Inge Teblick schreef op dinsdag 3 maart 2009, 9:51:
> Ik ook altijd touw onder hoofd. Gewoon omdat dat het simpelste
> is.
> En een làng touw, want als een paard voor me wegschiet dan doe
> niks te maken met hoe mijn paard mij ziet (of hoort te zien).
> Het is niet omdat ik dicht tegen z'n achterhand loop, in
> "veulenpositie", dat hij niet moet gaan waar ik wil,
> potverdrie.
Wonderlijk hoe ingepompte zaken verhinderen om er zelfs maar nuchter over na te denken.
Hij moet er zelfs niet eens van doorgaan en toch gebeurt het, potverdrie.
Ook ik werk altijd met een touw van een dikke drie meter, nu kan dat van jou best nog langer zijn, maar als je tegen zijn achterhand loopt kun je een paard niet leiden, je kunt hem niet eens laten weten welke kant je op wilt, je leidt niet maar volgt.
Bovendien heb je dan al de helft van de lengte verbruikt. Dat betekent dat er dan wel heel weinig tijd en lengte overblijft om achter je paard om te stappen en zo zijn hoofd rond te vragen.
Hoe je het dan ook wend of keert, het zal een flinke ruk aan dat hoofd geven om een paard wat snelheid gewonnen heeft te laten omkeren. Ik zeg niet dat het niet werkt, maar vind het verre van optimaal.
Terwijl als je paard schuin achter je loopt met het touw aan de ring opzij en je merkt dat hij er vandoor gaat door langs je te stuiven, alles wat je hoeft te doen is je hand om te pakken en naar buiten te stappen om hem te buigen en terwijl je daarna naar de achterhand stapt heb je zonder rukken, vloeiend, je paard rond je. Geen twee geschrokken ogen die je aanstaren, maar rustig vragen om te stoppen en daarvoor te belonen.
Zelfs al gaat hij er niet vandoor, maar loopt ie in een trainingsfase hinderlijk voor je uit te scheuren aan het leidtouw is rond je vragen voor niet Clickeraars of
Parellinaars een manier om om te vertellen dat dat niet precies is wat je wilt zien.
Warboel
