Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 11:17:


Ik stuur een kogel door de kerk.

Als die benen zo nauw staan en die kogels elkaar telkens raken....is dat paard dan niet rijp voor de slacht en is er dan geen sprake van verkeerd doorfokken?


J.

Hoi,

Mijn paard is toen ik haar kocht klinisch en rontgenlogisch goedgekeurt. Hoop dat bij haar de bouw wel goed is en ze op een gegeven moment stopt met strijken.

groetjes Yvette

Lijkt mij ook niet echt goed als het paard zo gebouwd is

jo schreef op dinsdag, 23 november 2004, 12:53:

Ik heb zelf een slechte rug en een paard die niet zelf haar been op houdt.

Maar ook ik rasp elke week, kijk de straal na en ben binnen een paar minuten klaar.
Wij hebben een statief om de voet van het paard op de zetten (naar voren toe en dan kun je rond om de hoef raspen).
Maar ik heb ook een boomstomp (iets smaller dan een hoef en tot halvewege mijn onderbeen hoog) op een plankje getimmerd.
Dan kan ik de hoef naar achteren (en ook zoals met de statief naar voren) toe op de stomp leggen en de onderkant van de hoef raspen.....als het nodig is.

Ik heb nog steeds het zweet een beetje onder mijn neus staan, als ik klaar ben.
Maar het is best te doen en je weet hoe de hoeven van je paard zijn.

Det nye lovforslaget går på at hester skal være ute minimum x timer i døgnet og også arealet som hver hest minimun skal ha.
Det vil også komme (samme som bønder har i dag) at hester skal ha sommerferie minimum 4 uker hvor de skal være ute.
Der er og noe om dekken forbud i dette lovforslaget ,men dette vil komme etter hvert.
Denne lov vil ha virkning i hele eu området

Ik vond dit.
Dat is volgens de schrijver het voorstel dat op tafel ligt bij de EU. :
Paarden moeten elke dag een X aantal uren buiten en de minimum ruimte per paard zal vastgesteld worden.
En net als nu bij de koeien , krijgen paarden recht op 4 weken vakantie....waarbij ze buiten horen te zijn.
Er komt ook niet iets over een deken verbod (dekken? in het woordenboek staat als vertaling:paardendek), maar dat komt nog.
En deze wet zal voor de hele EU geldig worden.

Bandida schreef op dinsdag, 23 november 2004, 12:44:


Wat versta je allemaal onder tuig?


Dat moet je paard weten, maar het respekt voor jou hoort er ter aller tijden te zijn.


Dan wordt het tijd dat jullie samen eens goed uitmaken wie de leider/chef is.

Om dat te kunnen zal je regelmatig in de wei/bak/paddock/tussen de paarden moeten zijn.
En wat hoopjes hooi maken en zelf een hoop hooi verdedigen: niemand komt daar aan, dat is van mij!
Neem in het begin een touw mee, ongeveer 1 a 2 meter lang, duim dik.
Niet om de paarden te slaan, maar om rustig (en sneller als ze zich niet geven) voorover te draaien (niet achterover, dat heeft een andere betekenis).

Paarden horen jou ruimte te geven, niet jij de paarden.
Maar wijk je naar achteren,doe je een stap terug......dan weten de paarden al met wat voor persoon ze hebben te maken. :)

jo schreef op dinsdag, 23 november 2004, 12:53:


Nou dat lijkt me wel heel erg drastisch!!! Wie van ons is perfect?
Als jouw neus een beetje verkeerd staat, wordt je ook niet afgevoerd..!
Een wat afwijkende beenstand kan altijd voorkomen en is echt niet zo dramatisch dat een paard dan niet meer voor de fok geschikt is, of slachtrijp is ...

Als je zo zou denken gaat de ogel niet dóór de kerk, maar stort het hele gebouw in

Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 13:57:


de 'ogel' is natuurlijk de 'kogel' ...

>>> Er is in mijn ogen maar één remedie en dat is : stappen ,

Dat alleen maar stappen is bedoeld om de snelheidsknop in je paard uit te zetten. Ze denkt nu in snelheid en al het voorwaarts laten gaan zal dat blijven motiveren.

Door je paard op de cirkel te zetten of te laten zigzaggen moet hij wel in gang terug vallen. Het nadeel daarvan kan zijn dat er somige paarden zijn die daardoor allleen maar meer opgedraaider worden, dus helpt het niet altijd. Op de cirkel gaan ze uit evenwicht en ze denken dan heel hard te moeten gaan rennen om dat te compenseren. Hetzelfde met wegrennen in de bochten.
Ander probleem is dan dat je het paard dat toch al niet zo goed in te houden is moet gaan hangen aan de mond.

Als hij zou reageren op je zit of stem waren al deze methodes immers niet nodig.

De methode van Peter is een veel toegepaste die ook goede resultaten kan boeken : Laten gallopperen zoveel het paard wil, en als hij dan vertraagt push jij hem met net dat extra zetje waardoor hij moet en dus leert dat het hardgaan niet de oplossing is.
Hierbij moet je de plaats hebben en verdomd goed weten wat je doet en hoever je gaat, en daarbij natuurlijk de plek, en geen wandelaars, honden of andere schrikobjecten, hebben.

Je schrijft zelf dat het goed gaat totdat je paard gegalopeerd heeft. Tja, geen wonder, de knop staat dan op "aan". En dat zul je uit zijn systeem moeten halen door bijvoorbeeld langdurig niet meer te doen dan stappen of een andere methode die bij je past. Let er wel op dat je dat consequent volhoudt.

Goed, een paard kan veel temperament hebben en zeer voorwaarts zijn. Maar is het er ook niet een beetje "ingetraind" door de een of ander door altijd maar hard te willen gaan?

Wat bedoel je eigenlijk met "weer aan het been krijgen ?".
Dat je je paard weer wilt leren reageren op het been?
Als je naar mijn mening je benen niet eens meer kunt aanleggen zonder een ferme reaktie te krijgen, hetgeen voorheen anders was, dan heeft het naar mijn mening niet zozeer met temperament alleen te maken maar meer met de manier van rijden (of trainen): Te hard en te fel. Groet, Pien

jo schreef op dinsdag, 23 november 2004, 13:39:


Jeetje, Jo,
wat ben jij oorlogszuchtig vandaag!

Er zijn toch vele wegen die naar Rome leiden, dat 'leiderschap' hoef je toch niet perse via het verdedigen van een hoopje hooi te bereiken.

Maar goed, dat was niet de reden dat ik dit berichtje begon.

Ik kwam er gisteren achter dat ik waarschijnlijk het woord respect op een hele andere manier interpreteer dan gangbaar is.

En dacht, kom, eens kijken of mensen op het forum zin hebben te vertellen wat zij onder respect verstaan.

Ik heb nu de indruk dat respect wordt gezien, als het paard heeft ontzag voor de mens.

Mijn interpretatie was altijd, dat als paard respect voor je heeft, dan gelooft hij in je, wil graag met je samenwerken, omdat jij hem/haar ook respecteert.

Een wisselwerking, elkaar in ere laten.

Wordt vast als antropodinges en romantisch gezien.

Never mind.

Isabel

Spirithorses schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:13:


... mee eens Pien met dat laatste..
Het deed mij denken aan een paard waar ik recentelijk mee werkte: altijd superhard en niet terug te nemen volgens de eigenaar.. uiteindelijk bleek dat dit paard gewoon niet 'aan de hulpen' was, eigenlijk ook wat bang en daardoor ook niet gehoorzaam. We zijn teruggegaan naar de basis: leren luisteren en netjes reageren met grondwerk.
Toen de signalen vanaf de grond eenmaal goed bevestigd waren, een stapje verder gegaan.. en dat werkte!

Heel vaak is de manier van rijden en trainen voor het paard onduidelijk en weten ze niks beters te verzinnen dan 'aan de kletter' te gaan om onder die onduidelijkheid uit te komen.
Met rust, geduld en duidelijkheid kom je een heel eind!

Marianne

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:24:


Ik had het vandochtend nog : Was voor het eerst bij een paard waarvan de eigenaar vertelde dat ze dressuurmatig gezien alles kon....behalve haar eigenaar in ontspanning rustig en beheerst rond dragen.
Zo'n paard waarvan iedereeen zegt dat ze het wel kan -als ze maar wil-. Waarvan iedereen ook zegt dat ze je voor de gek houdt en een paar ferme tikken met de zweep haar wel anders zouden doen inzien.

Gelukkig een heel lieve eigenaar met hart voor haar paard en de bereidheid het eens over een andere boeg te gooien. Maar natuurlijk onzeker, als gevolg daarvan korte teugel (controle?) en het paard was veel te alert en met haar hoofd in de lucht meer bezig met omgeving dan met eigenaar.

Zonder bit durfde ze niet, kan ik begrijpen, dus heb ik de mexicaanse neusriem erafgeschroefd en niks anders laten doen dan stappen, meditatie- en grondingsoefeningen en vooral : Voelen.

Een half uur later liep het paard al languit te smakken met de neus omlaag. Te briesen aan de losse teugel.

Ik doe niks geks. Ik doe eens helemaal niks Goh .... Pien

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:19:


Interessante vraag! Het Grote Woordenboek der Nederlandse taal zegt: 'het door zijn gedrag doen blijken van eerbied, hetzij in een gezagsverhouding, hetzij als uiting van een gevoel van waardering op grond van prestatie of zedelijke kwaliteit..'

Mijn beleving van respect is:

elkaar in ere/ waarde laten
openstaan voor de ander
liever uitnodigen dan dwingen
rekening houden met verschilen in 'aard of opvatting'
niet alleen vanuit eigen perspectief of ervaring willen denken

Groet, Marianne

Spirithorses schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:38:


Pien!! Helemaal top!! Als ik zou weten hoe ik zo'n 'smiley' zou kunnen maken die enthousiast in de handjes klapt, zou ik dat meteen doen. Dat heb je wat mij betreft verdiend!
Goed hoor om het zo aan te pakken!
Marianne

Karin schreef op maandag, 22 november 2004, 16:11:

Misschien spuit 11 (ben paar 100 berichten aan het inhalen) en ook zeker niet persoonlijk bedoeld naar de poster waar ik nu op reageer:


Vanwege de centrale bron van voortplanting worden dergelijke insektenkolonies ook wel als 1 organisme gezien. Dat maakt het vergelijken van bijen of mieren als individu beschouwd problematisch.


Wij zijn dus net zo geprogrammeerd om onszelf te verzorgen. Maar zelfs dan nog?... Veel zelfverzorgend gedrag doe je omdat het "fijn" aanvoelt, een positieve ervaring is.


Geloven doen de behoeftigen wel in de kerk... waarom zouden gevoelens (zijn chemische receptoren!) van andere diersoorten verschillen van de onze?!

Ik kreeg laatst van Inge een mail met een vraag of paarden ook TOM (theory of mind) kunnen hebben en zoja in welke mate - dat kan natuurlijk enorm van invloed zijn op gevoelsbelevingen. Echter TOM lijkt mij zeer aan cultuur gecorrelleerd en daarom onderhevig aan leerprocessen. Dat veel diersoorten geen gewenste respons geven op bijv. een "spiegeltest" lijkt me dan ook slechts te bewijzen dat ze het ruimtelijk begrip "spiegel" niet geleerd hebben. Ik weet, stomweg uit eigen waarneming, dat sommige paarden wel degelijk zichzelf bekijken in de grote spiegel langs de dressuurbak! M.a.w. naarmate (bijv.) paarden in plaats van zo dom en dociel mogelijk te worden gehouden juist zouden worden aangesproken op hun intelligentie en communicatietalenten, en met hun mensen mee gaan leren valt een snel veranderend beeld te varwachten.
Ik zie op voorhand niet waarom ze dan "minder" zouden presteren dan bijv. dolfijnen; in feite doen ze dat nu al niet. Aan de andere kant zou je kunnen stellen dat veel gehouden dieren zich in hoge mate "geïnstitutionaliseerd" voordoen kwa belevingswereld.


Het valt me toch weer op van diverse posters dat er soort van opportune grens tussen "mens" en "dier" wordt aangenomen, of gevoelsmatig gewenst lijkt te worden. Maar die is er lekker niet hahaha
Natuurlijke selectie is stekeblind en heeft geen enkel "doel"! Gewoon een in aard random chemisch proces dat door een veelvoud aan stochastische inwerking toch "richting" krijgt. Er zijn maar twee basis-levensvormen (gedefinieerd als zelf-replicatoren) bekend op aarde; de één op basis van de overbekende DNA "koolstof"molecule, de (althans op Aarde zeldzame) ander op basis van een "zwavel"molecule. Voor wie veel meer dan oppervlakkig geinteresseerd is in hoe toeval procesmatig toch richting kan geven kan ik het (behoorlijk zware stof) boek van Breiman, L. (1969): Probability and Stochastic Processes aanraden. Niet het nieuwste, maar daardoor denk ik nog net begrijpbaar vanaf vwo-nivo of daaromtrent
Ik blijf erbij dat het werkelijk begrijpen van de gelijkwaardigheid van alle DNA-clusters echt heel belangrijk is voor de houding naar andere diersoorten; mensen zijn in geen enkel aantoonbaar opzicht wezenlijk anders of superieur.

Of een "beloning" (positive ervaring) nu reflexmatig, gevoelsmatig of via ratio komt aanwaaien doet niets terzake in de functie er van. Dito voor "afkeer" (negatieve ervaring). Er zijn overigens dikke boeken volgepend met hoe beloning en straf uitwerken op diersoorten varierend van nematoden tot olifanten... variantiematrixen opgesteld, operante conditionering ontdekt... het werkt universeel!
De tot nog toe aangedragen motieven voor waarneming of onderzoek kunnen met even veel aardigheid met mensen als subject worden gedaan (is ook gedaan - met vaak heel leuke politiek incorrecte uitkomsten).
Vervolgens ontkom ik niet aan nogmaals mijn "perceptie"-stokpaardje van stal te halen: bij communicatie is de ontvanger altijd bepalend, dus kan alleen iets dat door je paard als beloning - =positieve ervaring gecorrellleerd aan direkt voorafgaande ervaring (beloningsvenster) - ervaren wordt als beloning worden aangemerkt.

Groeten, Egon

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 23 november 2004, 14:19:


Mijn interpretatie van respect is hetzelfde, geloof en vertrouwen in elkaar, rekening houden met. Dus ook met paard, wat kan een paard aan, niet overvragen, en zeker niet als iets nog niet zo makkelijk gaat het paard de schuld geven. Ik geloof dan eerder dat paard het nog niet begrijpt, of dat je zelf niet zo heel duidelijk bent. Met duidelijk zijn bedoel ik dan weer niet hard zijn en de hulp versterken. Voorbeeldje is onze Bjork wel, die wordt nogal eens uitgemaakt voor dominant, nou als ze iets niet is, dan is het dominant, als ze iets niet begrijpt laat ze het duidelijk merken, ze raakt in de war en lijkt dan eigenzinnig, maar het heeft niets met haar eigen zin doordrijven te maken. Toch wordt het vaak zo geinterpreteerd door mensen die het paard helemaal niet goed kennen, dan krijg je ook van die opmerkingen "het paard neemt je in de maling", een paard denkt helemaal niet zo, van laat ik die eens lekker in de maling nemen. Wat ze altijd doet als je haar pakt, dan gaat ze staan smakken, en ook dat heeft weer niet met respect te maken, bij haar betekent het dat ze zich beschermd voelt , ze zoekt steun. Ik vraag me wel eens af of paarden ook verstandelijk gehandicapt kunnen zijn, of achter kunnen blijven.

groeten Esther