eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 juni 2007, 23:13:


Als het paard geen druk kan hebben op de zool dan moeit je dat ook niet forceren en pijn laten lijden. Dat is het belangrijkste: Don't cause harm!
Maar zoek de oplossing eerst in de oorzaak. Waarom is de zool zo kwetsbaar en hoe kan ik die sterker maken. Dus zonder pijn te veroorzaken toch niet in de vicieuze cirkel terecht komen.
De zool is vaak gevoelig door een te slechte kwaliteit van het hoornweefsel en meestal een gedaald hoefbeen. Elke oneffenheid prikt als een "steentje in je schoen" tegen het gevoelige hoefbeen. Kneuzingen en hoefzweertjes achterlatend. Dat moet niet. Laat het paard veelvuldig zijn eigen beweging zoeken in een halfhard en harde ondergrond. Liefst afwisselend. Voorkom allemaal steentjes in het begin. De gelijkmatige druk van de grond op de zool laat de zool langzaamaan compacter en dikker worden. Zonder kneuzingen. De hoefwand zo dicht mogelijk de overgang naar de zool laten naderen. Dit voorkomt dat er flares ontstaan door verwijding van de witte lijn. En als die al wijd is, kan die terug groeien (van boven af) tot de gewenste dikte. (1,5 tot 2 mm). Ondertussen zal het steeds beter gaan met de zool. Het hoefbeen zal hoger in de hoefcapsule komen en een einde zal komen aan de gevoeligheid.
Dat dit een tijdje zal duren mag duidelijk zijn.
Drie zijn er voor nodig om dit te bereiken: A) de eigenaar/verzorger B) diegene die de hoeven verzorgt C) de Natuur.
A en B zorgen ervoor dat C haar werk gaat doen.
Mocht het met een buitenrit al te moeilijk zijn (en dat kan) dan zijn goede hoefschoenen een goede optie. Desnoods met een soort inlegzooltje (foam of gel) om toch de zool te ondersteunen bij het gaan.