Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:45:


Met creativiteit.
Wij hebben helemaal achteraan (achter de bak, zie webcam) een stukje land dat ze in de winter mogen hebben. Expres achteraan zodat ze wat te lopen hebben. Het zandpad wat je op de webcam ziet hebben we speciaal aangelegd en is redelijk bestendig tegen regen. Voeren doen we het liefste achterin het land, dan lopen de paarden lekker van van schuilstal naar voedsel en weer terug.


Nou nog zo'n stukje aan het einde van het land!

Groeten,
Frans

E. Buys schreef op vrijdag, 24 september 2004, 9:28:


Dat boek is voor zover ik weet een vertaling van zijn oude Engelstalige boek. Dat boek was geschreven in een tijd voordat hij (Linda eigenlijk) zijn cursus gestructureerd had. Naar mijn mening is dat oude boek een chaotische warboel waar je niets aan hebt, pas begrijpelijk als je de cursus al kent (Partnership pack) maar ja dan heb je er niks aan.

Groeten,
Frans

Martien van Schubert schreef op zaterdag, 25 september 2004, 21:39:


Nog meer reden om ze er dan zo snel mogelijk onderuit te halen.


Vergeet die buigproef maar, dat is voodoo-gebeuren, je hebt er echt helemaal niets aan! HOE de buigproef zou moeten werken is (ook onder dierenartsen) een raadsel, en dat ie niks zegt weten we inmiddels ook allemaal. Afgezien daarvan heb je niets aan de wetenschap dat je paard hko heeft, de behandeling is namelijk toch precies hetzelfde als wanneer dat niet zo is: Geen ijzers en veel beweging. hko verdwijnt dan als sneeuw voor de zon, dus wat wil je nog meer?


Wijsheid kun je opdoen. Op deze site vind je veel informatie. Al gekeken op onze hko-pagina?

Groeten,
Frans

Michiel schreef op maandag, 27 september 2004, 14:32:


Uit alle experimenten is gebleken dat variabele beloning beter werkt. Waar heb jij vandaan dat klik-beloon beter werkt? Ik bedoel dit serieus. Is dit een vorm van antropomorfisme, of ken jij wetenschappelijke experimenten waaruit is gebleken dat Skinner e.a. het fout hadden?

Als je dan toch Antropomorfisme wilt: Je zou de click als geld kunnen beschouwen, geld dat later inwisselbaar is voor eten. Wij mensen weten als klein kind ook de waarde van geld niet, het is een nietszeggend stukje papier. Maar als snel, door ons zakgeld e.d. gaan we leren dat je voor geld een ijsje kan kopen. Als die koppeling "geld=voedsel" er eenmaal is, dan wordt het geld zelf een beloning. Je kan dan hoera roepen als je 1000 Euro krijgt, zonder dat je er direct ijsjes voor moet kopen. Geld is zelf de beloning geworden.
Dit is de essentie van operant conditioneren. De click is zelf de beloning geworden. De voerbeloning is nu nog slechts nodig om die koppeling tot stand te houden.


Ik begrijp niet waarom iemand daar blij over zou moeten zijn. De diverse Parelli-oefeningen zijn geen doel op zich maar een middel. Natuurlijk kun je de oefeningen clickeren voor elkaar krijgen, maar dan maak je de oefening tot doel op zich.

Kijk, ik heb bijvoorbeeld geleerd Harisha op commando naar me toe laten galoperen. Dit heb ik oa "nodig" om haar vliegende galopwisels te kunnen laten maken etc. Natuurlijk kan ik Harisha ook met een rammelend bakje biks naar met toe laten galoperen, maar wat schiet ik daar mee op? Een beetje cru gesteld maar dit maakt misschien wel duidelijk wat ik bedoel.

De circling game is een oefening waarbij je (zonder dat de meeste L1-ers dat weten) de eerste beginselen van draw aanleert. Het gaat er niet om dat het paard braaf rondjes om je heen rent, het gaat erom dat het paard leert dat bij jou het rustpunt ligt. Natuurlijk kan je je paard rondles leren rennen met de clicker, maar dan loop je het dieper liggende doel van de oefening mis.

De sideways games heben oa een functie als dominantiespelletje. Natuurlijk kun je dat ook met clickeren doen, maar denk je dat dit ook het gewenste effect heeft als je te maken hebt met een Zorse of een dominante hengst?


Die lijst van clickerende Parelliers is al heel oud. Toch heb ik nog nooit mensen met hogere levels daar gezien. Het lijkt er dus op dat op die manier Parellien je vast doet lopen als je verder wilt.

Groeten,
Frans

Malenka schreef op maandag, 27 september 2004, 20:58:


Welnee. Dit is een kwestie van oorzaak en gevolg omdraaien. Een paard dat hoger in rang staat zal niet voor je achteruit lopen. Een paard dat lager in rang staat zal dat wel doen. Krijg je het voor elkaar om een paard achteruit te laten lopen terwijl dat vroeger niet lukte dan heb je iets gewonnen.
Maar als je eenmaal zo ver bent dan maakt het verder niks meer uit. Onze paarden lopen gewillig en vol vreugde zover achteruit als we aangeven. Een aantal daarvan doen dit zelfs volkomen los in de wei. Ze volgen ons gewoon, en als wij achteruit lopen doen ze ons na, terwijl er geen enkele vorm van dwang aan te pas komt.


Doe maar gewoon wel. Achteruit is een zeer nuttige oefening. Je kan het gebruiken om een voorwaarts paard iets minder "vooruit" te laten denken, met achteruit wordt de achterhand bespiering sterker zodat je paard makkelijker de achterhand eronder kan brengen, etc.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op dinsdag, 28 september 2004, 9:03:


Natuurlijk kan dat blootsvoets. Zie ook de foto's die we gemaakt hebben in Andalucia, daar reden we over rotsbodems die veel ruiger zijn dan asfalt en we deden daar net zo makkelijk rengalops over die bodem, ook tegen de berg op en zo. Het aanzetten met een karretje is echt niet erger dan het aanzetten tegen de berghelling op met een forse ruiter op je rug.
Wij hebben in die week waarschijnlijk meer dan 100 Km gereden, over uitsluitend scherpe rotsen, maar aan de hoeven was niets te zien.

Er zijn een paar factoren die bepalen of het mennen op asfalt gaat lukken:
1) goede bekapping. Straal moet de grond raken. Hoefmechanisme moet goed werken, etc.
2) Manier van lopen. Een paard dat hoefijzers heeft gehad heeft geleerd dat hoefijzers wat doorglijden en zal ook zonder ijzers proberen te "sloffen". Pas als ze gevoelig worden omdat ze teveel slijten ontdekken ze dat ze beter anders kunnen gaan lopen, gun ze dat leermoment!
3) Gewenning. Een paard dat voortdurend op zachte ondergrond staat en dan ineens rengalop over het asfalt moet doen zal te zachte hoeven hebben. Om dit aan te kunnen moet de de beweging over harde ondergrond langzaam opbouwen. Ook "thuis" moet het paard veel beweging krijgen en veel harde ondergrond ter beschikking krijgen.

Groeten,
Frans

sannie schreef op dinsdag, 28 september 2004, 9:50:


Als je wat verder in het programma komt worden de paarden vaak wel enthousiast hoor! Het level1 gebeuren is voor een paard ook doodsaai.


De oefeningen zullen best wel lukken. Maar zoals ik al eerder zei: Zijn de oefeningen het doel of het middel? Wat leer je je paard als je het anders doet? En wat leer je je zelf? Veel oefeningen zijn eigenlijk oefeningen voor de mens. Leer jezelf een goede focus aan, leer goed onderscheid te maken tussen iets willen en iets niet willen. Zo kan ik op mijn paarden aflopen met de intentie om ze te laten wijken of om ze te aaien. Dit verschil is later weer cruciaal om je paard duidelijk te maken tijdens het rijden of je je been aanlegt omdat ie moet wijken of omdat je een daas plat wilt drukken. Actieve zit versus passieve zit. Dat druk toepassen is er niet voor niets, ook JIJ moet leren hoe je dat gefaseerd doet. Als je gaat rijden met je paard dan gebruik je toch teugels en beenhulpen? Toch handig als je jezelf als automatisme hebt aangeleerd om de fasen goed te gebruiken. Het hele Parelli-systeem valt of staat met dit soort dingen. Als je gaat clickeren, tja, waarom zou je dan eigenlijk nog het Parelli-programma volgen?


Dit was een voorbeeld. Waarbij ik wilde laten zien dat je sommige dingen heeeel makkelijk voor elkaar kan krijgen met clickeren en/of voerbelonen, dingen die heel moeilijk zijn op andere manieren (probeer het maar eens zonder voer). Maar als je die makkelijke manier kiest, wat heb je dan geleerd? Wat is het nut er dan van?

Het is alsof je op de bakkersschool zit en een taart moet bakken, en dan zegt "hee, ik heb een veel makkerlijkere manier ontdekt om aan een taart te komen, ik koop gewoon zo'n dr Oetker pakket bij de C1000". Eindresultaat is inderdaad in beide gevallen een taart. Maar in het ene geval heb je iets geleerd, in het tweede geval moet je je afvragen wat je dan nog zoekt op die bakkersschool?

Parelli met de clicker is naar mijn mening geen Parelli meer.

Groeten,
Frans

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 28 september 2004, 10:51:


Ja.


Er is niks mis met hoefschoenen. Maar daar ging de vraag niet over. De vraag was of de hoeven van paarden hard genoeg kunnen worden om over asfalt te mennen. En dat kan.
En als het niet lukt kun je inderdaad hoefschoenen gebruiken.

Groeten,
Frans

Michiel schreef op dinsdag, 28 september 2004, 15:39:


Jack voldoet perfect aan die omschrijving en door hem ben ik juist met Parelli begonnen! Het is dan ook een heel leuk oefenpaard: een gram druk teveel en hij staakt alle medewerking, gaat steigeren, dat soort dingen.

Groeten,
Frans