Goede, leuke vragen!


Ik denk dat je paard het inderdaad niet leuk vindt als je hem tijdens spel bij je wegstuurt. Een paard bij je vandaan sturen betekent in wezen dat jij op je leiders-strepen gaat staan en vraagt/eist dat je paard laat zien dat hij dat zich in zijn ondergeschikte rol schikt.

Dat hij ervoor kiest om dan maar het spel te beëindigen en het contact met jou te verbreken, hoeft niet te zeggen dat hij jou niet als leider accepteert!
Ik denk eerder dat het is precies zoals je zelf al schreef: je paard vindt jouw "op je strepen gaan staan", in het paard zijn ogen zonder enige aanleiding/ tijdens spel, gewoon niet leuk. Misschien zelfs ongepast....

Zoiets als wanneer je als mens met je leidinggevende of - als kind met je vader/moeder "uit" bent, samen reuze lol hebt en opeens vraagt die leidinggevende (of die ouder) jou om even te bevestigen dat jij inderdaad ondergeschikt bent. Niet leuk, toch? Plus, in een goede verhouding is zo'n bevestiging vragen op zo'n moment helemaal niet nodig! Het kan dan lijken alsof je de verhoudingen in twijfel trekt, je vraagt immers plots om een bevestiging. Waarom zou je dat doen als je niet twijfelt aan de rollen in de relatie?! Het kan overkomen als een "zwakte-bod", als je op zo'n moment toch even op je strepen gaat staan, ben je er misschien niet zo zeker van dat je een goede leider bent.

Als ik mijn eigen paard vraag (ook een IJslander) om zijwaarts of achterwaarts te gaan tijdens spel of grondwerk, beweeg ik met hem mee. Ik stuur hem niet weg, ik vraag hem of hij met mij meebeweegt. Ik gebruik hierbij geen fysieke druk, ik raak hem niet aan. Ik doe zélf de beweging en vraag of hij meebeweegt.

Ik schrijf later nog een reactie op je vraag of je eigenlijk wel een leider MOET zijn, ook een hele goede en leuke vraag!

vr.grt,
Karen

Als het er op áánkomt, dan moet dat voor jouw eigen veiligheid en ook dat van je paard. Zeker als je niet alleen in een besloten weiland of paddock met je paard communiceert, maar ook "buiten", zonder omheiningen, waar je rekening moet houden met andere mensen, andere dieren, en verkeer.

Dus is het heel slim en heel effectief om zó met je paard om te gaan en hem zó te trainen, dat hij als gewoonte WEL zin heeft om te luisteren.
De vraag of het echt MOET of dat het "slechts" om een (vrijblijvend) verzoek gaat, komt immers alleen aan de orde wanneer degene aan wie wat gevraagd wordt, niet gemotiveerd is om het gevraagde te doen... pas dan ga je uitproberen of het echt moet, of dat je er onderuit kunt.

De kern van goed leiderschap is volgens mij dat je goed kunt motiveren. Motiveren doe je ondermeer door niet alleen te vragen maar ook te luisteren, door niet alleen te luisteren maar ook te geven, door het iets aanleren zó aan te pakken dat je paard telkens succesvol is, door rechtlijnig (consequent en duidelijk) te zijn, zelf goed in je vel te zitten, gericht op het positieve. Eigenlijk komt in mijn beleving "een goede leider zijn" (voor je paard) heel dicht in de buurt van "een goede vriend zijn"!

Op die manier wordt het opvolgen van jouw vragen een plezierige gewoonte, een vanzelfsprekendheid. En dan komt de vraag of iets echt MOET of dat je het "slechts" verzoekt niet of bijna nooit aan de orde.

vr. grt,
Karen

Justine cools schreef op vrijdag 8 januari 2010, 0:18:


Ik begrijp het niet zo goed, Justine, waarom je wilt wachten? Deze dierenarts is een goed opgeleid en algemeen gerespecteerd arts. En dat je veulen iets mankeert en (dus) hulp nodig heeft om daar boven op te komen blijkt toch uit haar gedrag, uit jouw ongerustheid (je laat niet voor niets meerdere dierenartsen naar haar kijken), het bloedonderzoek en uit het onderzoek van deze laatste arts?
Natuurlijk is het jouw dier en moet je doen waar jij zelf achter staat Dat je voor haar het beste wilt daar twijfel ik geen moment aan! Ik probeer alleen te begrijpen waarom je liever niet (nu) begint met de aangeraden (kruiden)behandeling?

Vr. grt,
Karen

In het kader van de vraag of het wel nodig is om je paard ervan te overtuigen dat jij de (alpha)leider bent, lijkt me dit een heel interessant boek:

Paarden liegen nooit
De kern van passief leiderschap
Mark Rashid

Beschrijving (bron: http://mediaboek.nl/product/24338_Paarden%20liegen%20nooit?lang=nl ):

"Als je op basis van een vertrouwensrelatie met je paard wil samenwerken kun je beter een passieve leider dan een alphaleider zijn. Mark Rashid beschrijft in dit boek overtuigend hoe je de passieve leider van je paard kunt worden.
In Paarden liegen nooit zet Mark Rashid vraagtekens bij de overtuiging dat je een 'alpha leider' zou moeten zijn om met paarden te kunnen werken. Na bestudering van in het wild levende paarden kwam Mark tot de conclusie dat er in veel kuddes sprake is van 'passief leiderschap'. De passieve leider is het paard waar de andere leden van de kudde graag in de buurt willen zijn.
Een alphaleider domineert de kudde door middel van angst en intimidatie en houdt de andere paarden onder controle door te dreigen, te slaan en te bijten. De passieve leider is betrouwbaar, duidelijk maar vriendelijk."

grt,
karen

Ilona schreef:

Ik begrijp het niet. Is het bij jullie in de schuilstal daadwerkelijk warmer dan buiten? Het is er uit de wind, dus het kan daardoor warmer aanvoelen (gevoelstemperatuur), maar de daadwerkelijke temperatuur is toch hetzelfde?

grts,
Karen

Volgens PAVO / GD bevat hooi gemiddeld 8% suiker. Dus gemiddeld 125 g/kg.

grt,
Karen

P.S.:
8% is niet hetzelfde als 1/8.
1/8 = 12,5%

Karen Koomans schreef op zaterdag 9 januari 2010, 14:07:

Marlies Sanders schreef op zaterdag 9 januari 2010, 14:12:


Oeps, je hebt helemaal gelijk! Beetje bevroren hersenen, denk ik...