Als ik met vera(arabische merrie )buiten rijd ,is ze zeeer voorwaarts..
Nu is dat op zich heel fijn ,om zo te gaan,maar even een rustig stapvoets gaan ,zou ook niet gek zijn.
Ze is zeer nieuwsgierig en t maakt ook niets uit,of we nu op de heen of de terugweg zijn..
T liefst op de weg terug,gaat ze nog allemaal zijpaadjes verkennen,(wat ik alleen maar toejuig,want perse naar huis wil ze nooit..,dus t is wel wederzijds genieten,maar toch zou ik wel benieuwd zijn ,of t af en toe wat sukkeliger kon...
Na een rit van 3 A 4 uur zo voorwaarts,ben ik wel een beetje cooked(zij niet hoor,oh nee!!)
Heeft iemand suggesties??
In de bak ,gaat heel anders,dus de oefening vanuit dat principe,werkt niet zodra we de wereld in gaan..
Bedankt Trudy

Trudy schreef op vrijdag 18 november 2005, 18:42:


Ja Trudy, dat heb ik nou ook af en toe. En ik heb geen arabier, maar een tinker, die liever lui als moe is.
In de bak of wei, worden oefeningen perfect uitgevoerd, ga ik ermee naar buiten, worden ze inenen fris, de looplust neemt ontzettend toe.
Voor mij is het een heel verschil, want dat herken ik niet van ze. Zeker Enya (mijn bonte tinker) had altijd een weerzin om te lopen. Als we met meerderen gingen dan viel het nog wel mee, maar o wee als ze alleen moest. Dan was het drijven, drijven en nog eens drijven. Galop? Mwah, als ik geluk had een paar meter, met zeer hard werken.
De omkering is gekomen toen de ijzers eraf gingen, ik boomloos en bitloos ben gaan rijden, en mijn normal manier van rijden inruilde voor het fasensysteem van Parelli.
Dus wàt nou de ommezwaai heeft veroorzaakt, weet ik niet. Misschien van alles wel een beetje, maar ik koester het. Het is niet altijd gemakkelijk, maar dat was het eerst ook niet! Een paard rijden wat niet wil, is een aanslag op je schuldgevoel.
Sommigen zeggen dat de communicatie niet helemaal goed is, als je je paard niet precies kunt laten lopen hoe je het wil. Misschien is dat zo, misschien speelt er ook nog iets anders mee, iets ín het paard. Ik denk hoe meer uren je in het zadel zit en communiceert, hoe beter je elkaar verstaat als gesprekspartner..

Groetjes, Trea

trea hoex schreef op vrijdag 18 november 2005, 19:10:


mijn beleving bij dit soort gedrag is dat paarden eigenlijk een beetje in hun eigen wereldje zitten omdat de ruiter niet goed met ze meewerkt ze niet helemaal begrijpt, en ze niet zelf laat lopen maar de ruiter als het ware met zijn lichaam vooruit gooit om het paard sneller te laten gaan, (nu moet je niet denken dat jij dat gedaan hebt hoor Trea) de balans is dat zo ver te zoeken dat het paard het een beetje opgeeft en zijn tijd wel uitzit. Het is iets wat ik meer zie vooral bij manegeruiters. Op het moment dat ze hun paarden zelf laten lopen en de paarden niet meer zo gehinderd woren in hun balans, gaan de oortjes er weer op en gaat het weer aan het werk. Ik vergelijk het wel eens met mensen die geen dagelijkse bezigheden hebben die gaan zich ook vervelen tot een uitzichtloze depressieve situatie

nu had ik bij trudy begrepen dat haar paard juist niet wat langzamer wilde en als een warm gelopen diesel aan de gang blijft gaan, dan zou ik gaan tellen in het tempo net iets langzamer dan ze loopt een met mijn bekken in de maat mee bewegen links rechts links rechts op het tel ritme, de meeste paarden willen je ritme wel volgen, ook als je sneller wilt werkt dit, op het moment dat ze daadwerkelijk langzamer gaat zeg ik altijd goed! en geef haar een krabbel in de nek laat haar weer op snelheid komen en ga het zelfde spel weer herhalen , na drie of vier keer merk je dat ze op gaat letten wat jij wilt aan ritme en wordt ze gevoeliger voor je lichaam bij consequent volhouden kun je zo haar tempo regelen.

Ina

trea hoex schreef op vrijdag 18 november 2005, 19:10:

...

....
.....

Ik kreeg ruim drie jaar geleden alweer Arabella; een zéér dominante en bovendien nerveuze Hispano-arabe die géén druk, NUL, accepteerde en volledig flipte van een bit alleen al índoen.
Ben terug gegaan naar wat voor mij al sinds eind jaren tachtig de basis is voor werken met dieren, welk dier ook: 'je krijgt wat je beloont'.
Het duurde even voor ik door had wat voor een paard geestelijke druk aflaten is: de 'open deur' en 'alles los'.
Met niet meer dan een consequente invulling van deze drie rij ik haar nu op een halsring en een leidstok.

Vandaag een goed voorbeeld; ik was samen met mijn lief op een andere merrie op pad op een pittige maar voor hen blijkbaar uitdagende route. Daar zitten een paar stukken in die ze het liefste 100% voluit gaan en Arabella doet die hele route 50% draf 50% galop als ik haar laat gaan.
Het níet laten gaan, haar een gang rustiger laten doen is de crux; als ik de halsring oppak gaat ze al op scherp en haar daarmee dan een remmende druk geven is reden voor een gang snéller. Dát is het dus niet.
Ik moet mezélf geestelijk bewust ontspannen, het 'ZZZZZzzzzénnnnnn' en dat van boven tot in mijn tenen laten zakken zodat ik met 'alles los' rij.
Daarop ontspant zij, kan ik een stemhulp geven, haar belonen met een kroel in de manenkam, een aai of een prijzend woord.
Ik moet het uiteraard sequentieel opschrijven maar mijn en haar ontspannen en de stemhulp overlappen.
Dit is ook de manier waarop ik haar uit galop laat stoppen.

Ik heb er nu honderden kilometers met die halsring opzitten en het is voor ons beiden een stap geweest naar een samenwerkende manier van rijden. Echt verrassend, maar wel logisch. Het is echter beslist héél moeilijk om jouw menselijke reflexen in stressy situaties overboord te gooien, jouw paard te hélpen door zelf te onspannen wanneer zij op tilt drijgt te gaan, maar het is voor Arabella het ei van Columbus.
Ik bubbel er zelf nog steeds van na élke rit zo héérlijk als het rijdt.

rij je bitloos?
Geef je extra voer? misschien kun je daar iets in aanpassen. Misschien wordt je paard er te pittig van.
Misschien moet je iets vaker buitenrijden als je de mogelijkheid hebt.

Aan de andere kant, je paard geniet er blijkbaar enorm van, en dat is toch ook enorm leuk? als het maar niet gevaarlijk wordt.

Deborah schreef op zaterdag 19 november 2005, 12:01:

Nee,hoor,t is niet gevaarlijk.!
Ik ben t nu wel gewend,en t is een goudeerlijk dier..
Ik rij al 32 jaar bitloos,en mijn ervaring is ,dat ze daar allemaal alleen maar rustiger van worden..
ze krijgt alleen hooi,en een paar wortelen per dag ,en loopt de hele dag buiten .,met schuilstal..
T is gewoon een invrolijke tante,T grappige is ,als ik onderweg wel eens een praatje maak met iemand,die ik tegenkom,dan staat ze doodstil,tot t gesprekje afgelopen is ,maar dan gaat t meestal over haar en dat vind ze natuurlijk prachtig!1HAHAHAmaar ik heb al wat opgestoken zo hier en daar,in de (gelukkig teruggevonden berichten(top frans en ilona).
(begin wel wat te wennen aan deze opzet..(ach,dat heb je met die ouwe tantes he,die moeten dan weer erg wennen)
Ik ga van de week mar eens met een halsring,en halster rijden..
gewoon uitproberen.
bedankt alvast voor de tips!
Trudy