Goede, leuke vragen!


Ik denk dat je paard het inderdaad niet leuk vindt als je hem tijdens spel bij je wegstuurt. Een paard bij je vandaan sturen betekent in wezen dat jij op je leiders-strepen gaat staan en vraagt/eist dat je paard laat zien dat hij dat zich in zijn ondergeschikte rol schikt.

Dat hij ervoor kiest om dan maar het spel te beëindigen en het contact met jou te verbreken, hoeft niet te zeggen dat hij jou niet als leider accepteert!
Ik denk eerder dat het is precies zoals je zelf al schreef: je paard vindt jouw "op je strepen gaan staan", in het paard zijn ogen zonder enige aanleiding/ tijdens spel, gewoon niet leuk. Misschien zelfs ongepast....

Zoiets als wanneer je als mens met je leidinggevende of - als kind met je vader/moeder "uit" bent, samen reuze lol hebt en opeens vraagt die leidinggevende (of die ouder) jou om even te bevestigen dat jij inderdaad ondergeschikt bent. Niet leuk, toch? Plus, in een goede verhouding is zo'n bevestiging vragen op zo'n moment helemaal niet nodig! Het kan dan lijken alsof je de verhoudingen in twijfel trekt, je vraagt immers plots om een bevestiging. Waarom zou je dat doen als je niet twijfelt aan de rollen in de relatie?! Het kan overkomen als een "zwakte-bod", als je op zo'n moment toch even op je strepen gaat staan, ben je er misschien niet zo zeker van dat je een goede leider bent.

Als ik mijn eigen paard vraag (ook een IJslander) om zijwaarts of achterwaarts te gaan tijdens spel of grondwerk, beweeg ik met hem mee. Ik stuur hem niet weg, ik vraag hem of hij met mij meebeweegt. Ik gebruik hierbij geen fysieke druk, ik raak hem niet aan. Ik doe zélf de beweging en vraag of hij meebeweegt.

Ik schrijf later nog een reactie op je vraag of je eigenlijk wel een leider MOET zijn, ook een hele goede en leuke vraag!

vr.grt,
Karen

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:


zou het niet kunnen dat je paard je intentie opvangt door subtiele lichamelijke signalen die jij onbewust geeft?
maar dat zijn zintuigen, alle zintuigen, zodanig veel scherper zijn dan de onze waardoor hij signalen opmerkt waar jij je niet eens bewust van bent dat je ze uitzendt
bvb denken aan draven en je paard gaat in draf nog vooraleer je enig signaal gegeven hebt... denk je...
maar misschien heeft jou "denken aan" reeds onbewust een verandering in houding, spierspanning,... veroorzaakt die hij oppikt...
enz

je mag dit best spiritueel noemen, spiritualiteit is voor mij "je verbonden weten met... iets dat boven jezelf uitstijgt"
een geliefde, een dier, de natuur,... wat voor jou zinvol is, iets betekent...
hoeft geen magie te zijn, maar spiritualiteit is wel belangrijk
woord is echter nogal beladen, verwijst voor velen direct naar magische dingen of geloof
kan, maar hoeft niet,
heeft met zingeving te maken en een band met je paard kan hierin perfect kaderen
dat je je met hem verbonden weet, het gevoel hebt dat hij je intentie oppikt, je verstaat zonder woorden... kan zin, betekenis, motivatie geven aan al wat je met en voor hem doet

tot daar mijn filosofische bedenkingen

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:



Ik zou willen dat meer mensen zich dingen afvroegen zoals jij nu doet!!
Mooi om te lezen, hoe je verder wilt leren, en tegelijkertijd afvraagt waartoe/waarheen!
Ik ben ooit begonnen met Parelli, maar mijn merrie vond er geen ***** aan.
Ze reageerde gewoon nergens op. Dingen als: ik zwaai met mijn vinger en dan moet jij dus achteruit...en dan kijken als je Duitse schoonmoeder...mijn merrie had daar echt geen boodschap aan. Toen ik hulp vroeg bleek dus eigenlijk dat Parelli uiteindelijk niet zo vriendelijk was...pas na zeer heftig heen en weer klappen met de leadrope waarbij de gesp aan het touwhalster hard tegen de ene kaak naar de andere kaak knalde, deed mijn merrie vertwijfeld een stapje achteruit...om het daarna nooit meer te vergeten. Hier ben ik erg van geschrokken, zo wilde ik helemaal niet met mijn merrie omgaan en achteruit stappen kan ze heus wel, als je het op een logische en aardige manier vraagt. Er zitten best goede en leuk dingen in parelli, maar blijf scherp en pas het aan als paard het niet leuk vindt.
Omdat mijn merrie zo'n portret is heb ik erg moeten zoeken. Inmiddels zijn we twee handen op 1 buik, ik geef richting aan, zij geeft aan of ze het kan, soms geeft ze aan dat ze liever iets anders wil. Door te kijken naar haar, me af te vragen wat ze eigenlijk bedoelt, voelt zij zich ook gehoord, en is daardoor weer vaker bereid iets voor mij te doen.
Kijk, in principe moeten paarden eigenlijk helemaal niks....maar als ze het fijn vinden met je, omdat het goed voelt, dan zijn ze erg bereidwillig, echter paarden hàten spanning, juist paarden zijn enorme fan van het idee 'samen'.
Met krachtig zijn, weten wanneer ze de vloer met je aandweilen (je mag best je grenzen bewaken, is iets anders dan hem verrot slaan) , door hebben wanneer ze iets moeilijk vinden, door in' gesprek' te zijn, gevoel krijgen voor beweging en richting, af en toe een beetje water bij de wijn, kun je erg ver gekomen. Durf programma's los te laten en te vertrouwen op wat je zelf kunt.
Probeer eens een rivier te visualiseren waarin jij en je paard samen lopen als je liberty doet, misschien denk jíj wel :nu is alles los, en dan is het ook zo.
Een natuurlijk leider geeft anderen een goed gevoel, een dwingend leider geeft anderen een rotgevoel.
Misschien kun je er iets mee

joop schreef op zondag 3 januari 2010, 11:36:

Inderdaad dat staat niet duidelijk in het artikel, alleen zijn er bij mijn weten al helemaal geen verbanden gelegd tussen piroplasmose en laminitis? Maar misschien kun jij me wel wat titels van studies bezorgen?

Alvast bedankt!
Fred.

e m kraak schreef op zondag 3 januari 2010, 16:29:


Q, Egon
Het stuk had te maken met onderzoek, naar de wacht tijd voor de slacht?
Over Pyrantel nog even het volgende gecopiëerd;
**
In Nederland werken producten gebaseerd op fenbendazole heel vaak niet meer tegen kleine strongyliden.
Tegen andere wormensoorten als de spoelworm en veulenworm werkt fenbendazole nog wel.
Resistentie van kleine strongyliden of cyathostominae tegen pyrantel wordt ook steeds vaker gevonden.
Naast de resistentie van klein bloedwormen tegen fenbendazole en pyrantel, is er in Nederland ook resistentie van van spoelwormen tegen ivermectines.
Tot op heden zijn de ontwormingskuren gebaseerd op ivermectine gelukkig nog wel werkzaam tegen de kleine strongyliden.
**
Nils en Olly