Maar als je dan eens verder kijkt.

Bij bijen (of wespen) is er 1 koningin die zich voort kan planten. De rest van de werkers, soldaten enzo werken om de kolonie in stant te houden en kunnen zich niet voortplanten. Ze stammen allemaal af van dezelfde koningin en daardoor zorgen ze door het in stant houden van de kolonie dat hun genen ook doorgegeven worden.

Maar je kan mij niet wijs maken dat bijen gevoel hebben en dat ze bij het werken voor de kolonie een "fijn gevoel" krijgen.
Ze doen het omdat ze zo "geprogrameerd" zijn.

Waarom zou dat bij albatrossen niet zo zijn? En waarom bij paarden niet? Waarom wel?

Ik geloof wel dat dieren gevoelens hebben, zij het niet gevoelens als de onze. Maar in hoeverre ze aan genetisch geprogrammeerde rituelen fijne gevoelens overhouden?
Op het moment dat een dier zich wilt voortplanten met een soortgenoot dan maakt hij zichzelf kwetsbaar. Stel je voor dat zo een mannetjesalbatros wil paren en het wijfje nog niet en daardoor agresief word (willen in de zin van fysiek daar aan toe zijn?). Dan heb je wel een probleem als mannetje. Net als een hengst met een merrie. Door rituelen maken de dieren aan elkaar duidelijk dat ze geen gevaar te dulden. Dat ze op DAT moment met DAT dier veilig een close-contact kunnen hebben. En dat is natuurlijk door te trekken naar elk fysiek contact.
Wil niet zeggen dat er geen fijne of minder fijne gevoelens bij kunnen komen natuurlijk.

En het voeren in die gekleurde bekkies is een reflex. Daar kan zo'n ouderdier niets aan doen. Die gaat spontaan over zijn nek als ie zijn kinders bekkie ziet
Net zoals jij schopt als je een tikje tegen je knie krijgt, dat ken je wel van de dokter.

Groetjes Karin

Marianne schreef op maandag, 22 november 2004, 16:05:


Rust, slapen voor de mens is een noodzaak om te overleven.
Het ene mens doe dat vrij kort, de andere kan uren in zijn bed blijven liggen.
er is een noodzaak van een bepaalt aantal uren rust na een aantal uren werk/wakker zijn.
Waar houd dan de noodzaak om te overleven op en begin je te slapen omdat je het fijn vind.

Eten, voor een ieder een noodzaak om te overleven.
Een bepaalde hoeveelheid vitamine, mineralen en bouwstoffen MOET omdat het anders verkeerd afloopt. (of dit eten nou wel of niet smaakt is punt 2, wat jij vies vind, spruiten, vind ik lekker.)
Maar nu het snoepen....das geen noodzaak maar doen we toch omdat we dat fijn vinden.

Waarom zouden wij als enig dier het genoegen er in hebben om snoepen fijn te vinden en een dier niet?
Het is geen noodzaak maar schept wel plezier net als dat uhh uitslapen /rust toch?
Zou een dier dan geen behoefte hebben aan deze plezier dingen? Lijkt me sterk...erg sterk...
Al heeft een dier nog zo weinig hersens, het zal toch altijd op zoek gaan naar een fijne situatie als het zich in een minder fijne bevind, dat hoeft volgens mij dan ook nog niet eens een levensbedreigende situatie te zijn ...

Nick Altena

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op maandag, 22 november 2004, 16:29:


tja.. in bepaald opzicht moet ik je zeker gelijk geven: mijn paarden krijgen 's avonds als ze op stal staan een flinke pluk hooi.. daarna volgt nog hun rantsoen granen.. Als ze nog op hun hooi staan te kauwen, houden ze daar ogenblikkelijk mee op als ik de granen in hun voerbakken gooi - ze vinden dat blijkbaar nóg lekkerder en laten meteen het hooi voor wat het is. Er wordt dus kennelijk een keuze gemaakt..
interessant toch?

Gr. M.

Eh, leuk hoor, Piet, die titel ( zie boven). Nu lopen J a c k en ik al de hele dag dat deuntje te zingen.... Pien

Spirithorses schreef op maandag, 22 november 2004, 18:07:


Hahaha jullie ook al ???
Esther

Karin schreef op maandag, 22 november 2004, 16:11:


Natuurlijk zijn ze zo geprogrammeerd. Net zo goed als dat wij zo geprogrammeerd zijn dat we geen gras lusten maar wel appels, dat we aan sex doen, dat we een temperatuur opzoeken waarbij onze lichaamsfuncties optimaal functioneren, etc. De motivatie, de manier waarop de natuur zorgt dat we datgene doen wat we doen is dat fijne gevoel. Ik denk dat bijen dus wel degelijk een fijn gevoel krijgen bij het werken, want anders zouden ze gewoon blijven rondlummelen. Niet dat ze het omschrijven als een fijn gevoel, maar iedere keer als ze een keuze moeten maken (uitvliegen, binnenblijven) kiezen ze datgene dat op dat moment "het fijnst aanvoelt".


Bij de mens is dat toch precies eender?

Groeten,
Frans