Spirithorses schreef op woensdag 21 december 2005, 22:47:


Het is inderdaad zo dat koudbloeden (en dus ook tinkers) later kunnen zijn met het wisselen van hun melktanden.
Maar het verschil tussen volbloeden en koudbloeden is maximum een half jaar. Een volbloed zal eerder zijn eerste melktand wisselen op 2,5 jaar en een koudbloed eerder op 3 jaar.
Bij het bepalen van de leeftijd kijk je trouwens alleen naar de onderste snijtanden. (met die bovensnijtand houd je dus geen rekening)
Als er alleen nog maar melktanden zijn in de onderkaak kan je aan de hand van de slijtage van die melktanden de leeftijd bepalen. Wanneer de kroonholte verdwenen is door slijtage noemen ze dit een gevulde tand. Dit gebeurd ook op specifieke leeftijden. De eerste veulensnijtand is gevuld op 12 maanden, de tweede op 18 maanden en de derde op 24 maanden.
Als hij volgens jouw paardentandarts nog geen 2 jaar is mag de derde veulensnijtand niet gevuld zijn. Is dit wel zo, dan is hij minstens 2 jaar en als hij dan ook nog snel zijn eerste ondersnijtand wisselt kan het best zijn dat hij 3 jaar is.

groetjes
Ans

Michiel schreef op donderdag 22 december 2005, 10:54:


Je bedoelt zoiets als een woordenboek paards-mens aanleggen? Dat zie ik helemaal zitten! Is er nog niet zoiets op de markt trouwens.
Een woordenboek mens-paards is niet zo nodig. Die paarden zijn veel slimmer dan wij. Zij begrijpen ons veel beter. Als ik zeg. "Ik ga even hooi halen. Ik ben zo terug." staat ze al in de paddock klaar bij de voerplek als ik weer terugkom met volle armen.

e m kraak schreef op donderdag 22 december 2005, 12:30:


Het klinkt misschien raar maar ik probeer mijn paard te begrijpen. Zij begrijpt mij prima. Ik kan haar van alles leren. Wat ik echter merk is dat ze overduidelijk naar een manier zoekt om met mij te communiceren. Ze probeert mij dingen duidelijk te maken. Soms kan ik afleiden uit de situatie wat ze bedoeld maar meestal niet. Ik hoopte eigenlijk dat hier een studie naar was gedaan, die mij kon helpen om haar lichaamssignalen beter te vertalen. Weet je, ik heb gemerkt dat ze veel beter naar mij luistert als ik laat blijken dat ik haar probeer te begrijpen. Maar dat terzijde vind ik het gewoon leuk dat ze probeert te "praten" met me. Voel me ook best wel vereerd dat ze zoveel tijd wil steken in het "beleren" van zo'n dom menswezen.

Groetjes, Sandra

e m kraak schreef op donderdag 22 december 2005, 12:30:


Zal een goed boek zijn, ken het niet.
Wat me interesseert is inderdaad ook niet de verschillende aanleer methodes. Interessanter is voor mij de natuurlijke taal die paarden universeel kennen en hoe daar mee om te gaan als mens. Dat is wat anders dan een paard iets proberen te leren als doel.

Hoe ziet die taal eruit bij vrijlustige Dyggur bijvoorbeeld?
Mijn hond Blos is loops en ze kijkt echt uit naar reuen, blijft staan en tuurt in de verte. Als ze er een ziet dan gaan we er naar toe (mits die aan de lijn zit). Haar pronk signalen zijn haar zijkant laten zien en hoog kijken. Dat lijkt wel paards. Eenmaal nabij dan omarmen zoals worstelaars doen. En de staart hoog opzij doen. Blos weet wat het is, ze heeft drie maal eerder pups gehad. Komende zomer mag ze weer.

Terug naar paarden... en honden.
Een opdringerige hond weg jagen door hem met je paard achterna te zitten is 1 mogelijkheid tot manieren leren. Voor dat het zover komt kunnen we een hond ook laten wennen aan een paard. Tenminste als dat wennen nodig is. Jagen op een paard met ruiter - als hobby van een hond gebeurd ook natuurlijk, meestal is het echter geleerd gedrag vanuit onzekerheid.

Paarden lopen vaak met hun neus over de grond, voor honden (en paarden onderling ook) het signaal van "geen gevaar, kom maar dichterbij". Traag bewegen, hoofd afwenden en stilstaan, zijn ook kalmerende signalen voor een hond als jij en je paard dit doen. Als ruiter kun je dus stilstaan, of paard laten grazen. Waardoor een hond vanuit zichzelf kalm toenadering kan zoeken. Dat heb je wat gewonnen, als het eerst tekeer ging. Je paard naar de hond toewenden en/of er recht op af gaan, zijn wegjaag signalen, in de hond zijn beleving.

Michiel

Sandra Boshuizen schreef op donderdag 22 december 2005, 14:14:


Waarom raar. Loffelijk en nuttig (voor jullie) streven lijkt me..


Nogmaals: Waring voor ethologie. Maar dan... mensen zijn geen paarden, en paarden zien, ruiken, horen en voelen mensen echt niet als mede-paarden. Wellicht wél als groepsgenoten maar dat is iets anders.

De enige manier om met aliens te communiceren is een gemeenschappelijke taal aan te leren; Aardlingen snappen nu 1maal geen Marsiaans, en Marsianen geen Aards. Daar zijn de bevindingen van o.a. Skinner een universeel geldende basis voor.
Het is uiteraard leuk en nuttig om zoveel mogelijk van het paardse te leren (uit Waring bijv.) maar hou constant in gedachten dat gedrag flexibel is en ook bij paarden aan (sub)culturen en leerprocessen onderhevig. Gedrag tegenover mensen is nmm niet vergelijkbaar met onderling gedrag (en daarom is de "NH" cultus van het "paardentaal" spreken een beetje onzin nmm). Geen onzin is de opbouw van je gemeenschappelijke taal te starten bij begrippen die je allebei vanuit je eigen soortnatuur al kent; vandaar dat "wijken-voor-druk" zo populair is.
Parelli, Hempfling, Luraschi, de Peralta's, etc..... hebben allemaal films gemaakt. Desnoods bekijk je ons Anky op film. Maar probeer daarbij eens beeldje voor beeldje te analyseren wat er wetenschappelijk nu werkelijk precies gebeurt i.p.v. het meestal flauwekul-commentaar te volgen. Dus geluid uit, notitierecorder aan en beeldje voor beeldje anders gaat te veel te snel. Die mensen willen dingen van hun paarden, tegelijk willen ze dat naar hun idee duidelijk aan kijkers uitleggen, maar hun paarden anticiperen per definitie even constant! Of film zelf... alles is goed, je vriendinnen met hun ponies etc. Het gaat om je oefening in leren analytisch kijken.
Iedereen kan ik aanraden (zeur, zeur) toch éérst die gratis online Skinnercursus te doen. Je weet daarna zoveel helderder waar je het over hebt en op moet letten. Mensen het is nu winter en veel rotweer... studeer!!!


Ze heeft geen andere optie. Omdat er geen andere optie is zijn paarden daar uitermate streng (maar onbewust) door de fokkerij op geselecteerd. Ze zijn er dus relatief retegoed in!

Groeten, Egon

Michiel schreef op donderdag 22 december 2005, 10:54:


Naast het boek wat Egon al noemde heb ik er hier nog een.
Henry Blake schreef ook eens 2 boeken, Thinking with horses en Talking with horses.
Dit is in tegenstelling wat de naam misschien doet vermoeden niet alleen vanuit het oogpunt van de mens geschreven, al wordt die daar wel in betrokken...maar hoofdzakelijk ook de onderlinge communicatie tussen paarden in alle vormen zoals geluiden, tekens (lichaamstaal) maar bijvoorbeeld ook buitenzintuigelijke waarnemingen.

In het Nederlands vertaald en gebundeld tot een dik , 416 pagina's, boek zonder plaatjes...met de naam ---Paarden-taal --- het denken en communiceren van paarden ---, waarbij je eigenlijk bij het achterste deel moet beginnen om het voorste deel beter te begrijpen.

Ik vond het wel leuk om te lezen...dat betekend dus niet al te droge stof :) maar ook weer geen echte roman.
Ook voorbeelden van expirimenten die je ook zelf uit zou kunnen voeren of op door kan breien.
Ik denk zelfs uitgerekend voor jou " going with " Michiel , een best intressant boek.

Ik heb hem voor weinig , wel 5 euro, in een 2de hands boekenzaakje gevonden, weet niet of het nog nieuw te koop is.
Nee, :) ik doe de mijne niet weg en leen het ook nog niet uit....lees toch nog regelmatig stukken opnieuw...
isbn 90 6084 84 857 8 / nugi 462 ....daarmee kan je zoektocht beginnen, succes...

Nick

Nick Altena schreef op donderdag 22 december 2005, 15:27:


Hartstikke goed Nick bedankt. Ik zal gelijk een advertentie zetten. Misschien heeft iemand het liggen en doet er niets mee.
Groetjes, Sandra

Nick Altena schreef op donderdag 22 december 2005, 12:01:


In het kader van 'communiceren' misschien een idee om een hoofdstukje 'Nick' te openen

Tussen beginnen met onder het zadel brengen en 'doorrijden' zit bij ons nu zo'n 2- 2½ jaar Nick. In de tussentijd doen we hoofdzakelijk grondwerk in de campo, een Kikkuli-programma en met lange tussenpozen blokken onder het zadel.
De tussentijden zijn afhankelijk van de voortgang. Luna bijvoorbeeld heeft érg lang nauwelijks het zadel op de rug gehad, want die moest geestelijk nog wat robuustere worden. Ík heb er zelf geen enkele lange rit mee gemaakt nog; Richelle is nl. 20 kilo lichter dan mijn 83 en dat ís nu eenmaal beter ja. Daarom is de routine met mij aan de lange lijn ernaast en haar zonder teugels in het zadel ook zo prettig. Vanmorgen met Arabella scheelde dat toch mooi 60 kilogramuur en dús lichamelijke stress.

Deze tandarts heeft gekeken naar de bovensnijtanden. De onderste zijn nog melktanden en niet aan het wisselen en 1 van de bovenste (ik geloof de middelste) is begonnen met wisselen. Tevens waren de wolfskiezen zichtbaar , dus al doorgekomen.

Helaas ben ik door de vele adviezen ook wat in de war geraakt, want misschien heeft de koper mij dan toch een paard verkocht van 2 jaar en 8 maanden (nu dan: 2 jaar en 10 maanden) en heb ik de pech dat de dierenarts en de tandarts verkeerd geschat hebben (volgens hen is het paard 1 jaar en 8 maanden). Wat moet ik nu doen om zeker te zijn wat de leeftijd is van dit paard? Zijn er in het noorden ook dierenartsen die echt veel verstand hebben van het paardengebit en voornamelijk bij tinkers?

Zijn er misschien nog andere mogelijkheden om leeftijd vast te stellen? Volgens mijn paardentandarts is wisselen van tanden/kiezen bij ieder paard op dezelfde manier, en wijkt dat niet af in verschil paardenras. Toch lees ik hier veel over op internet.

Ik heb inmiddels contact met de verkoper en we doen er alles aan om hier samen goed uit te komen. Ik wil dus niet de indruk scheppen dat ik opgelicht ben ofzo, want dat is hier niet het geval.

Alvast bedankt voor de reactie!!!!

Ans Jondral schreef op donderdag 22 december 2005, 13:26:

Deborah schreef op woensdag 21 december 2005, 22:16:


Hallo Deborah,
Ik heb 4 keer een Haflingerveulen gefokt en grootgebracht.
Die wisselden ook pas met 3 jaar voor het eerst.
Misschien dat paarden met 'minder bloed' later beginnen met wisselen?
Groet,
Coralie

Nick Altena schreef op donderdag 22 december 2005, 15:27:


Goed, oke! Let op! Niks boeken! Praktijkverhaal!
Duidelijker dan nu kan ik het niet vertellen.
Ik praat met mijn paard, mijn paard praat met mij.
Doorbordurende op mijn kerstverhaaltje :), over het tapijtje wat ik gebietst heb achter uit een yuppie auto en wat ik daarmee in gedachten had: n.l om Shiny daar op te laten staan en het uit te laten rollen.
Met veel kapsones vertelde ik dat ik hem dat nog FF moest leren.

Het kleed in opgerolde toestand aan de kant van de bak gelegd en eerst wat andere oefeningetjes getraind en herhaald.
Vooral samen in verende, heet dat uitgestrekte? draf lopen moet er nog veel beter in, want hij wordt er alleen maar heel opgewonden van want hij gaat van alles proberen :) en spins maken ( het is bijna een western paard, maar hij stopt nog bij drie terwijl een westernopdracht 4 spins is) maar ook dat vind ie geweeeldig!!!
Daarna het kleed opgehaald en tegelijkertijd Shiny ontweken die op 10 meter 3 keer voor me zigzagde,. Hij wilde helemaal niets weten van het kleed, dus probeerde al te voorkomen dat ik het zou pakken!
Ok, dan maar even touwtje aan en het tapijt uitgerold. Hem erop krijgen was een klein klusje: voetje, nog een voetje, achtervoetjes en we staan.(natuurlijk gaat dit gepaard met Yes en belonen)
Zulke dingen wil je herhalen om het wat in te slijten. Maar wat me ongemerkt hinderde was dat hij iedere keer weer aan mijn kant van het kleed afstapte en wel zo dat ik niet direct een volgende opdracht kon geven om er weer op te stappen. Ik moest hem eerst iedere keer een rondje achter me om laten lopen om hem weer in de positie te krijgen om op het kleed te stappen.
Op een gegeven moment -hoe stom kan je zijn- drong tot me door dat hij me bewust blokkeerde door iedere keer dwars van dat kleed af te stappen, dus gewoon zijwaarts tot op10 cm van me af, met mijn borst ter hoogte van zijn rug.
Hij vindt dat kleedje echt helemaal niks en dit was zijn manier om me dat te vertellen.
Ik ben dan zo dat, wanneer zulke dingen dan eindelijk tot me doordringen, ik kinderlijk ontroerd raak door de band die ik op dat moment voel met mijn vosje en hoe hij me dingen duidelijk maakt.
Whap!, stom kleedje aan de kant.... een paard wil geen vaste vloerbedekking :)
Bij deze heb ik een leuk stukje hemelsblauw tapijt te koop, slechts 1 keer over gelopen, geef maar een tientje.

Piet