Tycho schreef op zondag, 6 februari 2005, 13:40:
> Na ook de reacties van Egon en HannahFroukje te hebben gelezen,
> begint mijn verzet te breken haha. Nee flauwekul, ik blijft
> erbij dat het aanleren van het concept cruciaal is.
****************
Tsja .... daar blijf ik ook bij
.
Stop me als het te lang wordt ......
Het duurde even voor Torop in de gaten had waar het bij clickeren om draaide. Nu hij het principe, of zo je wilt "het concept" snapt, zie je dat hij het spel zich helemaal eigen maakt. Dat ging niet zomaar, in het begin reageerde hij nog heel mechanisch-braaf, ik gooide een bal weg, stuurde hem er naartoe, en hij hobbelde er braaf heen en raakte het ding aan, waarna hij onverstoorbaar bleef staan kijken, ogenschijnlijk onaangedaan. Het enthousiasme straalde eraf zogezegd (maar niet heus). Het ging hem er in het begin nog heel erg om dat hij begreep wat ik vroeg en dat hij het dan deed. Op het moment dat hij zag dat hij't goed geraden had, was hij alweer tevreden. Ook de beloning maakt hem de pis niet lauw hahaha, hij neemt dat waardig in ontvangst maar trekt er een hoofd bij van "och, 't had niet gehoeven hoor, ik snapte het zo ook wel".
Pas een tijd later toen ik wat meer ging vragen, begon hij't echt interessant te vinden, EIGENLIJK pas toen ik hem ging vragen, ja, nu ben jij aan de beurt, verzin nou ZELF eens wat leuks beessie? Waarom moet IK alles voorkauwen, je kunt toch zelf ook wel wat bedenken? Toen hij in de gaten kreeg dat hij inderdaad zelf met dingen kon komen, toen werd hij pas echt wakker. Want toen moest hij actief gaan nadenken. Daarmee was de interesse echt gewekt en begon hij steeds meer op onderzoek te gaan.
Vroeger zette ik 4 emmers neer en dan rende hij snorkend naar de andere kant van de bak, boeh eng! Nu zie je hem kijken, oh wacht eens even, daar kan ik vast wel wat mee? En hij wandelt er naartoe, gaat ze eerst maar eens aanraken, knabbelt eraan, wandelt ertussendoor en komt zelfs op het idee (dat hebben we ooit met
Parelli gedaan als oefening) om er maar eens achteruit doorheen te gaan (dat was wel lachen, je had zijn gezicht moeten zien!!!). Of hij loopt tot in het vierkant en blijft dan staan, en kijkt mij verwachtingsvol aan met een hoofd van "wat vind je hier eigenlijk van?". Als hij iets doet wat ik vraag, maar ook voor elk nieuw initiatief, krijgt hij van mij een fluitje en een brokje. Laatst ging hij op een emmer staan dansen, tsja, daar was ik wat minder enthousiast over, hahaha, maar afkeuren doe ik het niet. Ook daar kreeg hij een brokje voor en dan neem ik het even over en laat hem op commando een paar dingen doen, totdat hij weer wat anders gaat bedenken.
Je kunt dat doen zoals en ook sturen zoals je zelf wilt natuurlijk. Ik gebruik het eigenlijk alleen voor't overwinnen van angst, dus ik vind alles geweldig wat hij bedenkt, of hij nu gaat kopjeduikelen of ze alleen maar aanraakt, alles wat hij verzint draagt ertoe bij dat die emmers hem interesseren en er dus niet bang meer voor is. En dat is voor mij het belangrijkste. Ik leg minder de nadruk op dat hij precies een commando uitvoert. Ik doe wel dat als ik een commando geef, ik pas fluit als hij het ook uitvoert (ook al bedenkt hij in de tussentijd 10 nieuwe dingen). En als ik "nee" zeg, moet hij stoppen. Dat laatste doet hij ook erg braaf, maar ik hoef het bijna nooit te gebruiken. Tis maar net wat je wilt.
Ik vind het zelf erg grappig om te zien hoe het werkt. Eerst vond ik het een heel gedoe, want je moet het wel heel precies uitvoeren en timen, en het duurt soms lang voor het paard het echt VAT.
Ik geniet er ook echt van dat mijn paard er zo van opknapt. Hij's toch een beetje een beest dat in het verleden vooral geleerd heeft om stoicijns en zonder al teveel interesse de wereld in te kijken en risico's te vermijden. Hij was bijna niet tot spelen te bewegen, hij nam altijd zo'n houding aan van "Dit was de bedoeling? Okay als je dan nu tevreden bent, stop dan a.u.b. aan m'n kop te zeuren en laten we gezellig hooi gaan eten". Ook bij
Parelli spelletjes kreeg ik die reactie, het werd er een heel braaf paard van hoor, heel beleefd en werkte ook goed mee. Hij vond het een kwestie van eer blijkbaar om z'n "werk" goed te doen, maar het bleef "werk".
Nu is hij echt aan het spelen en dat is echt LEUK.
> Wat jullie
> bedoelen is, je moet voorbij de beloning kijken. De beloning is
> niets meer als een high five na een gewonnen wedstrijd.
> Of snap ik het nog steeds niet?
*****************
Zo zou je het een beetje kunnen zien ja. Maar een wedstrijd is het voor mijn paard dus juist niet! En geloof me, hij heeft echwel wedstrijdmentaliteit
) he he he. Ik benader het juist heel erg van: alles is leuk wat jij bedenkt. Ik doe met je mee (tenzij ik een echt commando geef dus).
Voor mijn paard is het brokje gewoon een "goedkeurende knik" naast het gewone "goed zo".
Dit was wel weer lang genoeg geloof ik
)
Warboel
