Marianne schreef op zondag, 8 augustus 2004, 14:54:

Fijn Marianne, daar heb ik wat aan! Dank je Gr Caroline

elsbeth flipsen schreef op vrijdag 12 maart 2004, 23:52:


Hier moet ik ook even op reageren.
Mijn Tinker had al jaren voordat ik haar kreeg last van mok. Continue stampen met de achterbenen. Knauwen. Wrijven. Als je de haren van de sokken uit elkaar trok allemaal korsten en wonden. Ik heb ook een jaar lang met het probleem aangemodderd. Wassen met jodiumshampoo, insmeren met uierzalf om de korsten zacht te maken. Niets hielp. Uiteindelijk heb ik de dierenarts laten komen en erop aangedrongen dat hij wat huidschilfers zou onderzoeken. Wat bleek. Ze had schurftmijt. Er is echter geen afdoend middel tegen schurtmijt voor paarden in de handel. Waren er vroeger wel maar die mogen tegenwoordig niet meer gebruikt worden. De dierenarts had echter een oplossing. Schurftmijt kan bestreden worden met Ivermectine. Niet de bekende wormenkuren. Daarvan is de concentratie niet hoog genoeg. Hij schreef otimectin voor. Een middel voor oormijt bij katten. Sokken afknippen en drie keer met iedere keer een tussenpoos van zeven dagen twee dagen lang de plekken insmeren met het middel. Dit om de eitjes die ondertussen zijn uitgekomen te doden. Het hielp perfect! Na twee weken waren alle klachten al verdwenen. Natuurlijk heb ik ook nog een derde keer gesmeerd. Anders begon het hele feest weer van voor af aan. Schurftmijt wordt in het najaar overgebracht door mugjes. Vandaar dat ik dit najaar niet heb geaarzeld toen mijn Tinker weer begon te stampen en dikke korsten kreeg. De sokken er af en smeren met Ivermectine. Het is weer helemaal over. Als ik iemand hoor vertellen dat zijn paard in het najaar zo'n last heeft van mok is mijn eerste reatie dan ook. "Het zou wel eens schurft kunnen zijn." Laat er even naar kijken door de dierenarts. Dring aan dat hij/zij wat huidschilfers onderzoekt voordat ze van alles voor gaan schrijven.

Groetjes,
Sandra Boshuizen

Een vriendin met een hardnekkig mokpaard smeerde er uiteindelijk afgewerkte olie op en binnen 4 dagen was de mok weg. In de kootholte. Snel uitbreidend. Blootsvoets paard.
Is waarschijnlijk te onnatuurlijk voor deze site maar het werkte wel.

Christel Provaas schreef op zondag 28 mei 2006, 23:23:


Oef. Ja.
Bekend ouderwets boerenmiddeltje.
Kippen worden er ook mee "genezen".
Tuurlijk werkt het. Het dood. Alles.
Ernstige kans op vergiftiging.
Niet doen.

Marianne schreef op woensdag 10 maart 2004, 14:00:


Ik heb ook het boek van Strasser niet, maar heb wel het strasserseminar gevolgd en kan je dus wel een beetje uitleggen voor het op neerkomt.

Het ging hierbij niet specifiek om mok, maar het hele principe is dat een paard met gezonde hoeven bijna nooit ziek is. Dit geldt ook voor mok. Door een goed bekapte voet, is het hoefmechanisme en de doorbloeding optimaal. De zool moet hiervoor dun zijn, zoadat de voet zo flexibel mogelijk is en er dus zoveel mogelijk hoefmechanisme plaatsvindt. Het hoefbeen moet hierbij grondparallel staan.

Waar mok precies door veroorzaakt wordt, is mij niet bekend. Wat ik wel weet is dat het inderdaad beter wordt door een goede doorbloeding. Het

Wat het zeewater betreft. Koud water stimuleert toch de bloedsomloop? Daarom zou ik juist denken dat zeewater alleen maar bij zou kunnen dragen aan de genezing, misschien minimaal, maar het zal zeker niet tegenwerken.

Margot

Margot van Lare schreef op woensdag 31 januari 2007, 22:32:


Nee joh, die zool moet helemaal niet perse dun zijn, hoefmechanisme is ook prima mogelijk met dikke zolen. Het zou anders wel erg stóm zijn dat de wilde paarden in bijvoorbeeld west-amerika zulke dikke zolen ontwikkelen.

Verder heb je gelijk: doorbloeding, beweging is het allerbelangrijkste voor de genezing van dit soort (bijna alle soorten) aandoeningen.

Ik ben geen mokspecialist, dus hoe je nu snel van die mok af kunt komen weet ik niet, maar om ervoor te zorgen dat ze het niet weer krijgen zou ik inderdaad adviseren om ze zoveel mogelijk te laten bewegen (door het goed inrichten van de leefplaats, en rijden/wandelen)

Groet,
Clara

Clara van der Horst schreef op woensdag 31 januari 2007, 23:08:


Ik zeg toch ook niet dat het de einge waarheid is??? Ik leg uit wat Dr Strasser vindt! Buitendat is je argumentie niet echt sluitend te noemen. Hebben de wilde paarden in Amerika een superhoefmachanisme dat je dit zegt ofzo?

Margot

Margot van Lare schreef op woensdag 31 januari 2007, 23:13:


Ze hebben in ieder geval geen mok.

Groeten,
Frans

Margot van Lare schreef op woensdag 31 januari 2007, 23:13:


Rustig maar hoor, ik zeg ook alleen maar iets.


Misschien hebben ze het gewenste hoefmechanisme, en is meer helemaal niet altijd beter? Kijken naar de natuur is dacht ik toch wel verstandig om te doen.

Groet,
Clara

Ik denk dat het het beste is om juist de beharing te laten zitten, tenzij het echt niet anders te behandelen is. Wanneer je het weghaalt wordt de huid weker, en beschadigd hierdoor ook sneller. Wanneer je natte benen wil drogen, doe dit dan deppend i.p.v. wrijvend, want ook zo kan je de beschadigde plekken openschuren wat niet echt bevorderlijk is voor de genezing.

Mijn paard heeft jaren mok gehad. Voor en achter. Bij de pensionstallingen waar hij toendertijd stond was het vaak modderig en moest hij ook 's nachts op stal staan. Toendertijd had hij ook ijzers onder zijn voorhoeven. Sinds 1 januari 2007 staat ie aan huis, 24 uur buiten in een wei die vrij droog is, en heeft hij geen ijzers meer. Deze nieuwe veranderingen hebben naar mijn idee ervoor gezorgd dat hij tot op de dag van vandaag geen mok meer heeft gehad, maar wat nu de doorslaggevende factor is....geen idee.

Groetjes Jolanda

Unartica schreef op woensdag 16 januari 2008, 17:36:


Ik denk dat mok ook door een bacterie in het gras kan komen.
Mijn paard Buck heeft nooit mok en staat 24/7 in de bagger en op allerlei soorten bodem. Jaren geleden had ik enkele maanden een logeerpaard in de wei. Deze had mok en kreeg zelfs een olifantsbeen van een klein wondje. Nadat dit paard weg was zette ik Buck in de wei. Binnen een week had hij mok. Nadat ik het had behandeld heeft hij het nooit meer gehad. Ik denk dat het logeerpaard een moksmurf in het gras heeft achtergelaten die mijn paard besmet heeft.

Christel Provaas schreef op woensdag 16 januari 2008, 18:30:


Waar ik ooit werkte kregen alle paarden die op één bepalade weide liepen eens tegelijk mok. De paarden op andere weides hadden nergens last van. Alle weides waren even nat. Het was in een natte, relatief warme en vochtige winter dat dit probleem zich voordeed.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 16 januari 2008, 18:34:


Couscous heeft deze zomer dus ook mok gehad met dikke benen! Van op de wei te staan (en géén natte wei). Nu in de winter heeft ze nergens last van en de paddock lag hier met momenten ook héél slecht. Maar dat is blijkbaar geen enkel probleem.

Onze andere paarden hebben nog nooit mok gehad.

Marianne

Christel Provaas schreef op woensdag 16 januari 2008, 18:30:

Ja, grasmoksmurfen bestaan zeer zeker. En stromoksmurfen en zandmoksmurfen. En houtsnippermoksmurfen.

Voordat je mok gaat behandelen is het wel handig om te weten met wat voor soort mok je te maken hebt. Bij mok veroorzaakt door mijten kun je smeren en peuteren tot je een ons weegt, maar als je die beesten niet wegwerkt gaat het nooit over.
Mok veroorzaakt door verweking moet je weer heel anders behandelen.

marianne laenen schreef op woensdag 16 januari 2008, 19:55:


Het heeft hier ook heel lang geduurd Vorige winter hadden ze het nu al flink te pakken. Beide paarden.
Sinds gisteren heb ik de mok (beginstadium, enkele kleine korstjes) ontdekt onder de bemodderde, haren. En ineens bij Queenie én Beereke tegelijkertijd.
Maia, het derde paard bij ons, heeft geen mok, ook vorige winter niet.
Hout vasthouden Marianne, ik zei vorige week ook nog tegen Jolien dat het opmerkelijk was dat ze nog geen mok hadden...