We hebben vandaag een NH-lesgeefmens op sociaal bezoek gehad. Zij is officieel Parelli- én Roberts 'gecertificeerd' instructrice en heeft voordien in Engeland de Wanless-methode geïnstrueerd.

Zij pretendeert 'NH' te werken met de paarden en volgens Wanless te zitten/rijden.

Wat ik ervan begerepen had en nu heb is dat de Wanless-methode en het Parelli 'alles-los' met elkaar botsen. Het is in ieder geval in het geheel niet in lijn met ónze manier van met vrijhangende benen, ontspannen rug en loshangende teugels rijden. Zij acht 'licht' rijden ook essentieel voor onstpanning van de poll van het paard.
¿Wie weet er wat meer van die Wanless-methode?

Huertecilla schreef op zaterdag, 2 april 2005, 16:36:


U bedoelt waarschijnlijk deze mevrouw, http://www.mary-wanless.com
Ik heb er zelf geen ervaring mee.

jan seykens schreef op zondag, 3 april 2005, 3:47:


Ja, die. Op haar site en die van haar volgelingen staan echter alleen maar aannames. Begrijp daarom de combinatie niet.
Vermoéd dat het komt doordat het NH-lesgeefmens bijna uitsluitend op haar eigen hacienda rondhobbelt en een klassieke dressuurachtergrond heeft.
Maar goed, dan snap ik het nóg niet; PNH is 'alles los en go with the flow'.

Huertecilla schreef op zondag, 3 april 2005, 9:36:


Zover ik weet heeft Wanless niets met klassieke dressuur te maken...


Snap er ook niks van. Maar da's niks bijzonders want ik snap het grootste deel van het paardengedoe niet en matig me de arrogantie aan het onlogisch te vinden.
Groeten, Egon

Een aantal jaren geleden hebben we met de BHA Mary Wanless uitgenodigd voor een clinic in Oud-Heverlee, in combinatie met een clinic in Mensingeweer. Daarna is nog twee keer iemand van haar instructeurs naar België gekomen. In één clinic heb ik meegereden.
Behalve dat ik me Mary Wanless vooral herinner als iemand waar je absoluut geen conversatie kon voeren - ze sloot zich volledig af - en met diva-allures (ik heb heel veel "grote namen" in mijn auto door België en Nederland rondgereden, bij mij thuis gehad en op restaurant en zo); dat is vaak fijn en af en toe ook ontluisterend (Rashid!)), was ze wel belangrijk, toen, in mijn denken over rijden. Achteraf heb ik er niks van bijgehouden - ze heeft me wél doen nadenken. Over hoe mensen leren. Ondanks sommigen hier die al vaste standpunten hebben nog voor ze gewoon dood zijn en dus per definitie niet meer van gedacht kunnen veranderen, heb ik het vermoeden dat ik blijf nadenken over alles wat ik tegenkom (zoals Jan's paardje gisteren, da's weer goed voor drie weken nadenken) - maar dat terzijde.
Wanless kan niet rijden, ze had geen talent en nog steeds niet. Maar ze heeft heel erg nagedacht over dat niet kunnen rijden, en heeft een manier verzonnen die in z'n geheel lijkt op wat centered riding is; alleen denkt centered riding in heel intuitieve beelden, en Ride with your Mind in biomechanische beelden. Bij centered riding rij je in een cokctailglas en dan weer in een cognacglas, bij Ride with your Mind leer je waar elke zitbeenknobbel zit. Wie zenuwachtig wordt van het idee dat hij moet bedenken dat z'n hoofd naar de sterren gaat en z'n voeten als wortels in de grond groeien, die kan naar Ride with your Mind. Het gaat dus om een aanpak die werkt voor mensen die anders leren dan voor mensen waar centered riding bij werkt. Soms zijn ze complementair, overlappen ze elkaar.

Over het verschil tussen Parelle en Ride with your Mind (mijn persoonlijke mening): Parelli komt rechtsreeks uit het westernrijden, en ondanks Linda's in alle opzichten blonde dressuurvideo, komt er van dressuur binnen het Parelliprogramma niks terecht. Omgekeerd heeft ook Wanless het idee dat dressuur alleen is wat zij ervan maakt. Dat is heel Engels, denk ik - Engeland is het land waar Sally Swift, Mary Wanless, Heather Moffet en Silvia Loch krijsend over elmkaar heenrollen in de ruitermagzines. Ik heb ze allemaal live mogen meemaken, behalve Silvia Loch, en niemand weet iets vriendelijks te zeggen over de andere.

Ik verdiep mij dan wel in dressuur (gewoon omdat ik dat graag rij) maar ik ben even goed alle dagen aan het nadenken over western (Californische, Texaanse, weetikveel), en over springen, om maar wat te zeggen. Ik denk dat het allemaal niet zo ingewikkeld is als iedereen schijnt te denken. tenslotte is een paard is een paard is een paard, en een paard reageert logisch. Western en dressuur liggen in elkaars verlengde, en dat verlengde kan alleen maar logisch zijn, omdat het paard onder het zadel gewoon nog altijd een hoofd, vier benen en een staart heeft. De dag dat ik dressuur helemaal begrepen heb, zal tegelijk de dag zijn dat ik western helemaal begrepen heb. Zolang iemand roept dat het ene beter is dan het andere, denk ik maar "ach, hij is ook nog onderweg, net zoals ik".

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge

Inge Teblick schreef op zondag, 3 april 2005, 11:40:


¡Applaus!

Wij hebben hier ook uit alle mogelijke richtingen studiemateriaal liggen en leren van bijna alles wat. Ons is duidelijk dat het soort gebruik bepalend is voor welke manier van rijden het makkelijkse is en de persoonlijkheid van de ruiter bepalend is voor welke methode om die manier te leren het effectiefste is.
Voor óns en híer is dat 'a-la-brida' volgens Solinski en Hempfling op een Parelli basis. Naarmate we ons ontwikkelen zal ongetwijfeld de behoefte naar weer een andere 'leer' toenemen.
Het NH-lesgeefmens echter kon dat in het geheel niet volgen; één manier is dé beste en dat is volgens haar die van Wanless. Welnu, voor door ruig terrein rijden is die dat níet, maar dat terzijde.
Ik kon en kan, na jouw uitleg, niet begrijpen hoe iemand knap gevorderd kan zijn in 'NH' en dan geen benul heeft van een bergtrail rijden. Hoe kan iemand zó agressief en star in één straatje redeneren en dan toch open staan om van haar paarden te leren?
Haar persoon en instelling sluiten naadloos aan bij wat jij over Mary Wanless uitlegd en in het geheel niet bij PNH.
Ze vond zichzelf duidelijk paardvriendelijker dan ons, maar ze gaat wel op haar paarden stáán als 'bewijs' voor haar vaardigheid.......
Komend weekeinde geeft ze een bijna daglange demo op haar landgoed, dus we zijn héél benieuwd. Tot die tijd heb ik skeptisch gekleurde vraagtekens.

Over logisch of onlogisch gesproken: moet je de uitleg van Penquitt over de hulpen voor het aangalopperen eens lezen en daarna die voor gevorderden. Beíden zijn ze niet in lijn met elkaar noch de rest van zijn hulpenfilosofie. Best raar, want ook hij heeft weer veel juist verhelderende dingen.
Wij rijden zelf consequent volgens wijken-voor-druk en dat lijkt als bijna twee druppels water op het terreinrijden met een motorfiets. Het onder het gewicht van de ruiter stappen past daar prima in. Het belangrijkste erbij is dat het voor ons en de paarden logisch blijkt; wij doen wat we automatisch doen en de paarden krijgen consequente signalen.

Ben trouwens nu met een briefwisseling binnen met iemand die een afbeelding heeft van een ruiter van 1000 BC die perféct 'a-la-brida', met gestrekte benen, doorhangende teugels in de linkerhad en een soort karwats in de rechter zit. Helemaal bv La Guérinière, maar dan bijna 3 milennia eerder....
Zonder zadel en zonder stijgbeugels moét die ruiter zijn paard wel gereden hebben zoals ik mijn terreinbrommer geleerd heb te rijden.

Inge Teblick schreef op zondag, 3 april 2005, 11:40:


Hoe mensen leren is de heel andere kant van de medaille. Niet minder interessant, maar veel meer jouw aandachtsveld en metier dan het mijne. Als ik nu eens met mijn lichtje zwaai zo af en toe, en jij vertaalt die Marsiaanse morsecode in mensentaal... lijkt je dat wat?


Laat ik dan proberen iets vriendelijks over allemaal te tiepen
Zou het niet zo zijn dat ze allemaal overtuigd en om het hardst proberen een paar zakcenten te verdienen?
Wat me uit alle verhalen cq. methoden cq. pseudowetenschap opvalt is dat het cultuurmatige, de fixatie op wat mensen (species-egocentrisch dus) willen i.p.v. uit te gaan van het paard en serieus te onderzoeken wat communicatief logisch voor een paard is.
Engels, Klassiek, Western, Hottentots... het zal me een zorg zijn eigenlijk en ik ben er persoonlijk van overtuigd dat mijn ponnies er ongeveer eensgelijke opinie over hebben, als al. Zodra er ergens serieus onderzocht gaat worden, of dat nu vanuit de rensport, dressuur, western of nog andere subcultuur is ben ik echt niet te beroerd daar aandacht, tijd en credit aan te geven.

Maar ik word bijv. wel erg moe van de weidverbreide misverstanden over "dominantie", of over de effecten van "straffen en belonen". En dan blijkt keer op keer dat de idee-fixen bijzonder moeilijk door zijn prikken; dat mensen-logica steeds weer eerder gebaseerd lijkt op "geloven" dan op kennis.
Het ontbreken van "geloven" zou wel eens een behoorlijk fundamenteel onderscheid tussen mensen- en paardenlogica kunnen zijn.


Misschien niet ingewikkeld, maar naar ik vermoed wel totaal anders dan iedereen schijnt te denken. Dus het zal afgezet tegen gemiddelde menselijke logica toch niet voor de hand liggend zijn, toch?


Dit is in zichzelf gespeend van logica
Laat ik het er mee eens zijn, pro academia, dat een paard een (qua fysiek) behoorlijk ontwikkelde en relatief consequent werkende psyche heeft, maar volgens welke logica dan???
Zowel western als engels alswel het totaal van mensenbenaderingen hoeft niet logisch te zijn; het is prima mogelijk dat paarden op mechanismen reageren die noch door de engelse dressuurders noch de cowboys geweten of zo bedoeld zijn. Ik neig steeds meer in deze richting te denken.


Zowel western als dressuur zijn cultuurvormen van mensen nmm; ik heb tenminste nog nooit paarden aan "western" zien doen. Wil je nu (sub-)culturen leren begrijpen of de omgang van en met paarden?

met minstens even vriendelijke groeten, lieverd
Egon

bitloostouwhoofdstel/" target=_blank>http://home.wanadoo.nl/pro-dieren/bitloostouwhoofdstel/

Inge Teblick schreef op zondag, 3 april 2005, 11:40:


Beste Inge.

Ik heb het boek dat u geschreven hebt, geprobeerd te vinden (in Nederland).
Hier is het echter niet te verkrijgen. Weet u hoe ik eraan kan komen??

Met vriendelijke groet,

Nel Gommans

Inge Teblick schreef op zondag, 3 april 2005, 11:40:


Ja, applaus.
De discussie wordt wel heel academisch en daar wil ik me niet in mengen, maar één ding weet ik wel uit ervaring: het maakt voor het paard echt niet uit, ook niet als je dressuur en western door elkaar rijdt. Wij hadden ooit een paard dat een keurige klassieke Z proef kon lopen, maar net zo makkelijk (met een gaucho hoofdstel en zadel en gereden in gaucho stijl) hielp een kudde koeien te verplaatsen.
(Dit was lang voordat ik ooit van NH gehoord had, en speelde in een land waar kuddes koeien daadwerkelijk te paard verplaatst werden).
groeten,
j.

Nel Gommans schreef op zondag, 3 april 2005, 20:03:


Hallo Nel,

Ik heet geen Inge maar kan je wel een antwoord geven...
Het boek is te bestellen op haar site http://www.cremebrulee.be/inge/welkom.html?boek/index.html~midden

Ik heb het boek pas enkele dagen binnen en ben nog druk aan het lezen....maar door wat ik tot nu toe gelezen heb lijkt het me zeer intressante en leesbare kost voor een ieder....dus niet alleen voor de clickeraars....

Ik heb hier wel eens geschreven dat men niet zomaar met clickeren moet gaan beginnen zonder zich hier grondig in te verdiepen.
Dit is niet iets dat je zomaar even doet, of er bij doet.
Het vergt de nodige voorbereidingen...vooral in denkwerk...
Dit werd me niet door iedereen in dank afgenomen maar dit dikke boek verteld me dat ik toch niet zo heel ver naast deze bewering zat!

Een aanrader dus voor mensen die hier over denken mee te beginnen of zich er gewoon in willen verdiepen om het paard eens van een geheel andere kant te benaderen.
Werkelijk alles wordt behandeld.
Ook de voor sommige moeilijke/verwarrende woorden zoals positive/negative reinforcement en positive/negative punishment kan ze bijvoorbeeld heel goed, in begrijpelijk Belgisch, uitleggen...

Begrijpelijk Belgisch....niet voor niks zet ik dit neer......
Het is zeer begrijpelijk, maar het maakt dat ik onder de toch serieuze onderwerpen menigmaal moet glimlachen om de woordkeus of zins-opbouw die ons "Ollanders" toch direct opvalt.
Ik geniet, en ga daar nog vele dagen mee door....

Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op maandag, 4 april 2005, 0:10:

Ik had na het verzenden pas gezien dat de titel/lijn-naam niet meer op het onderwerp sloeg dus maar even veranderd...

Nick Altena schreef op maandag, 4 april 2005, 0:10:

Nou, foutje blijkbaar...nog 1 keer proberen..

Gr Nick

Nick Altena schreef op maandag, 4 april 2005, 0:15:


Nah...ff aan het googlen voor heel wat anders....en wat zien ik...ook hier te koop:
http://www.mediaboek.nl/shop/shop/foto.ws?usercode_tmp=1016589

Zo zullen er nog wel meer site´s zijn...maar die ga ik niet allemaal geven hoor..

Gr, Nick
met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op maandag, 4 april 2005, 1:19:


Op de site van Inge is een forum verschenen waar mensen problemen, die naar voren kunnen komen bij het in praktijk brengen van het gelezene aan de orde kunnen stellen.
Klik op de knop "je krijgt wat je beloond".
Inge, waarom niet gewoon knop met "forum" ?
Piet

Piet schreef op maandag, 4 april 2005, 8:59:

Omdat 'je krijgt wat je beloont' helemaal goed is; de basis onder álle dresseren. Dat 'klikkeren' zo goed werkt komt omdat het ménsen helpt de beloning op het goede tijdstip te geven.

Aanleren en het trainen van het aangeleerde is:
- vraag veel en wees tevreden met weinig
- beloon snel
- je krijgt wat je beloont