na zorgvuldig onderzoek.

gr. Hans Arendse
Field Instructor UKNHCP
unquote

Hij schrijft onder de titel van de UKNHCP, dus vandaar de 'jullie', ik neem aan dat 'jullie' wel beschikking hebben over informatie betreffende dit zorgvuldig onderzoek en de daarop volgende juiste behandeling. En ik ben niet de enige die hier op dit forum er vragen over heeft gesteld, en geen antwoord heeft gekregen.

Isabel

Frans Veldman schreef op donderdag 23 augustus 2007, 15:25:


maar daar werkt het pers bericht wellicht aan mee

maar in de statuten staat als doel van de vereniging: paarden welzijn verbeteren middels natuulijk hoefonderhoud, en welke stroming maakt eigenlijk niet uit. ten slotte kunnen kunnen we veel leren van andere stromingen of visies.

Wat

objectiviteit is hoe je het interpreteert

maar een dialoog met het (voltallige) bestuur is misschien zinvoller.
gr mike

Isabel van der Made schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:00:


Zit me nu te bedenken dat de UKenz. waarschijnlijk niet hetzelfde is als jullie opgerichte vereniging.

Dan vraag ik aan jou persoonlijk, en niet als lid van de UKhuppeldepup, of jij het antwoord op de vraag: wat houdt dit zorgvuldig onderzoek en de behandeling in? weet.

Of is dat iets alleen field instructors mogen weten?

Isabel

Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 21:09:


Ik heb me eigenlijk altijd voorgesteld dat mijn kind zou leren rijden op Sieta. Zij is een iets te breed gebouwde new forest van 1,45. Ik ben zelf 1,63 en weeg 48kg dus pas nog prima op haar (overigens zou ze ook bij me blijven als ik te groot zou worden net als dat ze bij me blijft als ze niet meer gereden zou kunnen worden). Ook is ze met kinderen exta voorzichtig, dankzij of ondanks haar manege verleden. Maar goed, ik heb haar toevallig.. Als ik haar niet zou hebben of een ongeschikt paard zou hebben zou ik vragen of ze zou mogen beginnen leren rijden op een paard van pensioncollega's hier. Er zijn er genoeg die zonder zweep en sporen rijden en die ik bitloos mag lenen. Is alleen niet lang genoeg vol te houden omdat de eigenaar vaak zijn paard kwijt is, het niet meer ziet zitten en omdat ik toch vind dat je het beste op verschillende paarden kunt leren rijden.

Het sociale contact op een manege of pension is iets wat volwassenen vaak niet willen missen en zo geldt het voor kinderen natuurlijk ook. Ik vond ook niets leuker dan met vriendinnen op ponykamp en deel uitmaken van het carousselteam, toen ik nog jong was. Ideaal is het natuurlijk om je kind naar een soortgelijk iets als spirithorses te kunnen sturen om te leren rijden, jammer genoeg zijn er daar zo weinig van.
Ik was zondag met mn vriend naar egmond aan zee en reden daar langs een manege, waar ik zowaar alle paarden in paddocks en op de wei zag staan. Weet verder helemaal niets van die manege maar dacht, ach, dat is in ieder geval een begin.
Ik zou mijn kind niet op een manege willen. Zou er niet aan moeten denken dat er in de les dingen als 'je bent te zacht in je hand! TIK erbij! Rij 'm erdoor!' etc. gezegd zouden worden. En ik heb zelf genoeg verdriet gehad van alles wat ik op mijn manege zag.

Hmm.. toch maar een eigen pony kopen voor mijn kind mocht het budget het toelaten en er een goed plekje voor gevonden kon worden... ala haflinger, ijslander, fjord enz. Of een kleinere die dan zou mogen blijven, ik ben toch te emotioneel om een dier wat eenmaal van mij is weer te verkopen. En dan bitloos in de manege les (mocht er een instructrice aan mijn eisen voldoen) haha, dat zou toch wat zijn.. kleine kans dat je dat voor elkaar krijgt denk ik...

Ik vind het heel moeilijk. Ben blij dat ik Sieta heb zodat mijn toekomstige kind op haar kan leren rijden

Isabel van der Made schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:07:


En, Simon, snap je dat een dergelijk bericht van Hans ergernis opwekt, als er na herhaaldelijk verzoek tot uitleg, domweg geen enkele reactie komt?

Misschien iets om over na te denken?

Isabel