Goede, leuke vragen!


Ik denk dat je paard het inderdaad niet leuk vindt als je hem tijdens spel bij je wegstuurt. Een paard bij je vandaan sturen betekent in wezen dat jij op je leiders-strepen gaat staan en vraagt/eist dat je paard laat zien dat hij dat zich in zijn ondergeschikte rol schikt.

Dat hij ervoor kiest om dan maar het spel te beëindigen en het contact met jou te verbreken, hoeft niet te zeggen dat hij jou niet als leider accepteert!
Ik denk eerder dat het is precies zoals je zelf al schreef: je paard vindt jouw "op je strepen gaan staan", in het paard zijn ogen zonder enige aanleiding/ tijdens spel, gewoon niet leuk. Misschien zelfs ongepast....

Zoiets als wanneer je als mens met je leidinggevende of - als kind met je vader/moeder "uit" bent, samen reuze lol hebt en opeens vraagt die leidinggevende (of die ouder) jou om even te bevestigen dat jij inderdaad ondergeschikt bent. Niet leuk, toch? Plus, in een goede verhouding is zo'n bevestiging vragen op zo'n moment helemaal niet nodig! Het kan dan lijken alsof je de verhoudingen in twijfel trekt, je vraagt immers plots om een bevestiging. Waarom zou je dat doen als je niet twijfelt aan de rollen in de relatie?! Het kan overkomen als een "zwakte-bod", als je op zo'n moment toch even op je strepen gaat staan, ben je er misschien niet zo zeker van dat je een goede leider bent.

Als ik mijn eigen paard vraag (ook een IJslander) om zijwaarts of achterwaarts te gaan tijdens spel of grondwerk, beweeg ik met hem mee. Ik stuur hem niet weg, ik vraag hem of hij met mij meebeweegt. Ik gebruik hierbij geen fysieke druk, ik raak hem niet aan. Ik doe zélf de beweging en vraag of hij meebeweegt.

Ik schrijf later nog een reactie op je vraag of je eigenlijk wel een leider MOET zijn, ook een hele goede en leuke vraag!

vr.grt,
Karen

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:


zou het niet kunnen dat je paard je intentie opvangt door subtiele lichamelijke signalen die jij onbewust geeft?
maar dat zijn zintuigen, alle zintuigen, zodanig veel scherper zijn dan de onze waardoor hij signalen opmerkt waar jij je niet eens bewust van bent dat je ze uitzendt
bvb denken aan draven en je paard gaat in draf nog vooraleer je enig signaal gegeven hebt... denk je...
maar misschien heeft jou "denken aan" reeds onbewust een verandering in houding, spierspanning,... veroorzaakt die hij oppikt...
enz

je mag dit best spiritueel noemen, spiritualiteit is voor mij "je verbonden weten met... iets dat boven jezelf uitstijgt"
een geliefde, een dier, de natuur,... wat voor jou zinvol is, iets betekent...
hoeft geen magie te zijn, maar spiritualiteit is wel belangrijk
woord is echter nogal beladen, verwijst voor velen direct naar magische dingen of geloof
kan, maar hoeft niet,
heeft met zingeving te maken en een band met je paard kan hierin perfect kaderen
dat je je met hem verbonden weet, het gevoel hebt dat hij je intentie oppikt, je verstaat zonder woorden... kan zin, betekenis, motivatie geven aan al wat je met en voor hem doet

tot daar mijn filosofische bedenkingen

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:



Ik zou willen dat meer mensen zich dingen afvroegen zoals jij nu doet!!
Mooi om te lezen, hoe je verder wilt leren, en tegelijkertijd afvraagt waartoe/waarheen!
Ik ben ooit begonnen met Parelli, maar mijn merrie vond er geen ***** aan.
Ze reageerde gewoon nergens op. Dingen als: ik zwaai met mijn vinger en dan moet jij dus achteruit...en dan kijken als je Duitse schoonmoeder...mijn merrie had daar echt geen boodschap aan. Toen ik hulp vroeg bleek dus eigenlijk dat Parelli uiteindelijk niet zo vriendelijk was...pas na zeer heftig heen en weer klappen met de leadrope waarbij de gesp aan het touwhalster hard tegen de ene kaak naar de andere kaak knalde, deed mijn merrie vertwijfeld een stapje achteruit...om het daarna nooit meer te vergeten. Hier ben ik erg van geschrokken, zo wilde ik helemaal niet met mijn merrie omgaan en achteruit stappen kan ze heus wel, als je het op een logische en aardige manier vraagt. Er zitten best goede en leuk dingen in parelli, maar blijf scherp en pas het aan als paard het niet leuk vindt.
Omdat mijn merrie zo'n portret is heb ik erg moeten zoeken. Inmiddels zijn we twee handen op 1 buik, ik geef richting aan, zij geeft aan of ze het kan, soms geeft ze aan dat ze liever iets anders wil. Door te kijken naar haar, me af te vragen wat ze eigenlijk bedoelt, voelt zij zich ook gehoord, en is daardoor weer vaker bereid iets voor mij te doen.
Kijk, in principe moeten paarden eigenlijk helemaal niks....maar als ze het fijn vinden met je, omdat het goed voelt, dan zijn ze erg bereidwillig, echter paarden hàten spanning, juist paarden zijn enorme fan van het idee 'samen'.
Met krachtig zijn, weten wanneer ze de vloer met je aandweilen (je mag best je grenzen bewaken, is iets anders dan hem verrot slaan) , door hebben wanneer ze iets moeilijk vinden, door in' gesprek' te zijn, gevoel krijgen voor beweging en richting, af en toe een beetje water bij de wijn, kun je erg ver gekomen. Durf programma's los te laten en te vertrouwen op wat je zelf kunt.
Probeer eens een rivier te visualiseren waarin jij en je paard samen lopen als je liberty doet, misschien denk jíj wel :nu is alles los, en dan is het ook zo.
Een natuurlijk leider geeft anderen een goed gevoel, een dwingend leider geeft anderen een rotgevoel.
Misschien kun je er iets mee

Precies vind ik ook en zo denkt dat paard van mij er ook over!


Zo zie ik het ook! Ik heb een koudbloed paard dus dat is zowiezo niet echt een paard wat graag iets doet maar als hij zelf mag kiezen wat hij wil, doet hij het weer wel.. Ik zie mij en me paard bijna precies hetzelfde in jou verhaal weerspiegelen! Haha


Zeker! Ik kreeg altijd les van een hele commerciele vrouw! Gewoon niet leuk.. Ze scheen zo goed te zijn dat de prijs erna stond! Echt niet dus. Ik wist wel beter na een paar lessen. Even op internet kijken en je eigen ding ontwikkelen is veel belangrijker. Tenslotte ben jij één met je paard en niet een ander! Je meot doen waar je je goed bij voelt en wat je denkt wat je moet doen. Teminste zo dacht ik er op een geven moment over na. Dingen die ik moest doen gingen niet tenzij ik het gewoon deed zoals ik wou en hoe mijn paard aangaf hoe het moest.

Karen Koomans schreef op zondag 3 januari 2010, 16:32:


Hey Karen

Wat een leuke reactie, hier kan ik wel wat mee. Hij keek echt naar me van hey wat doe jij nu. Daarna is hij wel dadelijk bij me teruggekomen en hebben we verder leuke dingen gedaan.
Het idee om je paard samen te laten bewegen, lijkt me wel erg leuk. Ook vooral omdat ik die band wil hebben met hem om dingen samen te doen.

Vroeger hebben ze me geleerd van dat ik altijd de baas moest zijn wat uitmonde in steeds een heftig gevecht met mijn paardje.
Hij is zo eentje dat denkt van aaaah jij wilt hier nekeer tonen wat je kan, wel dan ga ik het ook eens tonen. Dan zijn we natuurlijk vertrokken in een spelletje van wie is hier nu de baas.
Zoals ooit een grappig voorval. Ik wou op wandeling een stuk galopperen. Hij had der duidelijk geen zin in. Ik wist toen niet beter en bleef vragen. Euh da ga ik dus nooit meer doen, want zijn reactie was aah jij wilt galop ik heb der geen zin in maar omdat je blijft zagen zal ik u eens een galop tonen waar je effe niet goed van gaat zijn. En yep, ik was der niet goed van.
Als we nu dingen samendoen is dat in wederzijds vertrouwen en omdat we der beide zin in hebben. Ik heb geleerd van niets meer van hem te eisen, maar te vragen.

Grappige is dat hij der steeds in slaagt van te zorgen dat ik alert blijf en de dingen verder ga uitdiepen. Net als ik denk van OK dit gaat hier super, dan zegt hij van jamaar het kan beter, nog anders. Zoek het maar uit baasje, en daar ben ik nu mee bezig

Ellen2 schreef op zondag 3 januari 2010, 16:35:


Daar gaat het eigenlijk over. Als we met een intentie waardoor we onbewust heel subtiële signalen kunnen uitzenden kunnen samenwerken. Waarom wordt er hier dan niet meer aandacht aan besteed? De meeste dingen die ik lees gaan over werken met druk, of clickeren of .... maar ik heb nog nergens veel informatie gevonden over het werken met een intentie en hoe je je hierin kan verdiepen

clarissa ruijgrok schreef op zondag 3 januari 2010, 16:53:


Wat een geweldige reacties vandaag. Ik ( met de nadruk op ik, niet mijn paard) heb al heel veel geleerd van het Parelli programma, maar ik ga zoals bij alle dingen die ik tegenkomen er uithalen wat bij me past en de rest mag gewoon de vuilbak in.
Ik ben ook voorstander van het idee samen, maar vaak hoor je enkel van jij moet leider zijn, het paard moet doen wat jij vraagt. Dus ik denk bij deze dat ik dat allemaal ga loslaten en echt verder ga in samenwerking met mijn paard. Samen verder gaan tot mijn paardje weer zegt van hey dit kan beter. Wie weet waar komen we uit
Ik ga me echt verdiepen in het werken met intentie, volgens mij kan je op deze manier ook heel veel bereiken. Spijtig dat er niet zoveel info over te vinden is. Bah ja, da maak ik gewoon mijn eigen programma samen met men paardje

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 17:49:


er is genoeg over te vinden, nl the deeper secret, NLP, de kracht van gedachten, de kracht van het nu van eckhart tolle, noem maar op.

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 17:49:


Hier doe ik dat met alles zo. Ik volg veel lessen en steel met mijn ogen datgene dat werkt voor mij en mijn paarden. Alle andere info gaat overboord, want daar heb ik niets aan. Het draait allemaal om samenwerking. Samenwerking tussen jou en jouw paard. Meer heb je niet nodig.

clarissa ruijgrok schreef op zondag 3 januari 2010, 16:53:


Olly (en ik) was bij ** al klaar
Zegt misschien meer over ons, als over de paarden, dat in het midden gelaten



Lgisch en aardig vragen??
Lees mijn stukje bij "bloed in de urine?"

Sinds een paar maanden, is er een logeer paard. 4 1/2 jarige ruin - bastaard arabier- hoog in rang. (niet dominant) DIE was interessant voor Woody, sinds zijn aanwezigheid is woody duidelijk hengstig, ondanks (of dankzij?) dat, wil ze hem niet in de buurt. De logé laat zich echter niet zomaar opzij zetten, laatstaan weg jagen. Ook hij snapt niks van hengstigheid, maar door zijn - niet weg laten sturen - gaat het er soms hard aan toe. Konten naar elkaar toe en slaan maar!
Logé heeft nu wel zere achter benen en net boven de hoef beetje beschadigd (bloed) Niet ernstig, hij loopt weer rad in stap en draf, gelukkig.

En ik ben er bijna zeker van dat ie het een volgende keer weer doet/laat gebeuren, die geeft niet op


Nils en Olly

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:


Waw, super vragen! En super antwoorden! Ik volg alleszins mee (en idd... die galop was de moeite toen hahahaha)

Ellen2 schreef op zondag 3 januari 2010, 16:35:


heel mooi gezegd!

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:


Ik heb zo'n paard dat alleen voor je werkt als je de dingen vriendelijk vraagt. We zijn inmiddels op een punt gekomen dat hij ze met veel mokken absoluut zal doen als ik het hem beveel hoor, dus ergens is er wel een leiderschap van mijn kant. Dat zal hij 1 keer doen, misschien 2 keer maar de derde keer kan ik het shaken. Ik moet hem regelmatig overtuigen van het feit dat het echt wel leuk is wat ik hem vraag.
Dus nee, bij ons geen leadership maar misschien eerder een partnership.

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 17:38:


kijk even op deze site http://www.terra-natura.nl/http/content/main/home.php

ik heb een tijdje les gehad van yvonne en haar achter naam even vergeten, en zij ging al best uit van intentie etc. heel fijn en gevoelig was dat! zij hebben het werk van pieter baalbergen voortgezet en nu was ik niet heel erg fan van hem maar wel van yvonne en jesse!

als ik het weer zin heb ik weer zin om te beginnen.... maar helaas door omstandigheden gaat het even niet! mis het wel