Weet er iemand ook nadelen aan deze positie?

Nee, het grootste nadeel voor het vastmaken aan de zijkant is dat je het halster scheef trekt en het bakstuk in het rechter oog aan de buitenkant. Om deze reden is de kaptoom ook uitgevonden die verschuift niet als een stalhalster.

Vroeger is mij geleerd dat als je ging longeren met enkele longe dat je aan de buitenkant de longe vastmaakte dan over de nek direct achter de oren en weer terug door het oog aan de binnenkant.

Ik heb weleens een haflinger drammer aan moeten pakken die de eigenaren van stal richting weiland meesleurde met gebroken vingers tot gevolg. Het zal wel niet zo vriendelijke zijn in sommige mensen de ogen, maar bij mij gaat het touw gewoon van de buitenkant over de neusbrug door binnenkant ring en dan gewoon wandelen met een boogje in het touw. Als mijnheer/mevrouw dan aanzet tot uitbreken is een klein rukje en direct weer release voldoende. Dit zijn over het algemeen geen angstige paarden maar juist zeer zelfverzekerde paarden met weinig respect die houd je op een dik stalhalster echt niet ook niet als de haak aan de zijkant zit. Ik denk dat de kracht van het paard onderschat wordt.

Piet schreef op maandag 2 maart 2009, 20:31:


Nope ,inwerkingshoek heeft niets met bevestigingshoek van leidtouw te maken maar met de positie van de begeleider

eddy DRUPPEL schreef op maandag 2 maart 2009, 21:48:


...en doordat je hem aan de zijkant het vastgemaakt , is je hoek al anders

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op maandag 2 maart 2009, 21:48:


Ja woor, ik vind het allemaal best.

Piet schreef op maandag 2 maart 2009, 21:11:


In blinde paniek werkt niets meer, ook niet een leidtouw aan de zijkant. Het klinkt voor mij precies als de argumenten om hefbomen aan een bit te hebben: "ja, maar in paniek.... blah blah".
Mensen die met een bit rijden gebruiken dezelfde argumenten: "jah ok, een getraind paard kun je misschien wel bitloos rijden, maar tot die tijd... blah blah".


Het is jammer dat je niet ooit eens hebt geleerd om grondwerk a la Parelli te doen. Dat hoeft niet eens op zijn "Parellies" (sommigen doen dat met klikkeren) maar het is een taal die verbluffend handig en efficient werkt op de grond.

Dit hele hoofdverhaal werkt misschien leuk... totdat het paard te sterk is, het touw breekt, of er domweg geen touw aan zit (paard uit de wei halen). Heb je eenmaal geleerd te sturen met behulp van focus op de achterhand, dan maakt het geen bal meer uit of er nog een touw aan zit of niet. De meeste beginnende Parelli mensen kijken zeer op tegen het "liberty-gedeelte", maar ontdekken dan tot hun verbazing dat het touw weglaten niets voorstelt en het paard gewoon alles blijft doen.

Het achterhand wegdrijf principe is buitengewoon krachtig, en werkt veelal ook nog in paniek-situaties, waarbij je met touwtrekken al lang niets meer te vertellen hebt. Op dit principe is onder andere de one-rein-stop gebaseerd. Ook hier in de kudde zie ik dat "achterhand-wegdrijf-spelletjes" bij de paarden onderling erg stevig verankerd zitten. Het is niet het aanleren van een truukje, maar het benutten van een aanleg die het paard van nature al heeft.

Voor "noodgevallen" geldt hetzelfde als bij de discussie bit en bitloos: In een echt noodgeval helpt ook het zwaarste dwangmiddel niet meer, en de hele key zit hem in "prior and proper preparation".

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

van lennep schreef op maandag 2 maart 2009, 22:01:


en is op dat moment de positie van de begeleider anders

van lennep schreef op maandag 2 maart 2009, 22:01:


Toch niet

Frans Veldman schreef op maandag 2 maart 2009, 22:03:


n een echt noodgeval helpt ook het zwaarste

Goh , kweetni hoor ! Ik heb als dwangmiddel een touwhalster en een touw van vier meter !Nog nooit de indruk gehad geen controle te hebben !

Frans Veldman schreef op maandag 2 maart 2009, 22:03:


Frans ik heb hier helemaal geen zin in, zeker niet in een parelli-clickerdiscussie. Het gaat helemaal niet over welke training dan ook.
Het gaat om te voorkomen dat een paard er van door gaat en je achter zich aan sleept.
Nogmaals: zie de foto van de merrie.
Een paard dat weg wil omdat er een enge dekhengst langs komt.
Ik zou zeggen probeer het eens met een ongetraind paard dat hoe dan ook weg wil. Jij houdt hem niet, ik wel. Eerst en vooral door de bevestiging van het leidtouw aan het hoofdstel, daardoor zijn hoofd gemakkelijker te kunnen besturen door het paard rond je te houden , door de manier van vasthouden en het verplaatsen van je eigen positie.

Piet schreef op maandag 2 maart 2009, 22:16:


En Ik heb nog een aantal voorbeelden waarin ik vind dat het prettiger voor mij , en het paard is ,als het touw aan de zijkant is bevestigd.
Maike mag van mij voor mij uit lopen , en hij mag galoperen als hij er zin in heeft. Ik kan niet zo hard als hij kan , dus gooi ik het touw los.
Maike houd zijn hoofd richting het touw , en zal er dus niet zo snel op gaan staan.Op het laatst draait hij ook naar het touw toe , en staat er dan niet op. Maar dat is geen goed voorbeeld voor algemeen gebruik.
Ook als ik de paarden laat grazen , en ik zit op de grond , is het makkelijker dat het touw aan de zijkant vastzit. De paarden stappen veel minder snel op het touw , of erover.
Mijn paarden , maar vooral Maike en Namkje , daar is het een cue voor , zit het touw links , dan moet hij altijd links blijven , of links uitkomen .Rechts idem.
Dit hebben ze zichzelf aangeleerd , en is voor mijn manier van werken erg handig.
Als mijn paard er van door schiet omdat hij geschrokken is , zal die dus uit zichzelf aan het einde van het touw de goede kant opdraaien .
Let wel , ik heb het niet over blinde paniek!
Tekla heeft er nog wel eens een handje van om te exploderen. Ik maak nog wel eens inschattingsfouten van haar spanningsboog geloof ik....Soms is het dan echt even noodzakelijk om haar kort bij je te houden , gezien haar loszittende achterbenen. Stilstaan lukt dan echt niet , dus ''vrolijk'' een beetje rondjes draaien , met hoofd bij mij in de buurt , snel naar de bak om los te gooien , en dan is het even feest!!!
[Met schrikken krijgt ze altijd de ruimte van 4,5 meter lijn.]
Ik vind dat wel prettig werken , en ben inmiddels er aan gewent.

En deze manier van werken deed ik eerder dan clickeren , dus daar heeft het niets mee te maken , behalve dat ik beide van dezelfde persoon geleerd heb dan...

Gr Esther

Piet schreef op maandag 2 maart 2009, 20:23:


Wat kan het leven toch strontsimpel zijn he??

van lennep schreef :

Ze zijn binnen hier Esther, en ik ga ze deze week testen.
Nu eerst studeren voor mijn examen donderdag....

Groet, Pien

Peet schreef op maandag 2 maart 2009, 20:41:


Ik gesp altijd het leidtouw onder de kin van het paard, behalve als ik een paard als handpaard naast mijn rijdpaard meeneem; dan gesp ik het aan de linkerkant en laat het paard rechts van mij meelopen.

Groet, Pien

Frans Veldman schreef :

Nou, het enige wat ik vind is dat ik vastmaken aan de onderkant onhandig vind als ik een paard naast me als handpaard meeneem omdat het halster dan kan schuiven. Als ik Indy rijd, die is bijvoorbeeld een stúk groter dan Izzy. Ook al leer ik de rijder dat het touw altijd moet doorhangen en dat ze zelf ook de teugels moeten hanteren, soms moet ik toch even ingrijpen als Izzy bijvoorbeeld te snel gaat, dan moet de rijder de rechterteugel gebruiken en ik de linker via het begeleidende touwtje.
Bovendien houd ik door het touw links te knopen (dus rechts van mij) het hoofd van het handpaard in mijn buurt --> meer 'controle'.

Maar da's het enige waarbij ik dat doe, voor de rest hier ook altijd gewoon onder de kin om precies dezelfde redenen die jij beschrijft.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 3 maart 2009, 0:29:


Ja ok, maar ik had het even over grondwerk, of nog specifieker eigenlijk: je paard te voet van A naar B begeleiden.


Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."