Bezig met level 1 van Parelli, dus voorlopig is er

Hoi,

Leuk dat je ook hier op de lijst bent, ben ook bezig met L1 maar hoop snel aan L2 te kunnen beginnen ( nu nog eerst aan het geld zien te komen ),

Groetjes Sophie

Priska schreef op donderdag, 29 januari 2004, 20:06:


Ratten staan idd als aardig slim bekend, maar ik kreeg laatst een wetenschappelijk artikel onder mn neus geduwd, door de boer waar ik sta met mn paard. Hij heeft melkkoeien en uit het onderzoek bleek dat koeien een stuk slimmer zijn dan paarden. Hij vond het natuurlijk prachtig, om mij daarmee te pesten. Maar het kan me niet zoveel schelen, ben gek op alle dieren dus ik heb er geen problemen mee dat koeien slimmer zijn dan paarden .

Groetjes Sophie

Hoi,

Ik heb nog nooit in zon situatie gezeten, maar ik denk dat je je niet teveel druk hoeft te maken hoor. Hij was blijkbaar echt bang, dat kun je hem ook niet kwalijk nemen. Wat heb je ook vreselijke mensen die denken dat slaan enz op zon moment zin heeft. Ik snap het echt niet... . Hij vindt op stal staan blijkbaar niets ( en dat neem ik hem ook niet kwalijk ), is er geen mogelijkheid om hem ergens anders te zetten, waar hij lekker het land op kan? Ik heb een haflinger, vreselijk rustig en kalm altijd, dus dan is stal niet zon probleem ( wou dat ik hem op het land kon hebben maar heb ik helaas niets over te zeggen ( verzorgpaard ) ). Maar bij Pride komt echt veel stress blijkbaar kijken. Je doet toch ook parelli of heb ik nou de verkeerde voor me? Volgens mij komt het allemaal wel in orde hoor .

Veel succes ermee,

Groetjes Sophie

Jah soms heb ik ook zo het gevoel, waarom moet je zoveel moeite doen, totdat alles gewoon 'goed' is. Maar jah... dan kijk ik wat ik heb meegemaakt met Donus en dan zie je dat je niet alleen naar de resultaten moet kijken, maar gewoon, lekker omgaan met je paard en het resultaat komt dan vanzelf wel. Ik heb een boel frustraties achter me liggen maar ook plezier en blijheid, als iets goed ging. Maar jah..., de ideale omstandigheden zijn, alle tijd hebben om lekker te oefenen, en paard aan huis, met een stel anderen paarden en dan lekker altijd het land op. En natuurlijk met een prachtbak die niet altijd uit blub bestaat . Maar jah..., dit is ( op dit moment ) onmogelijk, hopen dat ik ooit geld win ofzo en lekker een eigen boerderij kopen .

Groetjes Sophie

Evelyn Steenvoorden schreef op zaterdag, 31 januari 2004, 19:55:


Hoi,

Hhahaha je hebt je reactie nu naar paardnatuurlijk forum gestuurd ipv naar het forum van yahoo. Nou jah, maakt niet zoveel uit, ik kijk hier ook altijd, maar een aantal andere mensen hadden ook op je mail gereageerd en die kunnen deze dus niet zien. Misschien kun het ook nog sturen naar yahoo forum, maar dat moet je zelf weten.
Tja..., ik weet niet of je het andere mailtje hebt gelezen op het yahoo forum, maar zij dacht ook al aan een te vrije opvoeding. Linda, zei echter dat het ook gewoon zijn karakter kan zijn. Ik weet het niet, maar ik denk dat je het iig wel kunt proberen, om het gedrag te verbeteren. Leuk dat je met parelli gaat beginnen! Mij heeft het tot nu toe alleen maar geholpen. Enn... laat je niet in de weg zitten door frustraties want daar liep ik in eerste instantie op vast. Op een gegeven moment ben ik naar mijn eigen fouten gaan kijken, en opeens ging het allemaal een stuk beter. Je verdient pas respect als jij ook respect hebt voor je paard, dat moet je goed in je hoofd houden. Misschien dat als je parelli doet, de problemen langzaam maar zeker verdwijnen. Maar hem iig vriendelijk duidelijk dat anderen hem helemaal niets willen doen. Let hierbij natuurlijk wel op, voor andermans veiligheid, maar misschien kun je het samen met een vriendin proberen ofzo. Dat hij leert dat er nog meer aardige en vriendelijke mensen hier op deze aardbol rondlopen behalve jij . Veel succes iig, let wel op dat hij niet opeens ook dingen tegen jou gaat doen he. Op zon moment moet je wel opletten want als hij eenmaal doorheeft dat hij bij jou ook alles kan maken, dan kan het snel gaan.

Succes!
Groetjes Sophie

emania schreef op Mon, 2 Feb 2004 20:08:32:


Je doet blijkbaar geen parelli dus je kent het principe niet. Het zit namenlijk zo. Het paard wil voorop rijden, maar dat wil jij niet. Jij wilt dat het paard naar jou luistert, natuurlijk als een leider waar hij respect voor heeft. Dus geef je hem heel duidelijk twee keuzes. Of je rijdt hier, waar ik wil dat je rijdt, en je krijgt rust, comfort. Of je rijdt daar maar dan geef ik je geen rust, discomfort. Dit is het comfort-discomfort principe en mensen zien dit als een soort chantage. Maar dat is het natuurlijk niet! Kijk naar een moeder en haar kind. Het kind kijkt televisie, maar die moeder wil dat hij de tafel dekt. Dus de moeder zegt, kom ga even de tafel dekken. Kind reageert niet, moeder zegt, hallo, ik vraag je wat, dek even de tafel. Kind kijkt om en zegt, neeeeh geen zin in, net iets leuks op tv. Moeder: Kan me niet schelen, je gaat maar de tafel dekken, doet hij nog niets, dan komt er geschreew en eventueel wordt het kind zelfs naar de tafel toegesleurd . Het kind, heeft geen zin om tafel te dekken, en als jij dan zegt, aaaaaacch... laat hem maar lekker tv kijken, krijgt hij het gevoel dat de moeder zijn slaaf is waar hij mooi geen respect voor hoeft te hebben. Door dit comfort-discomfort, krijgt iemand respect voor je en doet ie wat je zegt. Als je dan als moeder maar niet door blijft mopperen dat je kinderen nooit iets doen, maarrr... juist, het goede gedrag belonen. Gezellig tijdens eten koken kletsen, enz..., ivp boos zijn. Dit is de beloning voor het kind. Zolang het kind doet wat jij wilt, wordt hij met rust gelaten. Net zoals je de teugels laat vieren, beloning. Binnen de kortste keren komt het dier erachter dat als hij met rust gelaten wil worden hij maar beter kan doen wat je zegt, niets chantage, gewoon een kwestie van rangorde en respect...,

Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb uitgelegd

Groetjes Sophie

Ellen Kars schreef op woensdag, 4 februari 2004, 12:13:


Hai,

Aangezien niemand nog gereageerd heeft, en ook al heb ik niet zoveel tijd, ik kon het niet laten . Ik had voordat ik begon met parelli ook dressuurlessen. Ik vroeg mij toen ook af of ik hier wel mee verder wilde. Snel kwam ik er al achter dat ik parelli een echt paardvriendelijke manier van werken vond en dat dressuur compleet het tegenovergestelde was! Niet dat mijn lerares met 'zagen' werkte, zij had ook wel iets NH in zich, altijd vragen aan het paard en niet eisen, maar toch, dressuur stond me gewoon niet meer aan. Misschien ervaar jij dit ook wel met western. Zoniet, in L2 komt het bit aan de orde, maar alleen als communicatie middel, en met zeer lichte druk, dus het is niet de bedoeling dat je het voor controle gebruikt. Als je zover bent om het bit in te doen, heb je al zoveel bereikt, dat controle geen probleem meer is. Ik neem aan dat je nu met bit rijdt, en tja... het is eigenlijk in parellis opvatting bedoeld als communicatiemiddel. Ik weet het niet precies. Ik denk niet dat erg veel kwaad kan. Een vriendin van mij doet ook parelli en die rijdt ook nog gewoon eens per week in een dressuurles. Dus, zolang je het bit niet misbruikt, denk ik dat je er voorlopig wel mee door kunt gaan. Maar misschien gaat het je wel tegen staan, en dan is het probleem gelijk opgelost .

Succes met parellien iig straks, vragen zijn altijd welkom

Groetjes Sophie

Ik ben het nu allemaal ff achter elkaar aan het lezen en ik vind het erg goed van je dat je niet longeert zoals andere mensen dat doen, tijden lang laten lopen, waardoor het paard geestelijk en lichamelijk aftakelt, maar je zegt dat je op dezelfde signalen let als Ilona. Enn.. dat je eerder reageert dan wanneer het signaal is gegeven. Maar dit is helemaal niet de bedoeling! Het begint een beetje op een join up te lijken, dit is ten eerste helemaal niet goed of vaak te doen, en ten tweede, pas NADAT je paard de signalen heeft gegeven, kun je het paard 'vergeven' en terug vragen. In de natuur gaat het precies zo. Als een paard onrespectvol is tegenover een ander paard van de kudde, en de leidmerrie vind het te ver gaan, dan stuurt ze het paard uit de kudde. Pas als het paard alle signalen heeft gegeven, -> overgave, sorry het spijt me -> dan pas mag je het paard terugvragen. Maar wat ik dus oneerlijk vind is dat jij je paard dus wegstuurt zonder dat het iets fout heeft gedaan. Want je beschrijft de siuatie zo dat het lijkt op een join up. Klopt dat?


Mee eens

En

Je zit in de paardensportwereld, en in dat opzicht vind ik je erg verschillen met de mensen die je daar normaal tegenkomt. Dus dit vind ik wel erg goed, al ben ik het nog steeds eens met Ilona, dat longeren niet goed is. Ik begrijp wel dat jij het op een andere manier doet, maar uiteindelijk is hett och rondjes lopen, wel signalen opvangen van je paard maar naar mijn mening verkeerd naar die signalen handelen. Zooo onnatuurlijk! Paarden horen idd in de natuur lange afstanden te lopen. Daarom ben ik ook zo tegen dressuur dat je in de praktijk het meest tegenkomt, eindeloos rondjes rijden in de bak... .

Alleen

Neeh... PNH heeft naar mijn mening helemaal niets te maken met de methode waarmee jij werkt. Sorry, klinkt allemaal erg bot, maar met PNH ga je toch echt heel anders te werk...,

Groetjes Sophie
Sorry als ik bot overkom, maar als ik het ergens niet mee eens ben kan ik behoorlijk kwaad overkomen

Hoi Karen,

Een scherp bit, scherpe sporen zijn niet eens zo erg. Zolang je ze maar op de juiste wijze gebruikt! Het bit is geen controle middel maar een communicatie middel. De sporen zijn geen middel om het paard meer voorwaarts je krijgen, neeh.., als communicatie middel. Je wilt met die middelen je paard NOG gevoeliger maken voor druk. Dat je bijna GEEN druk zet en het paard doet wat je van hem vraagt. Maar de meeste mensen gebruiken die sporen en bitten om een andere reden. Als je blijft prikken met een scherpe spoor, dan wordt het paard ongevoelig en het is natuurlijk vreselijk zielig voor het beestje. Dus ik heb er niets tegen, maar wel op de manier waarop het gebruikt wordt .

Groetjes Sophie

Michiel schreef op zondag, 8 februari 2004, 17:56:


Daar ben ik het mee eens, er zijn zoveel goede methodes!


Een gewoon halster is niet echt goed om mee te rijden hoor! Ik weet niet wat jij precies onder 'gewoon halster' verstaat, maar wat ik mer erbij voorstel, het bevat metalen ringen die het paard zeer veel pijn kunnen doen, zonder dat ze dat vaak zelf laten merken.

tijdens

Het ligt eraan hoe ver je wilt komen met je paard. Als jij tevreden bent met het resultaat, idd, waar heb je het voor nodig? Bij parelli levels kun je zelf ook beslissen hier stop ik of hier ga ik verder.


Het zien van het zweepje is genoeg! We hebben het hier dan niet over vertrouwen en respect volgens mij maar over angst! Mijn paard is doodsbang geweest voor de zweep, waarschijnlijk omdat hij er slechte ervaringen mee heeft gehad. Net zoals vele andere paarden. Met een zweep kan ik mn paard ook laten wijken jah, maar door angst! En dat is niet de bedoeling! Ik weet natuurlijk niet hoe jij de zweep gebruikt, als jij het net zoals ik het gebruik, met de carrot stick, oranje stok, verlengstuk van je arm, dan kan ik erin komen. Ik zal naarmate we verder komen in het prgramma ook de CS niet meer gebruiken. Het is nu enkel een hulpmiddel om je paard een concept te laten begrijpen, maar straks zal ik het ook niet meer nodig hebben. Bedoel je dit, sorry dan voor mijn uitbrander, maar zweep associeer is met slechte dingen en een boel paarden ook.

Groetjes Sophie

Hoi,


Het gaat hier niet om rekening houden met wensen, dit is onrespectvol tegenover jou! Sorry, maar ik denk dat je het helemaal verkeerd aanpakt. Ik heb nu hetzelfde probleem, alleen mijn paard wil de andere kant op. Ik krijg hem niet mijn kant op. Ik wil ook niet met hem 'vechten'. Ik heb het op een ander forum al uitgebreid besproken en ik stapte af zodat ik even kon nadenken wat ik kon doen, zodra hij het weer deed. Ik ging hem gerust stellen door te aaien enz..., maar dit is zo stom geweest! Ik ben ook 1 keer teruggekeerd, het ging gewoon niet meer. Toen werd het van kwaad tot erger! Het paard weet dat hij de touwtjes in handen heeft. Jij bent de leider en bepaalt waar je naar toe gaat. Het klinkt erg als ' de baas spelen ' maar een paard heeft van nature een leider nodig, hij vind het niet erg als jij de weg wijst. Met kinderen net zo, als je op vakantie bent en je wilt bv kerken bezoeken en je kind ziet een speeltuin en loopt daar naar toe. Nee..., we gaan kerken bezoeken. Zodra je dit een keer toelaat, dan weet het kind het. Het zal naderhand zich steeds mee verzetten om de kant op te gaan die jij wil. Als ouder sleur je je kind dan ook mee de kerk in in plaats van constant naar de speeltuin te gaan, naar heeft het kind niets over te zeggen! Hij heeft naar zn ouders te luisteren! Maar in dit geval is het dus een fout van de ouder en niet van het kind, vergelijkbaar met, de fout van de ruiter en niet van het paard. Je moet als leider optreden, je hebt gelijk, vriendelijk en rustig, want anders kom je niet ver. Maar je mag niet toegeven hoor! Het wordt alleen maar erger dan.


Ik hou niet zo van clickeren en beloning in de vorm van voer, omdat ik weet dat mijn paard het doet om het eten en niet uit respect voor mij. Ik vind het een erg vriendelijke methode, maar het uitgangspunt vind ik onjuist.

Groetjes Sophie

Hahahahah sorry Michiel, maar die is wel raak .


Ja, daar ben ik het mee eens. Zoals ik al eerder heb geschreven, paarden hebben een leider nodig. Of zij zijn het of jij bent het. Natuurlijk moet je luisteren naar je paard, en naar zijn wensen, maar wat betreft jouw probleem, nee! Hier bepaal JIJ het! ( of het paard maar dat zou ik niet doen .


Dat is nou precies wat CT mij ook dwars zit! Het is in feite allemaal diervriendlijk, geen gemep wat je vaak ziet, maar het is gebaseerd op de overlevingsdrang van een paard en niet op respect. Elk dier, ook mensen, al staan we hier niet zo vaak bij stil, doen vreselijk veel voor eten ( niet alles natuurlijk, zoals Linda al zei, een jong paard zoals Tamara die doodsbang was voor mensen, kun je niet gaan trainen met wortels. Rangorde is hier bij nodig ). Als ik mijn paard roep, komt hij ook happy naar me toe, en steekt graag zijn neus in het touwhalster. Ook loopt hij mij constant achterna tijdens het wegzetten van hindernissen, dus als dit je enige argument is dat CT beter is dan Parelli...

Ook snap ik nog steeds niet wat er mis is aan de druk die parelli gebruikt. Zoals Marianne ook zei, de paarden zijn de beste leermeesters! Kijk naar hen! Zij doen exact hetzelfde als wij doen tijdens het parellien. Als een dominant paard kijkt naar de flank van het ondergeschikte paard, dan draait het ondergeschikte dier onmiddelijk de achterhand om plaats vrij te maken voor het dominante paard. Dit is druk! en zo gebruiken wij het ook. Wij imiteren slechts het paardengedrag, ik vind hier niets mis mee. Jij wil niet gaan trekken aan de teugels zodat je paard de kant opgaat die jij wil, omdat je niet met de paard wil vechten. Volkomen begrijpbaar maar er zijn 2 redenen waarom je paard niet naar de teugel luistert. Geen respect en hij snapt het principe 'wijken voor druk ' niet. Ja, zo kom je idd niet ver. Mijn paard kent het principe wel, toch gaat hij die kant niet op die ik wil. Ik kom er openlijk voor uit dat ik niet genoeg respect heb van mijn paard en ik ben bereid hier aan te werken. Jij blijkbaar ook, maar je pakt het verkeerd aan...


Precies, Donus heb ik 2 keer zn zin gegeven, het is niet meer af te leren!! Je kunt je zoiets in principe dus niet permiteren, dat heb ik geleerd.

Groetjes Sophie

Hai,


Nou, ik eigenlijk niet. Ik heb een Haflinger, zeer korte gespierde nek, omdat hij het principe 'wijken voor druk' kent, kon ik hem de one reinstop aanleren. En duurde wel eventjes, paar dagen een kwartiertje oefenen, maar toen zat het er echt goed in. Het is helemaal niet zoveel moeilijker bij een paard met een korte nek, hou maar eens een wortel vast en vraag dan de one reinstop. Nooooouuu... dat gaat snel hoor, helemaal geen last van die korte gespierde nek. Henny, wat jij denk ik bedoelt, probeer jij maar een paard die aan het crossen is, de one rein stop te vragen. Ik vroeg me dat ook altijd af, lukt dat wel, maar de combinatie van respect en het principe 'wvd' doet wonderen, binnen 2 a 3 meter staat hij stil. Ik vind dit een stuk veiliger dan met bit, je loopt de kans het bit door de mond te trekken en mensen die deze methode niet kennen, gaan trekken in de mond, dat is echt het laatste dat zin heeft.

Groetjes Sophie

Hoi,


Ik las ergens over een mep geven, dit zou ik niet doen. Als je als mens gaat slaan, dan geef je niet een mep zoals een paard een ander paard een mep geeft als hij onrespectvol is, maar als mens geef je een mep uit frustratie en is het roofdier gedrag erg duidelijk zichtbaar voor een paard, vooral voor een veulen! Dit werkt dus alleen maar averechts. Natuurlijk moet je je persoonlijke ruimte aanduiden en niet zomaar afdruipen, kijk maar eens naar paarden in een kudde, als een paard een mep krijgt en dat paard druipt af, dan heeft de mepper gewonnen. Zie het als een spel, om rangorde te bepalen. Als je ieder spel wint wordt je steeds duidelijker leider. Je moet er dus voor zorgen dat jij van het veulen wint, en dus niet afdruipen! Niet gaan meppen, maar neem bijvoorbeeld elke keer als je iets met dr gaat doen, een sterk lang touw mee. Als zij in je persoonlijke ruimte durft te komen, en dan ook nog eens aggressief, ga je met het touw rondjes om je heen slaan, van, waag het om in mijn ruimte te komen zonder dat ik je uitnodig. Ik heb het ook zo gedaan met een paard waarmee mijn paard altijd op het land staat. Als ik Donus kwam halen, kwam hij meteen dominant op me af en ging niet voor me opzij. Hij stuurde Donus altijd weg, zodat Donus niet naar mij toe durfte te komen. Toen dacht ik, als ik kom, ben IK de leider in de kudde. Dus ik nam mn leadrope altijd mee en als hij ongevraagd in mijn buurt durfte te komen, dan ging ik met mn touw om me heen slaan. Het punt is ook, meppen is de laatste fase, als paard A niet wil dat paard B in zijn buurt komt, dan kijkt hij eerst heel boos met de oren in de nek, trekt B zich daar niets van aan en gaat hij door, dat komt die kont die naar hem toe wordt gekeerd, luister hij nog niet krijgt hij een mep. Het veulen ziet het probleem van meppen dus niet aankomen zolang je niet eerst andere signalen geeft. Maar jah... wij kunnen onze oren niet bewegen en ik neem aan dat je niet zon enorme kont hebt dat je daar mee kunt gaat dreigen , dus gebruik je een stuk touw om je persoonlijke ruimte mee duidelijk te maken. Op het moment zelf kun je dit doen, maar ook op andere momenten, dus is het op de korte termijn en op de lange termijn erg handig. Kort termijn: je houdt het paard op afstand, lange termijn: door het duidelijk maken van je persoonlijke ruimte krijgt het veulen respect voor je.

Succes!
Groetjes Sophie

PS, als het veulen niet reageert op het touw ( al lijkt me dat stug ) dan moet je de fases opvoeren met het touw, door je ruimte groter te maken, harder op de grond slaan, en pas op het laatst, als niets is gelukt, krijgt het veulen een mep van het touw. Had hij maar naar de waarschuwingen moeten luisteren. Als je dit consequent doet zal het vast een stuk beter gaan na een tijdje!

nienke mulder schreef op maandag, 16 februari 2004, 22:12:


Tjee late reactie, maar wil toch nog even reageren :). Laat je niet demotiveren door dit gedrag hoor! Zoals de anderen ook al zeiden, je stelt je opeens op als een dominant paard. Ik heb het ook gehad, ik had problemen met mn paard, vandaar dat ik met parelli begon. Het werd erger en erger, ik werd gefrustreerd, boos op mezelf en reageerde dat af op mn paard. Ik dacht, met parelli los ik al mn problemen op. Ik keek puur naar het resultaat dat ik wilde bereiken, op die manier was het niet leuk om met mn paard samen te werken! Op een gegeven moment zei Linda, je moet je niet focussen op het resultaat, maar lekker met je paard spelen, op die manier krijg je het resultaat zonder dat je er erg in hebt. Sindsdien heb ik een drastische verandering in mijn gedrag gemaakt, ik ben nog nooit zo veranderd in mijn leven, en dat in 3 maanden!! Dit liet mij zien hoe waardevol het is om met paarden te werken want ze confronteren je hoe slecht je in controle bent over jezelf! Pas wanneer je controle hebt over jezelf, kun je beginnen met het werken met je paard. Ik ben nu een stuk geduldiger, luister naar mn paard, ga op zijn tempo te werk. Af en toe word ik nog steeds wel gefrustreerd, maar hij is enorm afgenomen.
Dus, de beste tip die ik je kan geven ( en ik ben nog niet eens zo ver met het parelli programma, net aan L2 begonnen ) geef niet op bij een beetje tegenslag! En je kan ons natuurlijk altijd raadplegen met je problemen :)))).

Succes!

Groetjes Sophie