Prima artikel!

e m kraak schreef op vrijdag 4 september 2009, 19:47:


...slijtage... ...sterretje... ...snijstanden die steeds meer naar voren toe schuin gaan staan... Zo simpel is leeftijdschatten trouwens niet hoor Egon. Peppermint is geschat op ongeveer 6 jaar. Door div. DA's en mijn DA/TA...

'geschat' dus hè... Ze kunnen er een paar maandjes naast zitten.

Peter Donck schreef op zaterdag 5 september 2009, 16:06:


Mee eens...

e m kraak schreef op woensdag 9 september 2009, 14:54:


Ik heb nog niet meegemaakt dat een TA iets ging vijlen als het nodig was... Enkel als er scherpe haakjes zaten b.v. Mike heeft (voor zover ik dat nog kan weten) een ongecompliceerd gebit. Indertijd meerdere keren gehoord dat er niets gedaan hoefde te worden.

Wel een zogenaamde DA?/TA die Pep deed en doodleuk vertelde dat er niet veel aan de hand was terwijl er een kies door midden was en aan het wegrotten...

Even een vraag tussendoor aan de Belgen: moet een TA in jullie land ook DA zijn wil hij/zij mogen verdoven?

Echter, de Fjord van een vriendin mist al 3 kiezen door abcessen... Peppermint is 1 jaar jonger ongeveer en mist er al 1... Plus dat Pep die offset heeft van ongeveer een cm van de onderkaak naar links.

Egon: in deze twee gevallen; wat zou er volgens jouw (kunnen) gebeuren als dat niet in de gaten en bijgehouden zou worden door onze da/ta?

Wil schreef op woensdag 2 september 2009, 21:01:


Wel eens een paarden hoofd onder verdoving gezien Wil? Laag... Lager... Laagst...
En dan ZWAAR......

En er zijn wel degelijk stallen met aan de bovenzijde een balkje boven de deur!

Gisteren is de dop uit het gat van Peps voormalige kies verwijderd. Een stevige kerel hielp de DA om het hoofd van de verdoofde Peppermint op zijn schouder te laten rusten...
Zie niet het verschil tussen een schouder en de speciale houder die mijn DA/TA gebruikt in dat geval... Behalve dat een schouder moe kan worden of pijn kan gaan doen.

Arabesk schreef op vrijdag 11 september 2009, 22:29:


Ik momenteel dus ook... Heb het nog via targetting geprobeerd maar weer ging ze er half in om er daarna rustig achterwwarts weer uit te lopen... Half in die trailer is echt haar uiterste grens daar kan ik niet met mijn biksjes tegenop terwijl ze die normaal heeeerlijk vind. Helaas dan toch op de Parelli manier, en dan werkt het wel. Ze heeft veel ontzag maar ook angst voor hoge druk en dat zorgt er helaas voor dat ze dan wel over haar grens heen die trailer binnen gaat...

Ik zeg helaas... Want afgelopen donderdag dat we (hopelijk voor de laatste keer) naar de kliniek moesten probeerde ik het dus via targetting. Daarvoor had ik al extra tijd ingecalculeerd hiervoor en in de bak dit gaan doen. Ze leert via clickeren echt razend snel, maar dat komt misschien ook omdat we dit al vanaf haar aankoop doen dus bijna 2 jaar.

Bij de trailer had ik dus even de hoop dat het toch zonder druk zou gaan lukken maar helaas. Ik heb het Parelli gedeelte aan de staleigenaresse over gelaten want ik kon het in mijn hart op dat moment niet aan... Misschien ook de teleurstelling van het targetting... En eigenlijk zou ik haar gewoonweg liever clickerend die trailer in krijgen.

De ingeschakelde hulp stelde zich heel rustig toch heel direct op en Pep stond er zo in. Binnengeleid door Wout. Die geeft haar dan alsnog een YES en voedsel belongen. (Jackpot)

Maar ja op de terugweg moest ik het zelf doen. Nu was ik wat door de zure appel heen, en tot mijn verrassing stond ze zonder al te veel druk, hop!, in die trailer. Man! Wat was ik opgelucht! Blij voor haar maar ook voor mij!
Ze kwam er niet zwetend af toen we weer terug op pension waren!

De volgende dag kwam de bekapper. Ze liet zich zonder problemen (achterdocht) van de wei halen gelukkig. Hoeven verzorgen gaat ook weer via clickeren. Zonder is één groot gevecht. Al vanaf dat ik haar heb.
Ligt vermoedelijk in haar ervaring met zere voeten...

Hier is voedsel beloning wel toerijkend om haar keurig mee te laten werken! Daarna mocht ze in de buiten bak even uitrazen en dat deed ze. Toch wat stress af laten vloeien... Er lag een oranje dekzeil in de hoek en ze had daar al interesse in maar gebruikte het om roofdier/prooidier mee te 'spelen'. Als een pijl uit de boog omdraaien en er zo hard mogelijk bij weg speren.

Hé dacht ik; das een mooi clicker object!!! Snel wat brokjes gehaald, maar dan moet ik even bij haar weg, en dan komt ze snel naar de uitgang om te kijken waar ik blijf... De bak in en richting zeil. Peppermint liep mee tot zo'n 2 meter voor het dekzeil. Ik via Targetting haar het zeil proberen aan te laten raken. Na een aarzeling deed ze dit. En hup, hup, steeds meer en verder. Ik ging in de hoek op het zeil staan zodat de target (mijn hand) zo ver van haar vandaan was dat ze op het zeil moest gaan staan met haar voorbenen. Zonder aarzeling deed ze dit. KLAAR! En ik heel blij!

Nu we hopelijk (hangt van het verder genezen van de Sarcoid af) voor de laatste keer naar de kliniek zijn geweest, kan ik op een leukere manier met haar proberen trailer te rijden. Nou is via wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat trailerladen ALTIJD stress voor een paard mee brengt en hoe langer de rit des te meer! Dus 'leukere' wordt een uitdaging. Ik wil haar nu in ieder geval proberen te leren dat met de trailer mee niet altijd AUW betekend...

Nils Vellinga schreef op zaterdag 12 september 2009, 1:31:


Peppermint donderde niet neer hoor! Minder verdoving gaat niet! Dat is al geprobeerd, dan vecht ze nog terug en komt de praam erbij. Nou JOEPIE maar niet heus... Vergeet niet dat we het in Peps geval over een getraumatiseerd paard hebben met vermoedelijk een voormalige breuk in de kaak (trap van paard?) en zeker een jaar rond hebben gelopen met een rottende kies, plus met bit bereden terwijl ze wolfstandjes heeft. (Handelsstal.) Op stal lopen veel mensen met meer paarden ervaring als mijnpersoon en er zijn erbij die denken dat dit wantrouwen naar alles wat met haar mond en hoofd te maken heeft nooit helemaal zal verdwijnen...

e m kraak schreef op vrijdag 11 september 2009, 11:59:


Precies! Dus in deze gevallen zal er toch een DA/TA de kiezen en bij Pep de verkeerd slijtage bij moeten gaan houden!
Pep heeft geen problemen die van genetische aard zijn maar vermoedelijk ooit een nogal harde trap tegen haat hoofd gehad. Vandaar ook de offset...Vind ik niet eerlijk om haar daarom in de salami te doen verdwijnen. Dat ik toch nooit met haar zou fokken is A. omdat ik vind dat er al genoeg paarden zijn en B. de Sarcoid is erfelijk.

Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:33:


O dat zal! Dat laatste zeker. Maar ik heb ergens terug al geschreven dat ik op gegeven moment iets van 2 uur bezig ben geweest om haar clickerend erop te krijgen... Ik was toen ook heel blij dat het lukte. Maar dat was in het begin van de kliniek bezoeken. Toen ik door kreeg dat het zo lang kon gaan duren en we al een keer 1 uur te laat bij de kliniek aankwamen ben ik die lange laadtijd in gaan calculeren. Maar als ze na 2 uur er nog niet op wil... We moeten toch echt een keer weg want we kunnen niet altijd te laat komen.

Daarna lukte het ook na 2 uur niet meer... Na de clinic met Josepha Guillaume, dat was niet lang na Peps operatie liep ze hop de trailer op, terwijl ze om er heen te gaan er niet op wilde. Daar was ik overigens niet bij want Wout kwam haar brengen. Iemand op stal heeft hem moeten helpen want Wout is geen paarden man. Pep kwam ook nog eens kletsnat van de trailer af want ze was zich in de Velsertunnel rot geschrokken van een knetterende Harley...

Ze associeerd volgens mij wel degelijk 'leuk' en 'niet leuk'. Tijdens de clinic heb ik zelf clickerend met haar gewerkt (Josepha doet dat niet die werkt met stem). Die dag was positief voor haar verlopen en dat heeft ze door. Ik denk dat ze daarom uit zich zelf die trailer op durfde.

Ik vraag me trouwens af of paarden ook door hebben wanneer ze de trailer in gaan om naar 'huis' te gaan...

Overigens zou je er in levende lijve bij moeten zijn voor een goed oordeel, maar ja, je woont zo'n end uit de buurt he.

Spirithorses schreef op dinsdag 29 september 2009, 11:15:


Uiterlijke schijn Pien! Trailer laden is ALTIJD stress voor een paard. Het blad Cavallo heeft er een onderzoek naar gedaan: korte rit vergeleken met een lange. Hartslag in het begin verhoogd maar naarmate de rit langer gaat duren daalt de hartslag maar de stresshormonen blijven WEL verhoogt!

Christel Provaas schreef op donderdag 1 oktober 2009, 18:07:


Ja en wat wil je daarmee zeggen? Het is niet maar met 1 paard getest maar met 24. Daar zitten ook paarden tussen die 'gewend' zijn...

http://www.cavallo.de/test/cavallo-haenger-test-7-modelle-im-vergleich.314960.233219.htm

Arabesk schreef op donderdag 1 oktober 2009, 10:11:


Wat ook nogal gauw vergeten wordt is dat paarden eerder last van hitte hebben dan van kou! Juist met hitte is een schaduwplek belangrijk. En natuurlijk voldoende water. Zo zijn er paarden die met slecht weer gewoon buiten blijven staan terwijl ze ook naar binnen zouden kunnen. Peppermint stond in de zomer ook zonder schuilmogelijkheid in de brandende zon. Dat vind ik erger dan dat ze in de regen staat... Paarden worden ook eerder bevangen van de hitte dan van de kou.

Maar goed... Ik heb het eindelijk voor elkaar op een kleine privé stal met vrije in- en uitloop hele jaar door. Nu kan ze eindelijk zelf bepalen wat ze comfortabel vind. En geen modderbad in de winter, want ze hebben dan het betonnen pleintje voor de ingang van de stal en een lang pad wat gedeeltelijk met beton is verhard. Nog goed voor haar hoeven ook.

En eindelijk de mogelijkheid om in de winter zo veel hooi te kunnen eten als ze willen. In de gedraineerde paddocks van de vorige stal mocht er niet gevoerd worden. Wel droge voeten maar een lege maag...

Okee, ik heb geen rijbakken (waaronder een binnenbak) of round pen ter beschikking meer. Die zijn er niet. Maar daar is wel een mouw aan te passen... Eindelijk staat mijn paard zoals ik het al jaren hebben wil. En nog lekker dichtbij ook! Maar ik heb eindelijk geluk gehad. Het was al die jaren zoeken naar een speld in een hooi berg.

Michiel schreef op vrijdag 24 juli 2009, 16:01:


Ik herken nog steeds wat dingetjes van Luna in Peppermint. Dat stilstaan als je met haar loopt, soms heel passief maar soms ook aandachtig om zich heen kijkend... Dat nog niet door hebben dat ze als ze op haar eigen touw staat ze alleen maar haar voet eraf hoeft te halen om de druk aan haar hoofd te stoppen, al raakt ze al wat minder snel in paniek...

Dat met haar voeten op die treden herken ik weer bij het van de trailer af lopen. Op de één of andere manier eindigd Pep altijd met haar toon op de rand van de klep en dan weet ze niet hoe ze er af moet komen.

Voor de rest is Peppermint wel verder natuurlijk. Zo volgt ze mij los over nieuw terrein zelfs deuren door en vreemde gebouwen in. (De plaats waar ze sinds een week is komen wonen..) Als Peps schrikt kan ze zich losrukken of dreigen er vandoor te gaan maar zodra ze de verbinding met mij voelt staat ze direct weer stil. Dan weet ze toch nog het hoofd koel te houden.

Rijden doe ik nog bijna niet, sinds aankoop 2 jaar geleden 2x op haar gestapt. 1x In een binnenbak (ging goed) 2e x in round pen, was ze heel erg zenuwachtig (slechte ervaring?).

Bij trailerladen wilde ze in begin nog wel eens haar hoofd omhoog gooien, vlak onder het afdekzeil. Liet haar dan direct ruimte, en dat heeft haar meer vertrouwen gegeven. Ik weet zeker dat als ik was gaan terug trekken of spanning op het touw had gehouden ze in verzet zou zijn gekomen!

De kopschuwheid is grotendeels weg. Tandarts moet nog wel met roes. Maar ik kan aan haar ogen zitten en aan haar oren. Vreemden niet, die weert ze af met oren naar achteren. Kon ook niet aan haar buik zitten is ook goed gekomen. Nu op haar nieuwe stek ben ik de eerste dagen elke dag geweest. Ze stond met draad ertussen naast de kudde. (Ijslander ruin (de baas), KWPN merrie (bejaard), 3 Shetjes waarvan 1 ook bejaard en 2 geitjes.

Werd wederom met hinneken begroet. Het was nog schitterend weer dus lekker bij haar in de wei gezeten. Pep vlak achter me met haar hoofd en hals over me heen, beetje suffend in het zonnetje. Nu ze in haar nieuwe kudde staat word ik iets minder belangrijk. Maar zoals bijna altijd komt ze nog steeds naar me toe en met me mee lopen...

Eerst maar eens goed wennen aan de nieuwe situatie, daarna de omgeving gaan verkennen.