Marlies schreef op vrijdag 10 februari 2006, 19:13:
>
>>
>> Dan zal ik proberen het uit te leggen. Ik dacht dat Teblick
> gedragen dan ik ben, voorzie ik op langere termijn
> problemen...ik dwing wellicht af dat het paard doet wat ik zeg,
> daar zijn ze zo moeilijk niet in, maar echt zijn waardering en
> vertrouwen heb ik niet.
Dat is ook zo, als de houding bij jou zelf is aangemeten en niet 'echt' is.
Als het bij jou als persoon niet past, maar alleen een houding dan werkt het niet, dat ben ik met je eens. En onzekerheid onder een laagje stoerheid, doorziet elk paard, daar ben ik van overtuigd.
Maar dit is dan het begin van je communicatie met een paard wat je bijvoorbeeld net hebt, of net kent, of alleen maar zo nu en dan eens mee omgaat. Omdat hij van een ander is, of omdat je ergens te gast bent of zo.
Eerst is het dan nog een por, waarna die wel aan de kant gaat. Een alternatief omdat je nog geen andere verstandhouding samen hebt opgebouwd. Vanaf dat begin naar een elkaar goed begrijpen en weten wat je aan elkaar hebt, is wat mij betreft een van de fijnste dingen van het met paarden omgaan.
> Ik heb wel onze oude Mancho een keer met zijn hoef het stro
> onder zijn voeremmer weg zien schrapen omdat hij zijn eten
> altijd vallen laat...dat vindt wat makkelijker terug dan in het
> stro, maar ik denk wel dat dat het uiterste is.
Ja, leg ik ook niet goed uit denk ik. Een paard denkt natuurlijk niet vooruit op een manier van: wat als ik nou zo, zou zij dan zus, of misschien wel zo....
Maar ik denk wel dat een paard bewust bezig is om jou op die manier af te tasten en te analyseren wat hij daar mee moet en kan.
Als je met een paard aan de hand ergens staat te wachten bijvoorbeeld of tijdens het opzadelen, denk je dan dat die toevallig een stapje opzij doet? Of naar voren? Ik denk het niet.
Het gaat weer om ruimte, van wie is de ruimte en wie bepaalt wie waar staat en gaat.
>
> Het blijft een interessant onderwerp, de psyche van het paard.
Yess,
Warboel
