Ik lees al een hele tijd dat verhaal over die neusriemen mee

Als een neusriem dan zoveel verschil zou uitmaken, en zo hard zou inwerken, waarom merk ik dan eigenlijk helemaal geen verschil als ik met een enkele neusriem, een dubbele neusriem, of helemaal zonder neusriem rijd?

In het begin dat ik paardreed reed ik met een dubbele neusriem (leek wel op een mexicaanse). Op aanraden van een ander zat die ook nog vrij strak (anders zou hij het "bit kunnen vastpakken"). In het begin deed ik dat dan ook maar, maar al snel vond ik dat een beetje overdreven, dus dat ging al snel 1 a 2 gaatjes losser, en heb nooit gemerkt dat hij het bit daardoor ging vastpakken dus ik liet het zo. Op een gegeven moment was het dunne riempje dat onder het bit doorging doorgesleten, en het brak. Omdat ik even geen tijd had om meteen een nieuwe te halen, liet ik het er af ... en merkte eigenlijk weer helemaal geen verschil. Vandaar dat ik dat er afgelaten heb. Ik hield dan nog de vrij hoge brede neusriem over. En dat reed ook prima.

Wat later kreeg ik een Parelli hoofdstel. Dat heeft helemaal geen neusriem (wel een bit). Eigenlijk merkte ik tussen wel of geen neusriem het verschil ook helemaal niet (behalve dan dat ik zonder mooier vind). Tegenwoordig gebruik ik dat hoofdstel alleen nog maar als ik echt wat meer wil doen met dressuur, want dan vind ik een bit wat fijner qua communicatie. Normaal gesproken vind ik een halster makkelijker rijden.

Wie heeft er WEL echt wat van gemerkt, in de praktijk, dat het verschil maakt met of zonder neusriem? Hoe merk je dan dat die neusriem scherp inwerkt? En uuuh ... is dat wel ECHT zo? Merk je dan b.v. dat je'm MET neusriem beter aan de teugel rijdt met dressuur en dat dat zonder niet lukt? Of dat hij "beter luistert"? Ik heb er eerlijk zelf dus nooit wat van gemerkt. het lijkt mij eigenlijk dat die dubbele riem wat handiger is als je het bit goed op z'n plaats wilt houden maar een ander nut zie ik er eigenlijk niet van. Ik heb het zelf dus ook nooit als "zielig" ervaren, en zo zie ik het nu nog steeds niet, juist omdat ik er niets van gemerkt heb toen ik het ding uiteindelijk wegliet.

(toch lees je het overal wel, die termen als "werkt scherp in" en dergelijke).

Hans van Keeken schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 19:03:
&&&&&&&&&&&&&&&
Haha, ja, daar kan ik me wat bij voorstellen.

Mijn ruin gedraagt zich ook weleens zo, als ik te veel met hem doe naar zijn zin, raakt hij ongeinteresseerd, en als hij weg gaat wandelen als ik hem kom halen, weet ik dat ik hem beter een weekje met rust moet laten .

Kom ik eens wat minder met hem doen, dan zie je dat zijn enthousiasme groter blijft. Een leuk gemiddelde voor ons allebei is 3 x per week. Vaker vindt meneer niet zo nodig. Ik speel daar zelf ook wel op in, door eens niets te gaan doen, maar gewoon in de bak te blijven en een beetje te kroelen en te knuffelen, en iets te doen wat niet prestatiegericht is, een beetje rondwandelen met z'n twee en een wortel eten.

Maar goed, ik heb mijn paard (anders dan jou denk ik) niet om echt serieus mee te trainen, ik vind het wel belangrijk dat hij goed in conditie blijft, dus minimaal 1 liever nog 2 x per week gingen we wel het bos in een flink eind draven/galopperen (nu even niet, tot hij voor de kar kan). Maar de rest van de tijd is puur voor de lol wat dingetjes doen.

Wat wel erg leuk is, als ik naar zijn zin te weinig langskom, laat hij dat ook wel merken, komt dan meteen wel aanwandelen als hij me ziet, en eist me meteen helemaal op (de andere paarden worden dan beleefd gesommeerd om op te d***). Hij gaat tegenwoordig ook met een goed humeur en graag mee het bos in (maar als hij kiezen kon, bleef hij toch nog liever thuis .

Och nou ja, zo leidt het zichzelf wel in goede banen. Juist omdat ik hem puur recreatief rijdt, houd ik er wel erg rekening mee dat hij't allemaal wel een beetje interessant blijft vinden, en niet denkt "oh nee he, heb je haar alWEER!"

Ik hoop dat hij het kar-rijden echt leuk kan leren vinden dan gaan we straks weer lekker de hort op!

Trudy schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 19:11:

****************
Maar je kunt het toch ook gewoon lekker op je eigen manier doen, als je je daar goed bij voelt? Dat is juist het fijne.

Ik doe dat dus ook. Maar ik rijd dus soms wel met bit maarrrrr ik weet echt zeker dat mijn paard er geen hekel aan heeft. Ik weet hij vertrouwt mij, hij vertrouwt mijn hand, en vertrouwt dus ook het bit als ik het eens gebruik, dat merk je aan alles, aan zijn hele houding, en geloof me ik ken mijn paard goed en voel heel goed wat hij denkt en bedoelt. Zou hij dat niet zo duidelijk tonen, dan zou ik het denk ik niet op die manier gebruiken, ik zie het als een middel om signalen door te geven (het bit) NIET als werktuig om iets af te dwingen.

En juist die subtiele communicatie, daar geniet ik dan vreselijk van, zoooo zacht, zo fijntjes. Nee, ik kan dat echt geen martelen noemen. En als ik dan mijn paardje zie, de oortjes naar me toe, helemaal in gedachten, de rug ontspannen en ik zit daar helemaal zacht en relaxed op te wiegen, .... nee, dan is een bit niet iets ergs, dan is het iets om mee te praten, eerder te vergelijken met het speentje van een baby dan met een muilkorf van ijzerdraad. Mijn paard vindt het leuk om dressuur te doen (we doen niet van die ingewikkelde dingen trouwens), hij is trots op z'n handigheid en is trots als hij iets goed doet. Met een bit maak ik het voor hem ook makkelijker, want met alleen een halster is het minder makkelijk om signalen door te geven en begrijpt hij het niet meteen. Het is gewoon leuk om af en toe eens te doen samen.

Soms vind ik het zo jammer dat je zo op het gebruik van een bit afgeeft. Ik begrijp wel dat je het ziet als iets dat niet nodig is, en iets dat soms misbruikt wordt (daar ben ik het mee eens). Je hebt een bit ook niet per se nodig. Maar soms is het best heel prettig om mee te werken. En niet eens alleen voor de ruiter, maar ook voor het paard, die de ruiter graag wil volgen.

Ivanhoe schreef op Fri, 04 Feb 2005 19:00:23:

************
Ja, met een clubje naar buiten is natuurlijk ook "binnen de kudde". Daar ging ik even teveel van mezelf uit, want ik rijd altijd alleen.


*************
Ja, dat bedoelde ik. Dan gaan ze door het harde lopen juist NOG harder lopen.

wij bouwen de galop langzaam op en
***********
dan is't helemaal goed toch?

Karin schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 19:30:
************
Ok, dus je bedoelt, met een neusriem laat hij merken dat hij dat niet prettig vindt. In de post van Marianne begrijp ik dat de neusriem scherper inwerkt, als het paard z'n mond opendoet, omdat dan de neus een douw krijgt.

Ik weet trouwens niet of Torop met z'n mond open loopt als we met bit rijden. Zou ik eens op moeten letten als we dat weer eens doen.

******************
Nee, dat lijkt me ook wel errug fout ja. Maar eerlijk gezegd dacht ik eerst dus dat het daarvoor was, dat 2de riempje, om het bit op z'n plaats te houden.

Trudy schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 20:01:


****************
Heb je het nu tegen mij eigenlijk? Ik kan dat niet helemaal uit je posts opmaken.

Net als jij kies ik voor m'n eigen manier. En luister naar mijn paard (Torop by the way). Soms moet ik hem over een drempel heen helpen. Soms doen we zijn zin (zoveel mogelijk trouwens), soms de mijne. We zijn wel een team, dat is zeker.

Je zou moeten zien hoe hij nu is vergeleken bij vroeger. Zo vol vertrouwen. Kom anders eens langs en oordeel dan naar wat je ziet, en niet naar hoe je mijn post interpreteert. Want het lijkt alsof je alleen maar leest wat je wilt lezen. Het komt een beetje vastgeroest over eigenlijk, alsof je't woord "bit" ziet en hop, je slaat op tilt. Nergens voor nodig. Bovendien, 95% van de tijd rijd ik zonder bit.

Trudy schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 21:05:

***********

Oh, nou ja, ook goed hoor.
Wat je wil

Even vriendelijke groeten

Frouk

Nu ik hier toch weer aan't posten ben (voor zolang het duurt), heb ik nog een simpel vraagje.

Vandaag komt dus ons veulentje, Neleke, erbij. Ik wil even zo min mogelijk aan haar voer veranderen, zodat de overgang wat geleidelijk gaat naar het gewone voer.

Weet iemand toevallig wat een normale hoeveelheid GEWELDE bietenpulp is om per dag te voeren? Ik heb dus maar een zak gehaald om dat nog een paar weken te blijven voeren, maar heb geen idee van de hoeveelheid: een halve 10 liter emmer per keer? Of is dat veel te veel?

Verder heb ik in de zoekfunctie zitten zoeken op granen. N.a. daarvan een paar vragen:

Torop krijgt op onze stal een klein beetje brok, een deel gerst en paardenkuil en hooi. Dat bevalt me eigenlijk wel goed. Hij krijgt vergeleken bij de andere paarden weinig brok/gerst maar ik blijf daarvan wel wat bijvoeren. Want alleen hooi of kuil vind ik net wat te eenzijdig , Nu wil ik eigenlijk liever ipv gerst een wat gevarieerdere granenmix gaan voeren (daar kwam dus wat uit de zoekfunctie rollen). Ik weet dat je gerst en haver, en evt. mais aan je paard kunt voeren. Maar wat zijn de andere soorten dan die geschikt zijn voor paarden als bijvoer? Nog een rare: hoe zit het met gekookte rijst , ik had het een keertje bij me, en liet hem wat proeven. Blijkbaar vindt hij zelf dat het erg goed voor hem is , want hij was er meteen dol op! Van mij mag hij natuurlijk wel een bolletje, maar voor ik het hem vaker ga geven, wou'k eerst even weten of iemand weet of het kwaad kan als lekkernijtje tussendoor. Weet iemand dat?

NB als e.e.a. niet natuurlijk genoeg is om hier te beantwoorden, dan mag't van mij natuurlijk ook per prive-mail . De hele discussie over al of niet granen, de hele plant en dergelijke heb ik gelezen, dat hoeven we dus niet nog eens over te doen denk ik.

Trudy schreef op vrijdag, 4 februari 2005, 21:05:

***************
Trudy, laat b.v. als je reageert een klein stukje laten staan van datgene waar je op reageert, anders weet toch geen mens wat en wie je bedoelt, je tiept dan wel van alles maar het is moeilijk te volgen. En iedereen maar raden, voor wie is het en waarom? Als er dingen tussenstaan als *$&#^^#^^ o.i.d., tsja, dan snap ik er persoonlijk al snel niets meer van. En dan denk ik al snel, nou ja lamaar, ik vindtut wel best Truud. Als je weer zo om je heen loopt te maaien dan ga'k maar weer'es wat anders doen. Maar voor anderen begin ik het dan wel pijnlijk lullig te vinden.

(ik kan me niet voorstellen dat je ook bedoelt hoe het overkomt, dus vraag me af of je zelf eigenlijk wel in de gaten hebt HOE het overkomt).

Kijk iedereen maakt weles een foutje.

Maar tis zeker nie zo dat met jou geen rekening gehouden wordt en dat weet je zelf ook wel. Ik ben misschien geen vaste forum-schrijver, maar wel een vaste lezer. En heb genoeg meegelezen om te weten dat er veel meeleven, vragen en antwoorden jouw kant op gegaan zijn.

Marianne schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 8:18:
***************
Ja, 'k ben nu eenmaal een vroege vogel
Neleke is nu bijna een jaar. En ze is - schat ik - iets van 1.40 hoog nu. Ze ziet er eerlijk gezegd niet uit, verfromfraaid en vies, de veulens krijgen daar erg weinig beweging (ze komt van een paardenmelkerij) en juist heel veel te eten. Niet ideaal dus. En je kunt dus ook goed zien dat ze niet echt in super conditie is. Veel te weinig spieren en veel teveel buik.

***************
Ja, ik had ook begrepen dat het vooral vulling is. Maar ze krijgen daar ZOveel te eten en van alles door elkaar, dat het onmogelijk te zeggen is, hoeveel ze er nu per dag van eet. Ze krijgen brok, maispulp, maiskuil (als ik het goed begrepen heb), kuil, hooi, bieten, wortels, en dan daarnaast nog een of ander mengsel van vlokken. Ik kan er niet aan beginnen om al die verschillende spullen te voeren (ik voer niet elke dag zelf), maar omdat onze voederzaak het had, heb ik wel bietenpulp gekocht, wortels, ze krijgt een gewoon handje bix, daar is ze denk ik nu wel oud genoeg voor en wat granen en havermout daarbij in plaats van het vlokkenmengsel. Maispulp kon ik niet krijgen. Eigenlijk vind ik dat ook niet zo goed voor veulens. Voorlopig voer ik haar die spullen dan maar extra, in elk geval nog een paar weken.

*************
Ja inderdaad, gevoelsmatig zeg ik ook van "nou, liever niet". Maar Torop zei zo gretig "JA JA JA!" en die is normaal niet zo "vreterig". Dus vandaar dat ik even nieuwsgierig was naar of er wel meer paarden waren die gekookte rijst kregen en of dat kan. Nou ja, ik houd het dan maar bij af en toe een klein handje, gewoon als traktatie. Hij eet ook graag eikebladeren, eikeschors en klimop (dat laatste mag hij van mij niet, het eerste mondjesmaat). Hij zal wel een gekke smaak hebben. Zodra hij om stokjes bij de witte rijst gaat vragen ga'k me echt zorgen maken


*****************
Misschien toch eerst maar een zak veulenbrok kopen dan. Ik zit er ook een beetje mee in m'n maag, juist omdat ik iemand anders moet laten voeren. En eigenlijk weet ik dus niet zo goed hoe je zo'n mammoetje het beste gezond groot krijgt. Veel mais-spullen lijkt me niet goed voor de botten. Ik wil haar dus uiteindelijk vooral VEEL hooi geven en wat kleine aanvullingen erbij, maar het is dan erg lastig dat de andere paarden lang niet zoveel krijgen, ze moet dan apart staan en aangezien ze hartstikke schuw is, levert dat nogal wat gefronste wenkbrauwen op (hoe krijgen ze haar apart snap je). Ik heb dat er toch doorgedrukt en afgesproken dat ik zelf kom helpen haar apart te zetten, zodat ze rustig haar extra hooi kan opeten. Dat hooi heb ik zelf maar gekocht, dan krijg ik daar ook geen gezeur over (over de kosten). Ik denk anders niet dat ze genoeg binnenkrijgt, het land is bijna kaal, daar zit al niets meer in. Maar dat houdt dus wel in dat we er dan 2x per dag naar toe moeten, en eigenlijk kan dat niet (we hebben allebei ploegendienst).

***************
Gaan we proberen! Maar ze zal straks best gestresst zijn na die hele lange rit uit Belgie.

Trudy schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:22:

******************
Ik dacht al dat je't niet zo bedoelde.
Nu snap ik het wat beter (maar leg je't ook een stuk duidelijker uit).

Frouk

e m kraak schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:13:
(in reactie op ...)

(schreef Egon dus)
****************
Hier wou'k graag even op reageren!
Sinds ik met die koetstraining bezig ben met m'n Toroppie, moet ik echt eerlijk zeggen (constateren) dat clickeren bij hem beter werkt dan desensibiliseren.

Met desensibiliseren bereik je weliswaar dat je paard het toelaat en dat het hem uiteindelijk niets meer zal interesseren. Maar dat is dan ook alles. Je leert hem a.h.w. om op bevel niet meer bang te zijn. Dat is me eigenlijk nooit bevallen aan het Parelli systeem. Echt desensibiliseren op die manier deed ik dus ook nooit zo uitgesproken. Ik gebruikte eigenlijk meer onze vertrouwensband, en daarbij ook wel de fases van Parelli maar verder niet. Dat werkte overigens voor ons wel heel goed en het heeft ook altijd onze band versterkt.

Nu werk ik met clickeren om hem minder bang te maken. En het effect DAARVAN is, dat hij nieuwsgierig wordt naar iets nieuws. Je ziet hem denken "en als ik dat nou es aanraak?". Of ... "als ik er nu eens met m'n hoef op klop?". Hij loopt er nu ZELF op af en kijkt wat hij er mee kan doen.

Ik vind dat zelf dus veeeeeel prettiger werken om een van nature angstig, en afstandelijk paard minder angstig te maken. Het werkt echt goed en hij wordt er op een heel positieve manier dapperder van.

Ik hou het erin dus!

Marianne schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 10:50:
*********************

Bedankt voor alle links, Marianne en anderen. Ik heb wel voor DRIE weekenden leesvoer denk ik! Ik ga me er eens wat verder in verdiepen.

Over die bietenpulp (weet niet meer wie het zei): zo vies ruikt het eigenlijk niet. Het zijn korrels die heel erg uitzetten als je er water bij doet. Het wordt dan een neutraal ruikend kruimig goedje, dat ze zo te zien best lekker vinden. Torop vond het ook wel aardig, maar vindt zo te zien gerst lekkerder. NB bietenpulp niet te verwarren met suikerbieten, bietenpulp is van voederbieten dacht ik.

Neleke is inmiddels gearriveerd, zal op een ander tijdstip wat foto's plaatsen. Tis een schatje, en alles is eigenlijk helemaal okay gegaan!

Frouk

Tycho schreef op zondag, 6 februari 2005, 1:16:
*****************
Ik snap wel wat je bedoelt eigenlijk. En had hetzelfde kunnen denken.
Maar nu ik het zelf een tijdje gebruik, en zie wat het met m'n paard doet, heb ik er wel meer waardering voor gekregen. 'k Weet niet of je m'n vorige post "angstvrij paard" gelezen had, over clickeren, daar stond het eigenlijk al in. Ik krijg zeker geen gefrustreerd paard maar een nieuwsgieriger en dapperder paard. Zijn reactie was in elk geval zo positief dat ik het clickeren er bij enge dingen in houdt. Ik doe dat overigens zonder echte clicker ik fluit gewoon even. Nu hij het fluitje snapt is de voerbeloning vaak niet eens meer nodig. Het gaat hem er blijkbaar vooral om te weten dat hij't goed had.

*****************
Ja dus, hij vindt het echt een uitdaging.
Maar ik weet niet of dat voor elk paard opgaat.

Ik clicker lang niet met alles, daar heb ik niet zo'n zin in, maar gebruik het wel steeds meer om hem te helpen angst voor nieuwe dingen te overwinnen.

Tycho schreef op zondag, 6 februari 2005, 13:40:
****************
Tsja .... daar blijf ik ook bij .

Stop me als het te lang wordt ......

Het duurde even voor Torop in de gaten had waar het bij clickeren om draaide. Nu hij het principe, of zo je wilt "het concept" snapt, zie je dat hij het spel zich helemaal eigen maakt. Dat ging niet zomaar, in het begin reageerde hij nog heel mechanisch-braaf, ik gooide een bal weg, stuurde hem er naartoe, en hij hobbelde er braaf heen en raakte het ding aan, waarna hij onverstoorbaar bleef staan kijken, ogenschijnlijk onaangedaan. Het enthousiasme straalde eraf zogezegd (maar niet heus). Het ging hem er in het begin nog heel erg om dat hij begreep wat ik vroeg en dat hij het dan deed. Op het moment dat hij zag dat hij't goed geraden had, was hij alweer tevreden. Ook de beloning maakt hem de pis niet lauw hahaha, hij neemt dat waardig in ontvangst maar trekt er een hoofd bij van "och, 't had niet gehoeven hoor, ik snapte het zo ook wel".

Pas een tijd later toen ik wat meer ging vragen, begon hij't echt interessant te vinden, EIGENLIJK pas toen ik hem ging vragen, ja, nu ben jij aan de beurt, verzin nou ZELF eens wat leuks beessie? Waarom moet IK alles voorkauwen, je kunt toch zelf ook wel wat bedenken? Toen hij in de gaten kreeg dat hij inderdaad zelf met dingen kon komen, toen werd hij pas echt wakker. Want toen moest hij actief gaan nadenken. Daarmee was de interesse echt gewekt en begon hij steeds meer op onderzoek te gaan.

Vroeger zette ik 4 emmers neer en dan rende hij snorkend naar de andere kant van de bak, boeh eng! Nu zie je hem kijken, oh wacht eens even, daar kan ik vast wel wat mee? En hij wandelt er naartoe, gaat ze eerst maar eens aanraken, knabbelt eraan, wandelt ertussendoor en komt zelfs op het idee (dat hebben we ooit met Parelli gedaan als oefening) om er maar eens achteruit doorheen te gaan (dat was wel lachen, je had zijn gezicht moeten zien!!!). Of hij loopt tot in het vierkant en blijft dan staan, en kijkt mij verwachtingsvol aan met een hoofd van "wat vind je hier eigenlijk van?". Als hij iets doet wat ik vraag, maar ook voor elk nieuw initiatief, krijgt hij van mij een fluitje en een brokje. Laatst ging hij op een emmer staan dansen, tsja, daar was ik wat minder enthousiast over, hahaha, maar afkeuren doe ik het niet. Ook daar kreeg hij een brokje voor en dan neem ik het even over en laat hem op commando een paar dingen doen, totdat hij weer wat anders gaat bedenken.

Je kunt dat doen zoals en ook sturen zoals je zelf wilt natuurlijk. Ik gebruik het eigenlijk alleen voor't overwinnen van angst, dus ik vind alles geweldig wat hij bedenkt, of hij nu gaat kopjeduikelen of ze alleen maar aanraakt, alles wat hij verzint draagt ertoe bij dat die emmers hem interesseren en er dus niet bang meer voor is. En dat is voor mij het belangrijkste. Ik leg minder de nadruk op dat hij precies een commando uitvoert. Ik doe wel dat als ik een commando geef, ik pas fluit als hij het ook uitvoert (ook al bedenkt hij in de tussentijd 10 nieuwe dingen). En als ik "nee" zeg, moet hij stoppen. Dat laatste doet hij ook erg braaf, maar ik hoef het bijna nooit te gebruiken. Tis maar net wat je wilt.

Ik vind het zelf erg grappig om te zien hoe het werkt. Eerst vond ik het een heel gedoe, want je moet het wel heel precies uitvoeren en timen, en het duurt soms lang voor het paard het echt VAT.

Ik geniet er ook echt van dat mijn paard er zo van opknapt. Hij's toch een beetje een beest dat in het verleden vooral geleerd heeft om stoicijns en zonder al teveel interesse de wereld in te kijken en risico's te vermijden. Hij was bijna niet tot spelen te bewegen, hij nam altijd zo'n houding aan van "Dit was de bedoeling? Okay als je dan nu tevreden bent, stop dan a.u.b. aan m'n kop te zeuren en laten we gezellig hooi gaan eten". Ook bij Parelli spelletjes kreeg ik die reactie, het werd er een heel braaf paard van hoor, heel beleefd en werkte ook goed mee. Hij vond het een kwestie van eer blijkbaar om z'n "werk" goed te doen, maar het bleef "werk".

Nu is hij echt aan het spelen en dat is echt LEUK.

*****************
Zo zou je het een beetje kunnen zien ja. Maar een wedstrijd is het voor mijn paard dus juist niet! En geloof me, hij heeft echwel wedstrijdmentaliteit ) he he he. Ik benader het juist heel erg van: alles is leuk wat jij bedenkt. Ik doe met je mee (tenzij ik een echt commando geef dus).

Voor mijn paard is het brokje gewoon een "goedkeurende knik" naast het gewone "goed zo".

Dit was wel weer lang genoeg geloof ik )