Marlies schreef op woensdag 8 februari 2006, 19:24:


Ik heb het beslist niet over geweld.
Heb je het boek van Teblick?
Ik heb het hier niet bij de hand, maar het is in het begin van het boek, daar staat een aantal bladzijdes iets beschreven over assertieve paarden, bange paarden etc. Lees die eens door. Ik kan het niet beter uitleggen dat hoe zij het daar doet.

Tjonge, wat een verhaal zeg.
Ook ik ben deze dame weleens tegengekomen bij discussies over natuurlijk bekappen. Het grappige is dan wel dat de meeste mensen wel merken dat deze persoon enigzins wispelturig en in de war lijkt, waardoor hier na wat heen en weer gepraat, niet al teveel waarde aan gehecht wordt. Ook al omdat het maar om 1 persoon gaat.

Jullie verhaal is helder, overzichtelijk en compleet. Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik de e-mail actie wel onsympathiek over vind komen.
Als je dit weg zou halen wint je verhaal alleen maar aan kracht denk ik.

Marlies schreef op donderdag 9 februari 2006, 19:32:


Dan zal ik proberen het uit te leggen. Ik dacht dat Teblick haar boek hier algemeengoed was

Overigens vind ik dit wel heel algemeen hoor, je beschrijft een persoon immers ook niet aan maar een karaktertrek. Ieder mens heeft verschillende eigenschappen, karaktertrekken en gedrag. (en dat kan wisselen, al naar gelang situatie en persoon). En er is voor mij geen reden om aan te nemen waarom paarden daar anders in zijn.

Zoals ik eerder al zei denk ik dat er maar heel weinig echt dominante paarden zijn. En dat zijn denk ik de enkelingen die de leiding in de kudde hebben. In tegenstelling tot jou vind ik niet dat deze dominante gemeen en hardhandig gedrag vertonen. Juist niet eigenlijk, vaak een heel subtiel gedrag.

Dominant gedrag daarentegen is aangeleerd omdat bijv. de opvoeding in gebreke is gebleven en het paard geleerd heeft om finaal over de baas heen te lopen. Paard vertoont bepaald gedrag waarbij de baas het maar laat zitten en dat loont dus voor het paard. Hij zal het dus steeds weer doen. Dominant gedrag kan denk ik ook voortkomen uit angst en onzekerheid. Andere opties zijn er niet voor zo'n paard en door dominant gedrag te vertonen volgt er rust doordat de baas er niet meer aan durft te komen. Hij zal dus niet bewust over jou de baas willen spelen. maar als jij duidelijk over hem niet de baas bent, vertrouwt hij wel op zijn eigen kunnen en trekt zijn eigen plan.

Assertieve paarden zijn paarden die slim en zelfbewust zijn en heel duidelijk bezig zijn de situatie in te schatten. Ze willen weten wat ze aan jou hebben. Je ziet ze soms denken: hmm, wat doet ze als ik nu gewoon niet opzij stap? Ah, ze gaat voor mij aan de kant. Goed, de verhouding is vastgesteld, deze persoon leidt mij niet, dan doe ik het dus maar zelf'. In mijn ervaring zijn het hele koelbloedige paarden, niet snel onder de indruk en ook niet bang. Mijn ervaring is dat deze paarden heel makkelijk druk weerstaan en pas gaan handelen als ze merken dat het jou ernst wordt. Dat hoeft niet perse te zijn omdat ze dan bang zijn dat je ze flink zeer gaat doen, maar omdat je gewoon heel duidelijk bent in je houding, je stem en je aanraking (een duidelijke por ja, vind ik heel wat anders als geweld, ook al omdat deze paarden dat niet als geweld ervaren).
Deze paarden zijn zelf ook niet ' licht' in hun handelen. Ze bewegen resoluut, zelfverzekerd en abrupt. niet langzaam, afwachtend en traag (past bij ander karaktertype). Ik vind dit fijne paarden, paarden waarbij je weet wat je er aan hebt, no nonse. Als je een goede verstandhouding hebt, doen ze gewoon wat ze voor je moeten doen, zonder flauwekul. En ja, ze kunnen drammerig zijn: als eerste boem bats, door een deur willen, sterk kunnen maken onder het rijden; de hals erop zetten en gaan! (friezen bijvoorbeeld). Niet kunnen wachten als je met eten aan komt.

Ik heb hier op het moment zo'n assertief paard die finaal over zijn eigenaar heen loopt. Ze gaat heel twijfelend met hem om, omdat ze onder de indruk is van zijn abruptheid en schrikt als hij haar letterlijk met zijn kont tegen het schot zet zodat ze geen kant op kan. In het allereerste begin heb ik hem een keer een flink schop moeten verkopen om hem bij de les te halen: he, hallo, bij mij doe je dat zo niet, begrepen? En voor de duidelijkheid daar hou ik dus niet van, maar een gewoon rustig uitgesproken terug, en een vinger tegen zijn borst reageerde hij totaal niet op.
We zijn nu inmiddels zo ver dat dat niet meer nodig is, maar heel licht is die communicatie nog steeds niet. Als ik iets van hem wil, geef ik nog steeds een heel kort en duidelijk: hé, opletten! (soms even met een porretje). Misschien wordt het ook niet anders dan dat omdat het niet bij het karakter past? Deze benadering zal ik bijvoorbeeld bij mijn eigen merrie (terughoudend, beleefd en angstig) niet in mijn hoofd halen, ook al omdat het gewoon niet nodig is.
Waarom zou je ieder paard ook op de zelfde manier benaderen?

Ik ga ook anders om met mijn vriend die vrachtwagenchauffeur is, een beer van een vent dan met mijn timide, fragiele, oude schoonmoeder. Het verschil zit hem dan ook in woordkeus, sterkte van een handdruk, intonatie en volume.

Communicatie bouw je op, naarmate je een paard langer kent/hebt/ermee omgaat, maar nmi zit er dus al naar gelang het karakter van het paard wel een hele andere benadering in. Het resultaat in alle gevallen is wel dat je wilt dat het harmonieus is, dat je elkaar begrijpt en dat je je paard gewoon veilig en rustig kunt leiden en verzorgen.

Voor Piet, die het boek van Inge wel heeft: blz. 34 refereerde ik eerder aan.

Huertecilla schreef op zondag 12 februari 2006, 9:56:


Vergeet de buiging in de gewrichten niet. Dat is dus het nut van een goede verzameling: het goed kunnen opvangen van schokken. Het soepel opvangen van het landen en het terugveren bij de afzet. Geen schokbewegingen meer wat ergens ook maar schade zou kunnen veroorzaken.

Niki schreef op zaterdag 11 februari 2006, 20:38:


Het spijt me dat je zo vijandig reageert. Ik doe moeite uit te leggen wat ik bedoel, ik heb veel ervaring met dit soort paarden, en ik heb gemerkt dat subtiel toch vaak niet in hun karakter zit. En ik bedoel dat absoluut niet negatief! Ik zeg zelfs dat ik het vaak fijne paarden vind!


Jammer dat je me niet begrijpt, maar dat je je veroordeling al klaar hebt, omdat je ergens meende het woord 'schop' te hebben gelezen...

Marlies schreef op vrijdag 10 februari 2006, 19:13:


Dat is ook zo, als de houding bij jou zelf is aangemeten en niet 'echt' is.
Als het bij jou als persoon niet past, maar alleen een houding dan werkt het niet, dat ben ik met je eens. En onzekerheid onder een laagje stoerheid, doorziet elk paard, daar ben ik van overtuigd.
Maar dit is dan het begin van je communicatie met een paard wat je bijvoorbeeld net hebt, of net kent, of alleen maar zo nu en dan eens mee omgaat. Omdat hij van een ander is, of omdat je ergens te gast bent of zo.
Eerst is het dan nog een por, waarna die wel aan de kant gaat. Een alternatief omdat je nog geen andere verstandhouding samen hebt opgebouwd. Vanaf dat begin naar een elkaar goed begrijpen en weten wat je aan elkaar hebt, is wat mij betreft een van de fijnste dingen van het met paarden omgaan.


Ja, leg ik ook niet goed uit denk ik. Een paard denkt natuurlijk niet vooruit op een manier van: wat als ik nou zo, zou zij dan zus, of misschien wel zo....

Maar ik denk wel dat een paard bewust bezig is om jou op die manier af te tasten en te analyseren wat hij daar mee moet en kan.
Als je met een paard aan de hand ergens staat te wachten bijvoorbeeld of tijdens het opzadelen, denk je dan dat die toevallig een stapje opzij doet? Of naar voren? Ik denk het niet.
Het gaat weer om ruimte, van wie is de ruimte en wie bepaalt wie waar staat en gaat.

Yess,

Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 12:20:


Misschien is het het eerlijkst voor het paard om dit paard te verkopen en een wat ouder, betrouwbaar, rustig en koelbloedig paard te kopen die buiten heel ervaren is.

Je zegt zelf dat je angstig bent. Deze angst breng je onherroepelijk over op je paard. Ik vind het dan niet eerlijk voor het paard om dan toch te proberen en ermee aan de gang te gaan. Hoe goed je het ongetwijfeld bedoelt. Je kunt een paard ook op deze manier angst aan leren en 'verprutsen'.
De kans dat dit bij een rustige en ervaren eigenaar gebeurd lijkt me veel kleiner, waardoor het paard een betere kans krijgt om in alle rust en zonder angst allerlei nieuwe dingen te leren.

Tycho schreef op maandag 13 februari 2006, 9:04:


Kan zijn dat die zijde nog te verstopt zit om te lopen.

Fenegriekpoeder helpt overigens heel goed bij verkoudheid.

(Tzal hier wel weer in de kategorie ' peperkoek' vallen, dus voordat een ander ermee komt, zeg ik het zelf maar.