van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 10:47:

Hoi esther,ik heb een paar entertjes bewandeld,en heb ze zo snel mogelijk ,gewend aan een singel.
Als ik dan ging wandelen ,deed ik een longeerlijn door een ring van e singel,zodat t paardje nooit in de lijn kon stappen
Zoveel mogelijk ,liep ik erachter ,om hen zo mans mogelijk te maken..
In twijfelsituaties ,ging ik wat dichter bij hun hoofd lopen,
Dit heeft voor 3 dieren,die ik zo verkeerkennig gemaakt heb,erg goed gewerkt..
Groet trudy

Trudy schreef op vrijdag 18 november 2005, 18:42:


Ja Trudy, dat heb ik nou ook af en toe. En ik heb geen arabier, maar een tinker, die liever lui als moe is.
In de bak of wei, worden oefeningen perfect uitgevoerd, ga ik ermee naar buiten, worden ze inenen fris, de looplust neemt ontzettend toe.
Voor mij is het een heel verschil, want dat herken ik niet van ze. Zeker Enya (mijn bonte tinker) had altijd een weerzin om te lopen. Als we met meerderen gingen dan viel het nog wel mee, maar o wee als ze alleen moest. Dan was het drijven, drijven en nog eens drijven. Galop? Mwah, als ik geluk had een paar meter, met zeer hard werken.
De omkering is gekomen toen de ijzers eraf gingen, ik boomloos en bitloos ben gaan rijden, en mijn normal manier van rijden inruilde voor het fasensysteem van Parelli.
Dus wàt nou de ommezwaai heeft veroorzaakt, weet ik niet. Misschien van alles wel een beetje, maar ik koester het. Het is niet altijd gemakkelijk, maar dat was het eerst ook niet! Een paard rijden wat niet wil, is een aanslag op je schuldgevoel.
Sommigen zeggen dat de communicatie niet helemaal goed is, als je je paard niet precies kunt laten lopen hoe je het wil. Misschien is dat zo, misschien speelt er ook nog iets anders mee, iets ín het paard. Ik denk hoe meer uren je in het zadel zit en communiceert, hoe beter je elkaar verstaat als gesprekspartner..

Groetjes, Trea

trea hoex schreef op vrijdag 18 november 2005, 19:10:


mijn beleving bij dit soort gedrag is dat paarden eigenlijk een beetje in hun eigen wereldje zitten omdat de ruiter niet goed met ze meewerkt ze niet helemaal begrijpt, en ze niet zelf laat lopen maar de ruiter als het ware met zijn lichaam vooruit gooit om het paard sneller te laten gaan, (nu moet je niet denken dat jij dat gedaan hebt hoor Trea) de balans is dat zo ver te zoeken dat het paard het een beetje opgeeft en zijn tijd wel uitzit. Het is iets wat ik meer zie vooral bij manegeruiters. Op het moment dat ze hun paarden zelf laten lopen en de paarden niet meer zo gehinderd woren in hun balans, gaan de oortjes er weer op en gaat het weer aan het werk. Ik vergelijk het wel eens met mensen die geen dagelijkse bezigheden hebben die gaan zich ook vervelen tot een uitzichtloze depressieve situatie

nu had ik bij trudy begrepen dat haar paard juist niet wat langzamer wilde en als een warm gelopen diesel aan de gang blijft gaan, dan zou ik gaan tellen in het tempo net iets langzamer dan ze loopt een met mijn bekken in de maat mee bewegen links rechts links rechts op het tel ritme, de meeste paarden willen je ritme wel volgen, ook als je sneller wilt werkt dit, op het moment dat ze daadwerkelijk langzamer gaat zeg ik altijd goed! en geef haar een krabbel in de nek laat haar weer op snelheid komen en ga het zelfde spel weer herhalen , na drie of vier keer merk je dat ze op gaat letten wat jij wilt aan ritme en wordt ze gevoeliger voor je lichaam bij consequent volhouden kun je zo haar tempo regelen.

Ina