Hoi iedereen,

Aan de test van Bitloze Optomingen zijn weer een aantal optomingen toegevoegd, en we hebben een aparte test gedaan om te zien wat het effect van de teugelplaatsing is op één en hetzelfde halster. De slotconclusie is verder uitgewerkt.

Groeten,
Frans

van lennep schreef op vrijdag 18 november 2005, 10:56:


Vragen stellen mag altijd, of je antwoord krijgt is een heel andere vraag :)
Nee , natuurlijk geen probleem joh. Je kunt ook altijd naar het forum van Inge gaan http://www.cremebrulee.be/inge/ en daar je vraag op stellen. http://groups.yahoo.com/group/clickruiter-nederland/ is een mailgroup, die momenteel nogal een slapend bestaan leidt , maar daar zijn volgens mij heel wat mensen lid van die daar bij jullie in dat hel;e hoge noorden wonen. Misschien een berichtje daar en even kijken of je antwoord krijgt?

En tja, ik zie clickeren altijd als een paraplu die je boven bijna elke vorm van training kunt houden. Op dezelfde clinic waar ik het over had, was een , meen ik , level 2 parelli mens, zij parelliede ( nieuw werkwoord?) met clikkeren. Ze gebruikte dus het clikkeren om de parelli oefeningen aan te leren. ( Ze had niet zoveel met het opvoeren van druk ofzo)
In ieder geval: of je nu dresseert, western , trail rijdt, grondwerk, in het zadel of weet ik wat, ik heb nog niet gezien dat clickeren daar niet enorm makkelijk en versnellend bij kan werken.
Piet

koend schreef op zaterdag 5 november 2005, 19:37:


Hoi Koend,

Ik heb een trakhener met 50% engels volbloed. Hij heeft veel van zijn engelse moeder. Het paard is nu 2,5 jaar.
Hij heeft nog nooit hoefijzer gehad en die komen er ook niet ook als het aan mij ligt. Ik bekap hem nu een half jaar op de natuurlijke methode.
De hoefwand wordt zichtbaar dikker en harder. Wat ik ook altijd doe, is naast het (bijna wekelijks) raspen, een paar rondjes lopen over het verharde erf.
Lekker veel op de stenen stappen. Elke ochtend en elke avond. Daar worden de hoeven mooi hard van. Wat ook super werkt... ik zag het al gebeuren bij mijn beide paarden (ook nog één van 3,5 jaar) is dat het hoefbeentje mooi hoger gelegen raakt in de hoef.. en daardoor de hoefzool mooi hol wordt.. door het drastisch verminderen van krachtvoer en daarvoor in de plaats veel goed hooi voeren!!! Daarmee bedoel ik schraal hooi. Bij mij krijgen beide paarden 4 plakken hooi per dag en 2 plakken stro. De trakhener krijgt wel een half kilo sportbrok in de avond. Dat bleek hij toch nodig te hebben. Hij werd namelijk in de eerste instantie wat magerder en dof in de haren. De KWPN-er krijgt 2 ons van diezelfde sportbrok. Ik koos voor die brok omdat er wat meer zuivere granen inzitten en meer vitaminen... juist dat had hij nodig. In basisbrok zit vaak meer zetmeel, soms van onbeduidende producten zoals koekjesmeel..

De hoeven van de trakhener zijn wel klein maar keihard met een dikke wand.
Veel de verharde weg op dus en minimaal brok voeren, afgestemd op jouw paard. Succes.

Frans Veldman schreef op donderdag 17 november 2005, 14:37:


Hoi Frans,

Ben op internet aan het spitten geweest of een gebrek aan magnesium in het gras misschien het fructaan gehalte zou kunnen beinvloeden. Dit omdat magnesium zorgt voor een beter opname van glucose in de cellen.
Ik weet dat grasland vaak te weinig magnesium bevat, dit kan bij koeien tot kopziekte leiden.
Tot nog toe heb ik kunnen vinden, dat magnesium in ieder geval nodig is voor de aanmaak van bladgroen en dat wordt weer aangemaakt door fotosynthese. Verder zou het een gunstig effect hebben op de stofwisseling en de groeikwaliteit van de plant.

Vraag me nu af of het niet verstandig zou zijn, om het land te bemesten met magnesium. Als er meer van in het gras zit, krijgen de paarden er automatisch ook meer van binnen.

Weet niet of daar ooit onderzoek naar gedaan is. Vindt ook veel informatie in het engels, maar daar kom ik niet uit, is mijn engels te slecht voor.

Groetjes, Els.

van lennep schreef op vrijdag 18 november 2005, 10:56:


Het is erg jammer dat bijna iedereen het 'clickeren' noemt omdat dit de meest populaire uitvoering is. Het ís operand conditioning en de stem is zeker zo geschikt om een geluid als brug te maken.
Met de stem is makkelijker te timen en je kunt er bovendien oneindig variabel mee belonen.

Ja Esther, het principe heb je echt in een paar minuten door. Jouw paard heeft het met een half uur aardig op het netvlies.
De tíming is een ander punt; de meeste mensen hebben ook dat gelijk door, sommigen zullen het nooit goed krijgen.

¡Veel leesplezier!

Als ik met vera(arabische merrie )buiten rijd ,is ze zeeer voorwaarts..
Nu is dat op zich heel fijn ,om zo te gaan,maar even een rustig stapvoets gaan ,zou ook niet gek zijn.
Ze is zeer nieuwsgierig en t maakt ook niets uit,of we nu op de heen of de terugweg zijn..
T liefst op de weg terug,gaat ze nog allemaal zijpaadjes verkennen,(wat ik alleen maar toejuig,want perse naar huis wil ze nooit..,dus t is wel wederzijds genieten,maar toch zou ik wel benieuwd zijn ,of t af en toe wat sukkeliger kon...
Na een rit van 3 A 4 uur zo voorwaarts,ben ik wel een beetje cooked(zij niet hoor,oh nee!!)
Heeft iemand suggesties??
In de bak ,gaat heel anders,dus de oefening vanuit dat principe,werkt niet zodra we de wereld in gaan..
Bedankt Trudy

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 10:47:

Hoi esther,ik heb een paar entertjes bewandeld,en heb ze zo snel mogelijk ,gewend aan een singel.
Als ik dan ging wandelen ,deed ik een longeerlijn door een ring van e singel,zodat t paardje nooit in de lijn kon stappen
Zoveel mogelijk ,liep ik erachter ,om hen zo mans mogelijk te maken..
In twijfelsituaties ,ging ik wat dichter bij hun hoofd lopen,
Dit heeft voor 3 dieren,die ik zo verkeerkennig gemaakt heb,erg goed gewerkt..
Groet trudy

Trudy schreef op vrijdag 18 november 2005, 18:42:


Ja Trudy, dat heb ik nou ook af en toe. En ik heb geen arabier, maar een tinker, die liever lui als moe is.
In de bak of wei, worden oefeningen perfect uitgevoerd, ga ik ermee naar buiten, worden ze inenen fris, de looplust neemt ontzettend toe.
Voor mij is het een heel verschil, want dat herken ik niet van ze. Zeker Enya (mijn bonte tinker) had altijd een weerzin om te lopen. Als we met meerderen gingen dan viel het nog wel mee, maar o wee als ze alleen moest. Dan was het drijven, drijven en nog eens drijven. Galop? Mwah, als ik geluk had een paar meter, met zeer hard werken.
De omkering is gekomen toen de ijzers eraf gingen, ik boomloos en bitloos ben gaan rijden, en mijn normal manier van rijden inruilde voor het fasensysteem van Parelli.
Dus wàt nou de ommezwaai heeft veroorzaakt, weet ik niet. Misschien van alles wel een beetje, maar ik koester het. Het is niet altijd gemakkelijk, maar dat was het eerst ook niet! Een paard rijden wat niet wil, is een aanslag op je schuldgevoel.
Sommigen zeggen dat de communicatie niet helemaal goed is, als je je paard niet precies kunt laten lopen hoe je het wil. Misschien is dat zo, misschien speelt er ook nog iets anders mee, iets ín het paard. Ik denk hoe meer uren je in het zadel zit en communiceert, hoe beter je elkaar verstaat als gesprekspartner..

Groetjes, Trea

trea hoex schreef op vrijdag 18 november 2005, 19:10:


mijn beleving bij dit soort gedrag is dat paarden eigenlijk een beetje in hun eigen wereldje zitten omdat de ruiter niet goed met ze meewerkt ze niet helemaal begrijpt, en ze niet zelf laat lopen maar de ruiter als het ware met zijn lichaam vooruit gooit om het paard sneller te laten gaan, (nu moet je niet denken dat jij dat gedaan hebt hoor Trea) de balans is dat zo ver te zoeken dat het paard het een beetje opgeeft en zijn tijd wel uitzit. Het is iets wat ik meer zie vooral bij manegeruiters. Op het moment dat ze hun paarden zelf laten lopen en de paarden niet meer zo gehinderd woren in hun balans, gaan de oortjes er weer op en gaat het weer aan het werk. Ik vergelijk het wel eens met mensen die geen dagelijkse bezigheden hebben die gaan zich ook vervelen tot een uitzichtloze depressieve situatie

nu had ik bij trudy begrepen dat haar paard juist niet wat langzamer wilde en als een warm gelopen diesel aan de gang blijft gaan, dan zou ik gaan tellen in het tempo net iets langzamer dan ze loopt een met mijn bekken in de maat mee bewegen links rechts links rechts op het tel ritme, de meeste paarden willen je ritme wel volgen, ook als je sneller wilt werkt dit, op het moment dat ze daadwerkelijk langzamer gaat zeg ik altijd goed! en geef haar een krabbel in de nek laat haar weer op snelheid komen en ga het zelfde spel weer herhalen , na drie of vier keer merk je dat ze op gaat letten wat jij wilt aan ritme en wordt ze gevoeliger voor je lichaam bij consequent volhouden kun je zo haar tempo regelen.

Ina