Deborah schreef op woensdag 21 december 2005, 22:16:


Hallo Deborah,
Ik heb 4 keer een Haflingerveulen gefokt en grootgebracht.
Die wisselden ook pas met 3 jaar voor het eerst.
Misschien dat paarden met 'minder bloed' later beginnen met wisselen?
Groet,
Coralie

Nick Altena schreef op donderdag 22 december 2005, 15:27:


Goed, oke! Let op! Niks boeken! Praktijkverhaal!
Duidelijker dan nu kan ik het niet vertellen.
Ik praat met mijn paard, mijn paard praat met mij.
Doorbordurende op mijn kerstverhaaltje :), over het tapijtje wat ik gebietst heb achter uit een yuppie auto en wat ik daarmee in gedachten had: n.l om Shiny daar op te laten staan en het uit te laten rollen.
Met veel kapsones vertelde ik dat ik hem dat nog FF moest leren.

Het kleed in opgerolde toestand aan de kant van de bak gelegd en eerst wat andere oefeningetjes getraind en herhaald.
Vooral samen in verende, heet dat uitgestrekte? draf lopen moet er nog veel beter in, want hij wordt er alleen maar heel opgewonden van want hij gaat van alles proberen :) en spins maken ( het is bijna een western paard, maar hij stopt nog bij drie terwijl een westernopdracht 4 spins is) maar ook dat vind ie geweeeldig!!!
Daarna het kleed opgehaald en tegelijkertijd Shiny ontweken die op 10 meter 3 keer voor me zigzagde,. Hij wilde helemaal niets weten van het kleed, dus probeerde al te voorkomen dat ik het zou pakken!
Ok, dan maar even touwtje aan en het tapijt uitgerold. Hem erop krijgen was een klein klusje: voetje, nog een voetje, achtervoetjes en we staan.(natuurlijk gaat dit gepaard met Yes en belonen)
Zulke dingen wil je herhalen om het wat in te slijten. Maar wat me ongemerkt hinderde was dat hij iedere keer weer aan mijn kant van het kleed afstapte en wel zo dat ik niet direct een volgende opdracht kon geven om er weer op te stappen. Ik moest hem eerst iedere keer een rondje achter me om laten lopen om hem weer in de positie te krijgen om op het kleed te stappen.
Op een gegeven moment -hoe stom kan je zijn- drong tot me door dat hij me bewust blokkeerde door iedere keer dwars van dat kleed af te stappen, dus gewoon zijwaarts tot op10 cm van me af, met mijn borst ter hoogte van zijn rug.
Hij vindt dat kleedje echt helemaal niks en dit was zijn manier om me dat te vertellen.
Ik ben dan zo dat, wanneer zulke dingen dan eindelijk tot me doordringen, ik kinderlijk ontroerd raak door de band die ik op dat moment voel met mijn vosje en hoe hij me dingen duidelijk maakt.
Whap!, stom kleedje aan de kant.... een paard wil geen vaste vloerbedekking :)
Bij deze heb ik een leuk stukje hemelsblauw tapijt te koop, slechts 1 keer over gelopen, geef maar een tientje.

Piet