e m kraak schreef op vrijdag 26 januari 2007, 19:06:


Dat gevaar zit in alles. NB is niet zomaar het overtollige van de hoef af kappen en dat is het. Al is het op een bepaalde manier. Nee, NB is voor mij, en dat vertel ik ook aan diegene waarvan ik het paard ga bekappen, NB is een concept van verzorging. Hierin zijn inbegrepen de hoefverzorging, huisvesting en vooral niet te vergeten de voeding. Toch zijn er maar weinigen die hieraan ook gehoor geven en na een tijdje zie je ze dan ook weer verdwijnen naar een traditionele hoefsmid. Jammer, maar je kunt het niet forceren. Misschien dat ze later denken, hè, de hoeven zagen er toen toch wel mooi uit. En gaat er een lampje branden. Nu vraag ik de mensen nadrukkelijk wat ze willen en waarom. Alles optimaal is teveel gevraagd in ons natte kikkerlandje (nu helemaal in deze natte winter), maar als eenmaal de wens en het bewustzijn daar is, dan is er een kans dat er iets veranderd. Eerder niet.
Wat de steunsels betreft in een eerder stukje. Dat is bij elk paard weer anders. Sommige groeien nauwelijks steunsels en bij de ander moet je ze echt wel bijsnijden, want die beginnen na een paar weken alweer over de zool te groeien. Dat veranderd wel na een tijd moet ik zeggen. Maar neem de tijd dat ervoor nodig is en het zal je minder tijd kosten. Bekijk elk paard apart en ga niet uit van een bepaald bekapprogramma als was dit voor elk paard hetzelfde.
Het mooiste is je paard een keer in de zoveel tijd even te laten controleren.

Nick Altena schreef op woensdag 2 mei 2007, 21:55:


Als Natuurlijk Bekapper vindt ik dat het welzijn van het dier voorop moet staan. Dat is belangrijker dan wat dan ook. Een filosofie of zienswijze met daarbij behorende handelswijze mag dit niet in de weg staan.
Ik heb altijd hoeven verzorgd die niet beslagen zijn of worden beslagen. Het referentie punt is altijd het welzijn van het dier. Als een bepaalde methode niet werkt, dan moet je daar conclusies uit trekken en op zoek gaan naar een alternatief of verandering. Advies is daarom altijd belangrijk bij elk paard. Wil de eigenaar daarin tegemoet komen dan is dat ideaal. Echter blijft die bij het oude (dus niet betere condities voor het paard creeëren) dan werkt Natuurlijk Bekappen niet of nauwelijks. Daar ben ik dan ook eerlijk in. Er zijn minstens drie deelnemers bij het Natuurlijk Bekappen betrokken: a) de eigenaar/verzorger. b) de hoefverzorger c) het paard of liever gezegd, de natuur. Deze laatste zorgt voor het vormen van de hoef en het welzijn van het paard. De eerste twee vormen de situatie waarin dit ook kán. Dit maakt Natuurlijk Bekappen een concept van verzorging en geen tweemaandelijkse bekapbeurt omdat dat toch ook moet en adieu.
En hoefschoenen kunnen hierbij zeer van dienst zijn. IJzers lijkt mij geen optie, tenzij niet wordt voldaan aan de condities die de natuur vraagt.
Maar dat is meer een kwestie van wil, houding en verbeeldingsvermogen dan onvermogen.
Een logboekje bijhouden doe ik ook bij mijn klanten (vooral in het begin), want dan kun je het proces een beetje volgen. Het is bijna niet te onthouden hoe het in het begin was (dat is echt zo) en hoe het is geworden.
Onderweg kan je de behandeling/verzorging aanpassen aan de situatie.
Dat een bepaalde situatie alleen met een ijzer op te lossen is (ben ik nog niet tegengekomen) is verreweg een uitzondering dan regel.
Mocht dat echter het geval zijn dan ís dat zo op dat moment voor dat dier. Maar ik ben het nog niet tegengekomen, mits je het proces van het vormen van de ideale hoef begeleidt en op tijd kan ingrijpen. Beter eerst moeilijkheden oplossen met Natuurlijk Bekappen dan later moeilijkheden krijgen door onnatuurlijke hoefverzorging.

Mijn eigen fjorden kunnen nu over puntige stenen lopen zonder een spoortje van gevoeligheid eraan over te houden! Dat was 1 1/2 jaar geleden wel anders! In iedergeval wat betreft de oudere merrie die 8 jaar op ijzers heeft gestaan vroeger. Ik ben nu nog bezig de schimmels kwijt teraken die zich toen eens in de nagelgaten hebben genesteld. De nagelgaten zijn reeds lang vertrokken natuurlijk, maar de schimmel niet.
Ook hierbij worden nu successen geboekt. Waarbij de hoefwand behoorlijk hoger gesneden moest worden (niet de zool!). En hierbij kwamen onlangs de hoefschoenen weer mooi van pas. Ze liep als een trein voor de kar en na de rit gewoon weer lekker op blote voeten. AAAH, da's lekker!

Es schreef op maandag 11 juni 2007, 21:20:


Op de site www.natuurlijkbekapper.nl staan professionele bekappers. Het kan zijn dat er (nog) niet iemand op staat in Limburg. Maar als je de voorzitter maild of belt krijg je wel iemand daar uit de buurt. Ik weet dat er iemand is die lid wil worden van onze vereniging en in Valkenburg zit in ieder geval W. van Leeuw. Succes.

Es schreef op maandag 11 juni 2007, 21:20:


Op de site www.natuurlijkbekapper.nl staan professionele bekappers. Het kan zijn dat er (nog) niet iemand op staat in Limburg. Maar als je de voorzitter maild of belt krijg je wel iemand daar uit de buurt. Ik weet dat er iemand is die lid wil worden van onze vereniging en in Valkenburg zit in ieder geval W. van Leeuw. Succes.

Fred Emmerig schreef op donderdag 21 juni 2007, 23:12:


Oeps, Sorry, twee keer gepost. Ik weet ook niet hoe je het weer kan verwijderen.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 juni 2007, 23:13:


Als het paard geen druk kan hebben op de zool dan moeit je dat ook niet forceren en pijn laten lijden. Dat is het belangrijkste: Don't cause harm!
Maar zoek de oplossing eerst in de oorzaak. Waarom is de zool zo kwetsbaar en hoe kan ik die sterker maken. Dus zonder pijn te veroorzaken toch niet in de vicieuze cirkel terecht komen.
De zool is vaak gevoelig door een te slechte kwaliteit van het hoornweefsel en meestal een gedaald hoefbeen. Elke oneffenheid prikt als een "steentje in je schoen" tegen het gevoelige hoefbeen. Kneuzingen en hoefzweertjes achterlatend. Dat moet niet. Laat het paard veelvuldig zijn eigen beweging zoeken in een halfhard en harde ondergrond. Liefst afwisselend. Voorkom allemaal steentjes in het begin. De gelijkmatige druk van de grond op de zool laat de zool langzaamaan compacter en dikker worden. Zonder kneuzingen. De hoefwand zo dicht mogelijk de overgang naar de zool laten naderen. Dit voorkomt dat er flares ontstaan door verwijding van de witte lijn. En als die al wijd is, kan die terug groeien (van boven af) tot de gewenste dikte. (1,5 tot 2 mm). Ondertussen zal het steeds beter gaan met de zool. Het hoefbeen zal hoger in de hoefcapsule komen en een einde zal komen aan de gevoeligheid.
Dat dit een tijdje zal duren mag duidelijk zijn.
Drie zijn er voor nodig om dit te bereiken: A) de eigenaar/verzorger B) diegene die de hoeven verzorgt C) de Natuur.
A en B zorgen ervoor dat C haar werk gaat doen.
Mocht het met een buitenrit al te moeilijk zijn (en dat kan) dan zijn goede hoefschoenen een goede optie. Desnoods met een soort inlegzooltje (foam of gel) om toch de zool te ondersteunen bij het gaan.

Karin schreef op donderdag 23 augustus 2007, 18:47:


Het Natuurlijk Bekappen is dan ook geen beschermd begrip en iedereen kan zich in feite Natuurlijk Bekapper noemen. Om hieraan enige richtlijnen te geven is het goed dat de Vereniging van Natuurlijke Hoefbekappers is opgericht. Het is de bedoeling vakmanschap te verbeteren en te toetsen. Elke Natuurlijk Bekapper werkt toch wel op zijn eigen manier. Dat is ook zo bij Hoefsmeden en alle andere beroepsgroepen. Alleen een bepaalde richtlijn moet je volgen en daar niet drastisch met de pet naar gooien. Dan kan je beter anders heten.
Zelf ben ik ook toegetreden tot deze vakbroeders en onlangs doe ik er als studie (en ik wild dit meer verdiepen) de Hoeftorthopedie (Jochen Biernat) bij. Dit is ook in een hoefleer die de hoef terug wil laten groeien in de goede vorm. Oftewel de optimale hoef. Natuurlijk Bekappen is ontwikkeld in Amerika, maar hier in Europa zijn net zo goed die tendensen aanwezig en zeker de ervaring en kennis van de natuurlijke hoef.
Van hem heb ik een aantal interessante werk(en ziens)wijzen geleerd, die bij Natuurlijk Bekappen wat onderbelicht zijn. Zo leer je telkens meer en kun je het goed met elkaar combineren.
Je hebt 100 paarden, 400 hoeven en bij minimaal 80 hoeven moet je wel eens achter je oren krabben. Het blijft een geweldig en boeiend vak.